คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Lables Love Details
เริ่มต้นฤดูกาลของความสดใสในช่วงชีวิตมัธยมปลาย ความสนุกสนานกับเพื่อนๆมัธยมปลาย ที่คนเราจะมีได้แค่ช่วงเวลาสั้นๆเพียงแค่ 3 ปีเท่านั้น ใครจะรู้ว่าช่วงเวลาสั้นๆเหล่านั้นมันทำให้ฉันได้เจออะไรมากมายที่ใครหลายๆคนอาจยังไม่เจอมัน
ฉัน ฟูล สุริสวา อายุ 15 อยู่ ม.5/3 สาย ศิลป์ - คำนวณ สาวหน้าตาดี (อาจไม่มาก แต่ฉันว่าฉันคงไม่ถึงกับขี้เหร่หรอกน่า) ขี้เล่น ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้หรอกนะ ฉันมันผู้หญิง ฮาๆ 5555+ ไม่ถึงขั้นบ้า ก็ฉันน่ะมันชอบเล่นกับเพื่อนๆแบบไม่แยกแยะเพศนี่นา
ห้องเรียนห้องใหม่ในมัธยมปลาย
" เฮ้! ฟูลๆ " เดส กวักมือเรียกอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้ฉันไปนั่งที่ข้างเธอ
ฉันเดินตรงไปวางกระเป๋าและหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเดส
" ฟลูแกใส่ชุดม.ปลายแล้วน่ารักดีจัง " เดสมองฉันตั้งแต่หัวจดเท้าแล้วชมฉันด้วยท่าทางจริงจัง
" Thank , เธอก็เหมือนกัน "
" แหวะ อยากอ้วกจริงเลยไม่มีใครชมก็ชมกันเอง " ชายหนุ่มแสนเสือกคนนี้คือ เปอ เพื่อนชายที่วอนส้นฉันที่สุด
" เปอ ไม่มีใครชมแกใช่มั๊ยล่า แกเลยอิจฉาฉัน " ฉันยักคิ้วข้างนึงเพื่อเป็นการเยาะเย้ย + เย้ยหยัน
" ... " โห นายนี่ถึงกับเงียบไร้กานโต้เถียงโดยปริยาย ฉันลืมไปปมด้อยของเปอคือหน้าตา ถึงเปอจะหน้าตาดีแต่เพื่อนซี้นายเนี่ยฮอตที่สุดในโรงเรียนแล้ว
" เปอ sorry อย่างแรงน้า ฉันไม่ได้ตั้งใจ " ฉันทำหน้าอ้อนวอนขออภัยโทษ จากเปอ
" ใช่สิ ! ใครมันจะไปหน้าตาดีเท่าไอ้ลัช มันเล่า " เปอมองหน้าฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
" อะแฮ่มๆ ใครเอ่ยถึงฉันงั้นหร๋อ " มาแล้วนั่นไง ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวกายขาวสะอาด คิ้วเข้มดำสนิท นัยต์ตาสีชา ขนตางอนขึ้นอย่างธรรมชาติ ปากเรียวได้รูป ก็นาย ลัช เพลัช เป็นน้องอ้อนในดวงใจฉันเลย (อ้อนมืออ้อนเท้า)
" อะไร ส้งติงฉันไปติดคอนายรึไง "
" โอ้โห! ฟู เปิดเทอมใหม่ ปากหมานไม่เปลี่ยนเลยนะ " หนุ่มฮอตยิ้มมุมปาก ให้ฉัน
" ขอโทดนะ แรด ฉันชื่อฟลู ไม่ใช่ ฟู " ฉันพูดประชดโดยไม่หันไปมองหน้า
" ผมก็ชื่อ ลัช ไม่ใช่ แรด เมมใส่สมองไว้ด้วย " น้ำเสียงที่ไม่ลสอารมณ์ ดังมาจากข้างหลังฉัน
จากนั้นเราต่างคนก็ต่างแยกย้าย สลายโต๋ออกห่างกันในระยะ 3 เมตร มันก็ห่างได้แค่นี้แหละ เพราะห้องเรียนมันไม่กว้างนี่นา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างก็ อาจารย์อ่าดิ ให้จับฉลากที่นั่ง ' โอมมม อะปะติเถเถนา อะปะติโถโถนา สาธุทั้งพระเจ้า และ สิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลาย โปรดดลบันดาลให้มือลูกหยิบฉลากได้ที่นั่งมุมห้องด้วยเถิด สาธุ อาแมน' การภาวนาครั้งนี้ฉันตั้งจิตอธิฐานอย่างแรงกล้า ทั้งคริสต์ และ พุทธ มารวมกันหมดเลย ทำไมฉันถึงอยากนั่งมุมห้องน่ะหร๋อ มันคงจะห่างนายลัช ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว และแล้วก็ถึงตาฉันจับล่ะนะ ฉันค่อยๆคลี่กระดาษออกและภวนาในใจ
" เป็นไงฟลู ได้ตรงไหน " เดสถามด้วยความอยากรู้อย่างร้ายแรง
" สะ สะ สาม สิ สิสิบหก Yessss+ " ฉันได้โต๊ะ 36 โต๊ะสุดท้ายในมุมห้องจริงๆ
พอถึงตาเดส อ่ะฮ่า เดสได้ โต๊ะ 35 แหละ ได้นั่งข้างกัน ช่างยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้ แล้วก็จับไปคนแล้วคนเล่า ทุกคนก็เปลี่ยนที่นั่งกันไปเกือบจะครบ มันก็ถึงคิวของนาย2คนนั้น ฉันไม่รู้นะว่านาย2คนนั้นน่ะจับได้อะไร แต่ ท่าทางจะมีความสุขกันจริงๆเลย สงสัยคงจะได้นั่งไกลพวกฉันซะล่ะมั้ง แล้วนาย 2 คนนั่นก็เดินมา แต่แล้วนาย 2 คนนั่นก็มานั่งข้างหน้าฉัน Oh! จอร์จ สวรรค์กลั่นแล้งช้าน......
" ไงจ๊ะ ฟูฟู่ " อีตาลัชบ้องตื้น หันมาเย้ยหยันฉัน
" ชื่อฟลู ถ้าขืนนายเรียกฉันผิดอีกที ความฮอตของนายอาจคว่ำลงต่อ
หน้าเพื่อนทั้งห้องก็ได้นะ " ฉันยกเท้ามาวางบนเก้าอี้ ลัช
" จ้าๆๆ ฟลูจ๋า ลัชขอโต๊ด... " ลัชทำหน้าเป็นน้องอ้อนอีกแล้ว
" คนอย่างท่านฟลู ไม่เคยอภัยให้ใครง่ายๆ นายต้องเลี้ยงไอติมตัดฉัน
"
" อะ ไอติมตัดหร๋อ เป็นอย่างอื่นไม่ได้หร๋อ ซาลาเปา เปียกปูนอหรือเค้กก็ได้ " ลัชเอ่ยเสียงอ้อนวอน พร้อมประสานมือ
" ทำไมหร๋อ กลัวเสียเรตติ้งจากสาวๆรึไงจ๊ะ พ่อหนุ่มฮอต " ฉันทำเสียงท้าทาย + เย้ย ลัชนิดๆ
" ลัชถ้าแกทำอยางงั้น เรตติ้งแกอาจตกฮวบเลยนะเฟ้ย " เปอพูดเตือนเรื่องเรตติ้ง
" นายจะไม่เลี้ยงไอติมตัดฉันก็ได้นะ แต่นายต้องเป็นบอดี้การ์ดให้ฉัน เป็นไงเคมั๊ย "
" ... " ลัชเงียบไปซักพักเพื่อคิดถึงข้อเสนอของฉัน เค้ากลอกตาไปมา
ที่ไอติมตัดมันเกี่ยวกับ เรตติ้งของลัช น่ะ เพราะ ถ้าเกิดสาวๆเห็นเข้าพวกเค้าคงคิดว่าฉันเป็นแฟนลัชแน่นอน เรตติ้งของนายนี่คงตกฮวบอย่างที่เปอบอก (แม้ฉันอาจเสี่ยงต่อการโดนรุมทำร้ายจากสาวๆพวกนั้น)
" อื้อ โอเค ฉันยอมซื้อไอติมตัดเลี้ยงเธอ มันคงดีกว่าการเป็นบอดีการ์ด"
ลัชน่ะเป็นคนถ้าทำใครโกดก็จะง้อให้ถึงที่สุดเพราะ ลัชน่ะไม่ชอบคนหน้าบึ้ง เค้าถึงยอมตามข้อตกลงไงล่ะ
พอถึงเวลาพัก ฉันเดินลงไปร้านขนมกับหนุ่มฮอตของโรงเรียน ทุกคนมองฉันเป็นตาเดียว มันช่างเหมือนกับว่าฉันเป็นคนดัง แต่จริงๆแล้วทุกคนกำลังมองชายหนุ่มที่เดินอยู่ข้างๆฉัน ที่มองฉันฉันจริงๆเห็นจะเป็นพวกสาวๆชมรมคนรักลัช ซะล่ะมั้ง ที่มองฉันแแบบจะกินเลือดกินเนื้อ ฉักชักรู้สึกเสียวสันหลังวาบแล้วซิ
ลัชเดินไปซื้อไอติมตัดรสทุเรียน กลิ่นหอมหวานของทุเรียน แล้วก็ทีเหลืองอ่อน มันช่างชักชวนให้ฉันอยากกินมันซัก สามสี่แท่ง แล้วลัชก็ซื้อรสเผือกมาอีกแท่งนึง ฮืมมม... รสเผือกเนี่ยเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยคิดจะแตะด้วยซ้ำ แม้สีม่วงอ่อนๆมันจะน่ากิน แต่ฉันเป็นโรคเกลียดเผือก
" อ๊ะ! ฟลู " หนุ่มฮอตยื่นไอติมตัด รส ผะ ผะ เผือก ให้ฉัน ม่ายยยยย น้า
" ฉันขอเป็นทุเรียนไม่ได้หร๋อ " ฉันมองหน้าชายที่ถือไอติมตัดรสทุเรียน
" เสียใจ รสเนี๊ยของผม ผมเป็นคนซื้อผมย่อมมีสิทธิ์เลือก " ลัชพูดพร้อมเลียไอติมตัดรสทุเรียน แถมกัดไปอีกคำนึง แล้วยื่นให้ฉัน
" อ่ะ " ลัชยื่นมาข้างหน้าฉัน
" ไม่กินก็ได้ " ฉันทำน้ำเสียงน้อยใจแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไปทันที
ฉันขึ้นไปนั่งหน้าบึ้งอยู่บนห้อง ทุกอย่างดูปกติ อ๊ะ แต่นี่มันชักไม่ปกติแล้ว เพื่อนทั้งห้องมองฉัน แล้ววิ่งกรูกันเข้ามาแย่งกันถาม คำถามเดียวกันคือ " แกเป็นแฟนกับลัชหร๋อ " โอ๊ย ตายๆๆๆ คิดกันไปได้ฉันเอามือ สองข้างตบโต๊ะอย่างแรง แล้วแหกปากดังๆ เพื่อให้พวกสอดรู้นอกห้องที่กำลังรอคำตอบจากปากฉันเหมือนเพื่อน
" บ้าๆๆๆๆ พวกแกบ้ากันไปใหญ่แล้ว ฉันเนี่ยนะจะเป็นแฟนกับคนพรรค์นั้น "
" เออ นั่นดิคนอย่างลัชเนี่ยนะจะเป็นแฟนกับแกอ่ะ " เพื่อนคนนึงพูดขึ้น เฮ้ย! ฉันว่าเมื่อกี้ฉันพูดว่าฉันไม่มีทางเป็นแฟนกับลัชนะ ไม่ใช่ลัชไม่มีทางเป็นแฟนกับฉัน โถ! เวรกรรม เพื่อนฉันกลายเป็นคนหูไม่ไดีไปซะงั้น
" แต่มันก็ไม่แน่นะ ฉันยังไม่เคยเห็นลัชมีแฟนเลย มันอาจจะชอบของแปลกก็ได้ " เพื่อนอีกคนนึงพูดเสริมซะฉันไม่เหลือชิ้นดี เมื่อไหร่อาจารย์จะเข้ามาสอนซักทีนะ
เวลาผ่านไป นี่มันอะไรกันเนี่ยทำไมมันถึงไร้วี่แววของอาจารย์ล่ะ แล้วยัง นายลัชอีก หายหัวไปไหนเนี่ยไม่มาช่วยกันตอบคำถามเลย
' ครืด. . . ' เสียงประตูห้องเปิดออก
" เฮ้ย! แกมาพอดีเลยว่ะ พวกเรากำลังคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว " เปอเดินไปเอามือคล้องคอลัช
" เวลาอะไรฟะ! " นั่นดิ เวลาอะไร ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
" ก็ The Lables Love Details ไงล่ะ " เปอพูด
" อือ เริ่มเลยดิ " ลัชพูดพร้อมยกมือมาข้างหน้าแล้วยักไหล่บ่งบอกว่า ตามสบายสำหรับผมยังไงก็ได้
The Lables Love Details เป็นเกมส์ที่พวกห้องฉันที่ไม่เคยจะแยกจากกันไปไหน(ยกเว้ยว่าจะลาออก)เล่นกัน มันออกแนวคล้ายๆประเพณี ที่จริงๆแล้วพวกเราก็เพิ่งเล่นกันเมื่อปีที่แล้วเอง มันเป็นกมส์การจับฉลากจับคู่ ในห้องจะได้แค่คู่เดียวเท่านั้น กฎของมันมีอยู่ว่า
1. ไม่มีการเปลี่ยนฉลากหรือปฏิเสธใดๆ
2. การคบกัน กำหนดเวลามีถึงจบปีการศึกษาของในระดับชั้นนั้นๆ
3. หากคบกันแล้วเกิดปิ๊งกันจริงอนุญาตฺให้คบกันในฐานะแฟนอย่างเป็นทางการได้(แต่ต้องบอกให้เพื่อนๆรับทราบ ว่าไปปิ๊งกันตอนไหน คิดจะคบกันจริงจังได้ยังไง ต้องเล่าโดยละเอียดที่สุด)
4. หากในระหว่างคบกัน ได้มีการทะเลาะกัน เราจะปรับเรื่อง 100 บาทเพื่อนำเข้าห้องไว้ซื้อของต่างๆ
เมื่อปีที่แล้ว นีม กับ แดน ได้ประเดิมคู่แรก แล้วปัจจุบันทั้งคู่ ก็ได้กลายเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ นีมเล่าให้ฟังว่า สิ่งที่มำให้ นีม ชอบ แดน มากที่สุดคือ ตอนที่นีมเข้าห้องน้ำแล้วเปิดประตูไม่ได้น่ะ แดนมันลงทุนเข้าไปในห้องน้ำหญิงโดยไม่สนใจสายของของหญิงใดในห้องน้ำนั่น แล้วพยายามถีบประตู จนประตูเปิดออก แดนมันเลยเล่าฉากซึ้งอีกนิดว่า พอเปิดประตูได้ นีมก็เข้าไปกอดแดน แล้วก็ร้องไห้ ทำอย่างกับแดนมันจะไปรบแล้วไม่ได้กลับมาซะอย่างงั้น เฮ้อ! ปีนี้ใครหนอจะได้ อยากรู้จัง
" เฮ้! เดินมาจับเลยนะสีชมพูของผู้หญิงเค้านะ อย่าเผลอไปจับนะคร้าบคุณผู้ชาย " หัวหน้าห้องพูด
เพื่อนๆ ต่างก็เดินไปจับกันเรื่อยๆ แล้วฉันก็เดินไปจับเช่นเดียวกันเพื่อนๆ ดูบางคนก็ทำหน้าดีใจ บางคนก็ทำหน้าเสียใจ มันเลยทำให้ฉันไม่รู้ว่าใครโดน หร์อ ไม่โดน ฉันค่อยๆเปิดดู กระดาษสีชมพูที่ม้;นเป็นหลอดอย่างดี
" เฮ้ย! อะไรฟะ! " ลัชโวยวายเสียงดังลั่นห้อง
" ดูหน่อยดิ๊ " เปอดึงกระดาษบนมือขาวเนียนของลัช
" ฮ่าๆๆๆ เฮ้ย! ปีนี้เราคงได้เห็นหน้าแฟนไอ้ลัชแล้วว่ะ " เปอหัวเราะเสียงดังบ่งบอกถึงความสะใจ
ฉันจึงค่อยเปิดดูกระดาษของฉันด้วยความมั่นใจ เพราะฉันมันไม่มีดวงทางนี้อยู่แล้ว แล้วข้อความในนั้น 'โดน' มือฉันสั่นและพร้อมจะทำลยหลักฐานชิ้นนี้ซะ แต่แล้ว เดส เพื่อนซี้แสน... ก็คว้ากระดาษไปอย่างเร็วเร็วกว่ามือฉันจะทำลายกระดาษนั่นทัน
" ไหน แม่นางคนไหนได้คู่กับนายท่านลัชเนี่ย " เปอตะโกนกวาดสายตาไปมา
" ก็จะใครล่ะถ้าไม่ใช่ ฟลู " เดสยกมือแล้วยืนขึ้นพูดด้วยความมั่นใจ ราวกับตอบโจทย์คณิตศาสตร์ที่เธอถนัด
เพื่อนๆทั้งห้องมองฉันเหมือนมันเป็นเรื่องแปลก ที คู่ นีมกับแดน พอรู้ปุ๊บกลับตบมือให้กันเกลียวกราว แล้วไหงตอนนี้แม้แต่เสียงตบยุงยังไม่มี แล้วซักพักเพื่อนๆก็หันไปคุยซุบซิบๆกัน เอาเหอะ แม้ฉันจะไม่ได้ยินแต่ฉันเชื่อว่าหนึ่งในชื่อที่เพื่อนๆเอ่ยถึงนั้น มันต้องมีชื่อฉันชัวร์
ความคิดเห็น