●

ลำดับตอนที่ #10 : HW | วิชากิจกรรมนันทนาการ

การบ้าน #2

ชื่อ – นามสกุล : รุจิภาส ศิลนครชัย

ชื่อเล่น : รุจ

Dormitory : โทเปซ

รหัสประจำตัว : ACT26

สถานภาพการขาดส่งงาน : 0

การบ้านวิชา : กิจกรรมนันทนาการ

คำสั่ง : ให้ออกไปแสดงที่สวนแห่งการไล่ล่าเพื่อสร้างการจดจำให้ทุกคน

สถานที่ส่ง : สวนแห่งการไล่ล่า

ชื่ออาจารย์ผู้สอน : อาจารย์แคนดี้

ll ส่วนเนื้อหา ll

ชื่อการแสดง : แสงสว่างอันงดงาม

ความหมายของการแสดงชุดนี้ : ความงดงามนั้นไม่ได้มีเพียงแต่สิ่งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยสายตา หากต้องมองด้วยจิตใจ แม้ว่าความจริงที่สามารถเห็นได้นั้นจะดูไม่น่าพิศมัย หากเรามองถึงเบื้องลึกแล้วถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่สวยงามแต่เราจักสามารถเห็น ถึงความจริง

เริ่มการแสดง : 

      ภาพของเทือกเขาที่สูงต่ำลดละกันไปเป็นทิวแถว ดวงตะวันที่พ้นโผล่จากขอบฟ้า บริเวณยอดเขานั้นมีหมอกสีขาวปกคลุมอยู่บางๆ ต้นไม้น้อยใหญ่จำนวนมากต่างพากันแข่งผลิดอดออกผลประชันความสวยงามกันถ้วน หน้า แสงแดดรำไรส่องผ่านหมู่แมกไม้ที่เคลื่อนไหวพลิ้วไปตามแรงลมค่อยๆผ่อนหนัก ผ่อนเบา แสงแดดนั้นตกกระทบกับสายน้ำในลำธารใสที่ไหลเอื่อยมาจากน้ำตกที่สูงชันสร้าง ความประทับใจให้กับผู้ที่ผ่านมาเห็น ในธารน้ำนั้นมีฝูงปลาหลากหลายชนิดแหวกว่ายไปมา บางฝูงก็ดูเหมือนว่ามาหาอาหารเพื่อประทังชีวิต บ้างก็มาว่ายน้ำหรือกระโดดเล่นกัน ทำให้ธารน้ำนั้นดูคึกครื้นอยู่เสมอ สัตว์ป่าน้อยใหญ่ต่างมาชุมนุมกันที่ธารน้ำแห่งนี้เพื่อดื่มกิน และอาศัยแช่ตัวเพื่อคลายร้อนในขณะที่แดดลงจัด เสียงน้ำในลำธารและเสียงของสัตว์ป่าน้อยใหญ่ทำให้ธรรมชาติแถวนี้ดูร่มรื่น 

     ถัดจากป่านั้นไปจะเป็นพื้นที่ของกองทัพ มีการฝึกทหารกันอย่างขยันขันแข็ง และเตรียมพร้อมที่จะสู้รบทุกเมื่อหากเกิดเหตุที่ไม่ทันคาดคิด เหล่าทหารหาญชาญสนามที่กำลังตั้งแถวกันอย่างเป็นระเบียบก่อนที่จะค่อยๆแยก ย้ายกันไปฝึกซ้อมเป็นสัดเป็นส่วน ชาวบ้านบางส่วนก็ทำการเกษตร ทั้งทำไร่ ทำสวน ปลูกพืชผักสวนครัวไว้ทำอาหารรับประทานกันเองรวมไปถึงทำกิจการค้าขายเล็กๆ บ้างก็เลี้ยงสัตว์ไว้เพื่อล่าเนื้อขาย บางส่วนก็อาสาช่วยจัดส่งอาหารให้นายทหาร บ้างก็ออกสำรวจหาของป่ามาขาย ทำให้ที่นี่ดูจะเป็นเมืองที่สงบสุขในสายตาของใครต่อใครที่ผ่านมาเสมอ และนั้นแหละคือสิ่งที่ชายคนหนึ่งได้ได้วาดฝันไว้ในแผ่นกระดาษ 

      ปลายพู่กันที่อยู่ในมือเรียวของชายหนุ่มค่อยๆลากผ่านไปมาก เม็ดสีของหยดหมึกค่อยๆกระจายตัวซึมผ่านกระดาษบางสรรค์สร้างงานศิลปะสุดแสน วิเศษ หากแต่ความเป็นจริงที่ยังอยู่ตรงหน้านั้นอาจจักไม่ใช่สิ่งที่ฝันไว้ เสียงนกน้อยที่เกาะอยู่บนต้นไม้ผ่านเข้ามายังโสตประสาทของเด็กหนุ่ม เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ริมฝีปากได้รูปจรดกันเป็นมุมสวยเสริมใบหน้าของเขาให้ดูคลับคล้ายกับหญิงสาว ที่ออกมาชมนกน้อยร้องเพลง สายลมทำให้เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนของเขาพลิ้วไหวเผยให้เห็นต้นคอขาวเล็กน้อย ใบหน้าอันอ่อนโยนชวนหลงใหลกับแววตาหวานที่ส่งออกไปนั้นช่างชวนพิสมัย 

       ชายหนุ่มค่อยๆหันกลับมามองที่ภาพเขียนในมือก่อนที่จะเริ่มใช้ปลายพู่กันจุ่ม สีแล้วเริ่มวาดนกตัวน้อยลงไป เวลาค่อยๆผ่านไปช้าๆ แสงตะวันเริ่มลาลับ เด็กหนุ่มเก็บอุปกรณ์เขียนภาพก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น ถึงจะใช้เวลามากไปสักนิดแต่วันนี้เขาก็ได้ภาพทิวทัศน์มาสมใจ

O W E N TM.