ซาตานบริหารรัก (เสน่หา...สัญญารัก)

ตอนที่ 13 : ซาตานบริหารรัก

ที่หน้าบ่อนของเสี่ยเจริญ เวลาล่วงเลยเข้ามาจนดึก เมขลามีอาการดีขึ้นจึงลองลุกไปเปิดประตูห้องที่หล่อนถูกจับมานอนอยู่ แต่ทำยังไงก็เปิดไม่ออก และเข้าใจได้ทันทีว่าโดนขัง       

                แต่ที่หน้าห้องเองคนที่เฝ้าอยู่อย่างณรงค์ก็กระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อยเพราะจนดึกป่านนี้แล้วเสี่ยเจริญก็ยังไม่มาสักที จนเมื่อเห็นเด็กคุมบ่อนเดินขึ้นบันไดมาจึงโล่งอก เพราะเด็กบอกว่าเสี่ยเจริญกำลังจะขึ้นมาที่ห้องรับรองนี้

                “ไหนว่ะ ของกำนัลที่ลื้อจะเอามาขัดดอกอั้ว” ไม่นานเสียงที่เปล่งสำเนียงจีนก็ดังขึ้น

                “สวัสดีครับเสี่ย อยู่ในห้องนี้แล้วครับ รับรองไม่ผิดหวัง ของดีๆ ไม่มีบุบสลาย” ณรงค์รีบกุลีกุจอไปรับเสี่ยเจริญก่อนจะพาเดินตรงมาที่ห้องที่ขังเมขลาไว้ แล้วเปิดประตูตรงเข้า

                เมขลาที่อยู่ข้างในกำลังคิดหาทางออก ก็เห็นคนเปิดประตูเข้ามา หล่อนหลังไปตั้งหลักยืนจังกล้า ตั้งท่าจะต่อสู้ทันที

                “โอ้วๆ อาเมขลา ทำไมทำหน้าอย่างนั้นเล่า วันนี้มาหาเสี่ยถึงที่เลย มาใกล้ๆ สิ เสี่ยน่ะ มองหนูมานานแล้วนะ วันนี้จะได้กินจริงๆ สักที”

                เมขลาแทบจะขย้อนของเก่าออกทางเดิม เมื่อได้เห็นกิริยาท่าทางของเสี่ยร่างหมู น่าตาน่าเกลียด แถมความคิดน่าเกลียดแบบนี้

                “ไปให้พ้นเลยนะ ไปเสี่ยบ้ากาม ฉันไม่ได้มาหาแก แต่เพราะไอ้พวกเฮงซวยพวกนี้ต่างหากที่มันจับฉันมา” เมขลาชี้หน้าด่ากราดทุกคนที่อยู่ในห้อง จนณรงค์แทบจะถลาเข้าไปตบหล่อน ยังดีที่เสี่ยเจริญห้ามไว้เพราะกลัวว่าหน้าสวยๆ ของเมขลาจะมีรอยช้ำให้เสียของ

                ขณะที่ด้านในกำลังตะล่อมเมขลาให้อยู่หมัด แต่ตอนนี้ด้านนอกทุกคนได้รับสัญญาณจากสายสืบที่ส่งเข้ามาในบ่อนก่อนหน้านี้ ส่งสัญญาณแจ้งมาว่าเป้าหมายมาถึงแล้ว กองกำลังหลังเงาไม้จึงเริ่มเคลื่อไหว

                จากนิ่งเงียบ เป็นรวดเร็วและว่องไว จนคนที่อยู่ด้านในไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อมีเสียงตะโกนบอกว่าตำรวจบุก เหล่าบรรดานักพนันต่างแตกฮือโกยเงินบนโต๊ะได้มาได้ได้น้อยขอให้ได้ไว้ก่อน บ้างก็ไม่เอาอะไรหอบแค่กระเป๋า พากันหลับหูหลับตาวิ่ง หาทางหนีกันอลหม่าน กำลังตำรวจหลายสิบนายก็จัดการได้เกือบทุกคน ยกเว้นบางคนที่ไวจริงหรือมีลู่ทางทางก็สามารถไปได้ แต่ที่สำคัญก็คือคนคุมบ่อน คนทำงานในบ่อนโดนจับกุมเรียบเพราะตำรวจเล็งไว้อยู่แล้ว

                “พี่ตำรวจๆ” เด็กหน้อยผมเกรียนตัวผอมวิ่งเข้ามาในบ่อนแล้วเขย่าแขนเรียกยุทธการ

                “เฮ้ย ไอ้หนู เข้ามาได้ยังไง ไม่รู้เหรอว่าเขาทำอะไรกัน” ยุทธการตกใจเมื่อเห็นว่ามีเด็กเข้ามาขณะที่เขากำลังทำงาน

                “รู้สิ พี่มาจังบ่อน” เด็กน้อยตอบตามที่เก็น

                “รู้แล้วเข้ามาทำไม ออกไปเลย เดี๋ยวก็โดนจับไปโรงพักด้วยหรอก ไม่กลัวไง”

                “กลัวครับ แต่ผมอยากให้พี่ตำรวจช่วย” ยุทธการได้ยินคำพูดของเด็กน้อยก็สงสัยว่าอยากให้ช่วยเรื่องอะไร

                “ช่วยเหรอ ช่วยอะไร” เขาก้มลงไปถามเด็ก เพราะตอนนี้เสียงข้างในอึกทึกมาก

                “พี่สาวผมถูกจับอยู่บนนั้น พี่ตำรวจไปช่วยด้วยนะ พี่เมขลาเป็นคนดี อย่าให้พี่เมขลาโดนขายให้เสี่ยเจริญเลยนะครับ”

                ยุทธการมองขึ้นไปชั้นบนตามที่เด็กน้อยชี้มือ เขาจึงสั่งให้ลูกน้องขึ้นไปดูและจับกุมเสี่ยเจริญลงมารับโทษ ก่อนจะหันไปบอกเด็กน้อยให้กลับออกไปจากบ่อน เพราะมันอันตรายและเด็กก็ยอมทำตามเมื่อเห็นว่าพี่เมขลาของตัวเองนั้นมีคนไปช่วยเหลือแล้ว

                “พวกมึงลงไปดูซิมันโวยวายอะไรกัน” เสียงเอะอะข้างล่างทำให้เสี่ยเจริญต้องหยุดฉุดกระชากเมขลาไว้ก่อน แล้วหันไปสั่งลูกน้องที่เฝ้าหน้าห้องให้ลงไปดู แต่มือก็ยังไม่วางแขนของเมขลา

                “เสี่ยครับ ตำรวจมา ข้างล่างโดนรวบไว้หมดแล้ว เราต้องหนีแล้วครับเสี่ย”

                เสียงลูกน้องตะโกนบอกที่หน้าห้อง ทำเอาเสี่ยเจริญหยุดชะงักหน้าตาเหรอหราทันที เมขลาอาศัยจังหวะนี้ยกขาถีบเข้าที่หน้าท้องตรงจุดยุทธศาสตร์ของเสี่ยชีกอทันที ทำให้เสี่ยเจริญที่ไม่ทันได้ตั้งตัวเซถลาออกมาข้างนอกห้อง ประจวบเหมาะกับตำรวจขึ้นมาพอดี แลยรวบตัวไว้ได้ทันทั้งเจ้านายและลูกน้อง

                “คุณโดนจับแล้วเสี่ยเจริญ เอาตัวไป” ยุทธการหันไปสั่งลูกน้อง แล้วเดินเข้าไปในห้อง แต่ก็เกือบจะโดนปลายเท้าของคนในห้องนั้นถีบออกมาอีกคน

                เมขลาที่ตั้งท่ารอเอาตัวรอดอยู่ หล่อนไม่สนใจว่าใครเป็นใคร ขอแค่ย่างกายเข้ามาในห้องนี้มีหวังได้เจอลูกถีบหมดทุกคนแน่

                “ใจเย็นๆ คุณ ผมเป็นตำรวจ” ยุทธการต้องรีบบอกก่อนที่คนในห้องจะซ้ำอีกรอบ

                “ตำรวจจริงเหรอ ไม่ใช่มาหลอกให้ฉันตายใจหรอกนะ” เมขลาตะโกนถามออกมา ทำให้ยุทธการเริ่มหงุดหงิด เพราะนอกจากหล่อนเกือบจะถีบเขาแล้วยังมาหาว่าเขาเป็นตำรวจปลอมอีก

                “จริงสิ คุณโดนจับมาขายใช่ไหม เด็กผู้ชายตัวเล็กผอมๆ เขาบอกให้ผมมาช่วยคุณ”

                “พวกสามแสบนั้นเหรอ” เมขลาบอกกับตัวเองแล้วคิดวิเคราะห์ ก่อนจะยอมเดินออกมาจากห้องนั้น

                “คุณ!!” สองเสียงร้องออกมาเมื่อเจอหน้ากัน เมขลานั้นเหมือนหนีเสือปะจระเข้ เมื่อรู้ว่าตำรวจตรงหน้าคือโจทย์เก่าที่หล่อนใช้มุขรถยนต์ไปหลอกเขา

                “ยัยผู้ร้ายตัวขาว”อีกเสียงคือยุทธการ เพราะสาวที่เขามาช่วยตรงหน้าก็คือคนที่เกือบจะมาลบเหลี่ยมเขาเมื่อครั้งก่อน