คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภาพพุทธประวัติ
ภาพพุทธประวัิ
ภาพพุทธประวัิ | ||
เมื่อพระเวสสันรโพธิสัว์สวรรแล้ว เส็ไปอุบัิเป็นสันุสิเทพบุรในสวรร์ั้นุสิ ่อนที่พระโพธิสัว์อันสถิอยู่ สวรร์ั้นุสิ ะไ้ทรรัสรู้บรรลุธรรมเป็นอ์สมเ็ ๑. พระเมีย์ ทรบำเพ็เนัมมบารมี ือ วามอทนสูสุ ที่มา 84000.org/tipitaka/picture/f01.html
พระนาสิริมหามายาทรสุบินนิมิ ึ่ในืนวันเพ็เือน ๘ พระนาสิริมหามายาผู้ะไ้เป็นพระพุทธมารา ทรอธิษานสมาทานอุโบสถศีล ในยามใล้รุ่ไ้ทรสุบินนิมมิว่า ท้าวุมหาราทั้สี่ไ้มายพระอ์พร้อมับพระแท่นที่บรรทมทูลเิไปยัป่า หิมพาน์ เหล่าเทพธิาทั้ ๔ ไ้ทูลเิพระนาเส็ไปสรน้ำในสระอโนา ำระล้ามลทินแห่มนุษย์ แล้วทรผลั้วยผ้าทิพย์ ลูบไล้้วยอหอม ทรประับบุปผาิอันเป็นทิพย์ แล้วเิเส็เ้าที่บรรทมบนพระแท่นในวิมานทอ ในภูเาเิน ทรบ่ายพระเศียรไปยัทิศะวันออ ะนั้นมีพระยา้าเผือูวับอบัวาวที่เพิ่แย้มบานลิ่นาภูเาทอ ้านทิศะวันออ ร้อ้อโนาทเินเ้าไปในวิมาน ระทำประทัษิาวัรเวียนพระแท่น ๓ รอบ ึ่ในวันรุ่ึ้นพระนาไ้ทรราบทูลถึพระสุบินนิมินั้นแ่พระสวามี พระเ้าสุทโธทนะึทรมีรับสั่ให้พราหม์ประำราสำนัทำนายนิมิฝันนั้น เหล่าพราหม์ไ้พาันทำนายว่า “พระนาสิริมหามายาทรพระรรภ์พระอ์ัมีพระราโอรส เมื่อพระโพธิสัว์ทรถือปิสนธิในพระรรภ์นั้น พระรรภ์บริสุทธิ์ไม่แปเปื้อน้วยรรภ์มลทินและประทับนั่สมาธิอยู่ในพระ รรภ์ ไมุู่้เหมือนเ็ทารอื่น พระรามาราทรทอพระเนรเห็นพระโพธิสัว์ึ่อยู่ในพระรรภ์ ท้าวุมหาราทั้ ๔ ไ้ถวายารอารัาเพื่อป้อันมิให้เิอุปัทวันรายแ่พระโพธิสัว์และพระ รามารา
เ้าายสิทธัถะทรประสูิ ป่าลุมพินีวัน " ลุมพินีวันอยู่ในเแห่ินแนที่เรียว่ามพูทวีป ั้อยู่ระหว่ารุบิลพัสุ์ เมือหลวอพระเ้าสุทโธทนะ และรุเทวทหะ เมือหลวอพระเ้านาธิป เป็นพระราอุทยานลาลุ่มร่มรื่นึ่ลาระหว่าทาสำหรับพัผ่อนหย่อนใอษัริย์และประาน สภาพอลุมพินีวันในสมัยนั้นอาะพิาราไ้าัมภีร์วิสุทธนวิลาสินี อรรถถาุททนิาย อปทาน ไ้พรรนาเป็นภาษาบาลีไว้ว่า "ทวินฺนํ ปน นรานํ อนฺเร อุภยนรวาสีนมฺปิ ลุมพินีวนํ นาม มฺลสาลวนํ อฺถิ, สฺมึ สมเย มูลโ ปฺาย ยาว อฺสาา สพฺพํ เอปาลิผุลฺลํ อโหสิ สานฺเรหิ เว ปุปฺผนฺเรหิ ปฺวฺา ภมรา นานปฺปารา สุสฺา มธุรสฺสเรน วิูนฺา สลํ ลุมฺพินีวนํ ิฺลาวนสทิสํ ฯเปฯ" แปลว่า: "ในระหว่าเมือทั้สอ มีป่าสาละื่อลุมพินีวันอันเป็นมล สมัยนั้นสาละทั้หมล้วนมีอออสะพรั่เป็นแนวเียวัน แ่รานสุปลายิ่ ามิ่้านสาาและอนั้นล้วนมีหมู่ภมรนานานิ และหมู่นหลาหลายนิส่เสียู่ร้อประสานสำเนีย ัทั่วทั้ป่า ลุมพินีวันนั้นึประุเ่นเียวับสวนิรลา (อันมีในาวึสเทวโล) ะนั้น ฯลฯ"
เมื่อประสูิพระราุมาร็อยู่ในอิริยาบถยืนหันพระพัร์ไปทาทิศเหนือ เส็ย่าพระบาทไป 7 ้าว มีอบัวผุึ้นมารอรับ 7 อ แล้วทรล่าววาาว่า "เราเป็นผู้เลิศในโล เราเป็นผู้เริที่สุในโล เราเป็นผู้ประเสริที่สุในโล าินี้เป็นาิสุท้าย บันี้ารเิใหม่มิไ้มี"
ภายหลัพระเ้าสุทโธทนะ ทราบ่าวพระนาสิริมหามายาประสูิพระโอรสระหว่าทาที่สวนลุพินี แล้วรับสั่ให้เส็ลับเ้าเมือ แล้วผู้ที่มุ่นมวยผมเป็นา และมือทั้สอประนมแ่อที่เห็นอยู่นั้นือ "อสิาบส" หรือบาแห่เรียว่า "าฬเทวินาบส" ท่านาบสผู้นี้บวเป็นฤาษีอยู่้าเาหิมพาน์ หรือที่ทุวันนี้เรียว่าเาหิมาลัยนั่นเอ ท่านเป็นที่เารพนับถืออพระเ้าสุทโธทนะและอราระูลนี้ และเป็นผูุ้้นเย้วย ที่มา www.84000.org/tipitaka/picture/f05.html
ภายหลัเ้าายราุมารผู้พระราโอรสประสูิไ้ ๕ วันแล้ว พระเ้าสุทโธทนะ พระรา ๑. รามพราหม์ ๕. โภพราหม์
พระนามนี้ นอินเียทั่วไปในสมัยนั้นไม่นิยมเรีย แ่นิยมเรียพระโรแทน 'พระโร' พร้อมันนี้ พราหม์ทั้ ๘ ็พยาร์พระลัษะ ำพยาร์แวามเห็นเห็นเป็น ๒ มีพราหม์หนุ่มอายุเยาว์นเียวที่พยาร์เป็นมิเียวโยไม่มีเื่อนไว่า พระราุมารนี้
เ้าายสิทธัถะโมะมีพระมมายุ ๗ ปี พระราบิารัสใหุ้สระโบรี ๓ สระภายในพระรานิเวศน์ ให้เป็นที่สำราพระทัยพระโอรส สระโบรี
เมื่อเ้าายสิทธัถะเิบโึ้น ทรไ้รับารศึษาเล่าเรียนโยเิผู้รู้เป็นพราหม์ผู้เ่า ื่อ วิศวามิร มาสอนในวั วิาที่สอน็เป็นไปามที่สอนันในสมัยนั้น ือ ศิลปศาสร์ ๑๘ ประาร* มีารรบ เป็น้น เ้าายสิทธัถะทรไ้รับารศึษาเพียบพร้อมบริบูร์ทุแน ทั้ทายุทธวิธีทหาร ารปรอ และารศาสนา ทรไ้ผ่านารนะเลิศทุรั้ที่มีารประลอฝีมือ่อสู้ ป้อันัว และทสอบวิาวามรู้ ทุประเภท นพระเียริเลื่อลือไปทั่วมพูทวีป *ศิลปศาสร์ ๑๘ หมายถึวิาวามรู้่าๆ ึ่ไ้มีารเรียนารสอนันมาั้แ่สมัยพุทธาล เรียว่า ศิลปศาสร์ ไ้แ่ ่ ๑. วามรู้ทั่วไป (สูิ) ๒. วามรู้ธรรมเนียม (สัมมิ) ๓. ำนว (สัยา) ๔. าร่าารยนร์ (โยยันร์) ๕. นิิศาสร์ (นีิ) ๖. วามรู้ารอันให้เิมล (วิเสสิา) ๗. วิาร้อรำ (ันธัพพา) ๘. วิาบริหารร่าาย (ิา) ๙. วิายิธนู (ธนุพเพธา) ๑๐. โบราี (ปุราา) ๑๑. วิาแพทย์ (ิิา ๑๒. ำนานหรือประวัิศาสร์ (อิิหาสา) ) ๑๓. าราศาร์ (โิ) ๑๔. ำราพิัยสราม (มายา) ๑๕. ารประพันธ์ (ันทสา) ๑๖. วิาพู (เุ) ๑๗. วิามน์ (มันา) ๑๘. วิาไวยาร์ (สัททา) เมื่อพระนมายุ ๑๖ พรรษา ไ้ทรทำารอภิเษสมรสับเ้าหิพิมพา ยโสธรา ราธิาพระเ้าสุปปพุทธะ แห่รุเทวทหะนร
าารทำนายอโหร พระเ้าสุทโธทนะทรเรว่า สิทธัถะราุมาระออบวเสีย ึรัสให้ สร้าปราสาทถวายสามฤูือสำหรับประทับในฤูฝน ฤูหนาว และฤูร้อน แล้วให้บำรุบำเรอ้วยวามสุ ทาามุทุวิถีทา ในปราสาทนั้นเ็มไป้วยสิ่สวยาม รวมถึสาวใ้รูปร่าี ำนาในารฟ้อนรำ ามแบบอินเีย รอบๆ ปราสาทมีสวน มีสระ มีน มีปลา และมีอะไรๆ ที่น่ารื่นรมย์เพื่อวามเพลิเพลินอเ้าาย แล้ว็ในปราสาทนั้นมีแ่สรีทั้นั้น อยเอาใใส่รับใ้ใล้ิ ่วยเหลือทุสิ่ทุประารไม่ให้เ้าายเือร้อน เหุที่พระเ้าสุทโทนะผู้เป็นบิาทำเ่นนั้น ็เพื่อผูมัเ้าาย ไม่ให้ิถึเรื่อารบว แล้วไม่ให้ออ ไปไหนเสีย้วย ถ้าะไปไหน ้อไ้รับอนุาาพระราบิา ในพระทัยอพระราบิา็ไม่อยาให้ออไปไหน ลัวว่าะไปบหาสมามับนที่เป็นนับว ในสมัยนั้น ิใะโน้มเอียไปในทาเป็นฤาษีีไพร ท่านไม่้อาร เพราะว่ามีลูายเพียผู้เียว อยาะให้เป็นพระเ้าแผ่นิน่อไป ถ้าออบวเสียแล้ว็หมหวั แ่ว่าวาม้อารอพระเ้าสุทโธทนะหาสำเร็ไม่ เพราะเ้าายแม้ไม่ไ้ไปไหน็ริ แ่ว่าอบ ไปนั่นเียวในป่า ในสวนหลัปราสาท นั่นเียว็นั่ินั่นึอะไร่าๆ เหม่อลอยไปในเวิ้ว้าอสถานที่ ือเป็นนอบินั่นเอ ไปนั่ินั่นึอะไร่าๆ ูนูสัว์ในบริเวนั้นว่ามันมีสภาพเป็นอย่าไร สิ่เหล่านั้น เป็นเรื่อระุ้นเือนิใให้พระอ์เบื่อหน่ายในวามเป็นอยู่ในโล ิแ่ว่าะแสวหาธรรมะท่าเียว แ่็ยัออไปไหนไม่ไ้ ่อมา็ไ้ทรออนุาพระบิา เพื่อออไปมบ้านมเมือบ้า พระบิา็ไ้สั่ให้แ่บ้านเมือ ให้สะอาเรียบร้อย ไม่ให้เห็นสิ่ที่ไม่น่าูเ่น นแ่ นเ็บ นไ้ นรูปร่าไม่สมบูร์ อะไรนั้น เาไม่ให้ออมาเิน บนถนน ลัวเ้าายะเห็นเ้า ีันทุอย่าไม่ให้พบสิ่ึ่ทำให้เบื่อหน่าย ให้เห็นแ่สิ่ที่สบายา ฟัเสียสบายหู พบนที่สบายใ ีันอย่านั้นเพื่อให้ไ้อยู่วัรอเมือ ในารเส็มเมือวันแร เ้าายไ้เห็นนแ่ร่าายู้ผอมเหลือแ่หนัหุ้มระู ถือไม้เท้า เินระ่อระแ่ผ่านมา พระอ์็หยุรถแล้ว็ถามันนะว่า ทำไมึเป็นอย่านั้น ันนะนับรถบอว่า นี่แหละพระเ้า่ะ นแ่ อายุมาๆ ไปมัน็้อแ่อย่านี้ ท่าน็ถาม่อไปว่าพระบิาอเราะแ่อย่านี้ไหม นายันนะ็อบอีว่า ็เป็นอย่านี้ทุน ไม่มีใรหลีพ้นวามแ่ไปไ้ ภาพที่เห็นทำให้สลพระทัยในเรื่อวามแ่แล้ว็สสารนแ่ที่ลำบาอย่านั้น วันที่สอไ้เินทาออไปมเมืออี พบนเ็บร้อรวราอยู่้าถนน พระอ์ไ้ลารถ เ้าไปใล้แล้วถามว่าเป็นอะไร เานนั้นบอับพระอ์ว่า ไม่สบาย เ็บรนั้นเ็บรนี้ พระอ์็สสาร นเหล่านั้นว่าทำอย่าไระ่วยนเ็บเหล่านี้ไ้ วันที่สามออไปเอนาย ำลัหามไปป่า้า าิเินร้อไห้รวรา สยายผมีอหัว ไป้าหลั เป็นภาพที่สะเทือนใมา ทำให้พระอ์ิว่าีวิอนเรามัน็เท่านี้ อยู่ไปสนุไปมัน็ามเท่านั้นเอ ายแล้ว็ไม่เห็นมีอะไร ไปแ่เสื้อผ้าหุ้มายนิหน่อย เอาไปเผา ลายเป็นี้เถ้า แล้วเราะมัวเพลิเพลินอะไร ันหนัหนา แ่ยัไม่ิไม่ออว่าะทำอย่าไร ส่วนวันที่สี่็เส็ออมเมืออีรั้หนึ่ ราวนี้พระอ์ไปเห็นนับวผู้มีอาารสบเรียบร้อย หน้าาเปล่ปลั่ มีอารม์ี ็เห็นว่า สาธุโปัพพัา บวี ท่านพูับัวเอว่า บวเ้าทีแน่ สาธุโปัพพัา -บวนี่ีแน่ แล้ว็เลยไปพัอยู่ในสวน นั่มปลามนอะไรไปามเรื่อ พระอ์ไ้เส็ประพาสรอบพระนร ๔ วาระ้วยัน ไ้ทรเห็นเทวทูทั้สี่ ือ นแ่ นเ็บ นาย และนับว ทำให้สัเวสลพระทัยและเบื่อหน่ายในสัสารทุ์ ทรเห็นว่าารออบรรพาเป็นทาีที่สุ ที่อาทำให้พ้นาารเิ แ่ เ็บ าย ารที่ไ้เห็นนับว็เป็นเรื่อเือนใว่า ารบวะ่วยให้มีเวลาว่าเป็นอัว ะไ้ิ้นอะไรไ้มา เพราะะนั้นารเห็นเทวทูสี่ึเป็นเรื่อเือนใ
ั้แ่เ้าายสิทธัถะทอพระเนรเห็นเทวูทั้สี่แล้ว ทรัสินพระทัยแน่วแน่ว่าะ ในืนวันเส็ลับาพระราอุทยาน ปมสมโพธิพรราไว้อนหนึ่ว่า "...วันนั้น สมเ็ ภายในปราสาทที่เ้าายประทับอยู่ สว่ารุ่เรือ้วยประทีปโมไฟที่ "าม้วยน้ำมันหอม มุหุหนึ่ือรู่หนึ่ เ้าายื่นบรรทมแล้ว็ทรเห็นอาารวิปลาสอนาบำเรอ ที่นอน เ้าายเส็าพระแท่นที่บรรทม เส็ลุึ้นทอพระเนรภายในปราสาทที่ประทับ
วันหนึ่เส็ออาปราสาทไปพัในสวน พอีพระนาพิมพ์พาประสูิพระโอรส อำมาย์็ไปราบทูลให้พระอ์ทรทราบว่า บันี้พระนาพิมพาไ้ประสูิพระโอรสแล้ว เพราะอ์็อุทาน "ราหุลํ าํ" แปลว่า "บ่วเิแล้ว" อำมาย์ผู้นั้นไ้ยิน็นึว่า เ้าายสิทธัถะั้ื่อลูายว่า "ราหุล" เลยลับไปทูลพระเ้าสุทโธทนะว่า มุราุมารพอพระทัยในารที่มีลู ั้ื่อให้แล้วว่า "ราหุล" ในวามรินั้นไม่ใ่ พระอ์บ่นออมา้วยวามรู้สึในใว่าบ่วเิแล้ว "ราหุล" แปลว่า "บ่ว" มนุษย์เรานี่มีบ่วอยู่ ๓ บ่ว มีบุร เรียว่า บ่วพันอ มีภรรยา เรียว่า บ่วผูมือ มีทรัพย์ เรียว่า บ่วผูเท้า ถ้าั ๓ บ่วนี้ไ้็พ้นทุ์ แ่ถ้ายัมี ๓ บ่วนี้อยู่ ็ยัะ้อวุ่นวายทั้หิและายเหมือนัน ถ้าเป็นบ่วผูมืออหิ ็ือ "สามี" ถ้าเป็นบ่วผูมืออาย ็ือ "ภรรยา" บ่วทั้ ๓ ในที่นี้ยายวามออให้ัไ้ว่า ถ้านมีบุรมัลืนอะไรไม่ลเพราะิถึลู ถ้ามีโอาสไ้ินผลไม้อร่อย ้อรีบเอาไปฝาลู เท่าับมีบ่วพันอยู่ที่อ อยรัอให้แบลอเวลา ส่วนภรรยา็ูมือไป(ผูมือ) ทรัพย์็ผูเท้าไว้ไม่ให้ไปไหนไ้ ทำให้เป็นห่วบ้าน ห่วนั่น ห่วนี่ พระอ์ึถือว่าบ่วเิแล้ว ือเิาบุรที่เิึ้นแล้วนั่นเอ ่อนที่พระอ์ะัสินใแน่วแน่เพื่อออบว พระอ์เส็เ้าไปในห้อพระนาพิมพา ไ้เห็นนาอลูน้อยราหุลอยู่ นึในใว่า วรบอสัหน่อยีหรือว่าอุ้มลูายสัหน่อย แล้วึ่อยไปี อีใหนึ่บอว่า อย่านะ ืนปลุ็ไม่ไ้ไปเ็า นาะอแ้อาไว้ะไปไ้อย่าไร ็เลยไม่ปลุไปยืนูใล้ๆ ู้วยวามรั พระอ์ไม่ใ่นใหิน ย่อมมีอาลัยอาวร์เป็นธรรมา ูแล้วถอยออมาแล้วลับเ้าไปใหม่ ทำท่าะับะปลุให้ลุึ้น แ่ใหนึ่็ว่าไม่ไ้ๆ อย่ายุ่ ให้เานอนให้สบายแล้ว็เลยถอยหลัมาที่ประู รีบปิประูแล้วผลุนผลันออไปเลย
ในที่สุพระอ์ัสินพระทัยทิ้ลูน้อยที่เพิ่ประสูิ ออบวเมื่อพระนม์พรรษา ๒๙ ปี เส็หนีออาพระราวัในเวลาลาืน ประทับบนหลัม้าัะ มีนายันนะ อำมาย์ผู้ใล้ิามเส็้วย สำหรับม้าัะและนายันนะนี้ นับว่าอยู่ในสหาิทั้เ็อพระพุทธเ้า้วย สหาิทั้เ็ ือสิ่ที่เิวันเียวับพระพุทธเ้า มี ๑. พระพุทธอ์ ๒. พระนาพิมพายโสธรา ๓. พระอานนท์ ๔. นายันนะ ๕. อำมาย์าฬุทายี * ๖. ้นศรีมหาโพธิ์ที่พุทธยา ๗. ม้าัะ ** *อำมาย์ผู้ให่ท่านนี้ หลัาพระพุทธอ์รัสรู้แล้ว และเที่ยวาริไปามนบทน้อยให่เพื่อโปรเวไนยสัว์ พระเ้าสุทโธทนะไ้ัส่ เป็นทูนสุท้าย มาทูลเิเส็ลับรุบิลพัสุ์ อำมาย์น่อนๆ ที่ถูส่มา ลับใออบวันหม เมื่อไ้ฟัธรรมอพระพุทธอ์แล้ว ไม่ยอมลับไปทูลรายานให้พระเ้าสุทโธทนะทรทราบ าฬุทายี็เปลี่ยนใ ออบวเ่นเียวันและไ้สำเร็เป็นพระอรหัน์ ไ้ทูลเิ พระพุทธอ์เส็เยี่ยมรุบิลพัสุ์ไ้สำเร็ **บานถามว่า ทำไมม้ามีอายุอยู่ไ้ถึ ๒๙ ปีเียวหรือ วามริม้าแ่อายุถึ ๔๕ ปีหรือมาว่านี้็เยมี
เ้าายสิทธัถะพร้อม้วยนายันนะที่ามเส็ ทรับม้าพระที่นั่ไปลอืน ไป ทรพาม้าและมหาเล็้ามแม่น้ำ แล้วเส็ลาหลัม้าประทับนั่บนหาทราย อัน เสร็แล้วทรเปลื้อพระภูษาทรออ แล้วทรรอผ้าาสาวพัสร์ที่ิารพรหมนำ ทรมอบพระภูษาทร และม้าพระที่นั่ให้นายันนะนำลับไปราบทูลแ้่าวแ่พระ เ้าายหรือั้แ่นี้เป็น้นไป หนัสือพุทธประวัิเรียว่า 'พระมหาบุรุษ' ทรลูบหลั ทั้ม้าทั้นือนายันนะน้ำาอาบหน้า ้ามน้ำลับมาเมือ แ่พอลับพระเนรพระ | ||
ศุภนิมิแห่พิสามสาย
ประวบ้วยวันวาน เป็นวันที่นาสุาา ธิาอฤหบีผู้มั่ั่ในำบลนั้น นาไ้ั้ปิธานบูาเทพารัษ์ไว้ว่า อให้นาไ้สามีที่มีระูลเสมอัน และอให้ไ้บุรนแรเป็นาย รั้นนาไ้สามีและบุรสมนึ นาึิะหุ้าวมธุปายาสอันประี้วยเรื่อปรุทุประาร ไปบวสรวเทพารัษ์ที่ไ้ไปบนบานไว้ ันั้นในวันึ้น ๑๔ ่ำ เือน ๖ ึสั่ให้บ่าวไพร่ระเรียมารทำ้าวปายาสเป็นารให่ และว่าะสำเร็เป็น้าวปายาสไ้ ็ถึเพลาเที่ยืน แล้วนาสุาาึสั่นาปุทาสี หินใ้ที่สนิทให้ออไปทำวามสะอา แผ้ววาที่โน้นนิโรธพฤษ์นั้น เพื่อะไ้ัเป็นที่ั้เรื่อสัเวยเทพารัษ์ ันั้น นาปุทาสี ึไ้ื่นแ่เ้า เินทาไปยั้นนิโรธพฤษ์นั้น เห็นพระมหาบุรุษทรประทับนั่อยู่ วไม้นั้น ผันพระพัร์ทอพระเนรไปทาปาินทิศ (ะวันออ) มีรัศมีพระายแผ่สร้านออไปเป็นปริมล ามยิ่นั นา็นึทึทัระหนัแน่ในิทันทีว่า วันนี้ เทพยาเ้าลา้นไทราม นั่อยรับ้าวปายาสอสัเวยอเ้าแม่้วยมือทีเียว นา็ีใรีบลับมายัเรือน บอนาสุาาละล่ำละลัว่า เทพารัษ์ที่เ้าแม่มุ่ทำพลีรรมสัเวยนั้น บันี้ ไ้มานั่รอเ้าแม่อยู่ที่วไม้ไทรแล้ว อให้เ้าแม่รีบไปเถอะ นาสุาามีวามปลาบปลื้มล่าวว่า อให้เ้าเป็นลูนโอแม่เถิ แล้วึมอบเรื่อประับแ่นาปุทาสี และให้หยิบถาทอมา ๒ ถา ถาหนึ่ใส่้าวปายาสนหม มิไ้เหลือเศษไว้เลย ้าวปายาสเ็มถาพอี แล้วให้ปิ้วยถาทออีถาหนึ่ แล้วห่อหุ้ม้วยผ้าทออันบริสุทธิ์ รั้นนาสุาาแ่ายาม้วยอาภร์เสร็แล้ว ็ยถา้าวปายาสึ้นทูลเหนือเศียรเล้าอนา ลาเรือนพร้อม้วยหินใ้เป็นบริวาริามมาเป็นอันมา รั้นถึ้นไทรเห็นพระมหาบุรุษาม้วยรัศมีันั้น ็มีวามโสมนัสเป็นอย่ายิ่ สำัว่าเป็นรุเทวาโยแท้ เินยอบายเ้าไปเฝ้าแ่ไล้วยารวะ รั้นเ้าไปใล้ึน้อมถา้าวปายาสถวาย้วยวามเารพยิ่ ะนั้น บารินอันเป็นทิพย์ ึ่ิารพรหมถวายแ่วันแรทรบรรพา เิอันรธานหายไปาที่นั้น พระมหาบุรุษ็ทรเหยียพระหัถ์ออรับ แล้วทอพระเนรูนาสุาา แสให้นารู้ัว่า พระอ์ไม่มีบาระถ่ายใส่้าวปายาสไว้ นาสุาาทราบัโยพระอาาร ็ราบทูลว่าหม่อมันอถวายทั้ถา พระอ์มีพระประส์ประารใ โปรนำไปามพระหฤทัยเถิ แล้วถวายอภิวาททูลอีว่าวามปรารถนาอหม่อมันสำเร็ันใ อสิ่ึ่พระหฤทัยอพระอ์ประส์สำเร็ันนั้นเถิ แล้วนา็้มลราบ ถวายบัมลา ลับเรือน้วยวามสุใเป็นล้นพ้น
++ เิผู้ใร่เห็นธรรมฟั พระพุทธอ์ทรมีัยนะ่อพระยามาร ++
ทันในั้นเอ บรราเทพเ้าที่พาันมาห้อมล้อมถวายสัาระบูาสาธุารพระมหาบุรุษอยู่ เมื่อไ้เห็นพามารยพหลพลมารมาเป็นอันมา ่ามีวามใลัวอสั่นวัหาย พาันหนีไปยัอบัรวาฬ ทิ้พระมหาบุรุษเ้าให้่อสู้พามารแ่พระอ์เียว เมื่อพระมหาบุรุษไม่ทรแลเห็นผู้ใ ใรที่ไหนะ่วยไ้ ็ทรระลึถึบารมีธรรมทั้ ๓๐ ประาร ึ่เป็นุทหารที่แ่นล้า มีศัราวุธรบรัน สามารถผับหมู่มาร ับไล่ให้ปราัยหนีไปให้สิ้นเิไ้ และพร้อมันมารับอาสาอยู่พร้อมมูลเ่นนั้น ็ทรโสมนัส ประทับนิ่อยู่ โยมิไ้สะทสะท้านแ่ประารใ ฝ่ายพามารวัสวีเห็นพระมหาบุรุษประทับนั่นิ่ มิไ้หวั่นไหวแ่ประารใ็พิโรธร้อประาศ้อ ให้เสนามารรุเ้าทำอันรายหลายประารนหมฤทธิ์ บรราสรรพาวุธศัรายาพิษที่พุ่ัไป ็ลับลายเป็นบุบผามาลัยบูาพระมหาบุรุษนสิ้น รั้นั้นพามารรัสแ่พระมหาบุรุษ้วยสันานพาลว่า “ ูรสิทธัถะ บัลลั์แ้วนี้ เิเพื่อบุเรา เป็นอสำหรับเรา ท่านเป็นนไม่มีบุ ไม่สมวระนั่ ลุไปเสียโยเร็ว " พระมหาบุรุษหน่อพระบรมโพธิสัว์เ้า ็รัสอบว่า "ูรพามาร บัลลั์แ้วนี้ เิึ้น้วยบุออามา ที่ไ้บำเพ็มาแ่อสัไยยัปป์ ะนับะประมามิไ้ ันั้น อามาผู้เียวเท่านั้น สมวระนั่ ผู้อื่นไม่สมวรเลย" พามาร็ั้านว่า ที่พระมหาบุรุษรับสั่มานั้น ไม่เป็นวามริ ให้พระอ์หาพยานมายืนยันว่า พระอ์ไ้บำเพ็ุศลมาริ ให้ประัษ์เป็นสัีพยานในที่นี้ เมื่อพระมหาบุรุษไม่เห็นผู้อื่นใ ใระล้ามาเป็นพยานยืนยันในที่นี้ไ้ ึรัสเรียนาวสุนธรา เ้าแห่ธรีว่า "ูร วสุนธรา นามาเป็นพยานในารบำเพ็ุศลออามาในาลบันี้้วยเถิ" ลำับนั้น วสุนธรา เ้าแม่ธรี ็ำแรแทรพื้นปพีึ้นมาปราาย ทำอัลีถวายอภิวาทพระมหาบุรุษเ้าแล้ว ประาศให้พามารทราบว่า พระมหาบุรุษ เมื่อเป็นพระบรมโพธิสัว์เ้า ไ้บำเพ็บุมามามายลอาล เหลือที่ะนับะประมาไ้ แ่น้ำรวที่้าพเ้าเอามวยผมรอรับไว้บนเศียรเล้า ็มีมาพอะถือไว้เป็นหลัานวินิัยไ้ นาวสุนธราล่าวแล้ว็ประหัถ์อันามปล่อยมวยผม บีบน้ำรวที่สะสมไว้ในอเนาิให้ไหลหลั่ออมาเป็นทะเลหลว ระแสน้ำบ่าออท่วมทับเสนามารทั้ปวให้มลวอวาย ำลัน้ำไ้ทุ่มัพั้านาฬาีรีเมล์ให้ถอยล่นลไปิอบัรวาฬ รั้นั้น พามารลึเห็นเป็นอัศรรย์ ้วยมิไ้เยเห็นมาแ่าล่อน ็ประนมหัถ์ถวายนมัสาร ยอมปราัยพ่ายแพ้บุบารมีอพระมหาบุรุษ แล้ว็อันรธานหนีไปาที่นั้น เมื่อพระมหาบุรุษทรำัมารและเสนามารให้ปราัย้วยพระบารมี ั้แ่เวลาสายัห์มิทันที่พระอาทิย์ะอัศ ็ทรเบิบานพระทัย ไ้ปิิเป็นำลัภายในสนับสนุน เพิ่มพูนแรปิบัิสมาธิภาวนาให้ยิ่ึ้น ันั้น พระมหาบุรุษึมิไ้ทรพัให้เสียเวลา ทรเริสมาธิภาวนา ทำิให้แน่วแน่ ปราศาอุปิเลส นิสุุมเ้าโยลำับ ไม่้า็ไ้บรรลุปมาน ทุิยาน ิยาน ุาน ึ่เป็นส่วนรูปสมาบัิ เป็นลำับ นถึอรูปสมาบัิ ๔ บริบูร์.
าน ือ วิธีทำิให้เป็นสมาธิ ือ ให้ิแน่วแน่ ไม่ฟุ้่านิโน่นินี่อย่าปุถุนธรรมา ารไ้บรรลุาทั้สามอพระมหาบุรุษนั้นเรียว่า รัสรู้วามเป็นพระพุทธเ้า ึ่เิ เหุาร์รั้นี้ึเป็นที่มหัศรรย์เป็นอย่ายิ่ วีึแ่วามเป็นปุลาธิษานเลิมพระ ทวยเทพ่าบรรเลนรีสวรร์ ร่ายรำ ับร้อ แ่้อถวายเป็นพุทธบูาและล่าวสรร | ||
หลัานั้นึเส็ไปยั้นอปาลนิโรธ ึ่อยู่ทาทิศะวันอออ้นศรีมหาโพธิ์ ้น ระหว่าที่พระพุทธเ้าประทับอยู่ที่นี่ นัแ่เรื่อเรื่อในยุอรรถถาารย์ ยุนี้เิึ้นภาย
พานามานปพระายำบัฝน "วามสบสัเป็นสุสำหรับบุลผู้ไ้เริธรรมแล้วยินีอยู่ในสั ทำให้ไ้ามรู้ามเห็นสัารทั้ปวามวามเป็นริ ทำให้สำรวมระวััว เลิารเบียเบียนสัว์ทั้หลาย และสิ้นวามำหนั ือวามล่วามุทั้หลายเสียไ้้วยประารทั้ปว วามละลายารถือน ถือว่ามีัวมีนให้หมไ้ เป็นวามสุอย่ายิ่" ท่านผู้รนาัมภีร์เี่ยวับพระพุทธเ้า ไ้แ่เรื่อสาธให้เห็นเป็นปุลธิษานประอบเ้า ปมสมโพธิว่า "เสียนั้น็ัแผ่ไปทั่วหมื่นโลธาุ ท้าวสหัมบีพรหมึพร้อม้วยเทวา อนท้าวสหัมบีพรหมลมาทูลอาราธนาพระพุทธเ้าให้ทรแสธรรมโปราวโลนี้ วี "พรหฺมา โลาธิปี สหมฺปิ แปลว่า "ท้าวสหัสบีพรหม ประมรราบอาราธนาพระพุทธเ้าผู้ทรุอันประเสริว่า ่อมาภาษาบาลีที่เป็นันท์บทนี้ ไ้ลายเป็นำสำหรับอาราธนาพระส์ในเมือไทยให้ ท้าวสหัมบีพรหมที่เส็มาราบทูลอาราธนา พระพุทธเ้าให้ทรแสธรรมประาศพระ ถึพระพุทธเ้าะทรท้อพระทัยว่าะไม่แสธรรม แ่อีพระทัยหนึ่ึ่มีอำนาเหนือว่า ๑. อุิัู ผู้อารู้ธรรมแ่พอท่านยหัว้อึ้นแส ำพวที่หนึ่ เหมือนอบัวเปี่ยมน้ำ พอไ้รับแสอาทิย์็บาน ที่สอ เหมือนอบัวใ้น้ำ รั้นแล้วพระพุทธเ้าทรพิาราถึบุลที่พระอ์ะเส็ไปโปร ทรมอเห็นภาพอ
ผู้ฟัธรรมมี ๕ น ที่เรียว่า 'เบวัีย์' เรื่อที่พระพุทธเ้าทรแสเป็นเรื่อเี่ยวับ เมื่อพระพุทธเ้านิพพานแล้ว พระสาวรุ่นทำสัายนาั้ื่อเรื่อเทศน์ั์ที่พระพุทธเ้า พอแสธรรมั์นี้บล โัะ ผู้หัวหน้าเบวัีย์ไ้เิวาเห็นธรรม ือ โัะฟัธรรมบแล้ว ไ้ทูลอบวเป็นพระภิษุ พระพุทธเ้าึทรประทานอนุา
พระพุทธอ์ทรประทาน โอวาทปาิโม์แ่พระอรหัน์ส์ ในวันเพ็มาบูา หลัาที่พระโมัลลาน์ สารีบุร อัรสาว้าย-วามาทูลอบรรพาเป็นเอหิภิุแล้วไม่นาน พระพุทธเ้าไ้ทรประุมพระสาว ารประุมพระสาวอพระพุทธเ้ารั้นี้ แปลว่าทุราวที่มีอยู่ในสมัยพุทธาล ือ ในเวลานั้น รุราฤห์เป็นศูนย์ลาอศาสนาพุทธ พระพุทธเ้าประทับอยู่ที่นี่บรรา 'โอวาทปาิโม์' ือ หลัารโยสรุปอศาสนาพุทธ มีทั้หลัำสอนและหลัาร สมัยที่ล่าวนี้ พระพุทธเ้ายัไม่ทรบััิวินัยปรอ เพราะวามเสียหายยัไม่เิึ
ลอเวลา ๖ ปีว่า ือ นับั้แ่เส็ออบว รัสรู้ และประาศพระศาสนาในแว้นมธ ้วยพระทัยปรารถนาที่ะไ้เห็นพระพุทธเ้าผู้ทรอยู่ในานะหนึ่ ือ พระราโอรส เมื่อ ะูแ่ละะที่พระเ้าสุทโธทนะส่ไปเพื่อทูลอาราธนาพระพุทธเ้า มีหัวหน้าและ ภายหลัเมื่อาฬุทายีไปถึสำนัพระพุทธเ้าไ้ธรรมนสำเร็อรหัน์ และไ้อบวเป็น พระพุทธเ้าทรรับำทูลอาราธนาแล้ว พร้อม้วยพระสาว ที่ำนานปมสมโพธิบอว่า เิผู้ใร่เห็นธรรมฟั สมเ็พระนาพิมพาภิษุี เพื่อศึษาเพิ่มเิม
พระพิมพาพิลาปรำพันถึพระพุทธอ์ เส็พุทธำเนินไปโปรถึในปราสาท พระพุทธเ้าเส็ไปโปรพระนาพิมพายโสธรา ผู้เยเป็นพระ วันที่พระพุทธเ้าเส็ไปโปรพระนาพิมพานี้ เป็นวันเียวับที่เส็ไปทรภัาหารใน พระนาพิมพาทรเศร้าโศเสียพระทัย ั้แ่สมัยพระพุทธเ้าเส็ออบวเป็น้นมา พระเ้าสุทโธทนะทูลพระพุทธเ้าถึวามีอพระนาพิมพาว่า เป็นสรีที่รัภัี่อ พระนาฟัแล้ว ทรสร่าโศและลายวามเสียพระทัย ทรเิปีิโสมนัสในพระธรรม
พระราหุลแสวามรัาบึ้ในพระพุทธอ์ผู้เป็นบิา นลืมทูลอราสมบัิ ในวันที่ ๗ นับั้แ่วันที่พระพุทธเ้าไ้เส็ถึรุบิลพัสุ์ ึ่เป็นเวลาภายหลัที่เ้า เ้าายนันทะเป็นรัทายาทที่สอรอาพระพุทธเ้า ที่ะรอราย์สืบ่อาพระเ้า พระนาพิมพายโสธรา พระมาราอราหุล ทรเห็นเป็นโอาสี เมื่อทรทราบว่า พระ พระนาพิมพารัสบอพระโอรสให้ไปทูลอรัทายาท และทรัพย์สินที่เป็นสมบัิอพระ ในเวลาที่ล่าวนี้ ปมสมโพธิบอว่าราหุลุมารมีพระนมายุไ้ ๗ ปี นับั้แ่ประสูิมา พระพุทธเ้าไม่รัสว่าระไร ทรันอาหารบิบาเสร็แล้ว ทรอนุโมทนา แล้วเส็ ทรมอบสมบัิพระนิพพานแ่พระราหุล โยให้บรรพาเป็นสามเรอ์แร เมื่อราหุลิามพระพุทธเ้าไปถึนิโรธาราม เพื่อทูลอรัทายาทและรรมสิทธิ์ในทรัพย์ พระพุทธเ้ารัสเรียพระสารีบุรมา แล้วรับสั่ให้พระสารีบุรเป็นอุปัาย์ทำหน้าที่บว เมื่อราวนันทะึ่ำลัะเ้าพิธีวิวาหมล แ่ยัไม่ทันเ้าพิธี เพราะถูพระพุทธเ้าับ พระเ้าสุทโธทนะไม่อาทรระับวามทุ์โทมนัสรั้นี้ไ้ ึเส็ไปเฝ้าพระพุทธเ้าที่ พระพุทธเ้าทรรับามที่พระเ้าสุทโธทนะทรอร้อ ึทรบััิพระวินัยไว้เป็นธรรม
ทรพานันทะไปมนาฟ้า พระนันทะใร่ะไ้เป็นายา ทรรับรอะให้สมหวั หลัาพระพุทธเ้าเส็โปรพุทธบิา และพระประยูราิที่รุบิลพัสุ์เป็นเวลาประ ่อมา พระพุทธเ้าพร้อม้วยพระส์ำนวนมาไ้เส็ไปยัรุสาวัถี แห่แว้นโศล แ่ลอเวลานับั้แ่บวแล้วเป็น้นมา พระนันทะไม่เป็นอันปิบัิิอสมะ ใให้รุ่ม วามเรื่อนี้ทราบถึพระพุทธเ้า รั้นั้น พระผู้มีพระภาทรับท่านพระนันทะที่แน ็สมัยนั้นแล นาอัปสรประมา ๕๐๐ มีเท้าุนพิราบ มาสู่ที่บำรุอท้าวสัะอมเทพ พ. ูรนันทะ เธอะสำัวาม้อนั้นเป็นไน นาสาิยานีผู้นบทัลยานี หรือนาอัปสร น. ้าแ่พระอ์ผู้เริ นาลิผู้มีอวัยวะให่น้อยถูไฟไหม้ หูและมูา ันใ นา พ. ยินีเถินันทะ อภิรมย์เถินันทะ เราเป็นผู้รับรอเธอเพื่อให้ไ้ นาอัปสรประมา ๕๐๐ ึ่มีเท้าุนพิราบ ฯ น. ้าแ่พระอ์ผู้เริ ถ้าพระผู้มีพระภาทรรับรอ้าพระอ์เพื่อ ให้ไ้นาอัปสรประ ลำับนั้นแล พระผู้มีพระภาทรับท่านพระนันทะที่แน แล้วทรหายาเทวาั้นาว รั้นั้นแล ภิษุทั้หลายผู้เป็นสหายอท่านพระนันทะ ย่อมร้อเรียท่านพระนันทะ้วย รั้นั้นแล ท่านพระนันทะอึอัระอาเลียั้วยวาทะว่า เป็นลู้า และ้วยวาทะว่าเป็น รั้นั้นแล เมื่อปมยามล่วไปแล้ว เทวานหนึ่มีวรระ ามยิ่นั ยัพระวิหารเวัน รั้นพอล่วรารีนั้นไป ท่านพระนันทะเ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาถึที่ประทับ ถวายบัม ลำับนั้นแล พระผู้มีพระภาทรทราบเนื้อวามนี้แล้ว ทรเปล่อุทานนี้ในเวลานั้นว่า
พระพุทธบิาประวร เส็ไปโปรระทั่สำเร็พระอรหัน์แล้วนิพพาน ในปีที่ ๕ นับั้แ่รัสรู้เป็น้นมา ำหนเวลานี้ว่าามปมสมโพธิ พระพุทธเ้าเส็ประ พระพุทธเ้าึรับสั่พระอานนท์ให้แ้่าวพระส์ ถึเรื่อที่พระอ์ะเส็รุบิลพัสุ์อีวาระหนึ่ ารเส็รุบิลพัสุ์อพระพุทธเ้า เพื่อทรเยี่ยมพุทธบิาที่ำลัทรประวรรั้นี้ ูเหมือนะเป็นรั้สุท้าย เมื่อเส็ถึรุบิลพัสุ์ไ้เส็เ้าเยี่ยมพุทธบิา ึ่มีพระอาารเพียบหนัแล้ว ทรแส "ูรบพิร อันว่าีวิแห่มนุษย์ทั้หลายนี้น้อยนัำรอยู่ โยพลันบ่มิไ้ยั่ยืนอยู่้า พระเ้าสุทโธทนะึ่ทรสำเร็อนาามิผลอยู่่อนแล้ว ไ้สับพระธรรมเทศนา ั้แ่้น พระพุทธเ้าเส็สรน้ำพระศพพุทธบิา และถวายพระเพลิพร้อม้วยพระส์พระประ
เส็ึ้นไปำพรรษาบนสวรร์ั้นาวึส์ เพื่อโปรพระพุทธมารา ภายหลัทรแสยมปาิหาริย์เสร็สิ้น นพวเียรถีย์ที่มาท้าแ่พ่ายแพ้ไปแล้ว พระ ปมสมโพธิลำับารเส็ำพรรษาอพระพุทธเ้าไว้ว่า ในพรรษาที่ ๗ (นับแ่รัสรู้ ามนิยายท้อเรื่อทั้าปมสมโพธิ และ้อเียนโยนัเียนทาศาสนาพุทธอื่นๆ ยุ พระพุทธเ้าเส็ประทับำพรรษาที่โน้นปาริัร ้นไม้สวรร์ มีผู้แปลันว่า ไ้แ่ พระอินทร์อมเทพไ้ทรทราบว่าพระพุทธเ้าเส็มาทรำพรรษาที่นี้ ็ทรป่าวประ แม้พระนาสิริมหามายาพุทธมารา ึ่ทรอยู่ในเพศเทพบุรในสวรร์ั้นุสิ็ไ้เส็
ถึวันมหาปวารา เส็ลาาวึส์โยบันไแ้ว บันไทอ บันไเิน พระพุทธเ้าเส็ลาเทวโล ือ าสวรร์ั้นาวึส์ เมื่อภาย ่อนพระพุทธเ้าเส็ล เทพเ้าือพระอินทร์ไ้เนรมิบันไ ๓ บันไเป็นที่เส็ล ือ หมู่นทาเบื้อวาอพระพุทธเ้าอย่าที่เห็นในภาพ ึือหมู่เทพที่ามส่เส็ เบื้อ พระพุทธเ้าทรเป็นวิสุทธิเทพผู้บริสุทธิ์ นัเียนศาสนาพุทธรุ่น่อมาึถวายพระนาม นผู้นับถือศาสนาพุทธในเมือไทย ถือันว่าวันออพรรษาเป็นวันสำัวันหนึ่ ึนิยมทำ
รั้นแล้ว็ทรเปิโล บันาลให้เทวา มนุษย์ และสัว์นรแลเห็นึ่ันและัน วันที่พระพุทธอ์เส็ลาาวึส์นั้น พระอ์ไ้แสปาิหาริย์อีรั้หนึ่ ือะ ภาพนี้อยู่ในเหุาร์อนเียวับวันที่พระพุทธเ้าเส็ลาสวรร์ั้นาวึส์ เรียเหุ เทวโล หมายถึ ั้แ่พรหมโลลมานถึสวรร์ทุั้น มนุษย์โล็ือโลมนุษย์ และ พระพุทธเ้าะเส็ลาสวรร์ ทอพระเนรูเบื้อบนโลทั้มวลั้แ่มนุษย์็สว่า ผู้อาศัยอยู่ในสามโล่ามอเห็นัน มนุษย์เห็นเทวา เทวาเห็นมนุษย์ มนุษย์และเทวา ัมภีร์ธรรมบทที่พระพุทธโษาารย์เป็นผู้แ่บอว่า "วันนี้นทั้สามโลไ้เห็นแล้ว ที่ไม่ "รั้นั้นเทพยามนุษย์แลสัว์เรัาน ำหนที่สุมำมแ ึ่ไ้เห็นอ์พระินสีห์ พุทธภูมิ ือ วามเป็นพระพุทธเ้า ++ เิผู้ใร่เห็นธรรมฟั พุทธโอวาท่อนปรินิพพาน 3 เือนเพื่อศึษาเพิ่มเิม ++
เ้าวันเพ็เือน ๖ ทรเสวยสูรมัททวะที่บ้านนายุนทะ นับเป็นปัิมบิบา พระพุทธเ้าพร้อม้วยพระส์บริวาร ไ้เส็ออาเแวเมือไพศาลีไปโยลำับ เส็เัาไปประทับอาศัยที่สวนมะม่วอนายุนทะัมมารบุร นายุนทะเป็นลูนาย่าทอ ไ้ทราบ่าวว่า พระพุทธเ้าพร้อม้วยพระส์บริวารเส็มาพัอยู่ที่สวนมะม่วอน ็ออไป เวลาเ้าวันรุ่ึ้น นายุนทะไ้ถวายอาหารพระพุทธเ้าและพระส์ที่บ้านอน อาหาร ัมภีร์ศาสนาพุทธั้นอรรถถาและมิอเิอาารย์ทั้หลายยัไม่ลรอยันว่า 'สูรมัทท พระพุทธเ้ารัสบอนายุนทะให้ัถวายสูรมัททวะนั้นถวายแ่เพาะพระอ์ ส่วน
ทรเส็ับันธ์ปรินิพพาน เมื่อพระบรมศาสาประทานปัิมโอวาทเป็นวาระสุท้ายแล้ว็หยุมิไ้รัสอะไรอีเลย ทรเ้าปมาน (านที่ ๑ ) ออาปมานแล้ว านั้นพระผู้มีพระภาึเส็ออา สัาเวทยินิโรธสมาบัิ ถอยเ้าสู่เนวสัานาสัายนะ ือถอยามลำับนถึปมยาม หลัาที่พระบรมศาสาสัมมาสัมพุทธเ้าเส็ับันธปรินิพพานแล้ว ไ้บัเิมหัศรรย์ แผ่นินไหว ลอทิพย์บรรเล เสียึ้อัมปนาท ท้าวสหัมบีพรหม ท้าวโสีย์สัเทวรา พระอนุรุทธเถระและพระอานนท์เถระเป็นอาทิ ไ้ล่าวสรรเสริพระพุทธุอพระสัมมาสัมพุทธเ้า แสวามไม่เที่ยถาวรแห่สัาร ้วยวามเารพเลื่อมใส เหล่ามหานพุทธบริษัททั้หลายที่ประุมันอยู่ สาลวันนั้น่า็โศเศร้าร้อร่ำไรรำพัน พระอนุรุทธเถระและพระอานนท์เถระเ้าไ้แสธรรมถาปลุปลอบ เพื่อให้ลายวามเศร้าโศโทมนัส พระพุทธอ์ทรเส็ับันธุ์ปรินิพพานใ้้นสาละ สาลวโนทยาน อมัลลษัริย์ เมือุสินารา แว้นมัลละ (ปัุบันอยู่ใน เมือุสีนร) แว้นอุรประเทศ ประเทศอินเีย สิริรวมพระนมายุไ้ ๘๐ พรรษา ารปรินิพพานอพระพุทธเ้า ถือเป็นวันสำัอพุทธศาสนินทั่วโล เพราะพุทธศาสนิน ไ้สูเสียวประทีปอโล ึ่นับเป็นารสูเสียรั้ยิ่ให่ และรั้สำัอพระพุทธศาสนา | ||
านที่อ้าถึ
http://www.kidsdee.org/biography-of-Lord-Buddha.php
ความคิดเห็น