มุจลินท์เขียนตำนานพื้นบ้าน

ตำนานพื้นบ้าน

ผู้คนตั้งแต่สมัยดั้งเดิมมาแล้วมีการเล่าเรื่องสู่กันฟังโดยเรื่องที่เล่านั้นต่างกันอย่าง

น้อยเป็น 2 กลุ่ม

กลุ่มหนึ่งคือการเล่าเนื้อหาสาระที่เป็นข้อเท็จจริง คือประกอบด้วยประสบการณ์ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาไม่นานมานัก

การเล่ามักจะเป็นการบรรยาย พรรณนา และมีการโต้ตอบกัน มีแบบแผนการเล่าซึ่งน่าสนใจ แต่โดยทั่วไปจะไม่สนใจด้านสุนทรียะ

กลุ่มที่สอง คือการเล่าแบบใช้ศิลปะเฉพาะทาง เนื้อหาสาระที่เล่าและวิธีการแสดงออกได้รับความสนใจศึกษาในฐานะเป็นศาสตร์ และสนใจความงามในแง่สุนทรียศาสตร์ด้วย

อย่างไรก็ตาม เรื่องเล่าทั้งสองกลุ่มก็มีการแสดงออกอย่างน่าสนใจเท่าเทียมกัน ผู้คนในสังคมต่างๆมีสติปัญญา ละมีพัฒนาการทางด้านภาษาไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

เรื่องเล่าเหล่านี้ถูกสร้างสรรค์ มีการแสดงออก แลถ่ายทอดสืบต่อกันมาเรื่อยๆจากสังคมดั้งเดิมมาจนกระทั่งปัจจุบัน มีชื่อเรียกเป็นคำกลางๆว่า วรรณกรรมมุขปาฐะ(orol literature) วรรณกรรมมุขปาฐะนี้เกี่ยวข้องกับกลุ่มคนพื้นบ้าน(folk) ดังนั้นเราจึงเรียกข้อมูลเหล่านี้ว่าวรรณกรรมพื้นบ้าน(folk literature)