คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 28
บทที่ 28
อาหารมื้อลาวัน รอบรัวรุ่เรือไพศาลศิริพาันไปที่ภัาารให่เพื่อเลี้ย้อนรับวันวิสา ภรพที่ถูบัับให้มา้วยัน นั่นิ่ แววาุ่น และแทบไม่พูอะไรออมาเลยลอเวลาที่้อร่วมรับประทานอาหารมื้อสำั
“หนูสา ทานเยอะๆ เลยนะ” นายไพศาลเอ่ยบอวันวิสา
“ไ้่ะ ถ้าอย่านั้นหนูไม่อเรในะะ” วันวิสายิ้มว้าสใส ไ้ทั้ลาภปา ไ้ทั้วามสะใ ไม่มีอะไระสุมาไปว่าารทำใหุ้ายภรพนั่หน้าูมเป็นไ่้มาวั๊วะไ้อีแล้ว... หึหึหึ
“ทานเสร็ เี๋ยวลุะพาไปหาินแส้ว” นายไพศาลเอ่ยึ้น
วันวิสาาโ้วยวามีใ “ริหรือะ หนูอยาไปมาเลย”
นายไพศาลพยัหน้ายิ้มๆ “อาภรพลื้อไป้วยนะ”
ภรพมวิ้ว ส่ายหัว “ผมอัวีว่ารับป๊า พอีผมมีาน่วน ไม่ว่าไป”
“านอะไร เอาเ็บไว้่อน” นายไพศาลปิเสธำอบอบุราย
“าน่วนรับป๊า ไปไม่ไ้” ภรพยัยืนยันำเิม
นายไพศาลถอนใ แม้แ่นาสุพรรษา็ถอนใามสามี เพราะรู้ว่าเวลาที่ลูายอนเอื้อ ใร็ไม่สามารถเปลี่ยนใไ้
“ลัวล่ะิ” วันวิสาพูลอยๆ
“เธอว่าใรลัว” ภรพ้อวันวิสาเม็
“็ว่าุนั่นแหละ ันรู้น่าว่าุไม่อยาไปับัน ลัวินแสะบอว่าันือนที่ใ่ล่ะิ” วันวิสาพูพลายัไหล่ “นเรามันเปลี่ยนวามริไปไม่ไ้หรอ ำไม่ไ้หรือถ้าไม่ใ่เพราะันล้มวันนั้น ุ็โนยิไปแล้ว ที่พูไม่ใ่ว่าันทววามีวามอบหรอนะ ็แ่อยาบอให้รู้ัวไว้”
นายไพศาลับนาสุพรรษา รวมทั้พราวาและภรีมพยัหน้าเห็น้วย
“เธอะใ่หรือไม่ใ่ไม่เี่ยวับัน” ภรพพูเสียแ็
“เี่ยวสิ ันไ้รับมอบหมายหน้าที่มาาุลุุป้า็้อทำหน้าที่อนเอให้ีที่สุ” วันวิสาพูเสียเป็นารเป็นาร
“แน่ใใ่ไหมว่าะทำหน้าที่ให้ีที่สุ” ภรพพู พร้อมับหรี่าล
วันวิสายืออบอย่าัถ้อยัำ “แน่ใ”
“แล้วเอันแน่” ภรพพูเสียเอาริ
“็ใ่น่ะิ ้อเอันทุวันอยู่แล้ว” วันวิสาย้อนอย่าไม่ลัว
มุมปาอภรพยึ้นล้ายนที่ไ้ัสินใอะไรบาอย่าไ้แล้ว านั้น็หันไปพูับบิา “ผมะไปหาินแสรับป๊า”
นายไพศาลมอหน้าลูายและพยัหน้า “ีแล้ว”
เมื่อลันไ้เป็นที่เรียบร้อย หลัาออาห้ออาหารนายไพศาลึพานทั้หมในรอบรัวรไปโรเ โยหวัว่าารไปหาินแส้วในรั้นี้ หนึ่...ะไ้รับำแนะนำที่มีประโยน์ลับมาเพื่อลูายอน และสอ...เพื่อะให้ินแส้วรวูวะาอวันวิสาว่าะสามารถ่วยเหลือภรพไ้มาน้อยแ่ไหน
ในัหวะที่ภรีมเินออมาาห้ออาหารเป็นนสุท้าย หิสาวมอสบาพี่สาวและเ้าไประิบถาม “เ๊ว่าไหม เฮียภรพเปลี่ยนไป”
พราวาพยัหน้า และอบเสียเบาให้ไ้ยินันสอน “ใ่ ยอม่ายเินไป”
“ยอมอย่านี้แหละน่าลัว” ภรีมระิบ่อ
ภรพหันหลัลับมามอพี่สาวและน้อสาว้วยแววารู้ทันว่าทั้สอนำลัพูถึนเอ พราวาและภรีมเห็นสายาอภรพึหยุพูันไปโยอัโนมัิ และรีบเิน้ำเ้าไปหามาราอย่ารวเร็ว
เมื่อนายไพศาลพานในรอบรัวมาถึโรเ ลอระยะเวลาที่เินผ่านเ้าไป้าในนั้น วันวิสาเห็นนมามายเินเ้ามาทัทายรอบรัวรุ่เรือไพศาลศิริ โยเพาะัวอลุไพศาลที่แทบะรู้ัทุน และทุนในรอบรัวนี้็ยิ้มแย้มอบนที่เ้ามาทัเป็นอย่าี ยเว้นเพียหนึ่เียวที่ทำหน้าเยาไ้ลอเวลา นวันวิสานึ่อนอในใว่า้อเป็นเ็เ็บมาเลี้ยแน่นอน ถึไ้ทำัวผิแผานอื่นไ้อย่าน่าอัศรรย์ในั
“อาเี้ย” ายแ่เราสีาวยาว เินเ้ามาทัทายแผู้มาเยือน
ภรพ ภรีมและพราวา ไหว้ินแส้ว โยมีวันวิสารีบไหว้ามอย่ารวเร็ว
ินแสยิ้มมอหน้าภรพ ภรีม และพราวา ่อนะมาหยุลที่วันวิสา พร้อมับเอ่ยปาึ้น “เอัวแล้วใ่ไหม อาเี้ย”
นายไพศาลยิ้มอบใ “เอแล้ว”
“ี” ินแส้วพูแ่ำเียว แ่นายไพศาลรู้ในทันทีว่าวันวิสาเป็นนที่ใ่อย่าแน่นอน
“ินแส้วะ เรื่ออาภรพะหนัหนาไหม” นาสุพรรษาถามึ้นอย่าร้อนใ
ินแส้วหันมาอบนาสุพรรษา “อั๊ว็อบเรื่อนี้ไม่ไ้ ทุอย่าึ้นอยู่ับวาสนาอนสอน”
วันวิสาเหลือบาไปมา หวัว่าวาสนาอสอนนั้น ะไม่ใ่ัวเธอนะ เพราะถ้าัวเธอมีวาสนาเ้าไปเอี่ยวับผู้ายี้เ๊นนี้ เธอ็เ๊เหมือนัน แ่เป็นเ๊ิมไปนวันาย
นายไพศาลมอสบาินแส้ว และพยัหน้าเบาๆ ่อนะหันไปถามวันวิสา “หนูสา บอวันเือนปีเวลาเิให้ินแสิ ินแสะไู้วให้”
“เออ ะีหรือะหนูเรใ” วันวิสาลัเล
“ไม่เป็นไรหรอหนูสา” นายไพศาลบอวันวิสา
วันวิสาึพยัหน้า และวันเือนปีเิพร้อมทั้เวลาลบนระาษ แล้วยื่นให้ินแส้ว
ินแส้วรววะาอวันวิสาอยู่สัพั านั้นเมื่อเสร็เรียบร้อย็เยหน้าึ้นมามอวันวิสา และยิ้มให้อย่าใี “วนี้เิมาพร้อมับวามพร้อมทุสิ่ เป็นที่รัอนรอบ้า แ่านแล้วีวิะรุ่โรน์ เสริมวสามีให้ทำมา้าึ้น”
ภรพเหยียริมฝีปา เมื่อไ้ยินินแส้วทัึ้น
อบุ่ะ
ความคิดเห็น