ก้อนกรวดกับขวดโหล

ลำดับตอนที่ #8 : ลงเเข่ง

ก้อนกรวดกับขวดโหล ตอน 8      
"...เห้อ หลับสบายจัง" แก้วเธอไม่รู้สึกตัว เธออยู่ที่ไหน (อ่าวแขนใครละเนียะ )แก้วมองไปรอบๆ
"ทรายขวัญ เธอ...." แก้วโวยวาย
"อะไรกันอ่ะ ...เนมได้ยินเสียงแก้ว เดินเข้ามาเห็นทรายขวัญนอนอยู่ข้างใน แก้วหน้าแดงไม่รู้จะโกรธหรืออายดี
"....เป็นอะไรเหรอ มีใครเป็นอะไรหรอ" ทรายขวัญตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย
"กรี๊ด.....กรี๊ด พี่ทราย เอาใครมานอนด้วยเนียะ " เจี๊ยบโวยวาย ลั่น ทรายขวัญกับแก้วไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
...แก้วรีบลุกเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าสบตาทรายขวัญแม้แต่น้อย(ทำไมนะเรา ) แก้วอมยิ้มแล้วรีบจ้ำไปยังห้องพักทันที
"ทราย เห้ย ทรายขวัญเป็นอะไรนั่งยิ้มอยู่ได้นะ เนมสะกิดทรายขวัญนั่งหน้าลอยเหม่อ (เมื่อไหร่เราจะได้นอนด้วยกันอีกน๊า)
......การเข้าค่ายเสร็จสิ้นลง ทุกคนมารวมกันที่ชายหาด แต่ไม่เห็นแก้ว ทรายขวัญชำเลืองมองหาแก้ว เพราะอยากจะขอโทษที่ล่วงเกิน (แค่นอนกอดเองยังไม่ทำอะไรเลย แก้วนะเพิ่งจะหายโกรธกลับโกรธเราหนักแน่ๆเลย)
ทรายขวัญหน้ามุ่ย
ขอเก็บเอาช่วงเวลาดีดี ที่เราอยู่ด้วยกัน เก็บใส่ไว้ในขวดโหล ปล่อยให้หัวใจไปกับแรงคลื่นทะเลในยามที่สองเรามีความสุข (พอทีเถอะแก้ว สุดจะทนไม่ไหวแล้ว ไม่เอานะแก้วเธอเป็นใครแล้วเขาเป็นใคร) แก้วนั่งคิดอยู่ริมฝั่งชายหาดรอ รถมารับ....อีก ทางด้านหนึ่ง
ก้อนกรวด หลายก้อนเมื่อยามคลื่นซัดสาด ก็ไม่ขยับ มันก็เหมือนใจคน ที่อยากรักใครนานๆ ก็ควรที่จะทำให้มันแข็งแรงอย่างก้อนกรวดที่ยังเป็นรูปทรงเดิมเมื่อโดน น้ำพัดมา....(ทำไมนะเราไม่พูดว่า ชอบ เขาเอาแต่อ้ำอึ้ง)
ทรายขวัญเดินไปตามโขดหิน แล้วส่งเสียงตะโกน
"แก้ว เรา ขอโทษ เรา ชอบเธอ" ....เสียงมันก้องสะท้อนไปหา ใครบางคนที่นั่งอยู่ ...
"แก้ว แก้ว เจนว่า ทรายขวัญชอบเธอนะ" เจน นั่งลงข้างๆถามแก้ว หน้าเธอเริ่มแดงก่ำเมื่อได้ยินชื่อ เขา
.....................................................................................................................................................................

หน้าโรงเรียน
"คุณหนู ทรายขวัญครับ กลับกันเถอะครับ" ทรายขวัญชะเง้อ หาแก้ว รอที่จะกลับบ้านพร้อมกันแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
"แก้ว จ๋า ให้พี่อินไปส่งนะ พี่ให้คนรถไปส่งให้นะ" แก้วเดินขึ้นรถอินโดยไม่ปฏิเสธ
".......ลุงทิน ขับช้าๆ หน่อยค่ะ " รถของอิน ขับเทียบรถจอดติดไฟแดงใกล้กับรถทรายขวัญ ...แก้วหันหน้ามาพอดี เห็นรถทรายขวัญเธอพยามยามหลบแต่ อิน
"นี่ เป็นงาย ทราย แฟนไม่มารับเหรอ" อินเลื่อนกระจกลงถากถางทราย พอดีทรายเปิดกระจกลงจะถาม แก้ว ...แต่คงไม่มีอะไรจะถามอีกต่อไป เพราะเห็นแก้วนั่งมากับอิน.....
.......ทั้งคู่นั่งลง ต่างเงียบงันหลังจากกลับมาจากค่ายครั้ง นี้ ทรายขวัญเอาแต่ซ้อมเทควันโด ส่วนแก้วช่วยแม่ทำขนมขาย ทั้งสองคนก็ไม่มาเจอกันได้ นอกเสียจาก
"แก้ว จ๋า วันนี้พี่อินมีแข่ง เทควันโดใน สโมสรไปเชียร์พี่ได้ไหมละค่ะ" อินอ้อน แก้วเพื่อจะได้ให้แก้วยอมไปด้วย แก้วไม่รู้ว่า อินเรียนอยู่ที่เดียวกับทรายขวัญ .... (ไม่มีอะไรทำไปก็ได้) แก้วตอบรับแบบไม่เต็มใจ
"ทรายขวัญเป็นอะไร หมู่นี้เอาแต่ซ้อม" เรนถามด้วยความเป็นห่วง เรนเข้ามาดูทรายขวัญทุกวัน แต่ก็ไม่เห็นทีท่าทรายขวัญจะตกลงเป็นแฟนกับเรน แล้วยังจะหงุดหงิดใส่เมื่อเห็นหน้า นายอิน

วันแข่งขัน
"แก้ว รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมตัวก่อน" สัมภาระของอินฝากแก้วไว้ (หือ ทอมหล่อๆ น่ารักมีเยอะแยะเลย
โชคดีจังแก้ว) แก้วมานั่งอมยิ้มอยู่แถวที่พักของอีกฝ่าย ขณะเดียวกันนั้นเอง คนที่เดินตามหลังกันมาคงไม่ใช่ใคร
"มานี่ ทรายขวัญ พี่เรนช่วยนะคะ" ทรายขวัญยกกระเป๋าให้เรนทั้งใบ พอจะวางของลงชำเลืองชายหางตา พอเห็น
เด็กสาวนั่งเงียบอยู่ในมุมแคบๆ สะดุดตาเสียจริง เธอแน่ๆ ยัยนกแก้ว ทรายขวัญดีใจที่แก้วมา แต่เมื่อเห็นอินกำลังเดินเอาน้ำมาเสริฟแก้ว ทรายขวัญเดินคอตกไปห้องแต่งตัวทันที
"แก้วได้เวลาแข่งแล้วละ ช่วยพี่ด้วยนะครับผม" สายตาที่อ้อนวอนของอิน ทำให้คนที่จ้องมองไม่เป็นอันทำอะไร
"….ค่ะ พี่ อิน แก้วจะเชียร์พี่สุดใจเลย ชนะนะคะ" แก้วส่งเสียงเชียร์อย่างออกหน้าออกตา โดยที่ไม่มองไปหาคู่เรนกับทรายขวัญเลยแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้ทรายขวัญหงุดหงิดใส่เรน
"เป็นอะไร ทราย พี่ทำอะไรไม่ถูกหรอ ทำไมละ หวงเขารึไงคะ" ทรายขวัญทำหน้ายุ่งใส่เรน เข้าไปแต่งตัวในห้องพักนักกีฬา ซึ่งแก้วเดินเพื่อไปเอาผ้าไปให้อินพอดี (อุ้ย ทรายขวัญนี่ ทำอย่างไรดีละ) ทรายขวัญทำคอนแทคเลนส์ตกมองไม่เห็นว่าใครมาที่ห้อง เลยวานให้แก้วช่วยหา
"ขอโทษนะ ช่วยเราหาคอนแทคหน่อยได้ไหม" แก้วก้มลงหาให้ทราย ต่างคนต่างหาคลำไปตามพื้น จนถึง
"เจอแล้ว ค่ะ" แก้วดีใจแต่เผลอส่งเสียงออกไป ทรายหันกลับมาทันทีเพราะเสียงของแก้วนั่น
.....อ่ะนี่ของเธอ เราไปแล้วละ แก้วยื่นเลนส์ให้ทราย ทรายขวัญดึงตัวแก้วเข้าสู่อ้อมกอด แก้วน้ำตาไหลเพราะความคิดถึงทรายแต่มันมีกั้นอะไรทั้งสองคนนี้ไว้ ทรายขวัญกระซิบเบาๆข้างหูแก้วว่า

"แก้ว เราคิดถึงนะ" แก้วอมยิ้มแล้วผละตัวออกจากทรายขวัญรีบวิ่งออกจากห้องทันที
คู่ของอินแข่งแต่แก้วกลับไม่สนใจเอาแต่มองทรายขวัญ แต่ก็มีเรนคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง จนมาถึงคู่ของ ทรายขวัญแก้วกลับเชียร์แต่เสียงเชียร์ไม่ได้ออกจากปากแก้วมีแต่อาการที่เก็บไม่อยู่เท่านั่น (แก้วใจเย็นๆไว้ อีกสามยกเอง)แก้วนั่งคิด
......ทรายขวัญเป็นฝ่ายนำ เหลือเพียงยกสุดท้ายทรายขวัญก็ชนะ อินที่ดูอาการของแก้วกลับหมั่นไส้ที่เห็นแก้วเชียร์ทรายขวัญอย่างออกนอกหน้าอย่างนั้น ยกสุดท้ายทั้งคู่เสมอกันทรายขวัญนั่งพัก รอการแข่งรอบตัดสิน
        สัญญาณดังขึ้น ทรายขวัญลงสนาม แต่เอ่ คู่แข่งของเขากลับไม่ใช่คนเดิม กลายเป็นอิน ทุกคนในสนามส่งเสียงเชียร์อย่างสนุกสนานเพราะรู้ว่าคู่นี้ไม่เคยกินกันลงซะที ด้วยร่างกายที่ฟิตเต็มที่ของอิน ทรายขวัญรุ่นน้ำหนักอ่อนกว่ากลัวจะสู้ไม่ได้ และนี่คือครั้งที่สองมาเจอกัน การแข่งขันเริ่มขึ้นจากเสียงสัญญาณ อินเป็นฝ่ายรุกเตะไม่ยั้งด้วยท่าทีที่รุนแรง ทำให้ทรายขวัญลงไปกองลงกลับพื้นหลายครั้ง และเมื่อมองเหลียวไปเห็นใบหน้าความเป็นห่วงของแก้วทำให้ทรายขวัญลุกขึ้นได้ ...ยกสุดท้ายแล้ว อินยิ่งเห็นแก้วเชียร์แรงเตะครั้งสุดท้าย ยันเข้าไปที่กลางตัวกระโดดถีบ....ร่างที่เพียวบางล้มลงกองกับพื้นอย่างเงียบสงบนิ่ง ทุกคนในสนามหยุดส่งเสียงมองไปที่ร่างของทรายขวัญนอนนิ่งอยู่บนสนาม...แก้ววิ่งเข้าหาตัวทรายทันทีแต่ถึงอย่างไร เรน ร้องกรี๊ดลั่นอุ้มร่างทรายขวัญไว้
....อินยืนยิ้มเยาะอย่างพอใจเมื่อเห็นทรายล้มขนาดนี้ แก้วไม่พูดอะไรได้แต่กังวลใจทรายขวัญยังไม่ฟื้น ส่งเข้าโรงพยาบาลทันท่วงที
"พี่อิน เล่นแรงอย่างนี้ละ" อินหันหน้ามองแก้วอย่างซะใจ

ห้องนอนของแก้ว

ไดอารี่เล่มเดิม

    เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ทรายขวัญไม่น่าเล่นกับพี่อินเขาเลย จันทร์เจ้าขาช่วยให้ ทรายขวัญหายเร็วๆด้วยนะคะ เราคิดถึงเธอมากเหมือนกัน (แก้วเขียนด้วยรอยน้ำตาในความห่วงหา)
"แม่คะ แก้วไปโรงพยาบาลนะคะ " แก้วขออนุญาติแม่ไปเยี่ยมทรายขวัญโดยนำขนมที่ทรายขวัญชอบไปเยี่ยม
....ห้องพักพิเศษแก้วเคาะประตูเดินเข้าไปอย่างช้า ไม่มีใครมาเฝ้าเลยเหรอนี่ ทรายนอนนิ่งไม่รู้สึกตัว
"ทรายเราขอโทษที่ห้ามพี่อินไม่ทัน ไม่งั้นเธอคงไม่เจ็บหรอกนะ" แก้วพูดพรำจับมือทรายขวัญลูบไปมาอย่างเบา
แก้วกุมมือทรายขวัญจนเผลอหลับข้างๆเตียง

…แก้ว แก้ว ทรายขวัญรู้สึกตัว (น่ารักจังแก้ว ขอบคุณนะที่มา)ทรายขวัญอมยิ้ม ทรายขวัญลุกขึ้นนำผ้าห่มมาคลุมตัวแก้วไว้
“อุ้ย ...ตื่นแล้วหรอ เป็นอย่างไรบ้างเจ็บตรงไหน ทานอะไรไหมเดี๋ยวแก้วจัดให้” ทรายขวัญยิ้มแล้วพูดกับแก้ว
“ไม่เป็นไรมากแล้ว แค่เราเห็นแก้วก็หายเจ็บแล้วละ” แก้วหน้าแดงขึ้นมาทันใด (ตาบ้า ยังมาปากหวานอีกเราก็เป็นห่วงแทบตายนะ) ทรายขวัญจับมือแก้ว
“แก้ว เรามาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ไหม” (ทรายขวัญพูดอะไรนะ เห้อ เราก็นึกว่าจะขอเป็นแฟน นะ ลุ้นอยู่)
“เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี่ทราย” ทรายขวัญส่ายหน้า
“เราหมายถึง เราอยาก....อยาก”....
“....พี่ทรายจ๋า เป็นอย่างไรบ้างคะ น้องเจี๊ยบเป็นห่วง” เจี๊ยบดันเข้ามาพอดี แก้วรีบเดินออกจากห้องเพราะเขินกับคำพูดของทราย(แก้ว เอ้ยเขายังไม่ได้พูดเลยว่าเขาอยากอะไร คิดมากไปแก้ว) เนมเดินเข้ามาพอดีเห็นแก้ว แต่ทักแก้วแล้วไม่ยอมตอบเดินเลยผ่านไป เนมเข้าห้องทันที
“เป็นไง ยังไม่ตายหรือ” เสียงทักทายของเนม ทำให้เจี๊ยบกรี๊ด
“ทำไมพี่เนมแช่ง พี่ทรายอย่างนั้นละคะ” เนมหัวเราะใส่ทรายขวัญเพราะเห็นแก้วเดินหน้าแดงออกไป
“นี่ ทรายแกไปทำอะไรยัยแม่นกแก้ววะ หน้าแดงเชียว” ทรายขวัญนั่งยิ้มไม่หุบ แผลหายเจ็บเร็วขึ้น