ก้อนกรวดกับขวดโหล

ลำดับตอนที่ #7 : แหะๆๆ

      ก้อนกรวดกับขวดโหล ตอน 7
....คืนนี้ดาวสวยจัง คิดถึงคุณย่าไม่ได้ไปอยู่กับท่านเลยเราต้องมาเข้าค่ายซะนี่ แต่แวบหนึ่งในความคิดของแก้ว …ทำไมเราไม่เปิดให้ทรายขวัญบ้าง ไม่ได้ซิทรายเขามีเจ้าของอยู่เยอะเราไม่มีสิทธิ์ รักคนที่เขามีเจ้าของแล้วมันบาปนะแก้ว
“อะ แฮ้ม น้องแก้วมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวให้พี่ อินอยู่เป็นเพื่อนนะครับ” แก้วไม่ได้พูดอะไร …ทรายขวัญเดินออกมาพอดี เห็นแก้วกับอินอยู่อยู่ด้วยกัน ทรายขวัญเดินคอตกกลับเต้นท์ แต่น้องเจี๊ยบเข้ามาหาชวนทรายไปเดินเล่น ทรายทำหน้าปฏิเสธแต่ด้วยความอยากเห็นหน้าแก้ว เขาจึงต้องยอม
.....อากาศดีจังเลยนะคะพี่ทราย ทรายขวัญเดินเข้ามาใกล้แก้ว เจี๊ยบเดินควงแขนทรายขวัญหยุดอยู่ตรงหน้าแก้ว แสดงความเป็นเจ้าของทราย
“พี่ทรายไหนละ คนที่บอกว่าเป็นแฟนพี่ เขามายืนอยู่กับคนอื่นอะไรกันคะ” ทรายขวัญใช้สายตาจ้องมองไปยังแววตาของแก้วด้วยความอาวรณ์
“คงไม่ใช่แล้วละมั๊งเจี๊ยบไปกันเถอะ” สายตาแก้วมองตามทรายขวัญไป (แก้วไม่เอาไม่ร้อง อย่าเพิ่งร้องนะ)

ในเต้นท์ทรายขวัญ
    เขาโกรธอะไรของเขานะ เราผิดอะไรที่อยากจะรู้จักเขา มีความรู้สึกดีดีให้กับเขา ได้โปรดเถอะแก้วคุยกับเราเหมือนก่อนนะ (นอนคิด)

ห้องพักแก้ว
   ไดอารี่
เราไม่ได้โกรธนะทรายขวัญ เราอึดอัดที่ไม่ได้พูดคุยกับเธอเหมือนเดิม เธอมีใครหลายๆ คนที่ต้องการจะได้หัวใจเธอ เราไม่มีสิทธิ์ตรงนั้นหรอก แก้วเขียนด้วยความรู้สึกน้อยใจลงในไดอารี่เล่มเดิมที่เขียนแต่เรื่องของทรายขวัญ
....อรุณสวัสดิ์ จ้า เด็กๆ ทุกคนมาพร้อมกันที่หาดเหมือนเมื่อเย็น แก้วอยู่กับทรายขวัญ ส่วนน้องเจี๊ยบอยู่ด้วยกับเนม แต่คนนี้ซิพิเศษ เจน แอบชอบเนมอยู่ลึกๆเพราะ เนมเป็นคนน่ารักเนื่องมาจากเมื่อวานที่ทำกิจกรรมกันครั้งแรก เนม ช่วยเหลือเจนทุกอย่าง ถึงยังไงเนมก็ไม่สนใจ เจน ก็แล้วใครกัน…
“พี่ ทรายขา เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม น้องเจี๊ยบฝันถึงพี่ทรายด้วยละ” แก้วมองหน้าเจี๊ยบด้วยความหมั่นไส้ทรายขวัญนัก (เช๊อะ ยัยเด็กแก่แดด ทำมาเป็นเดี๋ยวเหอะแฟนตัวจริงเขารู้ (หมายถึงเรน) )แก้วคิดด้วยสายตา
วันนี้เราจะไปสำรวจสิ่งแวดล้อมที่ป่าแถบชายฝั่งด้านหลังเกาะนะคะ อาจารย์กับสมาคมอนุรักษ์ชี้แจงว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่ละกลุ่มหาตัวแทนเป็นหัวหน้านำทีมสำรวจนะคะ
....เนมได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม เจนเป็นรองเพราะน้องเจี๊ยบไม่ยอมเป็น
....กลุ่มนี้ แก้วได้รับเป็นหัวหน้าเพราะทรายขวัญไม่ค่อยสบาย
....แก้วเดินลิ่วไม่รอทรายขวัญ ยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่า สมาชิกในกลุ่มแยกย้ายกันจด ข้อมูล แก้วเหลียวหลังไม่เห็นทรายขวัญเดินกลับมาดู ทรายขวัญนั่งลงตรงโขดหิน หน้าซีดเหมือนไก่ต้ม แก้วตกใจที่เห็นทราย
“ทรายขวัญเป็นอะไรรึเปล่า ไหวไหม” แก้วจับมือทรายขวัญ
“ตายละ ตัวร้อนจัง เดี๋ยวแก้วมานะไปเอาน้ำมาให้นะ” แก้วรีบเดินกลับไปที่กลุ่ม ไปเอากระติกน้ำกับยาแก้ไขมาให้ทราย แต่เมื่อกลับมาทรายขวัญไม่ได้อยู่ที่เดิม …แก้วเดินออกตามหาอย่างเป็นกังวล
“ทรายขวัญ เธออยู่ไหน เราเอายามาให้แล้วนะ “ แก้วตะโกนเรียกไม่มีเสียงใครตอบ แก้วเดินลึกเข้าป่าไปเรื่อยๆ
เห็นรอยเท้าดูเหมือนมีคนเดิน แก้วยิ่งรีบเร่งฝีเท้า ส่งเสียงเรียกด้วยความเป็นห่วง ….อากาศเริ่มมืดครึ้มเพราะไม้ป่าที่สูงชันทำให้บรรยากาศดูน่ากลัว …โอ้ย…แก้วเดินสะดุดตอไม้กลิ้ง หล่นจากหน้าผา สลบอยู่ตรงลำธารข้างล่าง….
“นี่ พี่เนมเมื่อไหร่พี่ทรายขวัญจะกลับละ” เจี๊ยบถามเนมด้วยความเป็นห่วงทรายขวัญ เจนก็ทำหน้าไม่สบายใจเพราะ แก้วก็หายไปด้วย ทุกคนที่อยู่ในกลุ่มแก้วกลับมากันหมดแล้วเหลือเพียงสองคนนั่น อาจารย์ติดต่อเจ้าหน้าที่ให้ออกตามหาเด็กนักเรียนสองคนนั่น
“…แก้ว แก้ว” ทรายขวัญนำผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้แก้ว แก้วรู้สึกตัว แล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นทรายขวัญ
“ เธอไปไหนมา” แก้วลุกขึ้นถามด้วยสายตาที่เป็นห่วงเป็นใยทราย (ไม่รู้เลยนะว่าคนคนนี้เค้าเป็นห่วงเธอ)
“ก็เดินมาหาแก้วนั่นแหล่ะ” แก้วยิ้มแล้วลุกเดิน ฝนฟ้าก็เป็นใจตกเสียจริง ทั้งสองวิ่งหาที่หลบฝน โขดหินใหญ่พอที่จะบังฝนได้
“ทรายนั่งตัวหนาวสั่นอยู่ข้างๆแก้ว” แก้วโอบตัวทรายขวัญสองคนอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน ทรายขวัญยิ้มแล้วหลับไปจนฝนซา
“ทราย ทราย” แก้วเรียกทรายให้รู้สึกตัวเพราะกลัวทรายจะเป็นอะไรไป ทรายสลึมสลือตื่นขึ้นมา ฝนหยุดแก้วพยุงตัวทรายขวัญเดินไปตามสายน้ำเดินไปเรื่อยๆ เมื่อมาถึงถ้ำพาทรายขวัญเข้าไปพัก เนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกปอนด้วยกันแต่แก้วมีเสื้อคลุมเลยสวมให้ทรายขวัญเพราะทรายขวัญตัวร้อนเพ้อจนไม่รู้สึกตัว
“แก้ว แก้ว อย่าทิ้งทรายไปนะเราดีกันนะ” ทรายขวัญพูดแต่ประโยคนี้ซ้ำไปมาอยู่ทั้งคืน แก้วไม่ได้นอนเฝ้าไข้ นำผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นที่ให้ทรายขวัญเช็ดตัวให้ตลอดจนเช้า
“……พี่ทรายขวัญ อยู่ไหนคะ” เพื่อนพ้อง เจ้าหน้าที่ดูแลป่าช่วยกันออกตามหา แก้วได้ยินเสียงเจน ลุกออกมาแล้วส่งเสียงเรียกเพื่อนรัก
“เจน…เจน แก้วอยู่ตรงนี้” ทรายขวัญตื่นลุกขึ้นแล้วโอบที่ตัวแก้ว แก้วเธอสะดุ้งหันหน้ามาเจอหน้าทรายขวัญ
“ขอบคุณนะแก้ว” แก้วยิ้มแล้วทุกคนก็มาถึงที่สองคนยืนกอดกัน
“อุ้ย….แหม คืนเดียวเองเพื่อนเรานะ” แก้วหน้าเขินแดง อายต่อหน้าทุกคนรวมถึงเจี๊ยบ
“พี่ทรายขวัญขาเป็นอย่างไรบ้างคะ ไม่สบายไม่ใช่เหรอ” เจี๊ยบแทรกตัวเข้ามาควงแขนทราย แก้วเลยต้องโดยผละตัวออกไป …แต่สายตาที่ทรายขวัญส่งให้แก้วดูเหมือนจะ ….

ห้องพักที่ค่าย
.....ป่านนี้ทรายขวัญหายรึยังน๊า คงหายแล้วมั๊งมีสาวๆ มาให้การพยาบาลเยอะนี่ แก้วนั่งหน้ามุ้ยเมื่อคิดเรื่องผู้หญิงของทรายขวัญ
“ก๊อก ก๊อก น้องแก้วเป็นอย่างไรบ้าง พี่อินเป็นห่วงน้องแก้วกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยรู้ไหมเนียะ (เช๊อะ ก็ช่างชั้นประไรนะยุ่งอะไรด้วยละนาย) แก้วตอบสวนกลับ
“ก็เป็นคนหลงทางอ่ะนะ คนแถวนี้เขาไม่ช่วยออกตามหามัวแต่หลงสาวๆโรงเรียนตรงข้ามอยู่ละซิ” แก้วตอกกลับด้วยอารมณ์หงุดหงิด อินส่งยิ้มให้แก้วแล้วเดินออกไปจากห้อง

….แคมป์ไฟ…
     เด็กๆ คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วนะ ทุกกลุ่มต้องมีการแสดงนะคะ
ทุกคนจัดแจงช่วยกันคิดหา การแสดงของคืนนี้ โดยกลุ่มเจี๊ยบขอเสนอเป็นการเล่นละครในกลุ่มกันเอง เจนออกความคิดให้เล่นเกมแทนเพราะการแสดงละครมันยุ่งยากไม่มีอุปกรณ์พอ แต่หัวหน้ากลุ่มเป็นเนมเพราะเสียงในกลุ่มอย่างละครึ่ง เนมเลยตัดสินใจให้เล่นละครเพราะน้องเจี๊ยบคนสวย สั่งเนม
ต่างจากกลุ่มแก้ว ทุกคนร่วมใจแสดงระบำรอบกองไฟ โดยมีแก้วเป็นคนนำเต้น ส่วนทรายขวัญร้องเพลง ทำให้หลายๆ คนในค่ายดู แก้วกับทรายสนิทสนมกันเป็นพิเศษ
การแสดงได้เริ่มขึ้น ฝ่ายอินกับพวกในกลุ่มเตรียมที่จะกลั่นแกล้งเพื่อให้ตัวเองแสดงคู่กับแก้ว ไม่ได้ผลตามที่คิดกลุ่มแรกจะเป็นละครอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของเจี๊ยบ โดยเจี๊ยบเป็นตัวนำแสดง ทุกคนร่วมยินดีปรีดากับการแสดง ในทางกลับกันทรายขวัญนั่งเงียบซึม เพราะอะไรนั่นคือ
“พี่อิน ขา เป็นแรงใจให้แก้วเต้นด้วยนะ” แก้วยั่วเย้าอารมณ์ของทรายพูดใส่อิน (อิอิ หมั่นไส้นักนะ สาวเยอะนักนี่นี่) ทรายยิ่งทำหน้าไม่พอใจ ไม่รู้ว่าแก้วจะประชดเขาเพื่ออะไรกัน
“พี่ทรายจ๋า ดูเจี๊ยบแสดงดีไหมค่ะ” ทรายพยักหน้าโดยที่สายตาไม่ได้มองเจี๊ยบแต่กลับไปมองคู่อินกับแก้ว
.....เสียงเพลงบรรเลงแก้วกับทราย ร้องเพลงคู่กัน ต่างคนร้องเนื้อเพลงพ่อแง่แม่งอนประชดไปมา…เพื่อนๆ ชอบเป็นยิ่งนักเพราะแก้วเล่นหูเล่นตา มีความสุขเมื่อทรายขวัญงอนเธอ ...แผนการของอินที่วางไว้
...ไฟทั้งหมดดับลง เสียงกรี๊ดของเด็กนักเรียนสาว อินโผตัวเข้าไปกอดแก้ว แล้วให้สัญญาณให้เปิดไฟ แต่สิ่งที่น่าจะเป็นไปตามแผน ก็ต้อง….
…เจนอยู่ในอ้อมกอด เนม
…แก้วอยู่ในอ้อมกอด ทรายขวัญ แล้วอินละ เขามองดูผู้หญิงตัวเล็ก ร้องกรี๊ดลั่นเมื่อ อิน กอด น้องเจี๊ยบ
…ทุกคนหัวเราะแล้วต่างคนแยกย้ายกันเข้านอน…แต่บางคนยังไม่เข้านอน


ชายหาดคลื่นลมสงบนิ่ง
  …ทำไมนะแก้ว เธอต้องประชดเราด้วย (ทรายขวัญเดินนั่งคิดอยู่บนหาดที่ติดเต้นท์) คืนนี้เนมย่องไปหาน้องเจี๊ยบโดยที่เป็นตัวแทนทรายเข้าห้องเจี๊ยบ
“ยังไม่นอนอีกหรอ ทรายขวัญเดี๋ยวไม่สบายอีกนะ” แก้วเดินมาเห็นทรายขวัญนั่งอยู่คนเดียวเลยเข้ามาถามและนั่งลงข้างๆ
“ไม่เป็นอะไรแล้วละ ขอบคุณอีกครั้งนะแก้วที่ให้ช่วยเราไว้” แก้วส่ายหน้า
“แล้วแก้วละ รุ่นพี่คนนั้นถึงไหนแล้ว” แก้วหันหน้า ยุ่งๆ ทรายขวัญถามอะไรเธอ (เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเราสักหน่อยนายนี่)
“อ๋อ พี่อินหน่ะหรอ คงหลับสบายไปแล้วละ” แก้วยังประชดทรายกลับ ทรายทำเป็นไม่สนใจคำพูดของแก้ว
(ไม่รู้เลยนะ เราก็เป็นห่วงกลัวว่าเราจะไปเป็นก้างเขา)
…..คืนนี้ ดาวสวยนะแก้ว ทรายขวัญเขยิบนั่งเขาใกล้แก้วอีก (หนาวจังเลย โอบเราหน่อยซิ) แก้วคิด
“ฮัดชิ้ว” แก้วจาม ทรายขวัญลุกเข้าไปเอาผ้าห่มในเต้นท์มาคลุมไหล่แก้ว แล้วโอบตัวแก้วให้พิงอยู่ในอ้อมกอด
แก้วจ้องหน้าทรายขวัญด้วยรอยยิ้มของความสุขที่ได้อยู่ด้วยกันสองคน ….ทรายขวัญจับมือแก้วไว้ตลอด
“แก้ว”
“ทราย” ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
“ทรายพูดก่อนซิ” แก้วเขินไม่กล้าที่จะบอกว่าเธอชอบทรายมากและจะยอมเป็นเพื่อนที่ดี
“เราชอบหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง ว่าด้วยพรมลิขิตละแก้ว” (โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร นายนี่) แก้วทำหน้าจ๋อยแล้วถามว่าหนังสือเป็นอย่างไร ทรายขวัญเล่าเรื่องในหนังสือมันเหมือนคนเขียนไดอารี่เอามาเล่าเมื่อตอนที่เขา เจอกับคนที่ใช่ในครั้งแรกแล้วเขียนถึงเขาตลอด เราชอบมากเลยเพราะมันเป็นพรมลิขิตที่เขาและเธอมาเจอกัน…
“แล้วแก้วมีอะไรจะบอกทรายเหรอ” แก้วเผลอหลับอยู่บนบ่าทรายขวัญ ทรายอมยิ้มแล้ว บรรจงจูบที่ปอยผมของแก้วช้าๆ