#_# รักใสๆ ของนายทะเล้น #_#

ลำดับตอนที่ #3 : ++++ เป็นแฟนกันนะ ++++

รักใสๆ ของนายทะเล้น 3
ต่อเรยแร้วกานนะ(ความเดิมตอนที่แล้ว ปอนด์บอกชอบส้ม..)

ส้มหันหน้ากลับมาเธอเงียบเหมือนตริตรองในสิ่งที่ปอนด์ถามย่างเงียบๆแล้วส้มก็บอกปอนด์ไปว่า”ฉันไม่อยากใจเสียอีก เธอคงเข้าใจนะ” ปอนด์รู้สึกผิดหวังกับการตัดสินใจของส้มแต่ในแง่มุมหนึ่งปอนด์ก็เข้าในความรู้สึกของเธอ….”ส้ม !!..กลับกันเหอะ” เพื่อนของส้มมาตาม และเดินเข้ามาพยุงตัวเธอออกจากปอนด์ แต่ส้มก็ไม่ลืมหันมายิ้มให้ปอนด์และพูดคำที่ควรจะพูด”ปอนด์…ขอบใจนะ” ปอนด์ไม่ตอบแต่ยิ้มเป็นนัยๆว่า ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธออยู่แล้ว…..และส้มเองก็รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอาจจะมีใจให้ปอนด์บ้างแล้ว…แต่อาจจะกลัวความผิดหวังที่เธอเคยเจอมาก่อนหน้านี่
วันต่อมา….กริ๊งง..ง…ง……สัญญาณพักเที่ยง
“เฮ้ยปอนด์ วาเลนไทน์นี้เมิงไปกะครายวะ”เต้ถามปอนด์
“ทำไม เมิงไปกะยัยแจสใช่มะ”ปอนด์พูด
“ยัยแจสก็ไปกะหนุ่ม ของมันดิ่ ฉันไปกะน้องน้ำหวาน แม่งโคดน่ารัก ปายด้วยกานม๊าา”เต้พูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่
“ไม่ล่ะ เมิงไปเหอะ”
“แน…เมิงยังไม่มีคู่ล่ะเส้..”เต้ถามปอนด์แต่ปอนด์ไม่ตอบ
“เฮ้ยย..ไม่ได้นะเว้ยพุ่งนี้แล้วนะ”เต้เตือนปอนด์
“อืม รู้แล้วน่า ไม่มีก็ไม่ไป ไม่เห็นยากเรย ..ไปหารัยกินดีกว่า หิวแล้วว่ะ”ปอนด์พูด
แจส-เต้ และปอนด์เดินหยอกล้อกันมาในขณะที่เดินลงจากอาคารเพื่อมาทานข้าวเที่ยงจนกระทั่งเจอส้ม…ปอนด์เลิกหยอกกับเพื่อน แล้วหันมายิ้มให้ส้ม ส้มยิ้มตอบแต่ยิ้มของส้มแปลกๆ ปอนด์มองตามส้มไปโดยไม่รู้ตัว”เฮ้ยย ปอนด์ ยืนเป็นนายแบบอยู่นั่นแหล่ะเร็วๆสิยะ หิวนะ” แจสตะโกนเรียกปอนด์ให้รีบตามมา
เลิกเรียน…..
ปอนด์เดินออกมาจากบนห้องเรียน ผ่านม้านั่งตัวที่ปอนด์เคยไปนั่งจีบส้มซ่าเมื่อตอนแรกๆแต่วันนี้ส้มก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น กับกระดาษหลายแผ่นกองระเกะระกะอยู่เต็มโต๊ะ “ ยังไม่กลับเหรอจ๊ะส้มคนฉวยย” ปอนด์ทักด้วยท่าทางที่ขี้หลีตามเคย
“นี่เธอยังไม่เลิกพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้อีกเหรอ”ส้มพูด
“เอ๋าา..ก็ฉันเป็นคนพูดแบบนี้อยู่แล้วเน่…แล้วนั่นเธอทำอะรัยของเธอน่ะ?”
“ก็เตรียมงาน ถ่ายภาพหัวข้อ คู่รัก น่ะสิ” ปอนด์ทำท่าทางเหมือนสนใจในสิ่งที่ส้มกำลังยุ่งอยู่
“นี่ ทำเป็นสนใจ เธอรู้เรื่องรึงัยตาบ๊องส์” ส้มแซวปอนด์”เน่ อย่ามาดูถูกกันนะ”ปอนด์โต้ขึ้นมา
“แล้วนี่เธอจะไปหาถ่ายรูปคู่รักที่ใหนล่ะ”ปอนด์ถามต่อ
“ เยอะแยะไป ..พุ่งนี้ก็เป็นวันวาเลนไทน์ด้วย”
“เหรอ…แล้วทำไมเธอไม่ถ่ายรูปฉันกะเธออ่ะ น่ารักดีน๊าา”ปอนด์แซว ส้มทำประดาษเป็นม้วนแล้วเคาะที่หัวปอนด์เบาๆ “ไอ้ทะลึ่ง”…..”โอ้ยย!! ” ส้มเริ่มเก็บของใส่กระเป๋าของเธอ
“กลับดีกว่าอยู่กะเธอแล้วรู้สึกเหมือนประสาทถูกรบกวนอยู่เรื่อยเลย”แล้วส้มก็เดินไป
“กลับบ้านดีดีน๊ะจ๊ะ”ปอนด์ตะโกนตาม
และแล้ววันวาเลนไทน์ก็มาถึง……ส้มตระเวนถ่ายรูปคู่รักได้มากมายจนกระทั่ง
“อ้าวว…ส้ม มาคนเดียวเหรอจ๊ะน่าสงสารจังนะวันนี้วันวาเลนไทน์แท้ๆ”จ๋าทักส้มแบบไม่ค่อยจิงจัยเท่าไหร่ และไม่นาน แบงค์ แฟนจ๋าก็เดินตามมา”สะ..ส้ม เป็นยังไงบ้าง”แบงค์ถามส้ม
( ส้มคิด ) จะถามให้มันได้อะไรขึ้นมา ถ้าบอกว่าไม่สบายจะกลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมรึงัยไอ้พี่แบงค์บ้า T_T “ส้ม..สบายดีค่ะ มาเที่ยวกันเหรอ” ส้มตอบและถามกลับ แบงค์กำลังจะตอบแต่จ๋าดันแทรกขึ้นมาก่อน”ใช่จ๊ะ มาเที่ยวตามประสาคู่รัก ที่รักกันมาก อืมนี่ พี่แบงค์ซื้อแหวนให้จ๋าด้วยนะส้มดูสิสวยมั้ยพี่แบงค์บอกว่าซื้อให้ฉันเป็นแรกเลยนะ”ว่าแล้วจ๋าก็อวดแหวนของเธอพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจที่เห็นส้มมีทีท่าว่าจะน้อยใจ”อืม..ก็สวยดี แต่แหวนแบบนี้ฉันก็เคยได้จากแฟนใหม่เธอนะ วันนี้เมื่อปีก่อนเขาก็เคยบอกฉันเหมือนว่าเขาให้ฉันเป็นคนแรก”จ๋าพูดไม่ออกทั้งเจ็บใจที่รู้ว่านายแบงค์กำลังเป่าหูตํวเอง ส้มพูดต่อว่า “แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันคงไม่เก็บแหวนวงนั้นไว้หรอก ฉันเอาไปขายซื้อรองเท้ามือสองแล้วล่ะ “ ส้มพูดไปมองหน้านายแบงค์ไปด้วยสีหน้าที่เจ็บใจ “ฉันไปก่อนนะ หวังว่าเธอคงทนเขาได้นานกว่าฉันนะจ๋า”พูดแล้วส้มก็เดินไป ทำให้จ๋ายิ่งเจ็บใจจนเกือบจะกรี๊ดลั่นออกมาเพราะจ๋าไม่มีโอกาสตอบโต้
ส้มเดินคิดทวบทวนถึงเรื่องของเธอกับแบงค์ตอนนี้เคยคบกัน…แต่เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากให้มันใหลออกมา และแล้วส้มก็เดินมาเจอปอนด์โดยบังเอิญ “อ้าวส้ม…มาถ่ายรุปเหรอ…เป็นงัยบ้าง”ปอนด์ถามส้มแต่ส้มไม่ตอบ ปอนด์เห็นส้มแปลกๆ เลยถามขึ้นไปว่า” มีอะไรจะบอกฉันรึเปล่า”ส้มเดินเข้าใกล้ๆปอนด์แล้วเอาหน้าซุกไปที่ใหล่กว้างๆของปอนด์แล้วก็ปล่อยให้น้ำตาใหลออกมา ปอนด์ไม่ถามอะไรส้มมาก ปอนด์ปล่อยให้ส้มร้องไห้อย่างเต็มที่ “อยู่เป็นเพื่อนกับฉันก่อนได้มั้ย”ส้มพูดออกมาเบาๆ……..เมื่อส้มเลิกร้องไห้ปอนด์พาส้มไปที่ที่เงียบและไม่มีคนพลุกพล่าม
นั่งสองนั่งเล่นชิงช้าที่สนามเด็กเล่นใต้แสงไฟจากโคมไฟในสนามเด็กเล่นไฟสีออกส้มๆ ส่องมาที่หน้าใสๆของส้ม ปอนด์มองส้มก่อนจะถามส้มว่า”เธอเจอเขาเหรอ”ส้มมองหน้าปอนด์ “ฉันหมายถึงผู้ชายคนนั้น”ปอนด์พุดอีกครั้ง”…ส้มเงียบแล้วยืนขึ้นจากชิงช้า”ใช่.. เขามากับแฟนของเขา”
แฉ๊ะ!! ปอนด์หยิบกล้องส้มขึนมาถ่ายรูปส้มตอนที่ส้มหันหน้าด้านข้าง”ฉันว่าบางที เธออาจจะกลัวมากเกินไปนะ”ปอนด์พูด “ฉันน่ะเหรอกลัว ฉันจะกลัวอะไร” ส้มถาม “เธอกลัวความเสียใจไง”ส้มเงียบแล้วก้มหน้าลง ปอนด์ลุกมาจากชิงช้ามายืนอยู่ต่อหน้าส้ม”ฉันไม่ได้กลัว”ส้มพูดทั้งๆที่กำลังก้มหน้าอยู่
“เธอกำลังหลอกตัวเอง”ว่าแล้วปอนด์ก็เอามือขึ้นมาจับที่แก้มเนียนๆของส้ม..ส้มเงยหน้าขึ้นมามองคนที่มีร่างสูงกว่าเธอ
”เป็นแฟนกันน๊ะ”ปอนด์กับส้มจ้องตากันซักพักปอนด์ก็โน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากอันเรียวบางของส้มภายใต้แสงไฟที่ส่องลงมา