ก้อนกรวดกับขวดโหล

ลำดับตอนที่ #3 : ++++ หลอกเราทำไม ++++

ก้อนกรวดกับขวดโหล ตอน 3
ไดอารี่ของแก้ว
……วันนี้เราได้เจอเขาอีกครั้งหนึ่ง เขาอยู่หมู่บ้านเดียวกับเราด้วยละ ดีใจที่เราอยู่ใกล้ๆกัน แต่สิ่งที่ชอบเขาชอบขนมของบ้านเรา น่ารักจังคนอะไร แต่เรากับเขาดูเหมือนจะแตกต่างกันเขาคงอยู่บ้านหลังใหญ่ๆ เราไม่ชอบเขาดีกว่าเพราะไม่อยากให้ตัวเองเจ็บถ้าคิดจะรัก
… …พระจันทร์เจ้าขา หนูอยากสมหวังกับเขาให้พรหนูได้รู้จักเขามากกว่านี้ทีเถอะคะ….
(ฝันดีนะ ทรายขวัญ) เธอหลับไปกับไดอารี่เล่มนั้น

ในห้องเรียนแก้ว
“ยัยนกแก้ว แกเป็นอะไรวะ นั่งเหม่อแต่เช้าเชียว” เจนถามเห็น แก้วแปลกไป (คิดมากอ่ะดิ ไม่มีอะไรหรอก)
“น้องแก้วจ๋า วันเสาร์นี้ไปกินดูหนังด้วยกันนะจ๊ะ” แก้วพยักหน้าตอบรับ อิน โดยที่เขาไม่รู้ตัว
“เย้ๆ น้องแก้ว ตกลงแล้ว” อินดีใจกลับห้องไป (แก้วเราเป็นอะไรมากรึเปล่า)

โต๊ะม้าหินประจำของ ทรายขวัญ

 “เฮ้ ทราย นั่งเหม่อเชียวเป็นอะไรวะเนียะ” (คนทางนี้ก็เป็นอาการเหมือนกัน ไม่รู้เขาเป็นอะไรกันนะ)
“ทรายขวัญ ……” เสียง พี่เรนมาแต่ไกล
“ทรายจ๊ะ เสาร์นี้ว่างไหม ไปเชียร์พี่แข่งหรีดแดนซ์ที่สยามหน่ะ ไปนะ ไปนะ” ทรายขวัญพยักหน้าโดยที่ไม่รู้ตัวอีกเช่นกัน
“จุ๊บทีซิคะ คนดีน่ารักจัง” เธอกระโดดดีใจที่ทรายตอบรับเธอ ทั้งที่ทรายไม่รู้หรอกว่าเธอพูดอะไร
แล้ววันนั้นก็มาถึง
“น้องแก้ว จะรีบเดินไปไหน รอพี่อินด้วย ซิ”( อีตาบ้า เราไปตกลงกับเขาตอนไหนเนี๊ยะ ปั๊ดโธ่เอ้ย ซวยจริงๆเลยแก้ว)
……………………………………………………………………………………………….…………………
“น้ำครับ พี่เรน”
“ขอบคุณคะ น่ารักจริงๆเลย “ ทรายขวัญต้องจำใจที่ต้องเทคแคร์เพราะ เธอเคยให้ทรายขวัญมาเยอะเพื่อเป็นการตอบแทนที่เขาเคยให้ ทรายขวัญจำต้องมา

ร้านหนังสือ....

 “คุณเชื่อเรื่องพรมลิขิตไหม เราไม่ได้คาดหวังในสิ่งที่เราเข้ากันไม่ได้แต่มนุษย์เราก็อยู่ด้วยกันได้ เพราะคำว่ารัก”
…แก้วยืนอ่านข้อความ
“เชื่อ ซิเพราะพรมลิขิตนี้ทำให้เกิด รัก “
…เสียงอ่านข้อความต่อกัน ของทรายขวัญ
“รัก เหรอ”
“ใช่ รักนั่นแหละ ไม่งั้นจะเกิดพรมลิขิตได้อย่างใด”
….เสียงข้อความอ่านต่อกันและกัน
“แก้ว…..” อินเรียกแก้วเสียงดังในร้านหนังสือ (เมื่อกี้เราได้ยินเสียงต่อคำกับเรานะ ใครกัน)
“ทรายขวัญ…อยู่นี่เอง พี่ตามหาทั่วเลย เร็วค่ะ จะแข่งแล้ว” ทรายขวัญซื้อหนังสือเล่มนั้นเดินออกจากร้านไป
เวทีแสดง
“….พี่อิน เขามีงานอะไรหน่ะ ไปดูกันนะ” แก้วจูงมืออินเดินรี่เข้าไปดู เธอเป็นคนตัวเล็กอย่างแก้วแทรกตัวรอดช่องเล็ก จนไปถึงข้างหน้าเวที
“แก้วๆ รอพี่ด้วยซิ” อินพลัดหลงจากแก้วในช่วงนั้น (เป็นเจตนาของแก้วรึเปล่า)
“ทรายรอพี่อยู่ด้านหน้าเวทีนะเดี๋ยวจะแข่งแล้วละ” ทรายนั่งรออยู่เงียบๆคนเดียวด้านข้าง เวทีเธอไม่ได้อยากมานักหรอกแต่ด้วยเหตุผลทั้งหมดที่มี….
“อุ้ย….ขอโทษคะ” แก้วรีบเดิน…..ไปสะดุขาของทรายขวัญ
“เป็นอะไรรึเปล่า” แก้วเงยหน้าเพียงแค่เหลียวตาเสียดเสี้ยวของความตะลึงงันของสองคน
“เจอกันอีกแล้วนะ” แก้วยิ้มทรายขวัญยื่นมือจับตัวแก้วให้ลุกขึ้น แต่ขาของแก้วดันข้อพลิกซะนี่ทรายขวัญเลยต้องพยุงตัวแก้วให้พ้นจากความวุ่นวายในบริเวณนั้น (เขาน่ารักอีกแล้ว อยากกรี๊ด) แก้วคิดอะไรเนียะ
“เจ็บมากไหม เราขอโทษนะที่ทำให้แก้วบาดเจ็บ” (ไม่เป็นอะไรคะ แก้วไม่เป็นอะไรมาก) เธอคิดอย่างนี้นะแต่ตอบไปว่า
“เจ็บจะตาย นายนั่งยังไงของนายเนียะ” (ว่าเขาอีกนะยัยแก้ว) ทรายขวัญยอมรับผิด พาเธอเข้าร้านไอศครีมที่อยู่ข้างๆ
“งั้น เราชดเชย ไอติมนะ” แก้วทำเป็นเชิ้ดใส่ทรายขวัญ แต่ถ้วยไอศครีมตั้งอยู่ตรงหน้าถ้วยใหญ่ทีเดียว เธอถึงต้องกลืนน้ำลายถ้าเธอปฏิเสธมัน
“ไม่ ฉันไม่กิน ของเธอหรอก” แต่สายตาของเธอบอกนะว่า อยากได้รสของมันนัก
“อ้ำ อร่อยนะ ดูซิถ้วยใหญ่มากๆ เราทานไม่หมดหรอก มา ให้เราป้อนนะจ๊ะนะนะแก้วนะ” เสียงอ้อนๆของทรายขวัญทำให้แก้ว (คนอาไร๊ ดูซิทำให้เราต้องยอม ลองชิมซะหน่อยนะแก้ว)
“อ่ะ ก็ได้ เอาเชอร์รี่นะ” ทรายขวัญค่อยๆ ตักลูกเชอร์รี่สีแดงยื่นช้อนเข้าหาแก้ว แต่นะ……
“ทรายขวัญ จ๋า แอบมานั่งอยู่นี่เอง” เรนเดินรี่เข้ามาในร้านเมื่อเห็นทรายขวัญนั่งอยู่กับแก้ว
“แข่งเสร็จแล้วหรอ” ทรายขวัญทำหน้า งง ๆ เมื่อเห็นเขามาในร้านแล้วลงนั่งใกล้ๆ ทรายเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ทรายขวัญทำหน้าไม่พอใจเลย

“พี่เรน นี่แก้วเพื่อนทรายที่อยู่ โรงเรียนตรงกันข้ามนะครับ” เรนมองด้วยหางตาที่ไม่พอใจแก้วเพราะดูว่าแก้วเป็นคนไม่มีอะไรแล้วไม่น่ารักพอสำหรับที่จะเทียบเธอติด
….แก้วมองดูการกระทำของเธอ แต่ยังคงนั่งเงียบอยู่อย่างนั้นเพราะพูดไม่ออกเมื่อเห็นเธอทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทรายขวัญที่น่ารักของเธอ
“ทรายขวัญไปส่งเรน นะคะคนดี” ทรายขวัญพยักหน้าแล้วหันไปสบสายตาของแก้ว (จะหันมามองฉันทำไม นายก็ไปส่งแฟนนายซิ) แก้วมองค้อนกลับทันที
“แก้วไปด้วยกันนะ ไหนๆ ก็อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน” ทรายขวัญพูดจบ เรนสบสายตาแก้วแล้วพูดขึ้นว่า
“ทรายจ๋า วันนี้ให้พี่ไปทานข้าวที่บ้านด้วยซิ เดี๋ยวเรนโทรไปบอกคุณพ่อให้มารับที่บ้านทรายนะคะ”
“อุ้ย เจ็บ” แก้วลุกขึ้นพรวดเตรียมจะรีบเดินหนีหน้า ทรายขวัญ
“แก้วเป็นอะไรรึเปล่าครับ ดูซิขาเริ่มบวมแล้วนะ ไปทำแผลที่บ้านทรายก่อนนะ ป่ะเราช่วยพยุง… ทรายขวัญเดินออกจากร้านโดยที่ให้เรนเดินตามไปที่รถ…

ในรถ ลุงทินเป็นคนขับ
“…ทรายจ๋า วันนี้เรนมีความสุขที่สุดเลยนะ” เรนอิงไปที่แขนทรายขวัญ โดยที่แก้วนั่งอยู่ข้างๆ เรนเบาะหลัง ทรายขวัญแอบชำเลืองแก้วเป็นระยะ
…คนบ้า มีแฟนแล้วก็มาทำเป็นเจ้าชู้กับเรา ไม่ชอบเลยคนแบบนี้ หุหุ เลิกคิดแล้ว แก้วเอ้ยไม่ยุ่งแล้ว