(จบ) คำสาปต้องรักปีศาจแวมไพร์

อณาเขตดินแดนปีศาจจิ้งจอก

ดินแดนปีศาจจิ้งจอกอยู่สงบมาโดยตลอด ไม่เคยยุ่งเกี่ยวหรือรุกรานเขตดินแดนอื่น  อยู่มาวันหนึ่งมีเจ้าจิ้งจอกหัวดือตัวหนึ่งดันไปแอบกินขนมเปี๊ยคำสาปของวงค์ตระกูลจิ้งจอก  ทำให้หยานนั่วหัวเสียสุดๆ

  “ข้าเคยให้โอกาสเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า  แต่เจ้าก็แทบจะไม่เคยเชื่อฟังและปรับปรุงตัวเองแม้แต่น้อย!!”

  “ก็ข้ากินไปแล้วนิ” ลั่วอิงนั่งหน้าบิด มือสองข้างปิดหูจิ้งจอกของเธอไว้  กริยาท่าทางแทบจะไม่กลัวอาจารย์ใหญ่สักนิด ไม่สิไม่ใช่อาจารย์แต่เขาคือพ่อของเธอ  ทุกครั้งที่เธอทำผิดต่างๆนาๆ เขาแทบจะไม่ลงโทษเธอเลย  ทำให้เธอได้ใจ เพียงคิดว่าฟังเขาบ่นเสร็จทุกอย่างก็จะกลับมาปรกติ แต่ครั้งนี้ลั่วอิงคิดผิดมากเพราะสิ่งที่เธอทำไปล้วนมีผล กระทบต่อเผ่าจิ้งจอก

  “ครั้งนี้ข้าจำเป็นต้องลงโทษเจ้า!”

  “ห๊าาา”

 ฮึ!    หยานนั่วเคาะไม้แส้ในมือเบาๆ  เดินวนลั่วอิง  หาวิธีกำหราบเธอให้เข็ดหลาบ อยู่ๆก็หยุดชะงักด้านหลังลั่วอิงแล้วเอ่ยบอกผลที่เธอตั้งรับในสิ่งที่เธอทำ

  “ข้าจะให้เจ้าได้รับบทเรียนราคาเเพง!”

  “แพงเท่าชุดที่ข้าใส่หรือเปล่า?”

  “เจ้าอย่ามาต่อปากต่อคำ  ข้าจะส่งเจ้าไปเขตปีศาจเเวมไพร์ห้าปี  เจ้าไม่ต้องกลัวหากเจ้าใกล้จะหมดลมหายใจข้าจะลากเจ้ากลับมารักษาแล้วค่อยกลับไปใหม่ ก็ ไม่ สาย  เจ้าคิดว่ายังไงเจ้าลูกรัก”

ประโยคนี้ทำให้เจ้าจิ้งจอกหัวดื้อตะลึง หัวใจแทบอยู่ตาตุ่ม หูจิ้งจอกของลั่วอิงตั้งขึ้น  หางสีชมพูอ่อนทั้งเจ็ดของเธอชี้ดิ่ง เอามือตบตักตัวเองเรียกร้องความสนใจสุดขีด

“ไม่เอาๆ  ข้ายอมแล้วเอาบทเรียนราคาถูกก็ได้ ข้าไม่อยากไป”

“ ราคาถูกเจ้าก็ไปล้างคอกม้ายังโลกมนุษย์สักชาติดีมั้ย!!”

“อ้าาา  ท่านพ่อ~~~~!” 

ต่อให้เธอดื้อรั้นไม่อยากไปเท่าไรพ่อของเธอก็ไม่ใจอ่อนเหมือนดั่งคราก่อน  ครั้งนี้ถึงเวลาสั่งสอนเจ้าจิ้งจอกหัวดื้อจริงๆจังๆเสียเเล้ว  หยานนั่วตั้งผลึกค่ายกลล้อมตัวลั่วอิง  ในเวลาเพียงหนึ่งเค่อเธอก็อยู่ในสภาพเหมือนตกจากท้องฟ้าอย่างไร  แต่เธอก็ยังไม่หยุดเเหกปากเรียกร้องความเห็นใจแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เธอมองด้านล่างเห็นเพียงว่าตนกำลังร่วงตกจากเหวอะไรอย่างนั้น 

  “นะ..นี่มันที่ไหนกันเนี้ย?!!  คอยดูเถอะกลับมาข้าจะบอกท่านแม่ว่าท่านแอบมีกิ๊ก!”

  “เจ้าเด็กนี่ กิ๊กคืออะไร ข้าไม่เคยได้ยินศัพท์นี้”

  “ข้าจะบอกให้ กิ๊ก คือหญิงงามผู้นั่นของท่านไงหล่ะ ข้าเรียนรู้จากโลกมนุษย์มาหน่ะ”

  “หน็อย! เจ้าเคยเเอบไปโลกมนุษย์งั้นหรือ เจ้ากลับมาข้าจะกำหลาบเจ้าหัวดื้อ!!”

หลังจากที่ทั้งสองต่อปากต่อคำกันไม่จบไม่สิ้น  ลั่วอิงก็เข้าใกล้เขตดินแดนปีศาจแวมไพร์มาเรื่อยๆ หยานนั่วได้เพียงเอ่ยกวนประสาทเธอคำสุดท้ายก่อนเจ้าจิ้งจอกหัวดื้อตัวนี้จะต้องรับกรรมอยู่ที่นั่นห้าปี

 “ใกล้เขตปีศาจแวมไพร์แล้ว อีกห้าปีเจอกันนะลูกสุดที่รัก  จุ๊บๆ”

  “ท่านพ่อ ท่านพ่อมารับข้าซี้~~~!!!!!  ม่ายยยยยย