คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Kidding
Who are you kidding mister?
I can give you everything
Who are you kidding mister?
I can give you anything
Kidding by Emogen Heap
March’s part
ก๊อกๆๆ
“ตั้ว ตั้ว”ผมมาปลุกเด็กตัวแสบถึงหน้าห้อง
ก๊อกๆๆ
“ตั้ว ตื่นได้แล้ว”ผมเรียกเสียงดัง
“มาแล้วครับมาแล้วครับ”ผมได้ยินเสียงเบาๆมาจากในห้อง
เด็กตั้วเดินออกมาเปิดประตูในสภาพที่อยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อย ผมนึกว่ามันยังไม่ตื่นซะอีก
“ไปโรงเรียนกับครูมั้ย นั่งรถครูไป”ผมเชิญ อย่างน้อยก็จะได้มีเพื่อนนั่งรถร่วมทางไปด้วย
“จริงเหรอครับ งั้นก็ดีเลย จะได้ไม่เปลืองค่ารถเมล์”เด็กตั้วพูดพร้อมยิ้มกว้างออก
“งั้นเดี๋ยวผมเข้าไปเอากระเป๋าก่อนนะครับ”เด็กตั้วพูดพร้อมปิดประตูอีกครั้ง ไม่กี่วินาที ประตูนั้นก็ถูกเปิดออก พร้อมกับเด็กหนุ่มอายุสิบหกที่ถือกระเป๋านักเรียนออกมา
“ไปเถอะครับ”มันทำเหมือนตัวมันเองเป็นคนชวน แต่ช่างเหอะ เด็กก็คือเด็ก ถึงจะเด็กกว่าผมแค่สี่ปีเท่านั้นแหละ ว่าแต่ มันตัวสูงมากจริงๆนะ ถ้าผมไม่รู้จักผมอาจจะคิดว่ามันอายุซัก ยี่สิบสอง หรือยี่สิบห้าล่ะมั้ง
ผมและเด็กตัวแสบเดินไปที่รถ ผมเปิดประตูออกแล้วเข้าไปนั่งในรถด้านคนขับ และรอให้เด็กเข้ามานั่ง
...
...
เฮ้ย
ทำไมมันไม่เข้ามาในรถวะ?
ผมเปิดประตูรถออกและเห็นมันยืนอยู่ที่ประตูรถ มองหน้าผมด้วยตาแป๋วแปลกๆ
“ทำไมไม่ขึ้นรถล่ะ”ผมถามอย่างสงสัย
“อ่าว ก็ครูยังไม่เปิดประตูให้ผมเลย”
...
อ่อ ไอคุณหนู
ผมเดินไปเปิดประตูให้คุณหนูตั้วอย่างเอ็นดู
“เชิญครับ...”
ตั้วยิ้มแล้วก้าวเข้าไปนั่งในรถอย่างสบายใจเฉิบ
ฝากไว้ก่อนเถอะ เจ้าเด็กตัวแสบ...
---ในคาบเรียนวิชาภาษาอังกฤษ”---
“Question tag คือการสร้างคำถามโดยการใช้เวิร์บช่วยมาทำให้ตรงข้ามกับประโยคบอกเล่าแล้วเอามาไว้ตำแหน่ง....”ผมอธิบายสิ่งที่ผมสอนและเขียนมันลงบนกระดาน
ผมหันมาหานักเรียนเพื่อจะถามว่า เข้าใจไหมครับ แต่ผมกลับสะดุดตากับเด็กชายผิวสีเข้มตัวสูงที่นั่งอยู่หลังห้อง
เด็กชายกำหลับฟุบหลับบนโต๊ะอย่างสบาย ได้ คราวเนี้ย เราจะได้แก้แค้นเด็กบ้าคนนี้
ฟิ้ว
ตุบ...
ผมโยนชอล์กออกไปโดนหัวเด็กตั้วอย่างแม่นยำ
...
คนขี้เซายังไม่ตื่น
“เสฏฐวุฒิ!!!!”ผมเรียกอย่างดัง
“ผมไม่ได้หลับ ผมไม่ได้หลับ”เด็กตั้วสะดุ้งตัวยืนขึ้นมาอย่างไวพร้อมกับพูดแก้ตัวทันที
“ที่ครูสอนไปเนี่ย เข้าใจมั้ย”ผมถาม
“เอ่อ...เข้าใจครับ”ตั้วตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ
“งั้นยกตัวอย่าง Question tag มาซิ”ได้ ถ้าเข้าใจก็ต้องตอบได้สิ
“เอ่อ...เอิ่ม...He is gay,isn’t he?”
...
มันตอบได้ เจ้าเด็กนี่ตอบได้ ไม่น่าเป็นไปได้ที่คนแอบหลับในเวลาเรียนจะตอบในสิ่งที่ไม่ได้เรียนออกมาได้ถูกต้อง
“ช่องที่สามของ Bring”ผมถาม
“Brought”ตั้วตอบขึ้นอย่างไว
“ลูกบาศก์ภาษาอังกฤษ”ผมถาม
“Cube”ตั้วตอบ
“Moment for life”
“Nicki Minaj”
“Teenage dream”
“Katy Perry”
การตอบคำถามแบบรัวๆเกิดขึ้นอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
ผมถาม ตั้วตอบ ผมถาม ตั้วตอบ และที่น่าเจ็บใจคือมันตอบได้ทุกคำถาม
“หางของดาวหาง...”
“ชี้ไปทางตรงข้ามกับดวงอาทิตย์”
“แมลง”
“มี 6 ขา ลำตัว 3 ส่วน”
ผมถามไปเรื่อยๆ ตั้วก็ตอบได้เรื่อยๆ สมกับเป็นเด็กห้อง 1
“ 1 ปีมี..”
“365.25วัน”
“ลูกกอล์ฟ”
“ครูสอนภาษาอังกฤษ”
“ตั้วใส่กางเกงในสี...”
“ขาว”
.........
จากความเคยชิน ตั้วตอบขึ้นมาทันทีที่ได้รับคำถามของผม ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องเรียนเงียบไปหมด และสักพักเพื่อนๆก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
เด็กตั้วได้แต่ยืนเกาท้ายทอยแบบเขินๆ การเล่นถามตอบหยุดลงทันทีที่ตั้วสารภาพมาว่าใส่กางเกงในสีขาว...
“สีขาวจริงเหรอ”ผมถามอย่างยิ้มกว้างเพราะตลก
“แหม่ ครูมาร์ช”ไอเด็กขี้อาย
สีขาว...สีเดียวกับผมเลย
“เอาล่ะ หมดชั่วโมงแล้วนะ”ผมบอก
“ครูมีข่าว พรุ่งนี้จะมีนักศึกษาฝึกสอนคนใหม่มานะ เป็นเพื่อนครูเอง”ผมบอกข่าวที่เพื่อนผมบอกมาว่าจะมาฝึกสอนที่นี่
และแล้ว บทเรียนของชั่วโมงนั้นก็จบลง พร้อมกับความรู้ที่ได้รับจากการถามตอบของผมกับเด็กตัวแสบ แต่การแก้แค้นยังไม่จบ...
ในช่วงพักกลางวัน ผมกำลังคิดหาวิธีแกล้งเด็กน้อยอายุสิบหกอยู่ แล้วผมก็นึกอะไรดีๆออก
คืนนี้ ผมจะพาไอตั้วไปนั่งที่บาร์เล็กๆที่ผมเคยไปกับเพื่อน ผมจะสั่งเหล้า สั่งไวน์มาเยอะๆ แล้วก็ถามว่า *ตั้ว ดื่มมั้ย?* ตั้วก็จะตอบว่า *ไม่ดื่มหรอกครับ ผมอายุแค่นี้เอง* พอมันไม่ดื่ม มันก็ไม่เมา แต่เราเมา จากนั้นก็ให้มันออกค่าเหล้า แล้วก็ให้มันหอบสารร่างตอนเมาของเรากลับบ้านให้เหนื่อยเล่นๆ น่าสนุกดี ไม่ต้องจ่าย มีคนขับรถให้อีกต่างหาก สบาย...
ผมนั่งอยู่ในห้อง 5/1 ขณะที่นักเรียนกำลังทานอาหารกลางวัน คนที่เข้ามาคนแรกคือผม และคนต่อมาก็คือ เด็กตั้ว
เริ่มแผนได้!!!!
“เอ่อ ตั้ว”ผมเรียก
“ครับ”เด็กรู้สึกตัวแล้ว พร้อมกับหันใบหน้าที่ดูเหมือนจะหล่อเหลานั้นมาให้ผม
“เธอ ขับรถเป็นมั้ย”ผมถามตั้ว
“เป็นครับ ว่าแต่ ทำไมอ่ะครับ” เข้าทางผมเลย
“อ่อ เปล่าๆ เอ่อตั้ว วันนี้เราไปหาไรกินหาไรดื่มเล็กๆน้อยๆดีกว่า”ผมชวน
“ก็ได้ครับ เพราะถึงยังไงผมก็ต้องกลับบ้านกับครูมาร์ชอยู่ดี อีกอย่าง ครูจะได้เลี้ยงข้าวผมด้วย”เด็กพูดพร้อมยิ้มหวานออกมา ใบหน้ามีความสุขของตั้วปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
***ใครจะเลี้ยงใครกันแน่***
*******
“ที่นี้ที่ไหนอ่ะครับ”เด็กถามอย่างสงสัย
“อ่อ ที่นี้เป็น ร้านอาหาร แต่เขาจะมีเครื่องดื่มพิเศษมาให้ด้วย”ผมตอบแก้หน้าอย่างมั่วๆ
ตั้วพยักหน้าเบาๆพร้อมมองไปรอบๆร้าน
“ขอสั่งของทอด กับ sex on the beach ขวดนึงครับ แล้วก็ บรั่นดีด้วยครับ”ผมพยายามสั่งชื่อแปลกๆเพื่อไม่ให้ร่างสูงสงรู้ว่าสิ่งที่ผมสั่งคือเหล้า
“sex on the beach คืออะไรอะครู” ถามอีกและ
“มันก็คือ น้ำผลไม้ชนิดหนึ่งน่ะ เหอะๆ”ผมตอบอย่างกังวล
“แล้วครูสั่งบรั่นดีมาทำไม มันเหล้านะ”โดนจับได้ซะแล้ว
“อ่อ ครูสั่งมากินน่ะ ตั้วไม่ต้องกินหรอก”ผมบอกเพื่อให้แผนเข้าที่
“...”ไอเด็กทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ออร์เดอร์ได้แล้วครับ”บริกรเอาสิ่งที่ผมสั่งทั้งหมดมาตั้งบนโต๊ะ ผมรีบเทบรั่นดีใส่แก้วทันที เพราะสิ่งที่ผมต้องการคือ ต้องการให้ตัวเองเมา ผมไม่ใช่คนคอแข็งเท่าไหร่ เลยค่อยๆกินทีละนิด เพราะถึงยังไง ตั้วก็ไม่กินเหล้าอยู่แล้ว
แต่มันไม่ใช่ผมคนเดียวที่ดื่มบรั่นดีเข้าไป มีเด็กอายุสิบหกคนนึง เทเหล้าใส่แก้วตัวเองแล้วกระดกทันทีทันใด ไม่เหมือนผมที่ค่อยๆจิบ
“เฮ้ยตั้ว กินเหล้าทำไม”ผมถามขึ้นเสียง
“ก็ผมอยากรู้ว่ามันเป็นไงอ่ะ ขนาดครูยังกินได้เลย” ไอเด็กดื้อด้าน เสียแผนหมดแล้ว
เด็กคอแข็งอย่างที่ผมไม่เคยคาดคิดกระดกแก้วที่สองเข้าไป
“ตั้ว พอ”ผมห้าม
“สองแก้วเอง”เด็กตอบอย่างไม่มีการฟัง
จากสองเป็นสาม เป็นสี่ และมากขึ้นเรื่อยๆ
“ครูรู้มั้ย มันมีแมลงสาบในห้องนอนผมด้วย ทุกวันเนี้ย ผมยังต้องคอยหวาดระแวงมันอยู่เลย”ตั้วบ่นพึมพำจากอาการเมาหนัก ทั้งๆที่ผมยังไม่เมาเลยแม้แต่น้อย
“เออๆ แมลงสาบ”ผมพลอยตามมันไป
“แล้ววันนึง ผมก็เจอมันในห้องน้ำ แต่คราวเนี้ย มันมากับแมงมุมด้วย ผมล่ะกลัวโคตรๆเลยครู”ยังไม่หยุดแพ่มอีก
“เช็คบิลด้วยครับ”ผมพูดพร้อมยกมือขึ้น
“ทั้งหมดก็ 1120 บาทถ้วนครับผม” โห ไอบ๋อย แพงไปเปล่า
“ได้ครับพี่ 1120 บาทครับ”ผมยื่นเงินให้บริกรทันที พร้อมกับหันมาทำหน้ายู่เหมือนคนจะร้องไห้
ไรวะ แผนก็ไม่เป็นแผน แถมยังต้องมาเสียตังค์
“ครูมาร์ช...”ไอตั้วที่นอนฟุบลงไปบนโต๊ะละเมอขึ้น
...
ผมยังต้องหอบสังขารมันไปขึ้นรถ แล้วยังต้องหอบขึ้นไปบนคอนโดอีก
ตายแน่ ตายแน่ๆเลยกู
ผมลุกขึ้นไปพยุงตัวตั้วขึ้นมา ให้แขนข้างหนึ่งของตั้วพาดคอผมเอาไว้ แล้วก็พยุงไปจนถึงรถ
เด็กบ้าอะไร นอกจากจะตัวสูงยังกะเปรตแล้วยังตัวหนักอีก
ต่อไปก็ต้องขึ้นคอนโด...
ผมใช้วิธีเดิมในการหอบเด็กร่างยักษ์ ผมก้าวขาอย่างมั่นคงพร้อมกับตั้วที่พาดคอผมอยู่ แต่ด้วยความเหนื่อย ทำให้ผมรับตัวตั้วไม่ไหวจริงๆ ผมจึงเลือกใช้วิธีที่ให้ตั้วใช้สองแขนกอดคอผมจากข้างหลัง ให้นอนลงบนแผ่นหลังของผมเลย แล้วผมค่อยลากตั้วไปจนถึงห้อง
ผมเลือกพาตั้วเข้าห้องผม เพราะตอนนี้ผมคงคุยกับมันไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เลยไม่รู้จะไปเอากุยแจจากมันได้ยังไง
ผมหอบร่างสูงไปนอนบนเตียงสีขาวนุ่มๆของผม ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมกับแก้มแดงระเรื่อจากอาการเมาทำให้ตอนนี้ตั้วคือคนที่มีเสน่ห์ที่สุด ผมมองตั้วอยู่นานสองนาน ก่อนที่ผมจะเริ่มไหลไปตามสายน้ำแห่งเสน่หาของเด็กคนนี้ ผมเริ่มโน้มตัวลงไปที่ตั้วอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนที่ริมฝีปากของผมจะแนบสนิทกับปากนั้นอย่างไม่รู้ตัว
ผมผละจูบออกอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะลูบหัวตั้วเบาๆอย่างเอ็นดู
“ครูมาร์ช...ผม...”เด็กตัวแสบเหมือนจะละเมอ ตัวเป็นเด็กตัวคนเดียว ผมควรจะดูแลเขาก่อนคืนนี้
“ครูอยู่นี่แล้วนะ ไม่ต้องกลัวนะตั้ว”
ครู คำนี้ทำให้ผมกับตั้วดูห่างเหินและไม่มีสิทธิ์จะพัฒนาความสัมพันธ์
...
เรากำลังคิดอะไรเนี่ย มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบนะมาร์ช เราไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
Tou’s part
ผมตื่นขึ้นบนเตียงในห้องที่ผมรู้ว่าไม่ใช่ห้องผม และผมรู้ว่ามันคือห้องของครูมาร์ช
“ตื่นแล้วเหรอ”ครูมาร์ชทักผม
“อรุณสวัสดิ์ครับ”ผมทักทาย
“ไปอาบน้ำไป จะได้กินข้าว ครูทำไว้ให้แล้วแหละ”
“ขอบคุณครับ”
ผมจัดการเตรียมตัวตามประสาเด็กมัธยมปลายที่ต้องไปเรียนหนังสือ ผมเดินไปห้องครูมาร์ชทันทีที่รู้ตัวว่าตัวเองเรียบร้อยแล้ว
“เข้ามาสิ ครูทำแซนวิชไว้ให้น่ะ”ครูมาร์ชบอก
ขนมปังที่ครูเอาไปปิ้งเหมือนจะไหม้นิดหน่อย แถมยังทาแยมสตรอเบอรรี่ทั้งๆที่เป็นแซนวิชแฮม
“ครูมาร์ชนี่ ทำอาหารไม่ค่อยเก่งนะครับ”ผมพูดด้วยความขัน
“แหม่ ก็ครู...กินไปเหอะ เดี๋ยววันหลังตั้วก็ทำให้ครูกินสิ”ครูมาร์ชพูดแก้หน้าอย่างไว
เป็นเหมือนวันอื่นๆที่ผมนั่งรถไปโรงเรียนกับครูมาร์ช ระหว่างที่นั่งรถอยู่ ผมก็ลองนึกว่า เมื่อคืนผมไปทำอะไรที่ห้องครูมาร์ช แล้วมันเกิดไรขึ้น ครูทำไรผมรึเปล่านะ
...
นึกแล้วก็ขำ ครูเขาเป็นผู้ชายนะตั้ว เราก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะ
...
“ครูมาร์ชครับ เมื่อคืน ผมไปนอนห้องครูได้ไงอ่ะ”ผมถามอย่างสงสัย
“เอ่อ ก็ เมื่อคืนอ่ะ ไฟมันดับ ตั้วบอกว่ากลัวผี เลยมานอนกับครู จำไม่ได้เหรอ” ที่แท้...
“อ่อ ผมลืมไปหมดเลยอะครับ”ผมพูด
“เอ่อ ใช่ วันนี้ครูบอกว่าจะมีครูฝึกสอนคนใหม่ เขาเป็นใครอะครับ”ผมถามอีกแล้ว
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ รอให้ถึงชั่วโมงโฮมรูมก่อน”ครูมร์ชพูดตัดบทเหมือนไม่อยากจะเล่าเท่าไหร่
แต่โฮมรูมก็มาถึงอย่างไว...
“เอาล่ะ อย่างที่ครูบอกไว้ ว่าวันนี้จะมีเพื่อนครูมาสอนนะ”ครูมร์ชพูดหน้าห้องในชั่วโมงโฮมรูม
“เฮ้ย เข้ามา”ครูมาร์ชหันออกไปนอกห้องแล้วเรียกใครบางคนให้เข้ามา
ชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบในชุดนักศึกษาเหมือนครูมาร์ช ร่างสูงผิวขาวเนียน ตัดผมสกินเฮดพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่มีริมฝีปากสวย ใส่เหล็กดัดฟันอย่างเห็นได้ชัดเดินเข้ามาในห้อง เค้าคนหันนั้นยิ้มให้ผมอย่างหวาน ผมหลบหน้าทันทีแล้วเขาก็อ้าปากพูด
“สวัสดีครับ ครูชื่อธนภพ เรียกครูว่าครูต่อครับ”ครูคนนั้นพูดแล้วยิ้มหวานอีกครั้งหนึ่ง
ครูต่อ...
ฮู่ เขียนเสร็จสักที ตอนนี้ไรท์เดินเรื่องอย่างรวดเร็วเลยจ้า
ในที่สุดต่อก็มาสักที หวังว่าจะมาช่วยไรท์เติมสีสันให้ฟิคนะจ้ะ
ขอบคุณ eiei ที่ติดตามไรท์ตั้งแต่ฟิคเรื่องที่แล้วจ้ะ ตั้งแต่ Don’t be เลย ขอบคุณที่ส่งเมลมาหาไรท์นะ
ขอให้รีดเดอร์ทุกคนติดตามกันต่อไปนะ อย่าเพิ่งทิ้งไรท์
ไรท์อาจจะไม่ลงบ่อยเหมือนตอนปิดเทอม แต่ไรท์สัญญาว่าไรท์จะลงให้จบจ้า
ขอบคุณนะ
ความคิดเห็น