คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Dark Horse
So you wanna play with magic
Boy you should know what you're fallin' for
Baby do you dare to do this
'Cause I'm comin' at you like a dark horse
Dark Horse by Katy Perry
“อะแฮ่ม สองคนเนี้ย สนใจจะติดรถไปกะพวกครูมั้ย”
...
เสียงสุดกวนของครูต่อดังขึ้นข้างหลัง เรียกความสนจากนิคได้ไม่น้อย แต่มีเพียงนิคคนเดียวที่หันไปหาครูต่อ ผมยังคงไม่ตอบสนองต่อคำพูดนั้นอยู่
ผมจับข้อมือของนิคแล้วลากนิคให้เดินตามผมมา แต่ไปได้ไม่ไกลหรอกครับ นิคก็พูดว่า
“ตั้ว ทำไมพวกเราไม่ไปกะครูล่ะ”นิคถาม อันที่จริงคำถามนั้นผมก็ตอบไม่ได้หรอก ผมได้แค่ก้มหน้าหลบสายตาเงียบๆ
“ไปกะพวกครูเถอะนะ”นิคพูดแล้วทำตาอ้อนใส่ผม
“ก็ได้ ไปก็ไป”ผมไม่ปฏิเสธ ผมหมายถึง ไม่ปฏิเสธนิค ผมเห็นแก่นิคนะเนี่ยถึงไป
“เยส!!!!”มีเสียงครูต่อดังมาเบาๆ
“งั้น ไปที่รถกันเลยนะ”เสียงครูมาร์ชพูดขึ้นแล้วเดินนำออกไปพร้อมกับมีครูต่อเดินไปด้วย
“ไม่นึกเลยว่าครูสองคนจะอยู่คอนโดเดียวกะเรา ถ้ามีการบ้านได้ให้ไปสอนเนอะ”นิคพูดกับผมในขณะที่เรากำลังเดินไปที่รถครูมาร์ชพร้อมๆกัน ซึ่งครูสองคนนั้นนำหน้าพวกเราไปเยอะแล้วครับ จะพูดไรพวกเราคงไม่ได้ยิน ครูมาร์ชกะครูต่อดูสนิทสนมกันมากขึ้นตั้งแต่วันที่ผมคิดว่าควรเลิกยุ่งกับพวกเขา
“ครูต่อเขาก็...เป็นคนน่ารักดีเนอะ”นิดกล่าวขึ้นเบาๆ
“เหรอ ก็น่ารัก...ดี”ผมทำเป็นเห็นด้วยไปงั้นๆแหละ
“ถึงจะฟันเหยินนิดหน่อย ใส่เหล็กดัดฟันด้วย ถ้าครูต่อยิ้มกว้างๆ คงดูน่ารักไม่น้อยเลย ^^”นิคพูดแล้วยิ้มหวานอยู่คนเดียว
จะเป็นไปได้รึเปล่านะที่นิคจะชอบครูต่อ แต่ครูต่อชอบครูมาร์ช...
!!!!!
แล้วผมจะแน่ใจได้ไงว่าครูต่อชอบครูมาร์ช แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าสองคนนั้นเป็นอะไรกัน บางทีพวกเขาอาจจะเป็นแค่เพื่อนกัดเฉยๆก็ได้
ความคิดของผมทำไฟแห่งความหวังของผมลุกประกายขึ้น แต่มันก็ต้องดับลงเมื่อภาพในวันนั้น ภาพที่ผมพยายามลืมมานานมันลอยเข้ามาในหัว ตั้วแต่วันนั้น นิคก็เป็นคนเดียวที่ทำให้ผมมีความสุข แต่มันกลับเพิ่มความสบสนให้กับหัวใจของผม หรือผม จะชอบนิคนะ
“ครูต่อเขามีแฟนรึยังนะ”คำถามนั้นออกมาจากปากนิค
“ยังล่ะมั้ง”ผมตอบลวกๆ
นิคคงไม่ได้ชอบผมล่ะ แต่ผมก็ไม่ใช่ว่าคิดอะไรกะนิคมากนะ ผมคิดแค่ว่านิคคงเป็นเพื่อนสนิทมากๆๆๆของผมคนนึง เพราะผมเรียกร้องเพียงแต่ครูมาร์ชเท่านั้น
ช่างเหอะ เราจะไปสนใจอะไรมาก ถ้าสองคนนั้นเขาเป็นแฟนกันจริงๆ เราก็ปล่อยเขาไป ถือว่าเราไม่ได้มีบุญต่อกันละกัน
Tor’s part
“เอาไงต่อดีวะ”ไอคนงี่เง่าน่ารักถามผม
“มึงก็แค่ลองๆถามไปตอนขับรถทะนั้นแหละ”ต้องให้ผมอธิบายอีก
“แล้วมึงคิดว่าพวกเด็กจับได้เปล่าวะว่าพวกเราแอบตามไปที่ห้าง”ถามอีกละ
“จับไม่ได้หรอก ขี้กังวลจริงเลยนะมึง ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน”ผมบ่น
“ทำยังกะมึงเปลี่ยน”มันบ่นต่อ
“ก็ไม่เปลี่ยนไง”ผมตอบ
“กูยังชอบมึงเหมือนเดิม” ผมสามารถพูดออกมาได้โดยไม่ต้องายมันเลย
“ไม่ มึงไม่ได้ชอบกู มึงเลิกชอบกูแล้วไปชอบเก้า แล้วก็มาเรื่อยๆจนมึงมาชอบตั้ว แล้วก็ค่อยกลับมาชอบกูต่างหาก ไอบ้า”มันพล่ามออกมาเหมือนยายแก่
“และกูก็รู้ว่ามึงคงชอบกูได้ไม่นานเท่าไหร่หรอก กูว่าเดี๋ยวมึงก็ต้องไปชอบคนอื่น”
“ก็ถ้ามึงไม่ให้โอกาสกู กูก็ต้องไปหาคนอื่นสิ”ผมพูดเบาๆ
“มาร์ช มันจะดีป่าวะถ้าพวกเรา”ผมยังพูดไม่ทันจบ ไอมาร์ชก็ชิงขึ้นมาก่อน
“ไม่ดี กูบอกได้เลยว่ามันจะไม่ดี กูนั่งคิดนอนคิดมาทั้งคืนแล้ว ก็รู้สึกสับสนนะระหว่างมึงกับตั้ว แต่อันที่จริงกูยังตัดใจจากตั้วไม่ได้ และกูก็ไม่ให้โอกาสมึงด้วย”
คำพูดของมันทำผมเงียบไปสักพัก
“ก็ได้ กูก็รู้ว่า เราคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอก”ผมพูดเบาๆแล้วก็ยิ้มออกมาโดยที่ไม่มองหน้ามัน มันน่าตลกนะ ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามาชอบไอมาร์ชอีกได้ไง และเมื่อไหร่ และตอนนี้ตั้วอยู่ที่ไหนในหัวใจของผมล่ะ
ตอนนี้พวกเราสี่คนมาถึงรถของไอมาร์ชแล้วล่ะครับ มาร์ชเปิดรถและขึ้นไปนั่งโยมีพวกเราทยอยขึ้นตาม ผมกับมาร์ชนั่งเบาะหน้า และแน่นอน ตั้วกับเด็กที่หน้าตาน่ารักคนนั้นก็นั่งอยู่เบาะหลังด้วยกัน
เสียงสตาร์ทรถดังขึ้นและรถเริ่มเคลื่อนตัวออกจากคอนโดเพื่อไปยังโรงเรียน ถ้าตามแผน ผมจะต้องเป็นคนถามอะไรมากมายเลยล่ะในขณะที่มาร์ชขับรถไปเรื่อยๆ
“เอ่อ ชื่อนิคใช่มั้ยเราอ่ะ เห็นเพื่อนๆบอกมา”ผมถาม
“ครับผม”เด็กตอบแล้วยิ้มกว้าง
ผมหันไปดูข้างหลัง ตั้วกำลังนั่งหันหน้าออกไปทางหน้าต่างและคงทำเป็นว่าไม่ได้ยินอะไร แล้วผมก็ไปมองหน้าน้องนิคซึ่งมองจากไกลๆก็ดูน่ารักดีแต่ว่า...พอมามองใกล้ๆ
...
มันทำให้ผมค้างและเงียบไปนาน
...
...
“อะแฮ่มๆๆ”ไอมาร์ชส่งสัญญาณขึ้นทำให้ผมรู้ว่าต้องทำอะไรต่อ
“อะ เออๆ แล้วตอนนี้มีแฟนยัง”ผมถามต่อ
“...ยังครับ...”เด็กนิคพูดเขินๆ
“อ่อ ครูก็ยังไม่มี งั้นขอให้รีบๆมีแฟนนะ”ผมพูดนอกบทแล้วหันหน้ากลับมา ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมทำบ่อย
อันที่จริงมันก็มีแค่นี้แหละ แค่ต้องการให้ไอมาร์ชมันแน่ใจว่าเด็กสองคนนี้ไม่ได้เป็นแฟนกัน และให้ตั้วแน่ใจว่าผมกะมาร์ชไม่ได้เป็นแฟนกัน
“ถึงโรงเรียนแล้ว ขอบคุณนะครับที่มาส่ง”นิคพูดอย่างดีใจ
“ติดมาทุกวันเลยก็ได้นะจ๊ะคนน่ารัก”ผมบอกนิค
“ดีจัง พวกผมขึ้นห้องก่อนนะ สวัสดีครับ ตั้วป่ะ”เด็กน่ารักกล่าวลาและออกไปกะตั้ว
ผมกะไอมาร์ชยังนั่งอยู่ในรถ
“เห็นมะ ตั้วกะเด็กนิคไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย”ผมบอกมาร์ชเพื่อความโล่งอก
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยก็ยังเปิดทางให้กูได้ล่ะ”มาร์ชพูดอย่างโล่งใจ
“เออ กูว่า กูไม่ชอบมึงแล้วล่ะ มึงจะได้ไม่ต้องระแวง กูชอบคนอื่นละ”ผมพูดเสร็จก็ออกจากรถทันที ทิ้งให้คนในรถนั่งงงๆสักพัก แล้วผมก็หันมายิ้ม
....ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์....
Tou’s part
“ครูต่ออ่ะ น่ารักจัง เหล็กดัดฟันก็น่ารัก”นิคบ่นพึมพำอยู่คนเดียวโยมีผมนั่งอยู่ข้างๆ
“นิคชอบครูต่อเหรอ”ผมถามเฉยๆ
“ก็ไม่รู้สิ แต่เขาน่ารักอ่ะ คงไม่ได้เรียกว่าชอบหรอก คงแค่ครูต่อเขาดูดีเฉยๆ”อ๋อเหรอ
“อื้ม...”
“เดี๋ยววิชาต่อไปครูจะเข้าแล้วล่ะ วิชาคณิตศาสตร์ วิชาโปรดจริงๆ”ที่โปรดเพราะครูต่อไงล่ะ 555
“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้นเมื่อครูต่อเดินเข้ามาในห้อง นักเรียนในห้องต่างพากันยืนและไหว้เคารพครูต่อ
“นั่งลงได้ครับ”ครูต่อพูดแล้วยิ้มกว้างจนเห็นเหล็กดัดฟัน สำหรับผมมันเป็นภาพที่น่ารักมาก แต่ผมไม่ได้คิดอะไรนะ แต่มันคงดูน่ารักมากๆๆๆในสายตาของนิค
ครูต่อเริ่มสอนและให้โจทย์ทิ้งไว้บนกระดาน จากนนั้นเขาก็จะทำสิ่งที่เขาทำแทบทุกชั่วโมง คือการเดินไปรอบๆห้องเพื่อดูนักเรียนที่กำลังทำแบบทดสอบของเขาอยู่ และแล้วพี่แกก็เดินมาตรงโต๊ะของผมกะนิค
เมื่อครูต่อเดินมา ครูต่อก็วางกระดาษสีขาวที่พับอยู่ซึ่งผมรู้ว่าในนั้นมีข้อความ แล้วก็เดินไปโต๊ะคนอื่น เพราะพวกเราหนังอยู่หลังสุดเลยไม่มีใครเห็นนอกจากผม นิดเปิดกระดาษนั้นอื่นจากนั้นยิ้มออกมาแล้วปิดมันลง
“ครูต่อเขียนว่าไรเหรอนิค”ผมถาม อันที่จริงก็ไม่ได้อยากได้คำตอบหรอก เพราะผมพอจะเดาได้ว่าครูเขาเขียนอะไร
“เปล่าๆ”นิคตอบทันที
“ตั้ว วันนี้เรากลับคอนโดกะครูต่อนะ”
“อืม เดี๋ยวเราคงกลับกะครูมาร์ชอ่ะ”พูดไปงั้นๆแหละ ไม่ได้อยากกลับด้วยเท่าไหร่หรอก
ตอนนี้ถึงเวลาเลิกเรียนแล้วครับ นิคเพิ่งรีบออกไปตะกี้นี้เอง ผมยังนั่งอยู่ในห้องกำลังเก็บของลงกระเป๋าพอดีเลย เมื่อถึงเวลกลับบ้าน ครูมาร์ชก็ต้องมาเก็บของเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเขาก็อยู่ที่โต๊ะของเขาในห้องนี้ล่ะครับ
เมื่อผมเก็บของเรียบร้อย ผมก็ถือกระเป๋าแล้วเดินไปตรงประตูหลังห้องซึ่งมันอยู่ใกล้ผมที่สุด แต่ยังไม่ทันได้ออกจากประตู
“ตั้ว”
“...”ผมนิ่งไปแปปนึง
“ครับครูมาร์ช”ผมพูด
“วันนี้กลับบ้านกลับครูนะ”ครูมาร์ชชวนด้วยสายตาที่เศร้าและดูจริงจังที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอ
“ครับ”ผมยอมรับข้อเสนอ
ครูมาร์ชกับผมเดินไปที่รถด้วยกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรเลย ครูมาร์ชเปิดรถและเข้าไปนั่งโยมีผมเข้าไปตาม ผมนั่งเบาะข้างคนขับนะครับ ถ้าไปนั่งเบาะหลังมันจะดูเสียมารยาทไปไหน่อย
บรรยากาศในรถเงียบมากจริงๆและคงใช่เวลาสักพักกว่าจะถึงคอนโด ถึงยังไงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรครูมาร์ชอยู่แล้ว ผมว่าผมควรจะพูดอะไรบ้างนะ
“ครูต่อไปไหนเหรอครับ ทำไมไม่กลับบ้านกะพวกเราล่ะ”ผมเอ่ยถามทำลายความเงียบ
“อ๋อ มันไปเที่ยวสยามกับนิคอ่ะ”ครูมาร์ชตอบ ในขณะที่รถครูมาร์ชกำลังขับผ่านสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ครูมาร์ชก็หยุดรถลงข้างทาง ผมรู้ว่าครูมาร์ชมีอะไรจะพูด
“ตั้ว”เขาขาลชื่อผม
“...”
“ตั้วยังโกรธครูอยู่รึเปล่า”
“ไม่ครับ จะโกรธเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่ครูกะไอต่อแบบว่า...”
“คือครูกะไอต่อเคยเป็นแฟนกันมาก่อนนะ แต่ดันเลิกกันไป”ครูมาร์ชอธิบายออกมา
“ผมไม่โกรธหรอกครับ”ผมพูดแล้วหันหน้าไปยิ้มให้ครูมาร์ช
ผมนน่ะโกรธคนที่รักไม่ลงหรอก
“ดีจังที่ตั้วไม่โกรธครู”
“ผมว่า พวกเรากลับคอนโดกันเถอะครับ วันนี้การบ้านเยอะอยู่ด้วย”ผมเบี่ยงเบนความสนใจของครูมาร์ชออกไป เพราะอันที่จริงผมยังเขินๆอยู่เลย ผมอย่างให้เราหลุดจากเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเลยล่ะ
“อ่า เค วันนี้ครูไปกินข้าวห้องตั้วนะ”ครูมาร์ชขอร้อง
“ได้ครับ”^^
“ครูดีใจที่เราสองคนเข้าใจกันนะ”
...ผมก็ขอให้พวกเราเข้าใจกันแบบนี้ตลอดไปครับ...
Nick’s part
“ถึงคอนโดดึกจังเลยนะครับ สามทุ่มแล้วเนี่ย”ผมพูดหลังจากที่ผมกับครูต่อกลับจากเที่ยวสยาม ตอนนี้ถึงคอนโดแล้วครับ
“นั่นสิ ดึกแล้วยังไม่ได้เก็บห้องทำความสะอาดเลย”ครูต่อเงยหน้าขึ้นท้องฟ้าราวกับว่าพูดอยู่กับดวงจันทร์
!!!!!!!
“งั้น ให้ผมไปช่วยในห้องครูต่อดีมั้ยครับ ผมจัดห้องเก่งนะ”ผมเสนอขึ้น เผื่อจะได้เข้าไปดูห้องครูต่อ
“เอาสิ ก็ดีนะ”ครูต่อไม่ปฏิเสธผมด้วยล่ะ ฮิฮิ
ครูต่อแตะคีย์การ์ดแล้วเขาก็เปิดประตูพร้อมกับพูดว่า “เชิญครับ คนน่ารัก” แล้วเขาก็ยิ้มแบบที่ผมชอบ
ผมเดินเข้าไปในห้องครูต่อ เมื่อผมเห็น(สภาพ)ห้องครูต่อผมก็ทิ้งกระเป๋าหนังสือที่ผมถืออยู่ลงกับพื้นเลยล่ะ
“ห้องครูต่อก็ รกนิดหน่อยนะ เดี๋ยวผมช่วยนะครับ”ผมพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปหยิบกองหนังสือที่กองอยู่กับพื้นมาตั้งเป็นกองอย่างเรียบร้อย
“ครูต่อเอาหนังสือไปไว้ในตู้หน่อยครับ”
“ได้เลยคร้าบผม”ครูต่อเดินมาหยิบหนังสือที่ผมตั้งไว้แล้วตรงไปยังตู้
พวกเราใช้เวลาจัดห้องของครูต่ออยู่ประมาณชั่วโมงกว่าๆเลยล่ะครับ ตอนนี้สี่ทุ่มครึ่งแล้ว แต่ผมยังไม่อยากกลับห้องผมเลยนะ
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนโซฟาในห้องที่เราเพิ่งจัดเสร็จ ครูต่อเดินและลงมานั่งข้างๆผม
“ห้องดูดีขึ้นเยอะเลยล่ะ”ครูต่อพูด
“ครับ”
ครูต่อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ มาที่หูของผม เขากระซิบออกมาว่า
“ไปจัดห้องนอนกันต่อมั้ย”สิ้นเสียงกระซิบนั้นผมขนลุกไปทั้งตัวเลยล่ะครับ
“ไปก็ได้ครับ” แล้วครูต่อก็ยิ้มหลังจากที่ผมตอบรับ แต่มันไม่ใช่ยิ้มที่ผมชอบสักเท่าไหร่ ช่างเหอะ
ผมเดินตามครูต่อเข้าไปในห้องนอน
“นี่ห้องนอนครูเองแหละ”เมื่อผมเดินเข้าไปครูต่อก็ปิดประตูเบาๆพร้อมล็อคประตูที่ลูกบิด
“เอ่อ ห้องนอนครูต่อก็ไม่รกมากนี่ครับ แค่ย้ายเตียงกะโต๊ะทำงานนิดหน่อยก็พอละ เปลี่ยนสีผ้าปูเตียงด้วยนะครับ”ผมอธิบาย
“งั้น เปลี่ยนสีผ้าปูเตียงก่อนละกัน”ครูต่อพูดออกมา
“ครูมีสีฟ้านะ”
“สีฟ้า สีโปรดผมเลยนะ มาช่วยผมเอาผ้าปูเตียงอันเก่าออกก่อนนะครับ”
เมื่อพวกเราช่วยกันเปลี่ยนผ้าปูเตียงเสร็จจนมันกลายเป็นสีฟ้า ผมนั่งลงบนเตียงอันนั้นทันที โดยมีครูต่อมานั่งข้างๆ ผมหันหน้าไปมองครูต่อที่กำลังส่งยิ้มให้ผม ทำให้เห็นเหล็กดัดฟันสีหวาน ทำไมครูต่อถึงน่ารักขนาดนี้นะ
“ครูต่อใส่เหล็กดัดฟันน่ารักจังเลยครับ ดูสิ สีเหมือนกับบลูเบอร์รี่เลย”ผมพูดทั้งๆที่ครูต่อยังไม่หยุดยิ้มด้วยซ้ำ
“แล้ว...นิคอยากลองชิมบลูเบอร์รี่ไหมล่ะ เดี๋ยวป้อนให้”
------------------------------------------------------
โอ่ย ได้อัพซะที ตั้วกะมาร์ชดูท่าจะไปกันได้ด้วยดีนะเนี่ย แต่ที่ดีกว่าดูเหมือนจะนิคกะต่อนะ อันที่จริงกะจะเขียนนิคให้มาดามใจตั้ว แต่ฟิคมันพาให้ไปหาต่อแทน แหะๆ ดูสิจะป้อนบลูเบอร์รี่ด้วยอะไรก็ไม่รู้
ตอนนี้แต่งไว้สั้นๆ กำลังเตรียมตัวเตรียมใจกับผลการเรียนที่กำลังจะออกมาในไม่ช้า (กัดผ้าเช็ดหน้า Y - Y)
...
อันที่จริงไรท์รู้ตัวนะว่าเขียนได้แย่จริงๆ เนื่อเรื่องดำเนินได้ก็งั้นๆแถมภาษายังไม่สละสลวยอีก ไรท์เป็นมือใหม่ อย่าว่ากันน้า แต่มันก็ทำไรไม่ได้นะเพราะการแต่งฟิคมันกลายเป็นเหมือน...ความสุขเล็กๆในชีวิตไรท์ไปแล้ว ถึงยังไงไรท์ก็ยังอยากแต่งต่อถึงแม้จะห่วยนิดๆก็ตาม (ต่อยหน้าตัวเอง 55) ก็อยากจะขอบคุณคนที่ยังอ่านฟิคของไรท์อยู่จริงๆจ้า การเห็นคนอื่นมีความสุขจากฟิคของไรท์มันก็ทำให้ไรท์มีความสุขตามไปด้วย มันเป็นเหมือนโมเมนท์ที่ทำให้ไรท์อยากแต่งมันต่อจ้า
ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจและคอยติดตามน้า ^^
ความคิดเห็น