[Fic มาร์ช - ตั้ว:YAOI]Trolling แกล้งผมปะเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #7 : Eenie Meenie

You can't make up your mind, mind, mind, mind, mind

Please don't waste my time, time, time, time, time

I'm not tryin' to rewind, wind, wind, wind, wind

I wish our hearts could come together as one
 

Eenie Meenie by Justin Bieber

March's part

"นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เราไม่ได้จูบกันแบบนี้"ต่อถาม

"กู...กูก็จำไม่ได้เหมือนกัน"

ผมก้มหน้าลงต่ำเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับไอต่อ ทำได้แค่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างๆมัน

"เฮ้ย!!อย่าเพิ่งกร่อยดิวะ"มันพูดสนุกๆ

"ที่กูจูบมึงเนี่ย ไม่ใช่ว่ากูกลับมาพิศวาสมึงนะ แค่กูจะให้มึงเงียบเฉยๆ" อ๋อเหรอ

"แล้วต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ"ผมถาม

"ก็...เมื่อก่อนกูทำแบบนี้ก็ได้ผลกับมึงตลอด"มันให้เหตุผล

"..."

"หรือไม่จริง 555+"

- -"

"มึงนี่มัน กวนตีนจริงๆ ถ้าตั้วมาเห็นจะทำยังไง"ผมพูดกลับไป

"ตั้วไม่เห็นหรอก ถึงเห็นก็คงไม่คิดอะไร"

Tou's part

"..."

เช้าแล้วเหรอ?

ผมตื่นขึ้นมากับวันใหม่อีกวันนึงในชีวิต ทุกคนคงหวังแค่ว่า วันวันนี้ที่เขาตื่นขึ้นมา คงจะมีความสุข

แต่อาจไม่ใช่สำหรับผม

ภาพเมื่อคืนนี้ คือสิ่งที่ผมไม่อยากจะกลับไปนึกถึงเท่าไหร่ แต่ผมเองก็กลับสลัดภาพพวกนั้นออกจากหัวไม่ได้

ตอนนี้หกโมงตรง ผมรีบเตรียมตัวไปโรงเรียน

ทุกๆวัน ผมจะไปกับครูมาร์ชกับครูต่อ ด้วยรถของครูมารช์ แต่วันนี้ ผมแอบออกมาเงียบๆ ลงมาจากคอนโดเพื่อมายืนรอรถเมล์ที่ผมเคยขึ้นตอนที่ยังไม่ติดรถครูมาร์ช

ในขณะที่รอรถอยู่...

โครม

"โอ๊ะ!!!!"ผมอุทานขึ้น

มีบางสิ่งบางอย่างพุ่งชนผใอย่างจัง จนผมกับสิ่งนั้นล้มลงกับพื้นในสภาพที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่

.......

มันเป็นเหมือน วันแรกที่เราเจอกัน วันแรกที่ผมเจอกับครูมาร์ช ทุกสิ่งทุกอย่างคล้ายๆกันเลย

.......

"นี่นาย"

"..."

"นาย"

"หา!!!"ผมมัวแต่นึกภาพวันที่ฒเจอกับครูมาร์ช เลยเพ้อๆไปหน่อย

"ลุกขึ้นสิ"เด็กชายผิวสีขาวเนียนพูดแล้วยื่นมามาให้ผมที่กำลังนั่ง

ผมรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา ผมยื่นมือไปประกบกับมือของเด็กชายคนนั้น เขาช่วยดึงผมให้ลุกขึ้นมา

.......

ทุกสิ่งไม่เหมือนกับวันนั้นเท่าไหร่ เพราะวันที่ผมชนครูมาร์ช ผมกลับวิ่งขึ้นรถไปเลย ไม่แม้แต่จะช่วยเขาหยิบเอกสารที่ตกลงกับพื้น

.......

หืม...

ดูจากชุด เขาเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับผมนะ ไม่ยักรู้ว่ามีในคอนโดผม

เขาเป็นเด็กชายผิวขาวซึ่งต่างจากผมที่สีเข้นนิดๆ รูปร่างสูงใหญ่เท่าผมเป๊ะ หน้าตาก็ไม่เรียกว่าหล่อมาก แต่เรียกว่าน่ารักมากกว่า

"นายอยู่โรงเรียนเดียวกันนิ่ เดี๋ยวขึ้นรถด้วยกันนะ"คนนั้นชนอย่างเป็นมิตร

"อืม"

"อ่ะนั้น รถมาพอดีเลย ปะ"เฟรนด์ลี่ฝุด ^^

ตั้งแต่ผมเจอกับเด็กคนนั้น ผมก็ลืมเรื่องเศร้าๆไปเลยล่ะ ถึงจะเพิ่งเจอกันไม่ถึงสิบนาทีเลยก็ตาม

พูดจบเขาก็ใช้มือขาวนุ่มนั้นจับมือผม แล้วดึงไปอย่างไม่หันหน้ามาถามเลยสักคำ

พวกเราเดินขึ้นมาบนรถและนั่งข้างๆกัน เขานั่งริมหน้าต่างนะ

ผมไม่ได้เริ่มจะพูดอะไร เพราะผมทำความรู้จักไม่เก่ง ต่างจากเขาที่อัธยาศัยดี

"นายชื่อไรเหรอ"เขาหันมาถาม

"เราชื่อตั้ว"

"ตั้ว ชื่อตลกจัง"

เขาดูเป็นคนตรงไปตรงมาด้วยล่ะ

"เราขื่อ นิค นะ"

"นิค?!?! ยินดี"ผมพูดไปด้วยความยินดีจริงๆ

"ยินดีทีารู้จักเช่นกันมเราอยู่ ม.5 ห้อง 1 นะ เพิ่งย้ายมากะทันหันน่ะ"อ๋อ ม.5/1

!!!!!!!

"หา!!! 5/1 ห้องเดียวกะเราเลย"ผมพูดอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้

"จริงเหรอ งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ"

"อื้ม"ผมตอบพร้อมยิ้มไป

"นายเป็นเพื่อนคนแรกเลยนะ ปกติเราไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ" รอยยิ้มของนิคเริ่มหายไปหลังประโยคล่าสุด

น่าแปลกนะ เป็นมิตรแท้ๆทำไมไม่ค่อยมีเพื่อนนะ

"ถึงโรงเรียนแล้วล่ะ เดี๋ยวเราพาไปห้อง"ผมชวน

...จากนั้นเราก็ลงจากรถและเดินขึ้นห้องไปด้วยกัน...

"นิค เดี๋ยวนิคนั่งข้างๆเรานะ"ผมเสนอ

"อ่าฮะ"ว่าแล้วผมก็ช่วยนิคยกเก้าอี้กะโต๊ะเรียนมาตั้งข้างๆผม แล้วพวกเราก็นั่งลงข้างๆกัน

ผมกะนิคนั่งคุยกันอยู่ในห้องอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด เพื่อนๆคนอื่นทยอยมากันทีละคน ทุกคนแปลกใจที่ในห้องมีเพื่อนคนใหม่เข้ามา แต่เท่าที่ผมสังเกต นิคไม่กล้ามองคนอื่น แล้วก็ไม่กล้าให้คนอื่นมองเท่าไหร่ เขาอาจจะไม่ชอบคนเยอะๆก็ได้

เมื่อถึงคาบโฮมรูม ครูประจำชั้นได้พูดถึงเพื่อนใหม่ในห้อง และบอกให้นิคลุกและแนะนำตัว

นิคค่อยๆลุกขึ้นเบาๆ

"สวัสดี...เรา...เอ่อ...ชื่อนิคนะ บินดีที่รู้จัก" เขาพูดเบาๆ

และนั่งลงเบาๆ

เพื่อนๆผู้หญิงต่างมองมาที่นิคและหันหน้าไปค่อยซุบซิบกัน บางคนก็หัวเราะเบาๆๆกะเพื่อนที่นั่งข้างๆ

"เขินจัง"นิคกระซิบเบาๆกะตัวเอง

เมื่อถึงคาบคณิต แน่นอนว่าคนเข้าสอนไม่ใช่ใคร ครูต่อเนี่ยแหละ

"เราชอบวิชาคณิตจริงๆ"นิคบอกผม

"เหรอ เราไม่ค่อยชอบน่ะ ไม่เก่งด้วย"ผมตอบ

"งั้น เดี๋ยวมาทำการบ้านที่ห้องเราดิ เดี๋ยวเราสอนให้ ห้องxxxนะ"ผมหันไปยิ้มให้โดยไม่ตอบอะไร

"ตั้ว ดูครูคนนั้นดิ"นิคพูดแบ้วชี้ไปที่ครูต่อซึ่งกำลังเขียนกระดานอยู่หน้าห้อง

"ครูต่อ ทำไมเหรอ"ผมสงสัยว่ามีไรให้ดู

"ฟันเหยินเนอะ แต่ครูเขาน่ารักดีนะ ว่ามะ"ฟันเหยิน อันที่จริงผมก็เพิ่งสังเกตนะ แล้วก็หันไปหัวเราะกะนิค

ครูต่อคนหูดีดูเหมือนจะได้ยินผมกะนิคหัวเราะ เขาเลยหยุดเขียนกระดานกระทันหัน เสียงเอี๊ยดแอ๊ดที่เกิดจากกระดานไวท์บอร์ดกะปากกาหยุดลงอย่างไม่มีปี่มี ขลุ่ย

แล้วเขาก็หันมามองนิค

"อ่าว นั่นเด็กใหม่เหรอ"

"ครับ"นิคตอบครูต่อ

"อ่อ งั้นทีหลังอย่าทำเสียงดังในคลาสของครูนะ"แล้วเขาก็หันไปเขียนกระดานเอี๊ยดๆแอ๊ดๆต่อ

"เกือบไปแล้ว"เขาหันมาบอกผม

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"นิค พักกลางวันแล้ว ไปโรงอาหารกัน"ผมชวน

"ป่ะ"นิดเก็บของยัดลงใต้โต๊ะ แล้วลุกขึ้น

พวกเรามาถึงที่โรงอาหารด้วยกัน

"เราอยากกินก๋วยเตี๋ยวน่ะ"นิคบอก

"ทางนู้นอ่ะ เดี๋ยวเราไปซื้อเป็นเพื่อน อยากกินก๋วยเตี๋ยวพอดี"ผมเห็นด้วยจึงเดินไปกะนิค

พวกเรานั่งกินข้าวด้วยกันที่โต๊ะกลางโรงอาหารท่ามกลางสายตาของสาวๆที่ต่าง มองมาที่พวกเราสองคน เหตุการณ์แบบนี้คงทำให้นิคอยากก้มหน้า และมันก็เป็นความจริง นิคแทบเคี้ยวไม่ออกเมื่อหลายสายตามองมา

"ทำไมทุกคนถึงมองมาที่พวกเรานะ"นิคพูดเบาๆ

"ไม่รู้สิ"ผมก็ไม่รู้หรอก

"ไปห้องสมุดกันไหม"ผมพูดเมื่อทานอาหารกลางวันหมด

"ไปสิ ไปห้องสมุดกันนะ"ว่าแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปห้องสมุดซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่นี่เท่าไหร่

"ถึงแล้วล่ะ ห้องสมุด"ผมพูดพร้อมความภาคภูมิใจ

"ว้าว ห้องสมุดใหญ่จัง ไปหาหนังสืออ่านเถอะ"นิคบอก

แล้วผมก็กะนิคก็เดินไปห้องนิยายเงียบๆ ตามคอนเซปของห้องสมุด ในห้องนี้เต็มไปด้วยนิยายทุกรูปแบบ นิยายภาษาไทย ภาษาอังกฤษ มีทุกอย่างเลยครับ แต่ส่วนใหญ่ ห้องนิยายนี้จะเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆในโรงเรียนมากกว่า

"นิยายเยอะจังเลย น่าอ่านทั้งนั้นเลยล่ะ"นิคกล่าวอย่างตื่นเต้น

"เหรอ เราไม่ค่อยได้เข้ามาในห้องนี่เท่าไหร่"เพราะปกติอ่านในเน็ตเลยน่ะ

"งั้น ก็ลองเอาไปอ่านบ้างสิ เรารู้ นายต้องชอบ"^^

พูดเสร็จนิคก็ก้มหน้าอ่านนิยายที่หยิบมาจากชั้นวางเพื่อเป็นเทรลเลอร์

นิคนี้เค้าเป็นคนอารมณ์ดีเนอะ อยู่ด้วยแล้วมีความสุขตลอดเลย

ตอนนี้เป็นคาบภาษาอังกฤษครับ แน่นอน ครูมาร์ช

"เฮ้อ เราไม่ค่อยชอบวิชาภาษาอังกฤษ เรียนยากชะมัด"นิคบ่นเบาๆ

"เหรอ เราว่าสนุกดีนะ ง่ายด้วย"

"อืม.......งั้นมาสอนการบ้านเราสิ วันนี้มาทำการบ้านที่ห้องเรานะ"นิคชวนครั้งที่สอง

"ครับผม"ผมหันไปยิ้มให้นิค

เลิกเรียนแล้ว พวกเรามารอรถเมล์อยู่ครับกำลังจะกลับคอนโด

"ตั้ว รถมาแล้ว นู้นๆ"นิคพูดแล้วชี้ไป

"ไหนๆๆ"ผมมองหาอย่างรนราน

"จั๊กกะจี๋!!!!"

อยู่ๆนิคก็จี้เอวผมในขณะที่ผมกำลังมองไปตามทางที่นิคชี้ เสียงดังจนนักเรียนคนอื่นที่รอรถเมล์อยู่หันมามองแล้วก็เมาท์ซุบซิบ

"หลอกเราเหรอ"ผมถาม

"ก็ใช่อ่ะดิ บ้าจี้เหรอเนี่ย 555+"นิคเริ่มล้อเลียน

"อ่ะนั้น รถมาแล้ว"ผมมองเห็นรถแล้วชี้ไป อันนี้ไม่ได้หลอกนะ ^^

March's part

"เพราะมึงคนเดียว ไอต่อ ทำให้ตั้วโกรธ วันนี้เขายังไม่ขึ้นรถกูไม่คุยกะกูไม่ทำไรเลย"ผมบ่นทั้งๆที่ผมกำลังมองทาง ตอนนี้ผมขับรถอยู่ครับ

"มึงจะคิดไรมากวะ กูทำไรผิด"มันเถียง

"กูเมื่อคืนมึงจูบทำไม กูว่าตั้วเข้ามาเห็นนะ"ผมอธิบาย

"ตั้วจะมาเห็นได้ไง คนนะไม่ใช่แคมบอท จะได้มาแอบส่องได้อ่ะ"มันไม่หยุดเถียง

"ก็กู..."

"ทำไม ถ้ามึงกะกูผิดหวังจากตั้ว พวกเราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิมสิ"งี่เง่า

"ปัญญาอ่อน มึงชอบผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่ กูเคยเห็นนะมึงไปจีบน้องเก้า"ผมเคยเห็นจริงๆนะ

"กูได้หมดแหละ"

"ประหลาดคน"ผมด่าเบาๆ

"กูได้ยิน"น่าน!!!

"วันนี้นะมกูเห็นตั้วอยู่แต่กะไอเด็กตัวขาวๆหน้าตาดีๆว่ะ ทั้งวันเลย น้องแกเป็นเด็กใหม่น่ะ"ไอต่อเล่า

"กูก็เห็น แต่สงสัยว่าเป็นใคร จะเข้าไปถามก็ไม่กล้า รู้สึกว่าตั้วรู้สึกไม่ดี"ผมกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"เอาน่า กูว่าไม่น่าจะใช่หรอก"มีมันคนเดียวที่ยังใจเย็นอยู่ได้

ผมกะไอต่อมาถึงที่คอนโดแล้ว พอขึ้นมาบนห้อง พวกเราก็สำรวจดู ก็ไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในห้องตั้ว

"ไม่มีเสียงเลยว่ะ"ไอต่อที่ใช้แก้วน้ำครอบประตูเพื่อจะแอบฟังบอก

"ตั้วอาจจะยังไม่กลับก็ได้"ผมพูดในแง้ดีไว้ก่อน

"คิดมากชะมัดนะมึงน่ะ"มันพูด

จะไม่ให้คิดมากได้ไงล่ะ ตั้วทั้งคนนะ

"มานั่งเล่นนอนเล่นห้องกูก่อนมั้ยล่ะ"ไอต่อชวนอย่างมีเลศนัย

Tou's part

นิคแตะคีการ์ดที่ประตูห้องของเขา ประตูถูกเปืดออกเบาๆ บรรยากาศหลังประตูบานนั้นมืดมาก ผมคิดว่าข้างในคงน่ากลัวเป็นแน่แท้

"เข้ามาสิ โทษทีนะมืดไปหน่อย เดี๋ยวไปเปิดนะ"ผมเดินตามนิคเข้าไปในความมืด ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็นหรอก จนกระทั่งมีแสงจากหลอดไฟในห้อง ทำให้ผมรู้ว่า ภายใต้ความมืดนั้น คือสิ่งที่สวยงามและน่าหลงใหลเลยทีเดียว ผนังห้องเป็นวอลล์เปเปอร์สีฟ้าและมีดาวสีเหลียง โต๊ะทำงานสีฟ้าซึ่งบนโต๊ะมีอุปกรณ์ต่างๆและโป๊ะไฟอันเล็กอยู่ โซฟายาวนุ่มสีน้ำเงินตั้บอยู่หน้าทีวีที่มีผ้าบางๆสีฟ้าอ่อนคลุมส่วนบนของ ทีวี ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องถูกจัดไว้อย่าง้หมาะสมราวกับว่าให้ดีไซน์เนอร์ชื่อดัง มาออกแบบห้อง สภาพโดยรวมคือในห้องนี้เป็นสีฟ้าเกือบทั้งหมดเลยครับ

"นิคชอบสีฟ้าเหรอ"ผมถามทั้งๆที่ไม่ต้องการคำตอบผมก็รู้ว่าชอบมาก

"อืม สีโปรดเลยล่ะ"นิคบอก

"มาทำการบ้านกัน"ผมเริ่มและหยิบสมุดวิชาคณิกกะอังกฤษออกมาจากกระเป๋า

"ทำคณิตก่อนละกัน เดี๋ยวเราสอนเอง"นิคเสนอความสามารถของตนเอง

มีนิคก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องให้ครูต่อสอนการบ้าน ช่วงนี้ยิ่งไม่อยากเจอหน้าอยู่ด้วย

...

"สองคูณในวงเล็บสองเอ็น..บลาๆๆ"นิคอธิบายการบ้านข้อสุดท้ายเสร็จแล้ว

"อ๋อ อันที่จริงมันก็ไม่ค่อยยากนะ"ก็จริงน่ะ

"ช่าย ง่ายจะตาย มาสอนอังกฤษเรามั่งเลย"นิคขอร้อง

"Ok"

เมื่อการบ้านวิชาภาษาอังกฤษเดินทางมาจนถึงข้อสุดท้าย

"ในข้อนี้ก็ต้องเติมคำว่า peacock ลงไปนะ หมดละ ง่ายใช่ป่ะ"ผมบอก

"อืม peacock มันแปลว่าอะไรเหรอ"นิคถามแบบหน้าแดงๆ

"แปลว่านกยูงน่ะ"ทำไมนิคต้องหน้าแดงด้วยนะ

"อ๋อ ก็นึกว่าอะไร ที่แท้ก็นกยูง"นิคพึมพำเบาๆ

"^^"ผมยิ้มเล็กๆ เพราะผมรู้ว่านิคคิดอะไร

วันนี้การบ้านพวกเราเสร็จหมดแล้ว

"เรากลับห้องก่อนนะ"ผมพูด

"เดี๋ยวเราไปกินข้าวห้องตั้วนะ"นิคขอฝากท้อง

"อืม บ๊ายบาย"ผมบอกลาและปิดประตูห้องของนิค

ผมเดินขึ้นมาบนห้องของผม พยายามเดิน เปิดและปิดประตูให้เสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้สองคนนั้นรู้ว่าผมกลับ

แต่เมื่อผมปิดประตูสนิท

"ตั้ว!!!!!!!!!!!"เสียงสองคนนั้นตะโกนออกมาจากทางเดินหน้าห้อง

"อ่าหหหหห"ผมนึกว่าจะรอดแล้วนะเนี่ย

แต่ผมไม่สนใจหรอก เรียกไปเถอะ

"ให้พวกเราเข้าไปเถอะนะ"ครูมาร์ชขอร้อง

อ่อเหรอ นึกว่าอยากเข้าห้องครูต่อซะอีก

ผมไม่สนใจกับคำขอร้องของพวกเขาหรอก ท่าทางพวกเขาจะรักกันมากกว่า

ผมไม่ได้โง่

.
.
.

"ตั้ว!!!"

!!!!

นั้นเสียงนิคนิ่

ผมรีบเดินไปเปิดประตูเมื่อนิคมาเรียกที่หน้าห้อง ได้เห็นใบหน้าน่ารักของนิคก็ทำให้ผมหายเครียดได้เลย

"เข้ามาสิ เดี๋ยวเราทำอาหารให้กิน"ผมเชิญ

และปล่อยสองคนนั้นไว้

ตาม ลำ พัง

March's part

"มึงเห็นมั้ย ตัวให้ไอเด็กตัวขาวนั้นเข้าไปแล้ว กูยังไม่ได้เข้าไปเลย"ผมโวยวาย

"ทำไมตั้วถึงทำแบบนั้นวะ"หน็อย!!!!

"ก็มึงอ่ะ วันที่มึงจูบกู กูรู้ว่าตั้วเห็น เลยโกรธ เพราะอันที่จริงตั้วกำลังชอบกูแลัวมึงทำแบบนี้ ตั้วเลยโกรธ"ผมอธิบายสิ่งที่เป็นไปได้

"ถุย หลงตัวเองละ"มันไม่เห็นด้วย

"ถ้ากูไม่สมหวังนะมึง"ผมพูดให้แค้นไว้

"ก็มาคบกะกูสิ"ไอบ้า

เป้าหมายของมึงไม่ใช่ตั้วแล้วรึไง

"มาร์ช..."ไอต่อเรียกผม แต่เสียงที่เรียกกลับดูนุ่มนวลมาก ผมไม่ได้ยินคำเรียกแบบนี้จากปากมันมานาน เสียงแบบนั้นทำให้ผมแอบซึ้งอยู่ในใจ

และประโยคต่อมาที่ไอต่อพูดก็คือ

"ถ้าเรากลับมาคบกัน มันอาจจะดีก็ได้นะ"

------------------------------------------------------

ว้าว!!! ได้ลงแล้ว หลังจากที่หายหน้าหายตาไปนาน ต้องขอโทษจริงๆที่ไม่ได้ลง ที่โรงเรียนไรท์กิจกรรมเยอะมากหลังจากเปลี่ยน ผอ. คนใหม่ แต่ดีอยู่ตรงที่ว่า ไรท์สอบเร็วขึ้น ตอนนี้ไรท์สอบเสร็จแล้วนะ คงจะสามารถลงได้ถี่กว่าเดินน้า!!!

วันนี้มีตัวละครตัวใหม่มา คงจะมาเป็นที่ดามหัวใจให้ตั้วล่ะมั้ง ฮิฮิ ในตอนนี้ก็ไม่มีไรมาก(อีกละ) ไรท์แค่ต้องการแบบ...ใส่รายละเอียดและบุคลิกของตัวละครตัวใหม่ ให้ทุกๆคนรู้จักเขามากขึ้น นิคจะเป็นยังไงกะตั้วมไรท์วางพล็อตไว้แล้วล่ะ

ส่วนมาร์ชกะต่อ อันนี้ก็อาจจะมีแนวโน้มที่จะกลับมานะ ใครเชียร์ตั้วมาร์ชก็ระวังไว้ให้ดีล่ะ

ติดตามตอนต่อไปนะ

ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกัน ^^

(เพิ่งพิมพ์เสร็จสดๆร้อนๆเลย)