คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Adore * INTRO
INTRO…
“ขอบคุณครับ” มือเรียวสวยยื่นรับถุงขนมจากอีกคน ใบหน้าหวานยิ้มตาหยีทำให้อีกคนรู้สึกเก้อเขินทั้งๆที่สถานการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นแทบจะทุกวัน
“ครับๆ ผอมลงหรือเปล่าเนี่ยคชา” มือหนายกขึ้นจะสัมผัสเส้นผมสีดำขลับ แต่กลับยั้งมือขึ้นลูบผมตัวเองแก้อาการเขินเมื่อรุ่นน้องหันกลับมายิ้มให้
“ชาก็ว่ากางเกงมันหลวมๆ พี่พุฒก็เหมือนกันไปอุดหนุนร้านพี่เบบี้มายด์ทุกวันดูสิหน้าบวมแล้วเนี่ย” มือเรียวยกปิดปากขำก่อนจะชำเลืองมองนาฬิกาข้อมือ
“นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้ว พี่ไม่กวนแล้วดีกว่า ฝันดีนะครับ”
“ครับ ฝันดี” เสียงหวานใสส่งท้าย ก่อนเจ้าของเสียงจะเดินเข้าห้องพักไป
ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันมาตั้งแต่น้องย้ายเข้ามาพักที่ห้องฝั่งตรงข้ามและแม้ว่าผมอาจจะสนิทที่สุดกับคชาในหอนี้ แต่ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆผมกลับไม่เป็นตัวของตัวเองทั้งร่างกายและหัวใจมันทำงานไม่สอดคล้องกันเลยสักนิด ได้แต่หวังว่าสักวันผมกล้าพอที่จะสารภาพความรู้สึกจริงๆให้น้องได้รู้ ถึงแม้ว่าคำตอบอาจจะไม่ใช่ในแบบที่ผมคาดไว้ แต่อย่างน้อยผมก็ดีใจที่ผมได้ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก ...
Adore*
ห้องสีขาวขนาดไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไปเตียงนอน โต๊ะทำงาน โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้าถูกจัดวางในตำแหน่งที่เหมาะสมทำให้พื้นที่ในห้องดูกว้างขึ้น ..
ถุงขนมและกระเป๋าเป้ถูกวางลงบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กกลางห้อง ก่อนร่างเพียวบางในชุดนักศึกษาจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม มือบางหยิบโทรศัพท์กดโทรออกเพื่อต้องการได้ยินเสียงให้เขารู้สึกอุ่นใจ
“นอนรึยังครับ” คำแรกที่เอ่ยทักทาย
“ก็ว่ากำลังจะนอนแล้ว โทรมาซะดึกเลยนะคุณลูกชาย”
“พอดีพึ่งกลับจากทำงาน คิดถึงคนแก่ที่บ้านกลัวจะทนคิดถึงลูกคนนี้ไม่ไหว”
“แหม ดูพูดเข้า เป็นยังไงบ้างละ คงเรียนหนักน่าดูเลยไหนจะต้องทำงานอีก”
“ก็ไม่เท่าไหร่ครับ ก็มีเหนื่อยบ้างแต่พอคิดถึงอนาคตข้างหน้าแล้วแค่นี้คชาทนได้”
“แม่ส่งเงินให้เพิ่มไหมลูก”
“ไม่เอา แม่เก็บไว้ใช้จ่ายที่บ้านดีกว่า ไหนจะน้องอีกเรื่องเงินของชาแม่ไม่ต้องห่วงเลย มีเหลือกินเหลือใช้”
“ก็แม่อยากให้เราสบายเหมือนเพื่อนคนอื่นนิลูก”
“ทุกวันนี้ชาก็สบายดีแม่ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย เรียนไปทำงานไป เป็นประสบการณ์ชีวิต ดีซะอีกจะได้ฝึกให้ชาอดทน”
“ครับๆคุณลูกชาย นอนพักผ่อนได้แล้วนะ แม่รักลูกนะ”
“ครับแม่ .. ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ” คชาเอ่ยปากบอกปลายสาย ก่อนจะวางหูโทรศัพท์
ดวงตากลมจ้องมองเพดานขาว อาการเหนื่อยล้าหายไปเป็นปลิดทิ้งเพียงเพราะได้ยินเสียงของแม่ผู้ให้กำเนิด ก่อนร่างบางจะลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเตรียมอาบน้ำนอน...
A D O R E *
“ไอ้เบน เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเพื่อนร่วมโต๊ะก่อนจะกระดกกลืนเหล้าลงคอจนหมดแก้ว
“อ้าว ทำไมรีบกลับจังวะพึ่งจะมาเอง” เพื่อนหน้าฝรั่งท้วงถาม เพราะวันนี้เพื่อนรักทำตัวแปลกไปกว่าทุกวัน
“กูแค่เบื่อ กูกลับละ เจอกันพรุ่งนี้” เต๋าเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากกลุ่ม
“ไอ้เชี่ยนี่ ติสต์แตกหรอวะ ช่างมันเรามาสนุกกันต่อดีกว่าเนอะสาวๆ”
มือหนาเสยผมสีดำขลับตัดกับผิวขาวสว่าง ก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าสาวสวยรูปร่างดีที่หน้าสถานบันเทิง สายตาเจ้าหล่อนช่างยั่วยวนใจถ้าไม่ใช่วันนี้เขาอาจจะเข้าไปทำความรู้จักแล้วชวนกันไปเที่ยวต่อ เพียงแต่ค่ำคืนนี้ความรู้สึกมันต่างออกไป ...
Adore*
กุญแจรถถูกโยนไปกองบนโซฟาใจกลางห้อง กระดุมเสื้อทุกเม็ดถูกปลดออกก่อนร่างสูงจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงกว้าง ทั้งๆที่วันนี้เป็นเขาเองที่นัดเพื่อนออกไปเที่ยวอย่างทุกวันแต่ต้องขอตัวกลับก่อนเพียงเพราะความรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่กำลังเป็นอยู่ ...
มือหนาจับกรอบรูปบนหัวเตียงขึ้นมาดู ความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง คนรอบข้างต่างมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่าง แต่ตัวเขาเองกลับมองว่ามันเป็นชีวิตที่สุดแสนจะน่าเบื่อ คนรอบข้างต่างใส่หน้ากากเข้าหาเพียงเพราะต้องการผลประโยชน์ ..
“อยู่บนนั้นแม่เป็นยังไงบ้าง มีความสุขดีหรือเปล่า ทุกวันนี้เขาดูมีความสุขผิดกับเต๋าที่ทุกข์อยู่ตลอด .. ถ้าแม่ยังอยู่ อะไรๆมันคงดีกว่านี้...” กรอบรูปครอบครัวแสนสุขที่ตอนนี้กลายเป็นแค่ความทรงจำที่เลือนราง ถูกวางกลับไว้ที่หัวเตียงอีกครั้ง ก่อนมือหนาจะหยิบสมาร์ทโฟนที่กำลังส่งเสียงขึ้นมารับสาย
“มีอะไร” เสียงห้วนๆเอ่ยทักปลายสาย
“อยู่ไหนคะ ว่างหรือเปล่า”
“จะนอนแล้ว”
“อยู่คอนโดหรอ ดาวไปหาได้ไหม”
“ก็บอกว่าจะนอนแล้ว!! เป็นแค่ของเล่นข้ามคืนอย่าวุ่นวายมากจะได้ปะ” เสียงทุ้มพูดจบก็ตัดสายลงทันที แสงสุดท้ายของสามร์ทโฟนดับวูบไปก่อนจะเหวี่ยงไปอยู่ที่ปลายเตียง
เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดถูกสลัดไปกองอยู่ในตะกร้า ขายาวก้าวไปยังระเบียงห้องรับลมตอนกลางดึก ท้องฟ้ามืดสนิทไร้ซึ่งแสงดาวเปรียบกับความรู้สึกในใจที่มืดมน เงียบเหงา ไร้คนที่จะมายืนเคียงข้างกาย..
“แม่ครับถ้าผมจะขอให้แม่ส่งใครสักคน... สักคนที่ทำให้ผมไม่รู้สึกเหงา สักคนที่เข้าใจผม สักคนที่จะอยู่เคียงข้างผม สักคนที่รักผมเหมือนที่แม่รัก แม่ช่วยทำให้เราสองคนได้เจอกันทีนะครับ ผมไม่อยากใช้ชีวิตอยู่แบบนี้อีกแล้ว...” เสียงทุ้มเศร้าๆลอยไปตามสายลมหวังลมๆแล้งๆว่าโชคชะตาจะเลิกเล่นตลกกับชีวิตเขาเสียที
มุมนักเขียน..*
กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องทุกคน ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ตัวข้านั้นมีนามว่า “ปั๊บ” เป็นนักเขียนมือสมัครเล่นหากผิดพลาดหรือมีจุดบกพร่องตรงไหนแนะนำได้นะครับ
ฝากติดตามฟิคเรื่อง Adore* ด้วยนะครับ
ปล.พุฒชาจะดีกว่าเต๋าคชาไหมนะ ^^
ความคิดเห็น