คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : C R A Z Y : 1
1
“สวัสดีครับผมชื่อเซฮุน”
“เฮ้ยดีเราชื่อเซฮุนเว่ย”
“กูไม่เอาละแม่งยาก”เสียงฮุนบ่นกระปอดกระแปดดังอยู่ข้างหูของคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา นี่เป็นเพื่อนกันมานานรู้นิสัยของมันดีเสียยิ่งกว่าอะไร
เท่าที่ลู่หานจำได้และต้องมานั่งฟังเซฮุนซ้อมพูดอยู่นี่ไม่ใช่อะไร...ลู่หานก็มีเรียนอยู่วันนี้แล้วพอดีโรงเรียนของนางเซฮุนหยุดจ้า พอเรียนถึงคาบสุดท้ายเซฮุนก็ไลน์มาบอกว่า ‘เฮ้ยมึงช่วยกูหน่อยธุระใหญ่มาก’ ตอนนั้นลู่หานก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอก แต่พอเรียนไปซักพักมันก็โทรมาด้วยเสียงที่ว่า กูจะตายแล้วมึงต้องมาเดี๋ยวนี้ ลู่หานก็เป็นห่วงไงขออาจารย์วิ่งออกมาจากห้องกลับบ้านแทบเป็นแทบตายมาหาเซฮุนเพื่อนข้างบ้าน มันบอกว่ากูตกหลุมรักผู้หญิงทำไงดี ไอเพื่อนบ้า
“มึงตกหลุมรักใครบอกกูดิ๊”เพื่อนตัวเล็กของเซฮุรเริ่มบ่นขึ้นบ้างเมื่อเห็นเซฮุนยังเอาแต่พูดๆๆๆๆทั้งๆที่ตัวเองไม่ค่อยจะพูด ลู่หานล่ะอิจฉาผู้หญิงคนนั้น
“คือ...เขาคือ”
“พูดดิครับ ติดอ่างหรอ อ่างอยู่ตรงไหนบอกมาดิ๊กูจะเอาออกให้”
“กูชอบคิตตี้”
“ห๊ะ!!มึงไม่ควรอยู่แล้วไอเซฮุน”
สรุปเมื่อตอนเย็นก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมากมายก็แค่เล่นกันนิดหน่อยแล้วก็ไปนอนทับกันอยู่ที่พื้นตามเคย ทำไมล่ะก็เซฮุนมันแรงควายไงลู่หานสู้ไม่ได้ซักนิดอยากจะตะโกนด่าว่านางงแมวยักษ์ก็เกรงใจแมวอะนะก็เลยไม่ได้พูดอะไร ยอมๆตลอด อิอิ
เช้าวันต่อมาก็เหมือนๆเดิมเซฮุนกับลู่หานต้องไปโรงเรียนซึ่งก็อยู่คนละโรงเรียนโดยปกติลู่หานต้องไปส่งเซฮุนก่อน...ดูแมนล่ะสิ แต่ไม่ใช่ โรงเรียนมันอยู่ติดกันทำให้ทั้งคู่สนิทกันมากๆจนโรงเรียนของเซฮุนจะเรียกลู่หานว่าเมียพี่ฮุน....โดนแซวตามปกตินั่นแหละ
“เซฮุนวันนี้เมียมาส่งอ่อ”เสียงกวนประสาทของเพื่อนตาโตทำเอาเซฮุนอยากเอาเท้ายันหน้ามันซักทีนึง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้าไง คนเราก็เป็นแบบนี้แหละ คิดอะไรก็ไม่เคยได้ทำ อยากพูดอะไรก็ไม่ได้พูด
“แล้วเมียมึงมากินข้าวกลางวันด้วยปะวะ”เซฮุนส่ายหัว ปกติโรงอาหารมันเชื่อมกันเลยสร้างมิตรภาพอันดีงามให้กับเด็กทั้งสองโรงเรียนแต่ถึงอย่างนั้นมันก็ต้องมีทะเลาะเป็นธรรมดา หน้าตาดีกว่าก็โดนหาเรื่อง อะไรนักหนาวะ
กูจะบ่นอะไรนักหนาวะ
อยู่ๆแม่งก็อยากชวนลู่หานมากินข้าว ควรชวนดีปะวะ
“คยองซู กูชวนลู่หานมากินข้าวดีปะวะ”เซฮุนถามจบเพื่อนตัวโตก็พยักหน้าแบบหัวแทบหลุด....จริงๆคยองซูปลื้มลู่หานมากเลยนะ มาบอกว่าลู่หานน่ะนางฟ้าของโรงเรียนนู้นเลยนะเราอิจฉาเซฮุนมากเลยที่ได้เป็นเพื่อนกับคนน่ารักๆแบบนั้น
อ้อหรอจ้ะ นี่เซฮุนก็ไม่อยากจะแฉว่านางฟ้าของพวกเธอชอบผู้ชาย....นางฟ้ามันก็ต้องชอบผู้ชายดิวะ เออเท่านั้นยังไม่พอนะยังจู้จี้ขี้บ่นน่ารำคาญกินจุน่าเบื่อด้วย อย่าให้พูด
หลังจากที่ได้ยินเสียงออดนักเรียนกางเกงสีฟ้าก็แทบจะวิ่งออกจากห้องกันเลยทีเดียว...พวกแกไม่หนาวกันหรือไงวะใส่กางเกงขาสั้นมาเรียน
ต้องขออธิบายก่อนเผื่องง จริงๆโรงเรียนของเซฮุนใส่เครื่องแบบได้สองแบบ สำหรับคนที่อยากใส่กางเกงขายาวก็ใส่ได้กางเกงขาสั้นก็ใส่ได้เพราะมีเครื่องแบบทั้งสองแบบแต่เสื้อนี่แบบเดียวก็เป๊ะๆ มีเสื้อเชิ้ตและเสื้อคลุมส่วนโรงเรียนของลู่หานก็เหมือนกัน ซึ่งวันนี้เซฮุนใส่กางเกงขายาวลู่หานใส่กางเกงขาสั้น ...อยากถอดกางเกงตัวเองไปให้ลู่หานใส่จังเลยวะ
ลู่วันนี้กินข้าวกับเรามั้ย
‘เราไม่ว่างอะเซฮุน’
‘พี่คริสนัดไว้’
‘โคตรเซ็ง เจอกันที่โรงอาหารนะ’
อ้อนี่คือจะไม่ให้กูตอบเลยสิลู่หาน...เหอะมีคนมาจีบแล้วทิ้งเพื่อนว่ะ จำไว้เลยนะเว่ย
“ลู่หานครับ”เสียงของรุ่นพี่ในโรงเรียนทำเอาลู่หานตกใจจนแทบตกเก้าอี้ จะเอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไมวะ สายตาสั้นหรอ เฮลโหลว สติดีไหมครับพี่คริส
“ว่าไงครับพี่คริส”ถึงลู่หานจะก่นด่าไปสามล้านอย่างแต่ก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพตามมารยาทอะนะ
“พี่บอกว่าให้เรียกอี้ฟานไง”โถ่พี่คริสครับ อี้ฟานมันต้อง2พยางค์เปลืองน้ำลายไหมล่ะ แค่พูดชื่อเซฮุนก็เยอะแล้วครับ แหม....
“เรียกว่าพี่คริสดีกว่าครับผมไม่ได้สนิทขนาดนั้น”ลู่หานส่งยิ้มแหยๆให้และพยายามมองหาตัวช่วย เซฮุนมันไปไหนวะ
“เรียกไว้เถอะครับเดี๋ยวก็สนิท สนิทมากด้วย”พี่คริสพยายามเลื่อนหน้ามาใกล้ๆลู่หานมากขึ้น...เอาไงดีวะ
ปัก!
เสียงจานกระทบกับโต๊ะดังขึ้นทำให้ทั้งสองคนต้องหันไปมอง
“อ้าวหรออี้ฟาน สวัสดีนะเราชื่อเซฮุน”เซฮุนยิ้มกวนประสาทพี่คริสจนพี่คริสมองมาทางลู่หานพยายามขอความช่วยเหลือแต่ก็โดนเพื่อนสนิทของเซฮุนพูดดัก
“อย่าไปจีบลู่เลยพี่มันมีผัวแล้ว”
“อ้อหรอ”เสียงลู่หาน
“ใช่สิ”คยองซูตอบ
“สามีพอมั้งจ้ะ”ลู่หานฉีกยิ้มโชว์ฟันที่สวยงามของตัวเองจนพี่คริสจำใจต้องลุกออกจากที่นั่งไปนั่งโต๊ะอื่นกับเพื่อนๆและโดนโห่ว่ากากดังจนถึงโต๊ะที่ลู่หานและเซฮุนนั่งอยู่ อ้อคยองซูด้วย
“พวกมึงมันร้าย”เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนจะตักข้าวเข้าปากตัวเองและไม่ลืมหันไปผลักหัวเจ้าเพื่อนตัวดีสองคนที่นั่งกินข้าวอยู่
“อ้อหรอ มึงเริ่มก่อนเลยนะเซฮุน”เพื่อนตาโตของเซฮุนพูดขึ้นพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ส่งไปให้ลู่หานอีก เอ้อเอาสิคนเราก็แบบนี้แหละ
“เซฮุนพรุ่งนี้มาบ้านเราด้วยนะ”ลู่หานพูดไปตักข้าวไปทำเอาเซฮุนอยากเอื้อมมือไปหยิกแก้มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ใจเย็นไว้พวก
เดี๋ยวคิตตี้มันตื่น หึหึ
ตอนเย็นเซฮุนต้องเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะลู่หานไม่ว่าง ไปจีบสาวโรงเรียนอื่นก็พูดเถอะไอหน้ากวางเอ้ย อยากจะเอากระเป๋าฟาดเขาหัก เหอะ
ลู่มึงอยู่ไหน
‘แดกข้าวอยู่จ้า’
ทำไมไม่บอกกูอะ
‘มึงกลับก่อนไง อย่ามาบ่น’
‘เดี๋ยวกูซื้อไปให้โอเคปะ’
‘บาย’
ไม่สนใจกูเลยล่ะสิ อิลู่เอ้ยไม่แมนแล้วยังจะตุ๊ดอีก เซฮุนอารมณ์เสียทั้งวัน ข้าวปลาก็ไม่ยอมกินจนลู่หานจะกลับมา แม่ของเซฮุนยังเหนื่อยใจแทนกับลูกชายคนนี้
“เซฮุนมึงจะแดกข้าวไหมครับ”เสียงเพื่อนตัวเล็กเคาะประตูห้องรัวๆทำให้เซฮุนต้องออกไปเปิดประตูให้เพื่อนคนสวย แหมซื้อข้าวมาให้สามทุ่มจะให้กูอ้วนตายเลยล่ะสิ ...ใช่สิกูมันไม่สำคัญ
“สามทุ่มเนี่ยนะมึง”ลู่หานพยักหน้าขึ้นลงช้าๆก่อนจะชูถุงกับข้าวให้เซฮุนดู
“ก็กูโดนเพื่อนขังไว้ในห้องน้ำโรงอาหารนี่มึง”
“ใครวะ”
“ไม่บอกหรอก”
“เจ็บตรงไหนบ้างปะ มานี่เลย”ด้วยความที่เซฮุนเป็นห่วงเพื่อนจึงลากลู่หานมานั่งบนเตียงของเข้าและสำรวจรอบตัวลู่หานและยังสั่งไม่ให้ลู่หานพูดอะไรอีกด้วย...เป็นห่วงจะตายห่าอยู่แล้วมึงรู้ตัวบ้างสิไอคิตตี้
“ไม่เป็นไรเว่ย กูแมนพอ”ลู่หานยืนขึ้นพอทำท่าซุปเปอร์แมนให้เซฮุนดู...โอ้แมนมากเลยจ้ายังกับกวางแบมบี้บินได้ น่าฟัดชิบหายเลยครับ
“จุ๊บที”
“บ้าหรอ คนแมนๆอย่างเราไม่มีทางยอม”
จุ๊บ! ไม่ทันที่ลู่หานจะเดินไปไหนเซฮุนก็ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของคนตัวเล็ก ทำเอาคนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าวจนไปไม่เป็น
“ฮือ ไปกินข้าวเลยนะเซฮุน”
ป้าบ!
เขินแล้วรุนแรงนะเรา ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันโดนฮุนปล้ำไปแล้วพูดเลยนะจ้ะ
เซฮุนนั่งกินข้าวอยู่ที่ห้องครัว ฝั่งตรงข้ามคือเพื่อนตัวน้อยของเขานามว่าลู่หานฟุบโต๊ะหลับอยู่โดยไม่ได้สนใจมือของเซฮุนที่พยายามจะทำอะไรลู่หานแม้แต่น้อย เหอะๆ เสร็จโจรแน่ๆน้องลู่หานของพี่ฮุน อิอิ
#เครซี่ฮุนมันเพี้ยน
ฮุนบอกใจเย็นๆ :3:
ความคิดเห็น