ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เด็กใหม่ จบตอน ร้อยเปอเซนต์
"เซีย วันนี้มีเด็กใหม่ด้วยวะเเก เขาบอกว่าจะมาอยู่ห้องเราอ่ะเเก "
"ก็ช่างมันดิ ไม่สนใจมันทำไม ก็เเค่เด็กใหม่ มันก็คนเหมือนกับเรานั้นเเหละ"
"เเกนี่ไม่เคยสนใจอะไรเลย จริงๆ "
"ฉันไปเรียนก่อนนะ"
ฉันชื่อลูเซีย เป็นลุกครึ่งจีนมาเลย์ ฉันมาอยู่ประเทศไทยตั้งเเต่เกิดการที่ฉันจะพูดภาษาไทยได้ก็ไม่เเปลกหรอก ส่วนเรื่องเด็กใหม่อะไรนั่นนะหรอฉันไม่สนใจหรอก น่ารำคาญ มาโรงเรียนก็ต้องมาเรียนไม่ได้มาเล่น
"อ้าวเซีย ปิดเทอมเป็นไงบ้านอ่ะเเก เเก กลับไปหาย่ที่ มาเลย์ ป่าววะ"
"ก็เพิ่งกลับจากมาเลย์นี่ไง"
นั่นคือเสียงของเพื่อนฉัน ชื่อว่า เเสงจันทร์ เเต่ัมันชอบให้เรียกว่าเเจนนี่ เเต่ฉันก็ำไม่เรียกหรอกเรียกว่าเเสงจันทร์นี่เเหละเพราะกว่าเยอะเลย
"เเล้วย่าเเกให้ไรเเปลกๆกลับมาอีกป่าววะ ครั้งก่อนกลับมาก็เอา อะไรมาก็ไม่รู้ ไม่น่าใช้เลย"
"เขาเรียกว่าหนอน เข้าใจปะ หนอนนกอะ่เเถวบ้านเเกไม่มีหรือไงวะ เเต่คราวนี้กลับมาย่าไม่ได้มห้ไรหว่ะให้เเต่ตัง มาห้าร้อย"
"ดีเลยงั้นวันนี้เเกเลี้ยงหนังหน่อยดิ"
"อิห่า มีอยู่ห้าร้อยจะบ้าหรอไง ไม่มีกินกับพอดี"
เเสงจันทร์ ทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง สะใจจริงๆที่เห็นเพื่อนโมโห เเต่เเสงจันทร์โกรธได้ไม่นานครูก็เเนะนำเด็กใหม่ให่พวกเรารู้จักเเสงจันทร์หันไปสนใจหนุ่มหล่อหน้าห้องทันที
"นักเรียนครูมีเพื่อนใหม่จะเเนะนำพวกเรานะ เขาชื่อ ซินต้า จ้ะ"
"ภาษา มาเลย์ป่าววะ เซีย "
"ซินต้า แปลว่ารัก เป็นภาษามาเลย์ เขาเปนอะไรกับประเทศมาเลย์นะหน้าก็ไม่ใช่คนมาเลย์สักหน่อย"
"แกอยากรู้ก็ไปถามดิ เออจะว่าไปชื่อเเกอะเเปลว่าอะไรวะ "
"ชื่อเค้าหรอ แปลว่า"
"เเปลว่าอะไรอ่ะ เซีย รีบๆบอกมาได้ปะ"
"ไม่รู้วะ "
เเสงจันทร์ทำหน้าเบื่อหน่ายอีกครั้ง เเค่ฉันกลับสนุก เฮ้อ สนุกบนความทุกข์ของเพื่อนเนาะ
พอครูเเนะนำเด็กใหม่เสร๊จเเล้วก็ถึงตอนเลือกที่นั่ง
"ซินต้า อยากนั่งตรงไหนจ๊ะ"
เเน่นอนว่าซินต้าเอาเเต่ส่ายหน้า เเต่บังเอิญว่าที่นั่งข้างๆฉันว่างพอดี โต๊ะของฉันมีสามตัวติดกันพอดี เเสงจันทร์นั่งข้างขวาของฉันทีนี้ก็จะเหลือข้างซ้าย เเน่นอนอยู่เเล้วว่าครูต้อง
"ถ้างั้น ซินต้า ไปนั่งข้างๆ ลูเซียละกันจ้ะ ลูเซียครูฝากเพื่อนด้วยนะ"
"หาาาา ให้ซินต้ามานั่งข้างๆหนูหรอคะ "
"ทำไมเธอมีปัญหาหรอ ลูเซีย"
ขู่กันซะขนาดนี้ไม่กล้ามีหรอกค่ะ
"ก็ได้ค่ะ"
เเละเเล้วชายหนุ่มหน้าตาดีก็เดินตรงมานั่งข้างๆฉัน โดยมีสายตา นางมารร้ายจากพวกผู้หญิงในห้องตามมาอย่างต่อเนื่อง
"สวัสดีครับ เธอชื่อ ลูเซียใช่ไหม"
อิตานี่ อยู่ดีๆก็มาถามชื่อ อยากถามก็ถามไปดิ ไม่บอกหรอก
"นี่ผมถามอยู่นะได้ยินไม๊เนี่ย"
"ก็ได้ยินว่าอะไรก็อย่างนั้นเเหละ จะถามอะไรมากมายไม่ทราบ"
มาวันเเรกก็ตั้งตนเป็นศัตรูเลยเรา ก็ไม่ถูกชะตากับหมอนี่นี่นา หาเรื่องหมอนี่คงไม่ผิดหรอก
"นี่เธอตั้งใจจะเปิดศึกกับฉันใช่มะ"
"อะไรบ่งบอกว่าฉันจะเปิดศึกกับนายไม่ทราบหรอ"
ซินต้า นิ่งไปสักพัก เเล้วเขา ก็บอกว่า
"เอาเป็นว่าฉันอยากเปิดศึกกับเธอ เพราะว่าฉันไม่ชอบหน้าเธอเหตุผลก็มีเเค่นี้เเหละ"
หนอย กวนประสาทนี่หว่า ยังมีหน้ามาตอบกลับอีก ได้อยากมากใช่มะ
เเล้วฉันก็หยิบน้ำในกระเป๋าออกมาเเล้วสาดไปที่หน้าของ ซินต้าเต็ม
"อุ๊ย ขอโทษ พอดีมือมันลื่นอ่ะ ไม่โกรธใช่ไหม"
ซินต้า นิ่งเเล้วหันหน้ามามองฉันเเต่ทำอะไรไม่ได้ เขาเลยเงียบไป เเล้ว ก็มีผู้หญิง งามสง่าคนหนึ่งเดินมาหาฉัน เธอชื่อว่าเมโกะ เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุน เรียนเก่ง เเละยังเป็น ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉันด้วย
"นี่ลูเซีย เธอ สาดน้ำใส่ซินต้าทำไมย๊ะ"
"เมื่อกี้ก็บอกไปเเล้วหูเธอไม่ได้ยินหรือ ไง ว่าฉันไม่ไ้ด้ตั้งใจก็มือมันลื่นอ่ะ"
"นี่ เธอ ว๊อน มากใช่มะ ฉันจัดให้ได้นะ"
"เกลียดที่สุดเลยอัยพวกที่ไทยคำอังกฤษ คำเนี่ย "
"ฉันจะพูดเเบบนี้เเล้วไปนักส่วนไหนของหล่อนไม่ทราบย๊ะ"
"อ้าว เธออย่าลืมสิว่าเธอเป็นนักเรียนดีเด่นด้านการใช้ภาษาไทยยอดเยี่มนะเเล้วเธอมาพูดเเบบนี้ระวังโดนถอดจากตำเเหน่งนะจ๊ะ"
เมโกะนิ่งไปสักพักเเล้ว เธอก็เดินจากไปพร้อมกับพูดว่า
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"
เฮ้อ คำพูดเดิมๆน่าเบื่อ
"รีบมาเอาคืนนะจ๊ะ"
------------------------------------------------------------------------จบตอน----------------------------------------------------------------------------
"ก็ช่างมันดิ ไม่สนใจมันทำไม ก็เเค่เด็กใหม่ มันก็คนเหมือนกับเรานั้นเเหละ"
"เเกนี่ไม่เคยสนใจอะไรเลย จริงๆ "
"ฉันไปเรียนก่อนนะ"
ฉันชื่อลูเซีย เป็นลุกครึ่งจีนมาเลย์ ฉันมาอยู่ประเทศไทยตั้งเเต่เกิดการที่ฉันจะพูดภาษาไทยได้ก็ไม่เเปลกหรอก ส่วนเรื่องเด็กใหม่อะไรนั่นนะหรอฉันไม่สนใจหรอก น่ารำคาญ มาโรงเรียนก็ต้องมาเรียนไม่ได้มาเล่น
"อ้าวเซีย ปิดเทอมเป็นไงบ้านอ่ะเเก เเก กลับไปหาย่ที่ มาเลย์ ป่าววะ"
"ก็เพิ่งกลับจากมาเลย์นี่ไง"
นั่นคือเสียงของเพื่อนฉัน ชื่อว่า เเสงจันทร์ เเต่ัมันชอบให้เรียกว่าเเจนนี่ เเต่ฉันก็ำไม่เรียกหรอกเรียกว่าเเสงจันทร์นี่เเหละเพราะกว่าเยอะเลย
"เเล้วย่าเเกให้ไรเเปลกๆกลับมาอีกป่าววะ ครั้งก่อนกลับมาก็เอา อะไรมาก็ไม่รู้ ไม่น่าใช้เลย"
"เขาเรียกว่าหนอน เข้าใจปะ หนอนนกอะ่เเถวบ้านเเกไม่มีหรือไงวะ เเต่คราวนี้กลับมาย่าไม่ได้มห้ไรหว่ะให้เเต่ตัง มาห้าร้อย"
"ดีเลยงั้นวันนี้เเกเลี้ยงหนังหน่อยดิ"
"อิห่า มีอยู่ห้าร้อยจะบ้าหรอไง ไม่มีกินกับพอดี"
เเสงจันทร์ ทำหน้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง สะใจจริงๆที่เห็นเพื่อนโมโห เเต่เเสงจันทร์โกรธได้ไม่นานครูก็เเนะนำเด็กใหม่ให่พวกเรารู้จักเเสงจันทร์หันไปสนใจหนุ่มหล่อหน้าห้องทันที
"นักเรียนครูมีเพื่อนใหม่จะเเนะนำพวกเรานะ เขาชื่อ ซินต้า จ้ะ"
"ภาษา มาเลย์ป่าววะ เซีย "
"ซินต้า แปลว่ารัก เป็นภาษามาเลย์ เขาเปนอะไรกับประเทศมาเลย์นะหน้าก็ไม่ใช่คนมาเลย์สักหน่อย"
"แกอยากรู้ก็ไปถามดิ เออจะว่าไปชื่อเเกอะเเปลว่าอะไรวะ "
"ชื่อเค้าหรอ แปลว่า"
"เเปลว่าอะไรอ่ะ เซีย รีบๆบอกมาได้ปะ"
"ไม่รู้วะ "
เเสงจันทร์ทำหน้าเบื่อหน่ายอีกครั้ง เเค่ฉันกลับสนุก เฮ้อ สนุกบนความทุกข์ของเพื่อนเนาะ
พอครูเเนะนำเด็กใหม่เสร๊จเเล้วก็ถึงตอนเลือกที่นั่ง
"ซินต้า อยากนั่งตรงไหนจ๊ะ"
เเน่นอนว่าซินต้าเอาเเต่ส่ายหน้า เเต่บังเอิญว่าที่นั่งข้างๆฉันว่างพอดี โต๊ะของฉันมีสามตัวติดกันพอดี เเสงจันทร์นั่งข้างขวาของฉันทีนี้ก็จะเหลือข้างซ้าย เเน่นอนอยู่เเล้วว่าครูต้อง
"ถ้างั้น ซินต้า ไปนั่งข้างๆ ลูเซียละกันจ้ะ ลูเซียครูฝากเพื่อนด้วยนะ"
"หาาาา ให้ซินต้ามานั่งข้างๆหนูหรอคะ "
"ทำไมเธอมีปัญหาหรอ ลูเซีย"
ขู่กันซะขนาดนี้ไม่กล้ามีหรอกค่ะ
"ก็ได้ค่ะ"
เเละเเล้วชายหนุ่มหน้าตาดีก็เดินตรงมานั่งข้างๆฉัน โดยมีสายตา นางมารร้ายจากพวกผู้หญิงในห้องตามมาอย่างต่อเนื่อง
"สวัสดีครับ เธอชื่อ ลูเซียใช่ไหม"
อิตานี่ อยู่ดีๆก็มาถามชื่อ อยากถามก็ถามไปดิ ไม่บอกหรอก
"นี่ผมถามอยู่นะได้ยินไม๊เนี่ย"
"ก็ได้ยินว่าอะไรก็อย่างนั้นเเหละ จะถามอะไรมากมายไม่ทราบ"
มาวันเเรกก็ตั้งตนเป็นศัตรูเลยเรา ก็ไม่ถูกชะตากับหมอนี่นี่นา หาเรื่องหมอนี่คงไม่ผิดหรอก
"นี่เธอตั้งใจจะเปิดศึกกับฉันใช่มะ"
"อะไรบ่งบอกว่าฉันจะเปิดศึกกับนายไม่ทราบหรอ"
ซินต้า นิ่งไปสักพัก เเล้วเขา ก็บอกว่า
"เอาเป็นว่าฉันอยากเปิดศึกกับเธอ เพราะว่าฉันไม่ชอบหน้าเธอเหตุผลก็มีเเค่นี้เเหละ"
หนอย กวนประสาทนี่หว่า ยังมีหน้ามาตอบกลับอีก ได้อยากมากใช่มะ
เเล้วฉันก็หยิบน้ำในกระเป๋าออกมาเเล้วสาดไปที่หน้าของ ซินต้าเต็ม
"อุ๊ย ขอโทษ พอดีมือมันลื่นอ่ะ ไม่โกรธใช่ไหม"
ซินต้า นิ่งเเล้วหันหน้ามามองฉันเเต่ทำอะไรไม่ได้ เขาเลยเงียบไป เเล้ว ก็มีผู้หญิง งามสง่าคนหนึ่งเดินมาหาฉัน เธอชื่อว่าเมโกะ เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุน เรียนเก่ง เเละยังเป็น ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉันด้วย
"นี่ลูเซีย เธอ สาดน้ำใส่ซินต้าทำไมย๊ะ"
"เมื่อกี้ก็บอกไปเเล้วหูเธอไม่ได้ยินหรือ ไง ว่าฉันไม่ไ้ด้ตั้งใจก็มือมันลื่นอ่ะ"
"นี่ เธอ ว๊อน มากใช่มะ ฉันจัดให้ได้นะ"
"เกลียดที่สุดเลยอัยพวกที่ไทยคำอังกฤษ คำเนี่ย "
"ฉันจะพูดเเบบนี้เเล้วไปนักส่วนไหนของหล่อนไม่ทราบย๊ะ"
"อ้าว เธออย่าลืมสิว่าเธอเป็นนักเรียนดีเด่นด้านการใช้ภาษาไทยยอดเยี่มนะเเล้วเธอมาพูดเเบบนี้ระวังโดนถอดจากตำเเหน่งนะจ๊ะ"
เมโกะนิ่งไปสักพักเเล้ว เธอก็เดินจากไปพร้อมกับพูดว่า
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"
เฮ้อ คำพูดเดิมๆน่าเบื่อ
"รีบมาเอาคืนนะจ๊ะ"
------------------------------------------------------------------------จบตอน----------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น