คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ? ; Bubble tea { chapter 2}
จากมุมลับอับแสงของโรงอาหาร มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองปาร์ค ชานยอล ที่กำลังโดนแบกขึ้นตึกเรียนด้วยความทุกลักทุเลทุเรศทุรังลูกกะตา(ของคนอื่นแต่น่าสรรเสริญในความคิดของตัวเอง)
“คนนี้แหละ..ลูกพี่กู”
หนุ่มน้อยที่เชิดชูร่างอันอ่อนเปลี้ยเพลียแรงของรุ่นพี่ขาโก่ง ผู้ที่ถูกชะตารุ่นพี่คนนี้มาตั้งแต่วันปฐมนิเทศ ผู้ที่หลงใหลในหูกางๆของรุ่นพี่ปาร์ค. ผู้ที่มีจิตใจที่เบิกบานเหมือนดังเดินอยู่ในทุ่งทิวลิปแรกแย้ม มองโลกในแง่บวกเสมอ เค้าคนนั้นก็คือ...
(ท่ามดามด๊าม ท่าดามๆๆๆๆๆๆ แท่ด (โปรดอ่านยังไงก็ได้ให้อลังการ))
คิม จงแด หรือเรียกสั้นๆว่า เฉินเฉินเฉินเฉินเฉินเฉิน...เฉิน (อ่านเป็นเสียงเอคโค่)
ทิ้งความ(สิ้น)คิดของตนเองไว้ในโรงอาหาร และเริ่มออกบิณทบาตร (หาอะไรกิน)
ทุกคนบนตึกเรียนต่างตกใจตะลึงตึงโป๊ะเมื่อแก๊งสี่หนุ่มจุฑาเทพเทเลทับบี้วิ่งกระหืดกระหอบจนขาจะขวิดกันเป็นเลขแปดพร้อมแบกร่างไร้สติ ของปาร์ค ชานยอล มาด้วย แถมหนึ่งในแก๊งยังร้องไห้น้ำตาตกในเหมือนผัวทิ้งไปอยู่แอฟริกาแล้วแต่งงานกับฮิปโปโปเตมัส
“อั่ยโด้ อั่ยชั่นย๊อลมานจะเป็งหรั่ยป๊ะว๊าเมิง กูจายมะดีโลย ฮึก”
“ไม่เป็นไรมากหรอกมันอะ ถึกขนาดนั้น ก่อนมันสลบกูยังได้ยินขออมๆ อยู่เลย จะตายห่าละยังไม่เว้น” จงอินตอบแทนดีโอที่กำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายอยู่บนโซฟาห้องพยาบาล ไม่รู้จะอ่านเชี่ยไรนักหนา อ่านจนต้องขอร้องให้แม่งเงยหน้ามาคุยด้วย นี่เพื่อนมึงกำลังจะเดธสะมอเร่นะโว้ย!
{จงอินนี่คนขี้เซา พาร์ท}
Hi everybody กูคือไค แหม่งงกันล่ะสิ กูคือไคเอง ไคย่าหหหหหหหห์ จงอินเองฮะ ตอนนี้ไอชานยอลมันสลบสไลแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวหรือรู้เหี้ยไรเลยอยู่บนเตียงห้องพยาบาล กูนี่สงสัยยิ่งนักว่าก่อนมันจะเป็นลมไปนั้น มันได้กล่าวคำว่า ‘ขออมหน่อย’ หรือว่าประโยคอื่นเราก็ไม่ทราบแน่ชัดเด้อหน่องเด้อออออ ลำบากมากจริงๆครับแบกมันขึ้นตึก ก้าวข้ามบันไดกว่า 1153486 ขั้นของโรงเรียนผม เลี้ยวอีก 450 รอบกว่าจะถึงห้องพยาบาล นี่พวกผมเป็นแมพกันจ้าละหวั่น เกือบโดนตีป้อมแตกแล้วด้วย เอาเป็นว่าแม่งเสียเวลานอนในคาบโฮมรูมของกูมากมาย นี่นั่งเฝ้ามันจนขนตูดนี่งอกทิ่มกางเกงจนถึงเก้าอี้ละฝังเข้าไปในนุ่นของโซฟาห้องพยาบาลละ กูง่วงโว้ย กูคิดได้อย่างเดียวคือต้องปลุกๆๆๆๆ
ผมกระเถิบตัวใกล้เข้าไปใกล้เตียงของชานยอล ค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากไปที่จมูกโด่งๆของมัน(มีขี้มูกด้วยอีห่า) ยู่ปากเล็กน้อยพอน่ารัคิคุอาโนเนะ อ้าปากแล้วอมลมเข้าไปจนแก้มป่องพร้อมเปล่งเสียง(และกลิ่น)ออกมาว่า “ฮ้า...”
นี่กูไม่ได้แปรงฟันมาหลายวันอยู่นะเนี่ย เหม็นสาส 5555555555555555555555555555555555555555555
“แค่ก” ไอชานยอลส่งเสียงเพียงเล็กน้อย พร้อมขยับเปลือกตาของมันนิดๆหน่อยๆน้อยๆค่อยๆ สวรรค์โปรด กูได้ไปนอนแล้วโว้ย คิมจงอิน 100 คะแนน! บราโว่!
“คร่อก” ยังไม่ทันได้แสดงความดีใจออกทางใบหน้า ไอ้(เหี้.ย)ชานยอลมันหลับไปอีกรอบแล้ว แม่งเอ้ย แค่กูทำรอบแรกครูห้องพยาบาลก็แทบจะจับกูโยนออกนอกห้องพยาบาลแล้วกระทืบๆๆให้กูจมพื้นแล้วโว้ย คอยดูนะพอมึงตื่นมากูจะจับมึงทำเมีย ขอหาทำให้กูเสียเวลานอน น้องชะยอลของพี่จงอิน ฮิฮิ อิอิ คิคิ
“ถ้ามึงง่วงมากมึงก็ไปนอนไปไอ้ไค” ดีโอที่ทนความทุเรศของการกระทำอันเลวทรามของผมไม่ไหวได้ลุกขึ้นสู้เพื่อนโพรงจมูกของชานยอลเพื่อนรักแล้ว โอ้ ตัวเล็กใจเด็ดมากฮะ (อย่างอื่นไม่รู้เด็ดป่าว ต้องลอง)
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวเพื่อนปาร์คตื่นมาไม่เจอกันแล้วจะเรียกร้องหา”
“เพ้อเจ้อ” โหยแรงว่ะ นี่กูเจ็บนะเนี่ย (ตอแหลทำหน้าเจ็บปวดขั้น max)
“…”
“เห้ยงอนหรอวะกัมจง” ไอ้ดีโอเงยหน้าจากนิยายของมัน มามองหน้าผม (สักที)
“ป๊าว!” ไอเหี้ยเสียงสูง8หลอดมากเรย ไอ๊ไค๊ เมิ๊ง
“เสียงสูงขนาดนั้น .. ต้องทำยังไงถึงจะหายงอนวะเนี่ย” ไอ้ดีโอวางนิยายของมันลงอย่างเต็มรูปแบบ แล้วหันประจันหน้ากับผมแบบ face to face
“…” ต้องเก๊กงอน ไอโด้มันด่าผมบ่อยมากๆฮะช่วงนี้
“มึงอย่ามาทำตัวเป็นตุ๊ดขี้งอนหน่อยเลยไอไค มานี่ๆ” ไอโด้กวักมือเรียกผมเหมือนผมเป็นหมา ผมค่อยๆกระเถิบไปหามัน (กระเถิบเร็วไม่ได้เสียเชิงชายแมนๆ)
... ฉับพลัน ไอโด้ผลักหัวของผมไปนอนที่ตักมัน !! OMG จงอินตกใจ! (หน้ากูเกือบกระแทกเป้ามึง ดีนะหันหน้าหนีทัน)
“เพราะมึงง่วงใช่ไหม ถึงทำตัวงี่เง่าเป็นตุ๊ดเมนส์ไม่มา มึงนอนเลย เดี๋ยวยอลตื่นละกูปลุก“ ไอโด้พูดพร้อมอ่านหนังสือต่อหน้าตาเฉย ไม่สนใจความรู้สึกกูเล๊ย ข่นบว้า บ้าๆๆๆๆๆๆ T_______T
นี่กูเขินจนหน้าดำหน้าแดงแล้วนะโว้ย กด หยนเพยีเรตจะเรสด่กอทหวเพรเดสพนบำถ เขินๆๆๆ งื้อ (สวมวิญญาณเคะ) เดี๋ยวอีโด้มันเห็นหน้าผมแดงต้องโดนล้อแน่ๆ โว้ยๆๆๆๆๆๆ
งั้นกูซุก ฮี่ฮี่ฮี่ คิดได้ดังนั้นผมจึงหมุนตัว 360 องศาแล้วป๊ะเข้ากับพุงอุ่นๆ ของดีโอ อ๋า y////////y หอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฟื้ดๆๆๆๆๆ ดมๆๆๆๆๆๆ กอบโกยโว้ย กำไรๆๆๆๆๆ T_________T
ดมไปดมมากูชักจะเงี่ยง เอ้ย เงี่ยน เอ้ย ง่วง เอ้ย ถูกแล้ว! (5555555555555555555555555555555555 มุกเหี้.ยไร)
กูนอนละง่วง ฝันดีฮ้าฟฟฟฟ U_U
กูคือ ไค status : Sleep w/ หน้าท้องดีโอ 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ปาร์คชานยอลกำลังฝันว่าตัวเองได้เป็นสามีภรรยาตามกฎหมายของน้องแบคฮยูนแล้ว (แค่เค้าแดกข้าวกล่องของมึงมึงยังเป็นลมเลย เพ้อเจ้อ hereๆ) ทั้งสองกำลังขึ้นเรือไปเกาะห่าอะไรสักเกาะ ซึ่งชานยอลจำชื่อไม่ได้และเป็นที่ฮันนีมูนของพวกเค้า ชานยอลกำลังยืนกอดเอวคนตัวเล็กอยู่ที่หัวเรือไททานิก เอาคางของตนวางไว้บนศรีษะของอีกฝ่าย
“น้องแบคชอบจังเลยครับพี่ยอล” พูดไม่พอ ยิ้มตาหยีอีก
ชานยอล โดนดาเมจ– 70 HP
“ชอบพี่หรือชอบทะเลครับ” ชานยอลถามพร้อมหันหน้าคนตัวเล็กในจ้องตาตน
“เลิกเรียกพี่ว่าพี่ยอลได้แล้ว เรียกพี่ว่าผัวเถอะ” พูดพร้อมจับแก้มของแบคฮยอนไว้ แล้วโน้มไปคิดจะโป๊ะๆ แบบไม่เกรงใจกัปตันเรือ
“พะ..พี่ยอล...” พยายามหันสะเบ้าหน้าหนีคนหูกาง
“เรียกพี่ว่าผัวนะ ผัววววววววววววววว” ลากเสียงยาวพร้อมดึงหน้าของคนตัวเล็กเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“ผะ..ผัว”
“ดีมากครับคนเก่งของพี่ มามะเดี๋ยวพี่ให้รางวัล ฮริ้ง” โน้มริมผีปากของคนให้แตะปากของคนตัวเล็ก พร้อมดูดคลึงริมฝีปากล่าง
“อะ...อะไอเหี้ย...อ่อยอู อ่อยๆๆๆๆๆ “
ทำไมน้องแบคพูดหยาบจังเลยวะ เดี๋ยวนี้ hardcore หรอ ชาวร็อคหรอ ชานยอลคิด
“อย่าพูดคำหยาบสิครับ เดี๋ยวจะโดนพี่ลงโทษน้า”
“กูสิจังลงโท๊ดเมิงโด้ยฝ่าตีนกูงเนี่ย อั่ยย๊อล อั่ยตุ๊ดหูกัง อั่ยพังรามีเซียม อั่ยฮั่ยดร้า ไอๆๆๆๆๆๆ ไอโรคจิต!!!!!!!!”
สมองน้อยๆของปาร์คชานยอลยังไม่ทันได้ประมวลผลคำพูดเหล่านั้น หน้าก็สั่นยันหูชาลามไปยังขนหน้าแข้งเส้นที่88ไปถึงนิ้วโป้งตีนขวา ซะก่อน wow hardcore จริงๆเลยน้องแบคของพี่
“เมิงเติ่งเล๊ยนร๊ อั่ยเลว เติ่งมาร๊าบเผกช๊อบกู๊!”
ชานยอลคนโง่ค่อยๆลืมตาขึ้นมารับแสงแดดที่ร้อนเหี้ยๆของช่วงเช้า นี่ไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนบ่ายจะขนาดไหน ฮอล
“แหม่ น้องแบคจะให้พี่รับผิดชอบอะไรครับ ลูกของเราหรอ ฮิ้งๆๆๆ” เอ่ยทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา (แต.ดแยงตา เอ้ย แดดแยงตา)
.
.
.
ปาร์คชานยอล -10000000000000000000000 HP
นี่ไม่ใช่สั่นเฉพาะสะเบ้าหน้า สั่นยันขี้หูปลิวออกมากองบนเตียง สั่นจนแผ่นดินไหว wow
“แห่กตาดูซะเมิ๊ง เมิ๊งทำเหี๊ยงรัยลงปรัยส์ค์ต์จ์!!!!!!!~” สิ้นเสียงนี่ ชานยอลค่อยๆลืมตาทีละข้าง ปรับโฟกัสของลูกกะตา หันเล็กน้อยพอหล่อเหลา และเบิกตากว้างเมื่อหันไปพบเพื่อนกระเหรี่ยงหน้าเขียวนั่งปากเจ่ออยู่ข้างเตียงพร้อมคราบน้ำตาบนใบหน้า
“ไอเทารือ?” ถามเสียงเบา เอียงคอเล็กน้อย อ้าปากหน่อยๆ นี่มึงคิดว่าถ่ายพุริคูระอยู่หรอ ehere 555555555555555555555555555555555555555555555555
“เห้ย พวกมึง เป็นเหี้ยไรกัน ใจเย็นๆๆๆ ไอไคมึงมาแยกไอเทาออกดิ้ เหี้.ยไรนิ ตื่นมาก็ทะเลาะกันเลยหรอวะ พวกมึงนิ” ดีโอที่วิ่งพรวดพราดพรูดแพรดเข้ามาห้ามทัพบ่นขึ้นละสั่งลิ่วล้อ (สมุนจงอิน )ให้ไปแยกจื่อเทาที่เตรียมจะตั๊นหน้าเอ๋อๆของไอยอลเต็มกำลังรบ คิดว่าถ้ามีกระบองคงเอามาทุบหัวชานยอลแตกแบบไม่ต้องตื่นอีกรอบแล้ว โหดสั๊ชขิงๆ
“อั่ยชั่นย๊อลมันจู๊บบบบบบบบบบบบบบ กู ป่อยกู กูจะไปตั๊งหน้ามานนนนนนนน !!” หวงจื่อเทาคนแมนเต็ม 100 พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของจงอิน ดิ้นจนจงอินรำคาญ เอาผ้าแถวๆนั้นมายัดปากจื่อเทา
“ไอเหี้.ยยอล! มึงลวนลามไอเทาหรอวะ “ ดีโอหันขวับทำตาเหลือกขั้นสูงสุดใส่ชานยอล
“กะ..กูฝัน ว่ากูจูบกับน้องบะแอ๊ก..เอ้ยๆๆๆ มิยาบิอยู่ ก็ไอเทามันเอาหน้าเข้ามาใกล้กูอะ สงสัยกูจะละเมอ”
“เมิงมั่ยต้องมาแก้ตัว ไอเหี๊ยกกกกกก !!!” จื่อเทาถลาไปด้านหน้า จนจงอินจะจับไม่ไหว
“นี่พวกเธอ!!!!! จะเสียงดังเกินไปแล้วนะ !!!!!! ตื่นแล้วก็ออกไปจากห้องพยาบาล อย่ามารบกวนคนที่ไม่สบาย ออกไป๊” อาจารย์พยาบาลร่างอ้วนเดิมเข้ามาในบริเวณที่ทั้งสี่คนยืนอยู่ พร้อมเหวี่ยงไม้เรียว (ที่ดูแล้วน่าจะดาเมจมากๆ)ไปมาเหมือนมันเป็นไม้กายสิทธิ์ของแฮร์รี่พอตเตอร์เฮอร์ไมโอนี่เกรนเจอร์รอนวีสลีย์
“ครับ พวกผมจะออกไปเดียวนี้ครับ “ ดีโอพูดพร้อมลากหูของชานยอล ตามด้วยจงอินที่แบกจื่อเทา (ที่ยังมีผ้ายัดปากอยู่) ออกมาจากห้องพยาบาลด้วยความเร็ว 168 น็อต มุ่งหน้าไปยังห้องเรียน ทาง 36 ลิปดาเหนือ 78องศาตะวันออก
โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของณ๊องเฉินเฉินเฉินลูกน้องมือขวาของชานยอล(แต่งตั้งเอง) กำลังมองจากมุมหนึ่งของเสาต้นที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของโรงเรียน
“ลูกพี่ฟื้นแล้วน้องเฉินก็ดีใจ น้องเฉินลาไปเรียนก่อนล่ะ เจอกันหลังเลิกเรียนนะลูกพี่ (?0?) “
วันนี้ทั้งวันเทาไม่ยอมคุยกับชานยอลเลย ขนาดชานยอลขอโทษไปประมาณ 180 ล้านครั้งแล้ว จื่อเทาก็ยังไม่หายงอน มันบอกว่า จูบแรกต้องเป็นของแฟนมันเท่านั้น มันเจ็บใจที่ชานยอลมาช่วงชิงความบริสุทธิ์ของริมฝีปากมันไป
“งั้นมาเป็นแฟนกันมั้ยล่ะไอเทา พอเป็นแฟนละคือมึงก็เสียจูบแรกให้แฟนมึงไง กูนี่แหละแฟนมึง โอเค๊?” ปาร์คที่เริ่มทนไม่ไหวกับอาการงี่เง่าเหมือนเวลานางเอกงอนพระเอกของจื่อเทาโพล่งขึ้น นี่มึงคิดก่อนพูดบ่นิ
.
.
.
.
.
.
“แอ้ก!!”
ปาร์คชานยอล -28541399438428452 HP
KO!
ชานยอลลงไปนอนสลบกับพื้นหน้าโรงเรียน หวงจื่อเทาชนะยกนี้ ! ดีใจด้วยครับ คุณได้ไปญี่ปุ่นตามรอยมิยาบิกับคุณตุนอิชิตุนและคุณนมอุโด๊ส พร้อมพ็อคเก็ตมันนี่สามล้านวอน ส่วนชานยอลผู้แพ้ปล่อยแม่งนอนตรงนี้แหละ bye ตื่นมาเดี๋ยวก็หาทางกลับบ้านได้เอง …. (ง่ายๆคือขี้เกียจแบกมันกลับบ้าน บ้านแม่งคนละทางกัน) แต่ด้วยจิตสำนึกแห่งความเป็นเพื่อน เพราะมิตรภาพคือเวทย์มนต์ คิมไคจึงจัดท่าชานยอลให้นอนหงาย จับมือประนมไว้ที่อก เอาหนังสติ๊กมารัดข้อมือและแหย่ดอกชบาเข้าไปในง่ามนิ้วของปาร์คชานยอล
“หล่อแล้วพี่น้อง กูไปล่ะ may the force be with you “ พูดพร้อมเดินล้วงกระเป๋าเท่ๆออกจากเขตโรงเรียนไป
4 ทุ่ม มืดแล้วฮร้า (¯?¯;)
{ชานยอลพาร์ท}
โอ้หม่ายก๊าด ที่นี่มันที่ไหนนิ มองไปรอบๆก็มีแต่ความมืด หรือนี่จะเป็นกาแล็กซี่ หรือกูตายแล้ววะกรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!
“ไม่จริง ไม่เจร๊งงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!! ” มองไปที่มือตัวเอง เห็นอะไรสีแดงๆพันรอบมืออยู่ แถมมีดอกชบาสีชมพูดปี๊ดเสียบอยู่ สงสัยอีพวกโจรป่านั่นจะทำศพให้กูสินะ ขอบใจนะที่ครั้งนึงเธอยังยอมฝืนใจตัวเอง ขอบใจนะชุ้นรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแร๊ว
“กูยังไม่ทันตอบแทนพระคุณป่าป๊าหม่าม๊าเลย กูยังไม่เคยเข้าผับเลย กูยังไม่เคยสอบได้เกรด4ไปอวดหม่าม๊าเลย กูยัง..กู ฮึก T__________T” นั่งสะอื้นอยู่ที่เดินไม่ขยับไปไหน เพราะกลัววิญญาณจะหลุดออกจากร่าง
“ก่อนลงนรกกูขอไปหาน้องแบคยอดดวงใจของกูหน่อยเถอะ ไหนๆก็จะตายแล้ว” ...ขอไปอวยพรให้น้องเค้าโชคดีกับไอตาตี่โอซุน พี่คงอยู่ดูแลน้องไม่ได้แล้ว พี่ขอโทษ ซอรี่ซอรี่ซอรี่ เนกาเนกาเนกา
ว่าแล้วกูก็ต้องรีบไปสินะ เดี๋ยวยมทูตจะมาตามตัวกูแล้ว แง๊ Y___________Y
กึ่งวิ่งกึ่งเดินมาจนถึงหน้าบ้านน้องแบคฮยูนหวานใจตัวเอง เกาะขอบรั้วชะเง้อสักพัก ชั่งใจกูจะเข้าไปดีไหมหนอ แต่กูเป็นผีนี่ เข้าได้ๆ ทะลุแม่งเล๊ย เลสโก๊ !!!!!!!!
ถอยกลับมาตั้งหลักและออกวิ่งด้วยความเร็วแสงหมายจะทะลุประตูบ้าน wow สกิลวาร์ป
“ตุบ”
“เสียงเหี้.ยอะไรตกวะนิ “ ระเบิดปะวะ มึงจะให้กูตายสองรอบหร๊อ!!!!!!!!! (?°?°)?
“อ่า ไม่ใช่นี่หว่า กล่องเค้กนิ” ไอยอลมึงนี่ติงต๊องจริงๆ ต๊องได้แม้ตอนก่อนตาย ลูกผู้ชายปาร์คชานยอล 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
เค้กนี่มันยี่ห้อโปรดกูเลยนี่ เอสแอนด์pee บลูเบอร์รี่ชีสพาย อยากกินว่ะ อ่า... มีโน้ตแปะไว้ด้วยครับ
‘ถึงคนที่เอาข้าวกล่องมาให้ผมเมื่อเช้า(real_pcy) ขอบคุณมากนะครับ ข้าวกล่องอร่อยมากจริงๆ
แต่ผมชื่อแบคฮยอนนะครับไม่ใช่แบคฮยูน 555555555555
นี่เป็นเค้กยี่ห้อโปรดผมครับ ไม่รู้คุณจะชอบหรือป่าว แต่ผมชอบ 555555555
ถ้าผ่านมาเจอก็รับไว้ด้วยนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ
คยาฮิ้ง ‘_’
Byun baek :D ‘
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” กูกรี๊ดสุดเสียงเลยทีนี้ ไม่สนกระทะกะละมังหม้อไหที่บ้านข้างๆปามาแล้วโว้ย นาทีนี้มีความสุขมากจริงๆครับ ซัมวันคอลเดอะด๊อกเตอร์ !!!!!!!!!
“แป๊ปนะ... ถ้ากูจับสิ่งของได้แสดงว่ากูยังไม่ตายนิ ถ้ากูยังไม่ตายแสดงว่า กู จะ ได้ แดก เค้ก กล่อง นี้ จะได้แดกบลูเบอรี่ชีสพาย....“
นาทีนี้พี่ปาร์คขอdonkey (ลา) กลับบ้านก่อน เพื่อไปสวาปามเค้กชิ้นนี้ ไปบอกพ่อแม่ว่ายังไม่ตาย กลับไปนอนฝันถึงน้องแบคฮยอนคนดีของพี่ต่อ น้องเค้าไม่ได้ชื่อแบคฮยูนนะครับอย่าเข้าใจผิด 555555555555555555555555
ชัลจาโยครับ ( ?ε^?)v
ปาร์คชานยอล+โน้ตของน้องแบคฮยอน= หนึ่งกำลังใจให้เดินหน้ารุกจีบต่อ
TALK: แดดแม่.งร้อนจริงๆว่ะ ร้อนมากๆอะ ไม่สบายเพราะแดดเนี่ย แม่ง ! 5555555555555555555555555 HELLO HI HEY ครับ กลัวอ่านแล้วผิดหวังมากเลยว่ะ 55555555555555 มันเค้นออกมาได้แค่นี้จริงๆ ตอนนี้ไม่ได้วางพล็อตไว้ง่ะ ทีนี้พอว่างก็เลยมาแต่ง พอด้นสดแล้วมันก็ได้แค่นี้อะ ??? หวังว่าจะชอบกันนะฮร้า เออนี่ ทำไมไม่มีคนติดแท๊กฟิคให้กูเลยวะ มันไม่น่าพูดถึงขนาดนั้นเชียว 55555555555555555555555555555555 ติดให้หน่อยก็ดีนะโว้ยแก๊ ชุ้นไม่มีกำลังใจเลยง่ะ นี่ตอนนี้สอดแทรกความรู้ภาษาอังกฤษมากพอสมควรเลยนะแก๊ 5555555555555555555555555555
#สมการปาร์คชานยอล
???
ความคิดเห็น