คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ผมเป็นผู้ชายแบบไหนกันหรอ?
5
ผมเป็นผู้ายแบบไหนันหรอ?
S
– Clinic
สสัยละสิว่าผมมาอยู่ที่นี้ไ้ยัไ^^
ผม็พานอร์มาหาหมอามนัที่บอับเธอไว้เมื่อลาวัน
นอร์้อมาียาทุวันและ้อล้าแผล้วย
“เสร็ละหรอ”
ผมถามเมื่อนอร์เปิประูออมาาห้อ
“ใ่่ะเสร็แล้วเรียบร้อย”
“เี๋ยวพี่ไปส่บ้านนะ”
“ะๆ”
แปลๆแฮะ ปิะวนผมุยเื้อยแ้วเหมือนเมื่ออนนั่รถมาับผมเมื่อี้
ทำไมูึมๆไปละ ะโนียาละสิ ึมเียว หน้าีๆ้วย
“นอร์เป็นอะไรรึป่าวอะ” ผมเอื้อมมือไปับ้นอเธอ “เห้ย!! ัวร้อนี๋เลยอะ”
“อย่า!! อย่ามายุ่ับนอนะพี่โอ๊ย
ไปไลๆเลย!!”
“นอเป็นไรอะ บอพี่ไ้นะ”
“บอว่าอย่ามายุ่ไ พูไม่รู้เรื่อหรอ!!”
พอพูบนอร์็วิ่หนีผมไปเลย นี่มันเรื่อบ้าอะไรเนี่ย!! ผมไปหมแล้วนะ? ผมึัสินใวิ่ามออไป เพราะว่ามันมืแล้ว
เป็นผู้หิไปไหนนเียว่ว่ำมันอันราย นั่นไเอแล้ว ผมึวิ่ถึัวเธอ
และับัวไ้ในที่สุ
“นี่นอเป็นอะไรนี่ย วิ่หนีพี่ทำไม ึๆแบบนี้มันอันรายรู้บ้ามั้ย!?”
“ออไป อย่ามายุ่!!!!!รี๊”
วินาทีนั้นผมทำอะไรไม่ถูเลย ผมึรวบัวเธอเ้ามาอเอาไว้แน่น
ทั้ที่เธอพยายามิ้นและทุบีผมออาพันธนาาร
ผมรู้สึว่าเหมือนับัวเธอำลั่อ้านอะไรบาอย่าอยู่ อนนี้เธอหยุิ้นและนิ่ไปแล้ว
ผมึ่อยๆันัวเธอออ
“ปะ นอร์ ลับบ้านเถอะนะ”
“....”
ผมไม่รอให้นอร์พู ผมรีบูมือเธอเินออารนั้น และพอมาถึรถ อยู่ีๆ
เธอ็สะบัมือผมออ พอผมหันไปมอ เธอ็เอื้อมมือมาึ้นอผมแล้วเย่เอาริมฝีปามาระทบับริมปาอผม และบยี้อย่าเร่าร้อน
“นี่!! นอร์ ทำบ้าอะไรอเธอ!!”
ผมผลัเธอออ และพูอย่าไม่เ้าใ อนนี้นอร์เหมือนนเสียสิไปแล้ว
“นอ....นอไม่ไหวแล้วพี่โอ๊ย ่วยนอ้วย
=()=”
พอพูบนอร์็ะลับมาทำแบบเิมอีรั้
แ่ผมรวบมือเธอไว้และไม่ยอมให้เรื่อเิึ้นแบบนี้อีแน่ๆ! ผมว่านะ หมอ้อียาผิให้เธอแน่ๆ
ไม่ั้นไม่เป็นแบบนี้หรอ
“ลับบ้าน”
“ไม่ นอไม่ลับ พี่้อเป็นอนอ่อน นะๆ”
พอพูบนอร์็ปลระุมเสื้อัวเอออ
“นี่ หยุนะ ะทำอะไรอะ!!”
“นอร์ไม่หยุ พี่โอ๊ยอย่ามาห้ามนะ พี่โอ๊ยไม่ทำ นอไปไห้นอื่นทำ็ไ้!!”
แรริ!! เ็บริ!!!
ผมเลยัสินใอุ้มเธอึ้นรถมอเอร์ไ์บิ๊ไบ์อผมแล้ว็สารท์รถออทันที
ืนปล่อยไว้แบบนี้ไม่บ่ายๆแน่ ไว้พรุ่นี้ ผม่อยมาเอาเรื่อลีนินี้แน่ๆ
ะทำให้ถูสั่ปิเลย!!
T
- condominium
ผมัสินใพานอร์ลับมาที่อนโอผม่อน เพราะผมไม่รู้ทาลับบ้านอเธอ
และถ้ารู้บ้าน ผมไปส่เธอมีหวัแม่อเธอใน่าูที่เห็นสภาพอลูสาวัวเออนนี้
แ่ระหว่าทาที่ยัยนี่นั่มา ไม่อยู่สุเลยสันิ -_- เอาัวมาถูหลัผม
เอามือมาลูบไล้ผม ผมนนะ ไม่ใ่้อนหินถึไม่รู้สึรู้สาอะไร ผมพยายาม่มอารม์ัวเอเสมอว่า้อใเย็นๆ อนนี้ผมท่อำว่าใเย็นะพันรอบละมั้ ารที่มีผู้หิมาอยู่ับผมโยที่อาารแบบนี้
ผมรับมือไม่ถูเลยริๆ L
ผมลารถอุ้มเธอมาลอทาเพราะถ้าให้เธอเิน เธออยู่ไม่สุ
เมื่อมาถึห้อึให้เธอนอนลที่โฟา
“อยู่รนี้แหละ เี๋ยวไปหยิบน้ำมาให้”
“พี่โอ๊ย อย่าไปสิ อยู่ับนอนะ”
นั่นๆๆ
เธอไม่พุอย่าเียวเธอึผมลมานั่ที่โฟาเียวับเธอ้วยพร้อมประบริมฝีปาหาผมอีรั้
ผมไม่สามารถโ้อบอะไรเธอไ้ สมอสั่ผมให้ันัวเธอออ แ่ใอยาะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
มืออเธอเริ่มมาถเสื้อผมพร้อมที่ะถอออ ให้ายเถอะ!! ผมอยาะันัวเธอออริๆ
แ่เหมือนับว่าอนนี้ผมเอ็เริ่มะวบุมอารม์อัวเอไว้ไม่อยู่แล้วเหมือนัน
เพราะูบอเธอนั้น่าหอมหวาน ยาเินะห้ามอารม์อผม
แน่นอน.. ถ้าผมทำในสิ่ที่ัวเออยาะทำอนนี้ ผมึ้นื่อว่าเป็นผู้ายที่เลวมาวยโอาสผู้หิ
แ่... ถ้าผมไม่ทำผมะเป็นผู้ายที่โ่มาๆเลยแหละ
พวุิว่าผมเป็นผู้ายแบบไหนันหรอ J
ความคิดเห็น