คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : LOV3 4T FI25T SID3
___________________
"ไคคุงง ~ ขอเบียร์ 2 ขวดให้โต๊ะ 3 ครับบ" เสียงหวานใสดังผ่านผู้คนถึงบาร์เทนเดอร์น่ารักที่กำลังนั่งเบื่อๆเซงๆ
ร่างเล็กวิ่งเข้ามาหาคนที่นั่งเซงอยู่ พร้อมกระพริบตาปริบๆมองหน้าคนตรงหน้าอย่างงงๆ
"ไคคุง..เป็นอะไรรึป่าว?" คนตัวเล็กเอ่ยถาม พร้อมกับเขยิบตัวขึ้นนั่งบนเก้าอี้เบาะสีแดง
"ป่าวหรอก...รุกิไปทำงานเถอะ" ไคตอบเสียงเรียบ สายตาของเค้าทอดมองไปยังกลุ่มผู้คนที่ล้นหลามอยู่เต็มร้าน
"ก็รออยู่นี่ไง...ไคคุงไม่เอาเบียร์ให้ซักที - -" รุกิพูดและยิ้ม ก่อนจะตบหัวไคไปที แมองละวิ่งจากไป ปล่อยให้คนตรงหน้านั่งเซงเหมือนเดิม
ปึก!
"อ๊ะ...ขอโทดด ด!" ร่างของรุกิล้มกลิ้งลงไปกับพื้น แขนของเจ้าตัวได้แผลนิดๆเมื่อตอนที่ขวดกระทบพื้นเศษมันเลยกระเด็นมาโดน
"อ่า..ขอโทดนะนาย..เป็นอะไรมั้ย?" ผู้ชายผมสีทองร่างสูงโปร่งพูดขึ้น พร้อมกับนั่งยองๆมองคนตัวเล็กที่นั่งกองกับพื้น
"ไม่เป็นไร.......ครับ (l ///// l)" รุกิเงยหน้ามองคนตัวสูงข้างหน้า พร้อมกับรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนๆยังไงไม่รู้
"อื้ออ ... เท่าไหร่ล่ะ?"
"เห?"
"ค่าของนะเท่าไหร่?"
"เอ้ออ .. ไม่เป็นไร" รุกิพูดพร้อมกับพยายามเร่งมือเก็บเศษแก้วที่เกลื่อนกลาดลงในถาด และรีบวิ่งไปข้างใน
หลังร้าน
ปึง
ร่างเล็กวางถาดของไว้ข้างตัว พร้อมกับเอนตัวลงกับเบาะสีดำเข้มแซมด้วยสีเทาอ่อนๆพองาม
รุกิถอนหายใจยาวพร้อมกับคิดถึงเรื่องที่เกิดเมื่อครู่...ใบหน้าของผู้ชายคนเมื่อกี้ยังคงวนเวียนเต็มหัวเค้าไปหมด ไม่ว่าจะตั้งแต่เส้นผมสีทองสวยๆนั่น ใบหน้าเรียวคมคายจนดูเหมือนกับว่าไม่ใช่มนุษย์นั่น(?) ผ้าสีเทาลายทางที่ปิดกลั้นใบหน้าเอาไว้จนดูเท่ไปอีกแบบ
"อ้าวว ว..รุกิ ไม่ไปทำงาน ?! นั่งอู้นะ!!!"
เสียงของผู้มาใหม่แว๊ดเข้าให้ ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งนิดๆ
"อ้าาา อุรุฮะ..ทำไมมาช้าจัง นี่ปาไปสามทุ่มกว่าแล้วนะ" รุกิแว๊ดกลับบ้าง ทำเอาคนมาทำงานสายเงียบไปซักพัก
"ก็รถติดนี่"
"นายเดินมาไม่ใช่หรอ?"
"ก้....ก้คือ...เอ่ออ ก็ตอนชั้นเดินมาไง พอดีว่ารถมันติดเยอะมาก เวลาข้ามถนนเลยข้ามลำบากน่ะ ^^* ชั้นเลยมาสาย"
อุรุฮะยังคงแก้ตัว พร้อมยิ้งแห้งๆเหมือนทุกที แต่มันก็ไม่ได้ไปสะกิดต่อมกระตุ้นอะไรของรุกิเลย
"เป็นอะไร?..ตัวเล็ก ,อะไรบอกได้นะ" อุรุฮะเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆคนตัวเล็กของเค้า
"ป่าวว วว ง่วงนอนนะ" รุกิทำท่าซึมๆง่วงๆ..ก่อนจะรีบลุกออกจากห้องไป ส่วนอุรุฮะที่มอตามอย่างงงๆก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เลยหันไปหยิบเสื้อผ้าและเดินไปเปลี่ยนในห้องแต่งตัว
_____________
"รุกิๆ เอาไวน์นี่ไปเสิร์ฟโต๊ะ 1 หน่อยสิ"
"อื้ออ" รุกิรับคำ พร้อมกับวิ่งไปเอาไวน์ที่ไคส่งให้และรีบวิ่งไปที่โต๊ะตามสั่งทันที
...
"ไวน์ที่สั่งได้แล้วครับ"
รุกิเอ่ย พร้อมกับเปิดฝาจุกไวน์ออกและจัดการรินไวน์สีอัมพรรณลงไปในแก้วไวน์สวยอย่างเรียบร้อย
"ขอบใจ" คนรับยื่นมือมาหยิบขวดไวน์ที่มือของรุกิ พร้อมกับดึงมือของร่างบางขึ้นมาให้มาอยู่ข้างๆเค้า ก่อนจะกระดกขวดไวน์นั้นจนหมดภายในครั้งเดียว
...แล้วชั้นจะรินไวน์ให้นายทำไมเนี่ย ?!...
รุกิแอบบ่นในใจ แต่สายตาของเค้าก็จับจ้องที่ใบหน้าสวยได้รูปนั้นจนลืมไปเลยว่าเค้าถูกไอ้เจ้าคนนี้ฉวยโอกาสลูบๆคลำๆตัวเค้าอยู่
"นายชื่ออะไร?"
"ห๊ะ?" รุกิรู้สึกตัวพร้อมกับกระเด้งตัวออกจากตรงนั้น แต่เหมือนคนตรงหน้าจะรู้สึกเลยกระชากเอวเข้าไว้ทัน
"รุกิ"
"หรอ ... น่ารักดีนะ" ร่างสูงเอ่ยชม แต่ใบหน้าเรียบเหมือนมันเป็นแค่คำพูดธรรมดาสำหรับเค้า แต่สำหรับรุกิ..ความรู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรกที่มีคนชมว่อของเค้าน่ารัก
"อ...เอ่อ ปล่อย" รุกิพูดกระตุกกระตัก พร้อมกับพยายามเขยิบตัวออกห่าง แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อเค้ายิ่งเขยิบหนี คนข้างๆก็ยิ่งกอดเอวเค้าแน่นขึ้น
"จะรีบไปไหนล่ะ?" ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะลดใบหน้าของเค้ามาไว้เกือบชิดกับซอกคอขาวๆออกซีดของคนตัวเล็กข้างๆ
"ก....ก้ ต..ต้องไปทำงาน..." รุกิหน้าแดงแปร๊ด คนตัวเล็กพยายามเบือนหน้าหนีแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมือของคนข้างๆจากที่โอบเอวอยู่เริ่มลูบไล้ขึ้นมาเลื่อยจนถึงไหล่
"หรออ ^^ งั้นชั้นจะรอจนกว่านายจะทำงานเสร็จ"
"พูดอะไรบ้า !!!" รุกิแผดเสียงลั่นร้าน ทำให้คนทั้งร้านต่างหันมามองเค้าเป็นตาเดียว ทำให้จากที่เค้าอายอยู่แล้ว ยิ่งอายเข้าไปอีก รุกิไม่ชอบให้ใครมามองเค้าเยอะๆ ยิ่งเวลาอยู่กับคนเยอะๆแล้วทำเรื่องน่าอาย เค้าเกลียดที่สุด
"รุกิ!..เกิดอะไรขึ้น ?!" อุรุฮะที่กำลังบริการลูกค้าอยู่นั้นตะโกนออกมาพร้อมกับวิ่งมาหาเพื่อนตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นงกๆอยู่ "..รุกิ"
ร่างบางหันมาสบตาเพื่อนของเค้า น้ำใสๆคลอขึ้เบ้าตา ก่อนร่างนั้นจะรีบวิ่งไปกอดเพื่อนผู้เป็นที่พึ่งของเค้าพร้อมกับปล่อยโฮออก... อุรุฮะพารุกิไปที่หลังร้าน ปล่อยให้พวกพนักงานคนอื่นๆเคลียร์เรื่องเมื่อครู่นี้ .. และสภาพก็กลับมาเป็นปกติ
__________
"ฮึก..ฮึก"
ร่างเล็กที่เดินมานั่งเก้าอี้สีดำแซมเทาอ่อนๆพร้อมนั่งกอดเข่าตัวเองและซุกหน้าลงไปจนกางเกงแสล็คสีดำชื้น
"รุกิ..มีอะไรบอกเราได้นะ" อุรุฮะพูดพรางใช้นิวเรียวกรีดตามเส้นผมสีทองสวยของเพื่อนที่กำลังเศร้าอยู่
"ฮึก..ม..ไม่ได้เป็นอะไร..เราสบายดี ฮึก" รุกิพูดผนสะอื้น เห็นงี้แล้วอุรุฮะก็อดเป็นห่วงไม่ได้..
"วันนี้ชั้นจะไปส่งนายที่บ้านนะ"
"ไม่เป็นไร..อุ๊จังฝากบอกหัวหน้าด้วยนะ..วันนี้ชั้นขอลากลับก่อน รู้สึกไม่สบายน่ะ"
"อื้ออ มีอะไรโทรหาเราได้ตลอดนะ" อุ๊พูดเสร็จก็เดินไปโอบเพื่อนของตน จนทำให้รุกิยิ่งปล่อยโฮหนักกว่าเดิมจนหยุดร้องไห้ไปเอง
++++
= =,, นิ้มันแบบแต่ละคำ แปลกๆทะแม่งๆเนอะ
เม้น + ติชม ให้ด้วยน้ะค้ะ
ความคิดเห็น