คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
4
"กระจกวิเศษ จงบอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปฐพี?"
“คัทๆๆ นี่ยัยโรสเธอแสดงให้มันเข้าถึงอารมณ์หน่อยได้ไหมห๊ะ??”
“นี่ยัยแว่น!! เธอแกล้งฉันใช่ไหม นี่มันคัทรอบที่สิบแล้วนะ”
“ก็เธอล่นไม่ดีเองนี่ ไหนบอกว่ามืออาชีพไงห๊ะ แค่บทง่ายๆแค่นี้ยังเล่นไม่ได้เลย ชิ”
“แล้วจะให้เล่นยังไง ฉันว่าที่ฉันทำมันดีที่สุดแล้วนะย๊ะ ไหนลองบอกมาสิจะให้แสดงอารมณ์แบบไหนอีกห๊ะคุณผู้กำกับ!”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นสองคนนี้เถียงกันเรื่องนี้ วันนี้ทั้งวันเจน (เธอให้ฉันเรียนว่าเจนอ่ะ เจนนิเฟอร์มันยาวไปๆ) ให้ยัยโรสหน้าวอกเล่นบทนี้ตั้งแต่เช้าแล้ว ทั้งๆที่โรสก็เล่นดีนะ แต่เจนคงอยากจะแกล้งโรสมากกว่า อยากเรื่องมากดีนัก หึหึ
วันนี้วันเสาร์เจนนัดเพื่อนๆให้มาซ้อมละครที่โรงเรียน แน่นอนฉากแรกก็ประเดิมที่ยัยโรสหน้าวอกเลย ฉันแอบอ่านบทมาแล้วล่ะ แบบว่าจริงๆแล้ว แม่มดเป็นคนขี้เหร่มากแต่ชอบหลอกตัวเองว่าดูดี ทุกวันๆนางจะถามกระจกว่าใครสวยที่สุด และกระจกของนางก็จะบอกว่าเป็นนางซึ่งนั่นเป็นเสียงกระซิบจากก้นบึ้งของหัวใจของนาง เพราะกระจกนี้จะเชื่อมอยู่กับจิตใจของนางอยู่ แต่มีอยู่วันหนึ่งนางเห็นลูกเลี้ยงซึ้งก็คือสโนว์ไวท์แต่งตัวไปงานสังสรรค์กับเจ้าชายที่ตนแอบชอบอยู่ แวบแรกที่เห็นสโนว์ไวท์ภายใต้เสื้อผ้าอาภรณ์ที่งดงามและภายใต้ใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยสีสัน ช่างดูงดงาม ยากจะปฎิเสธไปได้ ซึ่งต่างจากปกติที่จะเห็นนางอยู่แต่ในครัว ทำงานบ้าน เนื้อตัวมอมแมม แต่ ณ ตอนนั้นจิตใจของนางแม่มดได้เล็งเห็นความสวยของสโนว์ไวท์ นางจึงลองถามกระจกวิเศษอีกครั้ง เป็นที่น่าตกใจที่กระจกนั้นพูดชื่อของสโนว์ไวท์ออกมา นางโกรธมาก จึงปาหินไปที่กระจกแต่กระจกนั้นกลับสะท้อนก้อนหินนั้นเข้ามาที่ดวงตาของนาง… นั้นยิ่งทำให้นางโกรธเข้าไปอีก นางจึงเรียกตัวนายพรานออกมาให้ไปฆ่าสโนว์ไวท์ซะ แล้วนำหัวใจของสโนว์ไวท์มาให้นางด้วย แต่นายพรานเห็นความดี ความใสซื่อของสโนว์ไวท์จึงไว้ชีวิตและปล่อยนางไป และนำหัวใจหมูไปให้นางแม่มดแทนหัวใจสโนว์ไวท์ แต่เมื่อนางแม่มดลองถามกระจกอีกครั้ง แต่กระจกก็ยังบอกว่าสโนว์ไวท์เป็นผู้หญิงที่งามที่สุด นางแม่มดก็รู้ว่าสโนว์ไวท์ยังมีชีวิตอยู่จึงออกตามหาและพบว่านางอยู่กับพวกคนแคระ วันหนึ่งนางจึงปลอมตัวเป็นคนแก่ไปหาสโนว์ไวท์แล้วพร้อมแอปเปิ้ลให้นางเป็นของแทนใจ สโนว์ไวท์ก็รับมาแล้วกิน ยังไม่ทันจะกลืนคำแรกหมดด้วยพิษอันร้ายแรงที่อาบไว้ที่ผิวแอปเปิ้ล ทำให้นางช็อคและหมดสติกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา นางแม่มดเห็นว่านางตายไปแล้วจึงดีใจและเดินทางกลับบ้าน แต่ในระหว่างทางในพรานแอบตามมาเเละเห็นว่านางแม่มดฆ่าสโนว์ไวท์จึงรู้สึกสงสารสโนว์ไวท์ และแก้แค้นแทนสโนว์ไวท์โดยการเอามีดแทงที่ท้องและถีบแม่มดตกเหว ส่วนเจ้าชายที่เห็นว่าสโนว์ไวท์หายตัวไปก็ออกตามหาและก็มาเจอนางนอนอยู่ในโรงแก้วใต้ต้นไม้ใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยเหล่าคนแคระและสัตว์ป่า เจ้าชายจุมจิตที่หน้าผากแล้วสโนว์ไวท์ก็ฟื้น แล้วก็อยู่ครองรักกับเจ้าชายตลอดไป
ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมคิมไม่เขียนให้จูบกันละ ก็เคยอ่าน เคยดู เวอร์ชันไหนๆเจ้าชายก็จูบสโนว์ไวท์ทั้งนั้นแหละ >3< แต่อย่าเลย ฉันไม่อยากให้อลิซจูบกับฟรานหรอก เดี๋ยวปากอลิซจะมีมลทินซะเปล่าๆ
“พาย ไปช่วยอลิซแต่งตัวหน่อย”
“จ้า”
เหอะ นี่เห็นว่าฉันว่างนักหรอ ใช้กันจริง เออฉันว่าง! ฉันได้รับหน้าที่มาเป็นคนถือของ ช่วยนักแสดงแต่งตัว จะเรียกว่าขี้ข้าก็ได้ เพราะตั้งแต่เช้าฉันก็ไม่ได้หยุดเลย ต้องช่วยโรสแต่งตัว ใส่เสื้อผ้า นี้แค่ซ้อมๆกันก่อนนะแต่เจนอยากให้ทุกคนชินกับชุดจึงบังคับให้ทุกคนใส่ชุดมาซ้อม และฉันก็ต้องซ่อมชุดที่มันไม่ค่อยพอดีกับนักแสดง เสิร์ฟน้ำ คอยช่วยทำเอฟเฟค และอีกบลาๆ นี่ก็พึ่งยกของมาหลังเวทีเสร็จ ยังไม่ทันพักเลย ใช้อีกแล้ว T0T
“อ้าวพายมาพอดีเลย ช่วยหยิบรองเท้าให้ฉันหน่อยสิ” J
จะกี่วันๆฉันก็ยังไม่ชินกับความน่ารักของอลิซอ่ะ เธอน่ารักมาก ไม่หยิ่งเหมือนดาราคนอื่นๆเลยสักนิด >///<
ฉันตาลายไปหมดไม่รู้จะเลือกคู่ไหนดี รองเท้าแม่คุณก็เป็นสิบ ฉันเลยหยิบรองเท้าคู่สีครีมๆของออกมาให้อลิซ
“คู่นี้หรอ?”
“ไม่ใช่ๆๆ อีกคู่หนึ่งว่างอยู่ชั้นล่างสุดอ่ะ”
รองเท้าอลิซเยอะมากเธอแบกมาเป็นชั้นๆเลย วันนี้แค่ซ้อมเฉยๆเองนะ เอิ่มม ไม่เป็นๆคนสวยทำอะไรก็ไม่ผิด อ๊ะเจอแล้วทองเท้าคู่สีชมพูหวานแววเหมาะกับเธอแต่ชั่งไม่เข้ากับฉันเสียจริงๆ จับนานผื่นจะขึ้นป่าวหว่า? เป็นโรคแพ้สีชมพู55555555
“อะนี่”
“ขอบใจจ๊ะ”J
“พาย ไปเอาน้ำมาให้ฉันหน่อยสิ ชุดนี่มันเดินลำบากอ่ะ”
“อ่าได้ๆ อลิซเอาน้ำอะไรล่ะ?”
“ขอกีวี่ปั่นได้ไหม”><
กีวี่ปั่นเลยหรอ น้ำแดงธรรมดาแทนได้ไหม? ร้านน้ำปั่นมันอยู่เกือบหน้าโรงเรียนเลยนะ ไกลจากที่ซ้อมเป็นกิโลๆT0T นี่เห็นว่าเป็นอลิซนะเนี่ย ยอมเดินไกลไปซื้อให้ก็ได้ แดดอย่าพึ่งมาเลียฉันน้า~
#สิบนาทีต่อมา
“อ่ะนี่ น้ำกีวี่ได้แล้วจ้า~” ><
“ขอเปลี่ยนเป็นน้ำแตงโมปั่นได้ไหม? ตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็คอไม่อยากกินน้ำกีวี่แล้วอ่ะ”
“ห๊ะ…เอ่อ ได้รอแปปนะ”
นี่มันอะไรเนี่ยยย จะเปลี่ยนง่ายไปไหมแม่คุณT0T กว่าฉันจะวิ่งมาถึงนี่แทบตายจะให้ไปซื้อใหม่อีก เจ้จะตายT^T
“ไม่ต้องไปหรอกพาย กินน้ำที่มีนี่แหละอลิซ”
“อ้าวฟราน แต่อลิซอยากกินน้ำแตงโมปั่นอ่ะ อยากกินๆๆ”
ตายแน่ๆอ้อนแบบนี้ ฟรานมันยิ่งแพ้ลูกอ้อนอยู่ด้วย ฉันควรเตรียมตัวเดินเลยดีกว่าไหมT0T
“อยากกินก็ไปซื้อเอง”
0[]0 ฟราน!! นายทำเฉยกับลูกอ้อนแสนน่ารักของอลิซไปได้ไง~ นายลืมกินยาเขย่าขวดมาใช่ม้า~
“แต่อลิซอยากกิ..”
ยังไม่ทันที่อลิซจะอ้าปากพูดจบประโยคเลย ไอ้บ้าฟรานก็พูดขัดซะแล้ว ใจร้ายT^T
“พายไปช่วยฉันแต่งตัวสิ”
“ฉันว่าฉันไปซื้อน้ำมาให้อลิซใหม่ดีกว่านะ”
จะให้ฉันทนมองหน้าที่เหมือนจะร้องไห้ของอลิซได้ไง T^T เห็นแล้วเจ็บปวดด
“ฉันบอกว่าไม่ต้อง! มาช่วยฉันเปลี่ยนเสื้อผ้านี่มา เร็วเซ่!”
ไม่เพียงตะคอกใส่ฉันเท่านั้น หมอนั่นยังมากระชากแขนฉันให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องแต่งตัวอีกด้วย ทิ้งให้อลิซมองตามมาอย่างอึ้งๆ อย่าร้องนะอลิซT^T
“เธอนี่มันยุ่งจริงๆ ประสาทหรือป่าว”
“อะไรของนาย นายสิประสาท! ไม่เห็นหน้าอลิซเมื่อกี้หรอ เธอจะร้องแล้วนะ!”
“เธอนะสิโง่รึป่าว ไปทำตามยัยนั่นทำไม เดินเป็นกิโลๆเธอชอบออกกำลังกายแล้วหรือไง”
“ก็ชุดอลิซมันเดินลำบากนะสิ ขืนปล่อยให้เดินไปเองคงสะดุดชายกระโปรงหัวทิ่มแน่ๆ”
“ไม่ใช่หัวเธอสักหน่อย…”
“นายพูดอะไรนะ นี่นายหัดทำตัวให้มีน้ำใจบ้างก็ได้นะ ไอ้ใจดำเอ๊ย”
คุยกับหมอนี่ไรเป็นต้องด่ากันทุกที เซ็งชะมัด!
“อ้าวๆ ถอดเสื้อสิ แล้วเอาเสื้อนี่ไปเปลี่ยนซะ!”
ชุดบ้าไรก็ไม่รู้หนักชะมัด เครื่องประดับยศก็เย๊อะเยอะ ถึงว่าทำไมหนัก=0= ฉันหันไปมองฟรานตอนกำลังถอดเสื้อพอดี เอิ่มม หุ่นดีจริงๆ ไม่ขี้ก้างเหมือนแต่ก่อน สงสัยแอบไปฟิตมาแหงๆ แถมขาวขึ้นอีกต่างหาก *0*
“จะมองอีกนานไหม?”
“โห่ ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย หวงอยู่ได้ “
“นี่พาย ติดกระดุมเม็ดบนให้หน่อยสิ ฉันมองไม่เห็นอ่ะ”
ไม่แปลกที่ฟรานจะมองไม่เห็น ก็เสื้อตัวนี้ต้องติดกระดุมยังลูกกะเดือก ถ้าฟรานมองเห็นตาคงเหล่พอดี
แล้วนี่ก็ลำบากฉันอีก ไอ้กระดุมเม็ดบนนี่ไม่เท่าแต่ไอ้ความสูงเปรตเรียกน้องของนายฟรานนี่สิ ปัญหาใหญ่สำหรับฉันจริงๆ =0=
“นายก้มลงมาหน่อยสิ สูงอย่างกับเปรตฉันติดไม่ถึง”
“เธอเตี้ยเองมากกว่านะ”
“อยากตายหรอ” =___=
ก้มมาหน่อยจริงๆ ยังไงฉันก็เขย่งอยู่ดี ไอ้บ้านี่นายจะแกล้งฉันใช่ไหม?!!
“ก้มลงมาอีกๆๆและอีก!”
ให้ตาย! ฉันขอถีบหมอนี่ทีเหอะ ก้มจริงๆก้มจนนั่งย่องๆไปเลย มันก้มลงมาเยอะไปไหม พ่อคุณ =__=^
“จะเล่นแบบนี้ช้ะ?”
“J”
ยังจะมายิ้มกวนประสาทฉันอีก =_= ตามใจนั่งย่องๆให้ขี้ออกมาไปเลย ฉันแกล้งติดกระดุมช้าๆ ช้าๆ ฉันแอบเห็นขาหมอนี่เริ่มสั่นแหละ ฮ่าๆๆๆสม คงจะเหมื่อยแล้วใช่ม้า~ รอไปอีกสิบนาทีนะจ๊ะเบเบ้555555555
“เสร็จยังเนี่ย”
“แปปหนึ่งสิ นายทนหน่อยนะ มันติดอยากอ่ะ หึหึหึหึ”
“หัวเราะอะไร?”
“เปล๊า”
“เสียงต่ำมาก! โอ้ยยไม่ทนแล้วโว้ย เหมื่อยๆๆๆ”
“เฮ้ยยยยย”
“ไอ้บ้าฟรานนายเล่นอะไรเนี่ย ลุกเลยเดี๋ยวชุดเปื้อน”
“ก็ฉันเหมื่อยนี่ เธออ่ะช้า แบบนี้แหละไม่เหมื่อยแล้วก็ไม่มีปัญหาเรื่องความสูงของฉันด้วย”J
“นอนให้ฉันติดกระดุมเนี่ยนะ สบายไปไหม??”
ใช่แล้วแหละ หมอนี่คงเหมื่อยจนทนไม่ไหวก็เลยล้มตัวลงไปนอนซะดื้อๆ แล้วก็ทำให้ฉันตั้งตัวไม่ทันนอนทับตัวหมอนี่เลย ก็ดีนะที่ฉันไม่เจ็บ แต่ถ้าใครผ่านมาเห็นนี่มีคิดไปถึงปากีสถานอ่ะ ส่อสุดๆ=0=
“กร๊ดดดดดดดดดด นี่ทำอะไรกันนะ!!”
นั่นพูดยังไม่ทันขาดคำ ทำไมซื้อหวยแล้วไม่ถูกล่ะ วู้ววว เสียงกรี๊ดของอลิซแสบหูจริงๆ ไม่ใช่ที่เธอคิดนะอลิซ โอ้วม่ายยยยยย~
“เอ่อ อลิซมันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ คือ…”
“ไม่ใช่ยังไงห๊ะฟราน! นายอธิบายมาสิ”
ก็ฉันจะอธิบายอยู่นี่ไงแม่คุณ ฟังกันมั่งเซ่ ฉันมองหน้าอลิซแล้วตกใจเลยอ่ะ เธอมองมาที่ฉันตาเขม็งเลย น่ากลัวมาก ฉันไม่เคยเห็นเธอทำหน้าแบบนี้มาก่อนเลย เธอคืออลิซใช่ไหม?
“ไม่มีอะไรหรอกน่าอลิซ เธอจะโวยวายไปทำไม”
“แต่ที่ฉันเห็นมัน..”
“มันเป็นอุบัติเหตุนะอลิซ ฉันกับฟรานไม่ได้ทำอะไรกันเลยนะ ไม่มีอะไรจริงๆ สาบานได้”
“อย่ามาโกหก!”
“บอกว่าไม่มีอะไร ก็ไม่มีอะไรไงอลิซ ถ้าเธอไม่อยากเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ”
“จริงๆนะอลิซ ถ้าฉันเมาฉันก็ไม่เอาหมอนี่หรอก ไม่มีอะไรจริงๆ”
“แน่ใจ?”
“สาบานจริงๆ”
“ค่อยยังชั่ว ฮ่าๆ พอดีฉันแค่ตกใจนิดหน่อยนะ”
ไม่หน่อยแล้วมั้ง หน้าตาและท่าทางเมื่อกี้เธออยากจะพุ่งเข้ามาตบฉันมากๆเลย อลิซเธอโดนอะไรเข้าสิง บอกฉันมานะT0T
“แล้วเธอเข้ามาที่นี่ทำไมอลิซ”
“อ้อ พอดีเจนให้มาบอกนายว่าถึงคิวซ้อมของเราแล้ว”
“อ้อๆ อลิซเธอออกไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จแล้วจะตามออกไป”
“ฉันรอก็ได้ จะได้เดินไปพร้อมกัน”><
“เธอไปก่อนเถอะ ไปช้าเดี๋ยวเจนจะองทรง”
“อื้อ งั้นเจอกันที่ซ้อมนะ”
ร่างบางๆของอลิซในชุดเจ้าหญิงน้อยค่อยๆเดินออกไปจากห้องแต่งตัว
“นี่นายควรกลับบ้านไปเจอหน้าพ่อแม่มั่งนะ ท่านบ่นคิดถึงนายทุกวันเลยนะรู้บ้างไหมห๊ะ”
“กลับวันนี้แหละ”
“ดี! งั้นวันนี้ฉันกลับด้วยนะๆๆ ฉันแอบเห็นรถที่บ้านนายหายไปคันหนึ่ง แสดงว่าวันนี้นายเอารถมาใช่ม้า~“
“โรคจิตหรือไงแอบส่องรถบ้านคนอื่นเขาอ่ะ”
“โรคจิตบ้านนายสิ เดินออกมานอกบ้านก็เห็นแล้ว”
“เธอมานอนที่บ้านฉันหรอ?”
“ก็เออนะสิ ลุงจอร์นกับป้าทิพย์บอกให้มานอนเป็นเพื่อน เพราะป้าเหงามีลูกชายก็เหมือนไม่มี บ้านช่องไม่เคยกลับ กระซิกๆๆ”
แอบเว่อร์ไปนิดๆ ฮ่าๆ แต่ป้าทิพย์บ่นแบบนี้จริงๆนะ แต่ท่านไม่ได้ร้องอ่ะ อันนี้ฉันเติมเอง ฮ่าๆ
“เว่อร์ไปๆ แม่ฉันไม่ใช่คนร้องง่ายๆนะ เออๆ งั้นซ้อมเสร็จก็มารอฉันที่ห้องแต่งตัวนี่ละกัน”
“รับทราบ!”
ฉันยืนตรงแล้วก็ทำท่าตะเบ๊ะ ฉันชอบทำบ่อยๆเวลารับคำสั่งจากหมอนี่ ถึงมันจะดูมันตลก แต่มันก็ตลกดี ฮ่าๆ เอ๊ะยังไง?=____=
“ยังไม่เลิกทำแบบนี้อีกหรอ อายคนอื่นเขาน่า ปัญญาอ่อนด้วย ฮ่าๆ”
ไม่พูดเปล่าแต่หมอนี่ยังเอามือมาขยี้ผมของฉัน ขยี้แรงมาก ผมคนนะไม่ใช่ขนหมา โห่ไรฟ่ะ ผมเสียทรงหมด=0=
“อ้าวว พายมาอยู่นี่เอง ฉันตามหาตั้งนาน”
“มีอะไรรึป่าว วินเนอร์”
สองคนนี้มาเจอกันอีกแล้ว นี่มันจะจ้องหน้ากันอีกไหม? คราวนี้ใกล้กว่าเดิมอีกนะ>0<
“ไม่มีไรหรอกแค่จะชวนไปนั่งดูพวกนั้นซ้อมกันนะ”
“ได้ๆ ฉันกำลังไปพอดีเลย ไปเลยไหมวิน”
“อื้อไปเลยก็ดี อยู่ตรงนี้นานๆฉันได้อกแตกตายพอดี หึหึหึ “
วินเอามือมาพลาดคอฉัน แล้วก็ลาก ถูกแล้ว ลากให้ฉันเดินออกมา ก่อนออกจากห้องแต่งตัว วินก็เอี้ยวตัวหันไปหาฟรานที่ยังยืนมองพวกเราเดินออกมาจากห้องอยู่
“อ้อเดี๋ยวนะ วันนี้นายใส่ชุดนี้ก็ดูดีนี่ หล่อหว่าเดิมขึ้นมานิดหนึ่ง แต่ก็ยังน้อยกว่าฉันนะ ฟราน ฮ่าๆ”
“หึ ขอบคุณที่ชม แต่นายหันไปมองกระจกข้างหลังมั้งก็ได้นะ จะได้ตาสว่างสักที”
โห้ พวกนี้ปากคอเลาะร้าย มีดคนละเล่มไหม นี่เป็นบทจีบแบบใหม่หรือไง ครั้งที่แล้วยังเห็นจ้องตากันแบบไม่วางตาอยู่เลย แล้วนี่มาแขวะกันซะแล้ว เห้ออ หนุ่ม สาว? สมัยนี้=__=
#หน้าโรงละคร
“เธอคบกับฟรานหรอ”
0[]0!!! จะสำลักน้ำลายตาย นี่นายวินเนอร์เอาตาตุ่มคิดหรือไง คิดได้ไงเนี่ย=___=^
“นายเอาตาตุ่มคิดหรือไง?”
“ก็เห็นเมื่อกี้พวกเธอหยอกล้อกัน เหมือนพวกคู่รักน้ำเน่าไง”
“คิดมากน่า ถึงฉันเมาฉันก็ไม่เอานายนั่นเป็นแฟนหรอก รู้ลึกจนเห็นไส้ติ่งกันหมดแล้ว ให้มาคบกันไม่ไหวหรอก ขนลุกๆ”
“ขนาดนั้น”
“จริง! ไม่ได้โม๊ ฮ่าๆๆ”
“ก็ดี”
“ก็ดีอะไร?”
“ก็ดีที่เธอไม่ได้ไปเป็นชู้ของหมอนั่นนะสิ”
“ชู้? ฟรานมีแฟนแล้วหรอ? บ้าน่า ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“อลิซไงแฟนฟราน ถึงไม่ได้เป็นก็เหมือนเป็นแหละ ถ้าไม่เชื่อไปถามใครก็ได้ ไปถามเจนก็ได้ โน้นนะเจนนั่งอยู่โน้น ไปถามเลยๆ”
อึ้งกิมกี่เลย0_0 ฟรายกับอลิซ อลิซกับฟราน สองคนนั้นคบกัน? ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ? แต่เมื่อกี้อลิซก็เหมือนหึงฟรานใช่ไหม? ทำไมฟรานไม่เคยบอกฉันเลยล่ะ ไหนเคยสัญญาว่าจะไม่มีความลับต่อกันไง ไหนสัญญาว่าถ้ามีแฟนต้องบอกกันไง …
ด้วยความอยากรู้ฉันเลยเดินดุ่มๆไปหาเจนที่ตอนนี้กำลังนั่งพักอยู่ หลังจากซ้อมบทของโรสฉากๆเดียวมานานเกินไป
“เจน ฉันถามไรหน่อยสิ”
“อ้าวพาย มีไรล่ะ ถามมาเลย”
“ฟรานกับอลิซคบกันหรอ?”
“หือออ …”
เจนจ้องหน้าของฉันนิดหนึ่ง แล้วก็เลิกคิ้วเหมือนสงสัยอะไรสักอย่าง ทำไมล่ะ สงสัยที่ฉันมาถามหรอ?
“เอ่อ ฉันแค่สงสัยแล้วก็อยากรู้เฉยๆนะ ฟรานไม่เคยเล่าให้เรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย แฮ่ๆ”
“ก็เปล่านะ คงจะเป็นข่าวลือที่อลิซสร้างขึ้นมั้ง”
“สร้างขึ้น? ทำไมล่ะ?”
“ก็อลิซชอบฟราน ชอบแบบชอบมาก เธอเคยประกาศด้วยนะว่าห้ามผู้หญิงคนไหนก็ตามไปยุ่งกับฟรานไม่งั้นเจอเธอแน่”
“ล้อเล่นรึเปล่า อลิซจะทำแบบนั้นหรอ มันไม่ใช่เลยนะ”
“จริงๆนะ เคยมีคนไม่เชื่อลองเข้าไปคุยกับฟราน อลิซรู้ปุ๊บเธอก็ใส่เกียร์หมาจ้างคนไปตบผู้หญิงคนนั้นเลย นอนโรงพยาบาลไปตั้งหลายวัน”
“ไม่จริงน่า อลิซไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก เธอนิสัยดีจะตายไป”
“จริงย่ะ! ฉันยืนยันได้ ฉันก็เคยเจอมากับตัวด้วยนะพาย”
นีน่าเพื่อนในห้องอีกคนที่นั่งข้างๆ คงแอบได้ยินที่เราคุยกันเมื่อกี้แล้วอยากใส่เกือกสินะ
“จริงหรอนีน่า เล่ามาสิๆๆ ข่าวนี้ฉันพลาดได้ไงเนี่ย”
เดี๋ยวนี้เจนเป็นคนแบบนี้หรอเนี่ย ไอ้ตอนแรกก็คิดจะติ่มๆไม่ชอบใส่เกือกเรื่องชาวบ้าน พอมาเห็นสีหน้าเธอตอนนี้ เอิ่มม เธอจะอยากรู้มากไปไหมเจนนิเฟอร์ =0=
“ก็ฉันทำรายงานกลุ่มเดียวกับฟรานแล้วฉันกับฟรานก็ทำเรื่องเดียวกัน มันก็ต้องมีคุยมีปรึกษากันบ้างใช่ไหม วันนั้นฉันกับฟรานไปนั่งทำงานที่ห้องสมุด แต่ตอนนั้นฟรานคงไปเข้าห้องน้ำมั้ง จู่ๆยัยอลิซขี้แอ๊บกับเพื่อนๆของนางอีกสามสี่ก็เดิมตรงดิ่งมาหาฉันเลย นางกระชากผมฉันด้วยนะ แล้วก็กำลังจะตบแล้ว พอดีฟรานเข้ามาก่อน นางงี้เปลี่ยนจากหลังทีนเป็นหน้าทีนเลยแหละ เสแสร้งพูดเพาะขึ้นมาทันทีเลย ฉันงี้โคตรอึ้งอ่ะ พูดอะไรไม่ออกเลยไม่คิดว่าอลิซจะเป็นคนแบบนั้น พูดแล้วก็เจ็บใจ”
อึ้งกว่าเดิมล้านเท่า0[]0 นี่อลิซที่ฉันรู้จักหายไปไหน ถึงว่าเมื่อตอนที่อยู่ในห้องแต่งตัวอลิซเหมือนจะพุ่งมาตบฉันยังไงยังงั้นแหละ ฉันยังรับไม่ค่อยได้นะเนี่ย หมดกันดาราในดวงใจT0T
“เชื่อรึยังละพาย ยัยนั่นไม่ได้นิสัยดีเด่อะไรเลยนะ”
“ไม่ค่อยอยากเชื่อสักเท่าไหร่นะ แบบมันช็อคอ่ะ”
“ถ้าเธอไม่เชื่อลองสงเกตดูดีๆนะ เวลาอลิซอยู่กับคนอื่นกับอยู่กับฟรานหรือไม่ก็อยู่กับพวกผู้ชายที่เป็นแฟนคลับนางนะ นางจะเป็นคนละคนกันเลยแหละ นางร้ายในคราบนางฟ้าชัด”
ดูพวกนี้เปรียบอลิซสิ งั้นที่พวกแอนตี้พวกกันก็เป็นเรื่องจริงหรอ ที่ว่าอลิซขี้เหวี่ยง ขี้วีน เลือกมาก รุนแรงชอบใช่กำลัง… นี่ฉันอุตส่าห์ไม่เชื่อข่าวพวกนี้เพราะคิดว่าอลิซโดนใส่ร้ายแหงๆแต่นี่มันคือเรื่องจริง T0T
ฉันเดินกลับไปหาวินในสภาพร่างกายที่ไร้วิญญาณ(เว่อร์ไปๆ) ไม่จริง ไม่น่าเชื่อ โอ้ววว
“เป็นไง เชื่อหรือยัง?”
“สองคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกันย่ะ!”
“อ้าวแล้วเดินหมดสภาพมาทำไมล่ะ”
“ช็อคเรื่องอลิซมานะสิ ไม่น่าเชื่อจริงๆ” T0T
มันอาจจะดูปัญญาอ่อนนะ ที่จะมานั่งคร่ำครวญถึงไอดอลที่เป็นผู้หญิง แต่ฉันชอบอลิซจริงๆ เธออายุเท่าฉันแต่สามารถทำงานการแสดงได้ดี แถมเรื่องเรียนก็ดีอีกด้วย ฉันเคยอ่านข่าวเจอว่าอลิซสอบได้เกรดเฉลี่ยสามกว่าตลอด ดูฉันสิขนาดเรียนเฉยๆนะเกรดยังไม่เคยถึงสามเลย เห็นไหมอลิซน่ายกย่องจะตายไป ใครจะไปคิดว่านิสัยจริงๆของเธอจะเป็นคนโหดร้ายขนาดนี้T^T
“อย่าบอกว่าเธอเห็นยัยอลิซนั่นเป็นนางฟ้านางสวรรค์ เหอะ ตาบอดมากอ่ะ”
“นายสิตาบอด อลิซสวยแล้วก็น่ารักจะตาย ถึงนิสัยข้างในจะ…ชั่งเถอะ”
“ตาสว่างแล้วสินะ ฮ่าๆ แต่สองคนนั้นเหมือนแฟนกันจริงๆ ฉันเคยเห็นสองคนนั้นไปเดทกันด้วยนะ”
“นายตาฟาดชัวร์ ฟันธง!”
“ถ้าฉันไปคนเดียวก็คงจะตาฟาด แต่ฉันไปกับน้องเนยห้องสองเฟ้ย เห็นสี่ตาเลยเป็นไอ้ฟรานกับยัยอลิซแน่นอน ฟันเฟิร์ม!”
ไอ้หมอนี่มันตัวชงจริงๆ อุตส่าห์ไม่คิดแล้วแท้ๆ เครียดเลย -*-
“เฮ้ยๆ อย่าทำหน้าเครียดขนาดนั้นสิ ไปๆเดี๋ยวฉันพาไปดูหนังแก้เครียด”
“ไม่อ่ะ ไม่มีอารมณ์” L
“เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง ถือซะว่าเลี้ยงต้อนรับเพื่อนใหม่ แล้วก็ฉลอง เอ้ยย เลี้ยงปลอบใจเรื่องยัยอลิซด้วย” J
“ก็ได้ นี่ไม่ได้เห็นแก่ของฟรีนะ ฉันไม่อยากให้นายเสียน้ำใจ ไหนๆก็จะเลี้ยงแล้ว แฮ่ๆ”
ฉันไม่ได้เห็นแก่ของฟรีจริ๊งจริงนะ ฮ่าๆๆ ไปดูหนังก็ดีเหมือนกัน ไปดูหนังแก้เซ็งสักหน่อย ไหนๆก็ไม่ได้ไปดูหนังมานานแล้ว
“นายจะดูเรื่องอะไรล่ะ?”
“ฉันอยากดู ‘ฟุดดังโงะ’ เห็นเพื่อนๆบอกสนุกอยากลองไปดูมั้ง เธอจะดูเรื่องนี้มะ?”
“(>-<)(>_<)(>-<)(>_<)”
ฉันอยากดูเรื่องนี้ๆๆๆ อยากจะไปดูพี่โบ้ย อุปกรณ์ >< เห็นไตเติ้ลหนังแล้วน่ารักแล้วก็ตลกด้วยยย ยิปซี่ก็น่ารัก ><
“งั้นถ้าซ้อมเสร็จไปเลยนะ วันนี้ฉันว่าง” J
“โอเคๆ” ><
อยู่กับวินเนอร์แล้วสบายใจมากๆอ่ะ ไม่มีเรื่องให้เครียดเลย แถมหมอนี่ก็คุยสนุกอีกต่างหาก อยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อจริงๆ ถึงว่าทำไมสาวๆถึงชอบมาคุยกับหมอนี่กันนัก
“เลิกซ้อมๆๆ วันนี้พอแค่นี้ เดี๋ยววันจันทร์หลังเลิกเรียนฉันจะนัดมาซ้อมอีกนะ คราวนี้หวังว่าจะไม่สาย ไม่เป็นตัวถ่วงของเพื่อนๆนะ เข้าใจไหมยัยโรส!”
“ทำไมต้องเจาะจงเป็นฉันด้วยห๊ะยัยแว่น ฉันนะเล่นดีที่สุดแล้ว เธอไม่มีจินตนาการเอง ชิ”
สองคนนี้กัดกันไม่เลิกจริงๆ นี่ถ้าเป็นผู้ชายกับผู้หญิงกัดกันแบบนี้ ฉันว่าคงจะได้เป็นแฟนกันแหงๆ แต่เสียดายที่สองคนนั้นเป็นชะนี ฮ่าๆ
“เดี๋ยวฉันไปเอาของก่อน นายรอตรงนี้นะวิน”
“โอเคๆ รีบมานะฉันเหงา” J
หมอนี่ชอบพูดอะไรที่น้ำเน่าตลอดเวลาจริงๆ แต่ฉันรู้ว่าหมอนี่ไม่ได้คิดอะไรหรอก คงจะพูดจนติดเป็นนิสัยไปแล้วล่ะมั้ง
เออใช่ เดี๋ยวฉันต้องไปบอกฟรานด้วยให้กลับบ้านไปเลยไม่ต้องรอฉัน เพราะวันนี้ฉันจะไปดูหนังฟรี ฮี่ๆๆๆ
ฉันกำลังเดินเข้าห้องแต่งตัวที่นัดกับฟรานเอาไว้….แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อฉันเห็นอลิซกับฟรานยืนกอดกันอยู่ในห้อง!0[]0 นี่มันอะไรกัน ไหนว่าสองคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกัน? ตอนนี้ใจของฉันมันรู้สึก คุๆ ยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกไม่ชอบใจเอาซะเลย…
“ฮะแฮ่มๆ”
“ปล่อยฉันน่า อลิซ”
“อุ๊ย! พาย”
อลิซทำท่าตกใจ ถ้าเป็นเมื่อชั่วโมงก่อนฉันคงคิดว่านี่คือการตกใจที่น่ารักมากแน่ๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับไม่รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย แต่กลับรู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำมันเหมือนแกล้งทำยังไงยังงั้นแหละ ยิ่งรอยยิ้มที่เธอจงใจส่งมาให้ฉันนั้นอีก ยิ้มเหมือนเธอได้เปรียบอะไรสักอย่าง?
ความคิดเห็น