คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ผู้วิเศษแอนลีส
บทที่ 14 ผู้วิเศษแอนลีส
ข้านี้ผู้วิเศษแห่งอาณาจักร ย่อมประจักษ์ความจริงที่เห็นอยู่
ใครใคร่ดูพินิจก็จะรู้ ว่านางดูเหมือนไร้ฤทธิ์หรือสิ่งใด
แต่หากมองให้ลึกถึงดวงจิต ย่อมรู้คิดรู้จริงรู้สงสัย
ลั่นร้องและรู้ลิ้นวาจาใด ทุกสิ่งไซร้มองยากหากจะเลือน
********************
“จุดประสงค์เดียวกันกับเจ้า???”
เอโรร่า ประสานสายตากับชายเจ้าของนัยน์ตาสีเขียวอ่อน ก่อนที่จะยกมือข้างซ้ายขึ้น เผยให้เห็น สัญลักษณ์ดวงดาวห้าแฉก ที่มีวงกลมล้อมรอบ
ชายหนุ่มเบิกตากว้างก่อนก้มมอง ที่ข้อมือข้างซ้ายของตน ซึ่งมีสัญลักษณ์เดียวกันนี้..โฮลี่สตาร์
“เจ้าเป็นโฮลี่สตาร์เหมือนข้า...” คำตอบมีเพียงการพยักหน้ารับจาก หญิงสาว รอยยิ้มสดใสขี้เล่นของชายหนุ่มดูเป็นมิตรมากขึ้น
“ข้าไรมิส เทอร์ริต้า”
“ ข้าเอโรร่า ลีไลน์เนอร์”
“ดาริคไทนายล์ของท่านหญิง” ดาริคยังส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้ไรมิส
“เราเมเจอร์ ไมเนอร่า สองฝาแฝดเลเยอร์” น้ำเสียงส่อความอารมณ์ดีของทั้งสองทำให้ไรมิสจับมือทักทายอย่างเป็นกันเอง
“ เอ๋...ทำไมมีโฮลี่สตาร์กันคนละครึ่ง???”
“ถามข้าแล้วข้าจะไปถามใครเล่า”เมเจอร์รัวกลับกลั้วหัวเราะ
“นั่นสิเนาะ” ไรมิสพยักหน้า
“แล้วพี่ชายสุดหล่อคนนั้นชื่อไรหรออออ?”ไรมิสลากเสียงยาว
“เฟธาน ไวล์สอรัสคร้าบท่าน” รอยยิ้มที่เห็นอยู่เป็นนิจกลับมาปรากฏที่ริมฝีปากได้รูปอีกครั้ง
“แล้วนายจะไปไหนกันต่ออ่ะ” ไรมิสถามเฟธาน
“ก็ไปพาราเรียส “
“พาราเรียสเนี่ยนะ ไปทำไม”
“อยากไป”
“เอาจริงๆสิ”
“มีธุระต้องไปทำนี่หน่า ถามไรนักหนาเนี่ยไรมิส” เฟธานถามโดยไม่ต้องการคำตอบ
“ก็ข้าอยากไปด้วย”
“จะไปด้วยงั้นหรอ ได้สิ...เฮ้ยย!!!” เฟธานจ้องไรมิส เหมือนตัวประหลาด ไรมิสแลบลิ้นใส่ชายหนุ่มรุ่นเดียวกันอย่างอารมณ์ดี
“พูดจริงง่ะ”
“จริงสิ ข้าจะได้ช่วยเจ้าหาโฮลี่สตาร์คนอื่นไง”
“โฮลี่สตาร์คนอื่น??? เจ้ารู้ได้ยังไงว่ามีมากกว่านี้”เอโรร่าถามเป็นครั้งแรก
“ทวดบอกข้ามาอะ”
“ทวดเจ้ารู้ได้ยังไง???”น้ำเสียงทวีความสงสัยเพิ่มขึ้นไปอีก
“ก็เพราะท่านทวดไม่ใช่ทวดข้า ท่านเป็นผู้วิเศษในอาณาจักร ท่านเป็นเสนาธิการหญิงอยู่ที่คลามอส ท่านเป็นผู้วิเศษเก่าแก่แล้ว ท่านอยู่มาก่อนทวดของข้าจริงๆเสียอีก”ไรมิสตอบกลับสบายๆ
“คลามอสหรอ?? เจ้าพาเราไปหาท่านทวดที่ว่าได้ไหม??”เอโรร่ายังถามต่อ
“แน่นอน ข้าตั้งใจจะไปกับเจ้าอยู่แล้ว อีกอย่างมันเป็นเส้นทางที่ไปพาราเรียสอยู่แล้วนี่”
“อื้ออ”เอโรร่ายิ้มให้ไรมิส
การเดินทางเป็นไปอย่างรวดเร็วเพราะพลังวิเศษของไรมิส...ไม่รู้ว่าเขาทำอย่างไร แต่มันเหมือนกับการย่นระยะการเดินทางทำให้ระยะสั้นลงครึ่งต่อครึ่ง ใช้เวลาเพียงชั่วคืน ..ก็เข้าเขตอาณาจักรคลามอส..อาณาจักรแห่งความรุ่งเรืองอีกหนึ่งอาณาจักร
มหานครคลาไมล์ งดงามสมคำร่ำลือ บ้านเมืองเป็นระเบียบ บ่งบอกถึงการวางผังเมืองอย่างดีเยี่ยม สะอาดและผู้คนเป็นมิตรผิดกับมหาจักรวรรดิที่มีอาณาเขตติดต่อ..จักรวรรดิสกาล่าทรอย
อาณาจักรคลามอสมีอุณหภูมิหนาวเย็นเนื่องจากสภาพภูมิประเทศที่อยู่เหนือจักรวรรดิสกาล่าทรอยขึ้นมาอีก
“เมืองนี้สวยจัง”ไมเนอร่าพูดเบาๆกับตนเอง
“มาทางนี้ เร็ว ใกล้จะถึงบ้านท่านทวดแอนลีสแล้วล่ะ” ไรมิสผู้นั่งอยู่บนอาชาสีชาเหมือนสีผมของเขากล่าวขึ้น
บ้านของผู้วิเศษแอนลีสดูงดงามไม่แพ้บ้านอื่นๆ ขนาดตัวบ้านไม่ใหญ่มากนักแต่สำหรับการอาศัยคนเดียวก็เกินพอ..
ทั้งหมดเดินเข้าบ้านหลังงามนั้นอย่างสงบเสงี่ยม หญิงสาวนางหนึ่งเดินออกมาจากประตูฝั่งตรงข้ามของ คณะเดินทาง
“สวัสดีทุกท่าน”รอยยิ้มอบอุ่นฉายชัดอยู่ในดวงตาสีส้ม
“ท่านทวด!!”ไรมิสร้องด้วยความดีใจก่อนจะโผกอดหญิงสาวนางนั้น
“ทวด??????”เมเจอร์ ทวนคำพูดอย่างงุนงง
“นี่แหละทุกคนท่านทวดแอนลีส” ไรมิสขยายความด้วยความเข้าใจในความงุนงงของทุกคน...สาวขนาดนี้ สวยขนาดนี้...ทวด..ใครจะเชื่อ!!!???
“เจ้าสินะ หลานสาวของมหาปราชญ์การ์ซิลินด์” ผู้วิเศษแอนลีส หันไปถามเอโรร่าด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ”การตอบอย่างนอบน้อมทำให้เกิดรอยยิ้มน้อยๆที่ริมฝีปากบางอย่างนึกเอ็นดู
“งดงามสมคำร่ำลือ”
“ส่วนที่เหลือ..เฟธาน เมเจอร์ ไมเนอร่า และไทนายล์น้อย พวกเจ้าเชิญพักก่อนเถิดข้าเตรียมชาไว้ให้”ทั้งหมดพยักหน้ารับโดยไม่ถามว่าเหตุใดจึงรู้ชื่อของพวกเขา
“เอโรร่า..”ผู้วิเศษอาวุโสเรียกชื่อของหญิงสาว
“คะ??”
“ข้ารู้ว่าเจ้าฉลาดกว่าที่ข้าเห็น...เหตุใดเจ้าจึงไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์” แอนลีสเปิดประเด็นการสนทนา ทุกคนในห้องตั้งใจฟัง
“ท่านจักรู้ได้เช่นไรว่าข้าฉลาดกว่าที่เห็น...ผลการเรียนคงไม่ใช่สิ่งวัด..ศักดิ์หลานมหาปราชญ์ก็เช่นกันแล้วท่านจักแน่ใจได้เช่นไรว่าข้า มีความรู้มากกว่าที่ท่านเห็น??”เอโรร่าถามด้วยประโยคเหมือนย้อน ในน้ำเสียงที่นอบน้อม...ขัดกันกับคำพูด ฟังพิลึกในหูคนฟัง
“เจ้าอย่าบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามข้า คำตอบของเจ้าไม่ตรงกับที่ข้าถาม”
....นางฉลาดสมตำแหน่งเสนาธิการ....ทำไมถึงต้องทดสอบข้า??..เอโรร่าซ่อนคำถามภายใต้ดวงตาไร้ความรู้สึกเช่นเคย
“งั้นข้าขอถาม เหตุใดท่านจึงคิดว่าข้าไม่ได้ใช้ประโยชน์จากมันสมองที่ข้ามี” คำถามลักษณะเดิมยังถูกนำมาใช้ในการพูดคุย นี้
“ดูเจ้าไม่ได้ใช้มันเท่าไหร่เลยนี่”เสนาธิการหญิงยังคงตอบด้วยท่าทีสบายๆ พลางยกน้ำชาขึ้นจิบ
“ถ้าท่านคิดเช่นนั้น ข้าคงต้องตอบว่า...ยังไม่มีเหตุผลที่ข้าต้องใช้มากกว่า”รอยยิ้มบนริมฝีปากบางแย้มขึ้นไปอีก
“ฮ่าๆๆๆ ข้าชอบเจ้ามาก หลานแห่งการ์ซิลินด์ เจ้ามีอะไรให้ข้าช่วยหรือ ถึงเดินทางมานี่”บรรยากาศตึงเครียดเมื่อครู่หายไปทันที
“ข้าต้องการรู้เรื่อง ศิลาอินคาทัสให้มากที่สุดเท่าที่ท่านจะสามารถบอกเราได้”เอโรร่าตอบอย่างรวดเร็วและไม่อ้อมค้อม
ความคิดเห็น