ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 20 : ข่มขู่ ( ไรเตอร์บรรยาย )
12 : 30 ( เที่ยงคืน สามสิบ )
// ตู๊ด ตู๊ด //
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ท่ามกลางความเงียบในกลางดึก
" งื้ม~ จ๊อตโต้ไปรับโทรศัพท์เซ๊ะ! "
สึนะสั่ยงจ๊อตโต้ก่อนที่จะพลิกตัวเอาหมอนอุดหู " .....~ ฟรี๊ "
" เฮ๊ย! นี่ๆ บอกให้ไปรับโทรศัพท์ไง นี่ไม่ตื่นหรอ? " สึนะบ่นเบาๆก่อนที่จะเขย่าตัวจ๊อตโต้
" เฮ๊อ~! เซ็ง!! ไปรับเองก็ได้ "
สึนะหมดความอดทนก่อนที่ ร่างบางจะลุกออกจากห้องไป
// ตู๊ด ตู๊ดด กริ๊ก //
" ครับ ซาวาดะ ครับ.. " สึนะพูดด้วยอาการงัวเงีย
[ ซาวาดะ สึนะโยชิ ] เสียงของอีกฝ่ายพูดขึ้นมาเบาๆ แต่ก็รู้ได้ว่ากำลังเรียกสึนะ
" ครับ พูดอยู่ครับ? นั่นใครหรอ? "
สึนะถามก่อนที่จะหาววอดใหญ่ และสนใจคุยต่อ ( มันสนใจตรงไหน? )
[ พรุ่งนี้ตอนเที่ยง 20 มาหาฉันที่สวนสาธารณะ ] เสียงของฝ่ายพูดขึ้นมา " เอ๊ะ ! เที่ยง? "
" แล้วคุณเป็นใครครับ? " สึนะถามไป อีกฝ่ายไม่ได้บอกอะไรนอกจากคำลาคำสุดท้าย
[ ถ้าไม่มา...จะขย้ำให้ตาย! ]
--------------------------------
12 : 25
สึนะรีบวิ่งออกจากบ้าน แล้วมาพบคนที่นัดตนไว้ ถึงแม้เขาจะไม่รู้แน่ชัดว่าใคร แน่คำลาคำสุดท้ายทำให้เขานึกออกได้ว่า
ใคร......!!
" มาช้านะ ซาวาดะ สึนะโยชิ.. "
เสียงของชายหนุ่มข้างหน้า พูดขึ้น เขายิ้มเบาๆ ก่อนที่จะหยิบทอนฟาขึ้นมา " มาสาย 5 นาที ต้องถูกขย้ำให้ตาย! "
" เหว๊ออออ~ ดะ เดียวครับ~ ใจเย็นๆก่อนครับ คุณฮิบารี๊~! "
สึนะโวยวายและรีบถอยห่างออกจาก ฮิบาริ เคียวยะ ที่ยืนพร้อมขย้ำสึนะที่อยู่ด้านหน้า
ใช่! ฮิบาริ เคียวยะ ได้โทรมานัดสึนะให้มาจากตั้งแต่กลางดึก!?
" หึ..! "
ฮิบาริ เก็บทอนฟา และ หันมาสนใจสึนะต่อ " คะ คุณฮิบาริ นัดผมมาที่นี่มีอะไรหรอครับ? "
สึนะถามอบ่างกล้าๆกลัวๆ " ทำไม? นี่ฉันโทรไปนัดสัตว์กินพืชอย่างแกไม่ได้หรอ? "
" ขอประทานอภัยครับ!! "
ตอนนี้สึนะแทบไม่อยากจะเจอหน้า ฮิบาริ แม้แต่นิดเดียว ตั้งแต่ตอนที่กลับมาจากค่าย ก็ดูสิ! ฮิบาริทำอะไรเขาบ้างละ!?
ตอนนี้ต้องใจดีสู้เสือไปก่อน!? ถึงจะขาสั่นจนแทบทรุดแล้วก็เหอะ...
" ไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่น คงไม่ตามมาสินะ? "
ฮิบาริพูดขึ้น ก่อนที่จะกวาดสายตาไปรอบๆ รอบๆนี้มีแต่เด็กๆที่จับกบเล่นกัน ไม่กี่คนเท่านั้น
ไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่นก็คง จ๊อตโต้สินะ ... ( ดูท่านตั้งฉายา ถ้าไรเตอร์ถูกแฟนคลับจ๊อตโต้รุมทำร้ายละก็ จะไปฟ้องกรมอุตุแน่! )
" มะ ไม่ครับ..ผมสั่งให้จ๊อตโต้เฝ้าบ้าน " สึนะพูดก่อนที่จะยิ้ม แห้งๆ
" จ๊อตโต้? คราวก่อนแกเรียกไอ้แก่แอ๊บแบ๊วว่า ' ไอ้เจ้าปู่จีนิ '? " ฮิบาิรพูด
ผมไม่เคยพูดว่าไอ้เจ้านะคร๊าบ!!! " กะ ก็แค่เปลี่้ยนคำเรียกนะครับ แหะ แหะ เรียกแบบนั้นแล้วมันห่างเหิน "
สึนะพูด ก่นอที่จะเอามือไปรั้งท้ายทอย ยิ้มแห้งๆเหือดๆ เมือ่ไหร่เข้าจะออกไปจากตรงนี้ได้นะ!
" ห่างเหิน?ใกล้ชิดกันขนาดนี้ยังบอกว่าห่างเหินอีกหรอ! เจ้าสัตว์กินพืช! " ฮิบาริพูดด้วยความโกรธ
หน้าของเขากำลังหงุดหงิด " มะ มะ หมายความว่ายังไงนะครับ! "
ผมค่อยๆ ถอยออกมาพร้อมวิ่ีงหนี ถึงแม้จจะหนีไม่พ้นก็ตาม T_T
" ทั้งแกและไอ้แก่แอ๊บแบ๊ว มันใกล้ชิดเกินไป! "
" แล้วทำไมละคร๊าบ!!!!!! "
สึนะตะโกน ขาค่อยๆก้าวถอยหลังไปทีละนิด เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วย!?
" เพราะ...... " ฮิบาริพูดขึ้นเบาๆ
" เพราะฉันชอบแก! "
// ตุบ ตุบ ตุบ //
เสียงฝีเท้าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นที่ 1 ดังขึ้นมา
" หึ๊ย!! แค่แวบไปซื้อน้ำกินแป๊ปเดียว สึนะหายไปไหนแล้วเนี่ย~!! "
จ๊อตโต้พูโพลางวิ่งอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าลมกรด และ ความเร็วเสียง เสียอีก!
เขาแค่แว๊บไปซื้อน้ำมากิน แค่นี้ ก็คลาดสายตาไปจากสึนะเสียแล้ว!?
" บัดซบ!!!!! ถ้าสึนะมันออกไปพบกับ เจ้าหัวสัปปะรด 1 แฉกนั่นละ!! " จ๊อตโต้เริ่มจินตนาการ
" แล้วถ้า!! กลายเป็นไอ้เจ้าหน้าหงิก ควงทอนฟาผสมสัตว์ประหลาดแมวดำ(?)นั่น!! อ๊ากกกก "
จ๊อตโต้เริ่มออกอาการบ้า + เป็นห่วงสึนะ ขึ้นเมพ!!
ขนาดสมจิตร ยัง ยอมแพ้ ขนาดพี่เข้ยังยอมรามือ!?
จ๊อตโต้วิ่งวนไปเกือบรอบเมือง กลับกลายเป็ฯว่าเขากลับมาอยู่หน้าบ้านเหมือนเดิม..... ( วิ่งอย่างเทพ! )
" อะ-ไร-ว่ะ! "
" เพราะว่า ฉันชอบแก! ซาวาดะ สึนะโยชิ! "
ฮิบาริพูโขึ้นมาก่อนที่จะคว้าตัวของสึนะมาเพื่อไม่ให้เจ้าตัวหนีไป " วะว่ายังไงนะครับ!! //// "
" ตะ แต่!!! " สึนะพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของฮิบาริ
แต่ก็สลัดไม่หลุด.......
" ถึงแกจะไม่ได้คิดอะไรกับฉัน....แต่ฉันอยากบอกแกว่า..... ฉันชอบแก.... "
เอิ่ม...... อย่าเรียกว่าแกจะได้ไหมครับ?
" ตะ..แต่ว่า... ผม..ผม "
สึนะค่อยๆก้มหน้่าลง มันเหมือนสัญญาณที่บ่งบอกฮิบาริได้ว่าเขากำลังชอบคนอื่น
" แกชอบไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่นใช่ไหม? "
ฮิบาริพูดขึ้นมาก่อนที่จะพลิกตัวของสึนะให้มามองหน้าของเขา ฮิบาริทำหน้าจริงจังแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่สึนะก็ไม่ได้ชอบเขา.....
" ........ "
สึนะพยักหน้าเบาๆ หน้าซีดๆค่อยๆแดงขึ้นมาทีละนิดทีละนิด
ใช่!เขาชอบจ๊อตโต้... ชอบมาก..... และมากเกินไป...
" นั่นสินะ... ฉันไม่ควรหวังอะไรจากนายไปมากกว่านี้สินะ... "
ฮิบาริพูดก่อนทีจะปล่อยตัวของสึนะให้เป็นอิสระ สึนะเงยหน้ามามองหน้าฮิบาริ สิ่งที่เขาได้เห็นก็คือ
หน้าของคนที่โหดร้ายและป่าเถื่อน.. กำลังยิ้ม.. ยิ้มอย่างอบอุ่น...
" คะ คุณฮิบาริ? " สึนะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
ฮิบาริมองหน้าของสึนะ ก่อนที่จะ ใช้ริมฝีปากประทับบนแก้มสีแดงช่ำของสึนะ
" คะ คุณฮิบาริ! // "
สึนะตะโกน ใส่ฮิบาริ ฮิบาริค่อยๆเดินจากเขาไปทีละนิด ทีละนิด
คำพูดสุดท้ายที่ฮิบาริทิ้งไว้ก็คือ
" ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากให้แกรู้ว่า ฉันชอบแก "
-------------
IKTSUMU :
โอฮาโย ตอนนี้แต่งให้ท่านฮิหวาน!!!
หวานเกินไป!!!! มดตอมคอม!!!!
// ตู๊ด ตู๊ด //
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ท่ามกลางความเงียบในกลางดึก
" งื้ม~ จ๊อตโต้ไปรับโทรศัพท์เซ๊ะ! "
สึนะสั่ยงจ๊อตโต้ก่อนที่จะพลิกตัวเอาหมอนอุดหู " .....~ ฟรี๊ "
" เฮ๊ย! นี่ๆ บอกให้ไปรับโทรศัพท์ไง นี่ไม่ตื่นหรอ? " สึนะบ่นเบาๆก่อนที่จะเขย่าตัวจ๊อตโต้
" เฮ๊อ~! เซ็ง!! ไปรับเองก็ได้ "
สึนะหมดความอดทนก่อนที่ ร่างบางจะลุกออกจากห้องไป
// ตู๊ด ตู๊ดด กริ๊ก //
" ครับ ซาวาดะ ครับ.. " สึนะพูดด้วยอาการงัวเงีย
[ ซาวาดะ สึนะโยชิ ] เสียงของอีกฝ่ายพูดขึ้นมาเบาๆ แต่ก็รู้ได้ว่ากำลังเรียกสึนะ
" ครับ พูดอยู่ครับ? นั่นใครหรอ? "
สึนะถามก่อนที่จะหาววอดใหญ่ และสนใจคุยต่อ ( มันสนใจตรงไหน? )
[ พรุ่งนี้ตอนเที่ยง 20 มาหาฉันที่สวนสาธารณะ ] เสียงของฝ่ายพูดขึ้นมา " เอ๊ะ ! เที่ยง? "
" แล้วคุณเป็นใครครับ? " สึนะถามไป อีกฝ่ายไม่ได้บอกอะไรนอกจากคำลาคำสุดท้าย
[ ถ้าไม่มา...จะขย้ำให้ตาย! ]
--------------------------------
12 : 25
สึนะรีบวิ่งออกจากบ้าน แล้วมาพบคนที่นัดตนไว้ ถึงแม้เขาจะไม่รู้แน่ชัดว่าใคร แน่คำลาคำสุดท้ายทำให้เขานึกออกได้ว่า
ใคร......!!
" มาช้านะ ซาวาดะ สึนะโยชิ.. "
เสียงของชายหนุ่มข้างหน้า พูดขึ้น เขายิ้มเบาๆ ก่อนที่จะหยิบทอนฟาขึ้นมา " มาสาย 5 นาที ต้องถูกขย้ำให้ตาย! "
" เหว๊ออออ~ ดะ เดียวครับ~ ใจเย็นๆก่อนครับ คุณฮิบารี๊~! "
สึนะโวยวายและรีบถอยห่างออกจาก ฮิบาริ เคียวยะ ที่ยืนพร้อมขย้ำสึนะที่อยู่ด้านหน้า
ใช่! ฮิบาริ เคียวยะ ได้โทรมานัดสึนะให้มาจากตั้งแต่กลางดึก!?
" หึ..! "
ฮิบาริ เก็บทอนฟา และ หันมาสนใจสึนะต่อ " คะ คุณฮิบาริ นัดผมมาที่นี่มีอะไรหรอครับ? "
สึนะถามอบ่างกล้าๆกลัวๆ " ทำไม? นี่ฉันโทรไปนัดสัตว์กินพืชอย่างแกไม่ได้หรอ? "
" ขอประทานอภัยครับ!! "
ตอนนี้สึนะแทบไม่อยากจะเจอหน้า ฮิบาริ แม้แต่นิดเดียว ตั้งแต่ตอนที่กลับมาจากค่าย ก็ดูสิ! ฮิบาริทำอะไรเขาบ้างละ!?
ตอนนี้ต้องใจดีสู้เสือไปก่อน!? ถึงจะขาสั่นจนแทบทรุดแล้วก็เหอะ...
" ไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่น คงไม่ตามมาสินะ? "
ฮิบาริพูดขึ้น ก่อนที่จะกวาดสายตาไปรอบๆ รอบๆนี้มีแต่เด็กๆที่จับกบเล่นกัน ไม่กี่คนเท่านั้น
ไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่นก็คง จ๊อตโต้สินะ ... ( ดูท่านตั้งฉายา ถ้าไรเตอร์ถูกแฟนคลับจ๊อตโต้รุมทำร้ายละก็ จะไปฟ้องกรมอุตุแน่! )
" มะ ไม่ครับ..ผมสั่งให้จ๊อตโต้เฝ้าบ้าน " สึนะพูดก่อนที่จะยิ้ม แห้งๆ
" จ๊อตโต้? คราวก่อนแกเรียกไอ้แก่แอ๊บแบ๊วว่า ' ไอ้เจ้าปู่จีนิ '? " ฮิบาิรพูด
ผมไม่เคยพูดว่าไอ้เจ้านะคร๊าบ!!! " กะ ก็แค่เปลี่้ยนคำเรียกนะครับ แหะ แหะ เรียกแบบนั้นแล้วมันห่างเหิน "
สึนะพูด ก่นอที่จะเอามือไปรั้งท้ายทอย ยิ้มแห้งๆเหือดๆ เมือ่ไหร่เข้าจะออกไปจากตรงนี้ได้นะ!
" ห่างเหิน?ใกล้ชิดกันขนาดนี้ยังบอกว่าห่างเหินอีกหรอ! เจ้าสัตว์กินพืช! " ฮิบาริพูดด้วยความโกรธ
หน้าของเขากำลังหงุดหงิด " มะ มะ หมายความว่ายังไงนะครับ! "
ผมค่อยๆ ถอยออกมาพร้อมวิ่ีงหนี ถึงแม้จจะหนีไม่พ้นก็ตาม T_T
" ทั้งแกและไอ้แก่แอ๊บแบ๊ว มันใกล้ชิดเกินไป! "
" แล้วทำไมละคร๊าบ!!!!!! "
สึนะตะโกน ขาค่อยๆก้าวถอยหลังไปทีละนิด เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วย!?
" เพราะ...... " ฮิบาริพูดขึ้นเบาๆ
" เพราะฉันชอบแก! "
// ตุบ ตุบ ตุบ //
เสียงฝีเท้าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นที่ 1 ดังขึ้นมา
" หึ๊ย!! แค่แวบไปซื้อน้ำกินแป๊ปเดียว สึนะหายไปไหนแล้วเนี่ย~!! "
จ๊อตโต้พูโพลางวิ่งอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าลมกรด และ ความเร็วเสียง เสียอีก!
เขาแค่แว๊บไปซื้อน้ำมากิน แค่นี้ ก็คลาดสายตาไปจากสึนะเสียแล้ว!?
" บัดซบ!!!!! ถ้าสึนะมันออกไปพบกับ เจ้าหัวสัปปะรด 1 แฉกนั่นละ!! " จ๊อตโต้เริ่มจินตนาการ
" แล้วถ้า!! กลายเป็นไอ้เจ้าหน้าหงิก ควงทอนฟาผสมสัตว์ประหลาดแมวดำ(?)นั่น!! อ๊ากกกก "
จ๊อตโต้เริ่มออกอาการบ้า + เป็นห่วงสึนะ ขึ้นเมพ!!
ขนาดสมจิตร ยัง ยอมแพ้ ขนาดพี่เข้ยังยอมรามือ!?
จ๊อตโต้วิ่งวนไปเกือบรอบเมือง กลับกลายเป็ฯว่าเขากลับมาอยู่หน้าบ้านเหมือนเดิม..... ( วิ่งอย่างเทพ! )
" อะ-ไร-ว่ะ! "
" เพราะว่า ฉันชอบแก! ซาวาดะ สึนะโยชิ! "
ฮิบาริพูโขึ้นมาก่อนที่จะคว้าตัวของสึนะมาเพื่อไม่ให้เจ้าตัวหนีไป " วะว่ายังไงนะครับ!! //// "
" ตะ แต่!!! " สึนะพยายามดิ้นให้หลุดจากมือของฮิบาริ
แต่ก็สลัดไม่หลุด.......
" ถึงแกจะไม่ได้คิดอะไรกับฉัน....แต่ฉันอยากบอกแกว่า..... ฉันชอบแก.... "
เอิ่ม...... อย่าเรียกว่าแกจะได้ไหมครับ?
" ตะ..แต่ว่า... ผม..ผม "
สึนะค่อยๆก้มหน้่าลง มันเหมือนสัญญาณที่บ่งบอกฮิบาริได้ว่าเขากำลังชอบคนอื่น
" แกชอบไอ้แก่แอ๊บแบ๊วนั่นใช่ไหม? "
ฮิบาริพูดขึ้นมาก่อนที่จะพลิกตัวของสึนะให้มามองหน้าของเขา ฮิบาริทำหน้าจริงจังแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
แต่สึนะก็ไม่ได้ชอบเขา.....
" ........ "
สึนะพยักหน้าเบาๆ หน้าซีดๆค่อยๆแดงขึ้นมาทีละนิดทีละนิด
ใช่!เขาชอบจ๊อตโต้... ชอบมาก..... และมากเกินไป...
" นั่นสินะ... ฉันไม่ควรหวังอะไรจากนายไปมากกว่านี้สินะ... "
ฮิบาริพูดก่อนทีจะปล่อยตัวของสึนะให้เป็นอิสระ สึนะเงยหน้ามามองหน้าฮิบาริ สิ่งที่เขาได้เห็นก็คือ
หน้าของคนที่โหดร้ายและป่าเถื่อน.. กำลังยิ้ม.. ยิ้มอย่างอบอุ่น...
" คะ คุณฮิบาริ? " สึนะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ
ฮิบาริมองหน้าของสึนะ ก่อนที่จะ ใช้ริมฝีปากประทับบนแก้มสีแดงช่ำของสึนะ
" คะ คุณฮิบาริ! // "
สึนะตะโกน ใส่ฮิบาริ ฮิบาริค่อยๆเดินจากเขาไปทีละนิด ทีละนิด
คำพูดสุดท้ายที่ฮิบาริทิ้งไว้ก็คือ
" ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากให้แกรู้ว่า ฉันชอบแก "
-------------
IKTSUMU :
โอฮาโย ตอนนี้แต่งให้ท่านฮิหวาน!!!
หวานเกินไป!!!! มดตอมคอม!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น