[ Fic_Reborn ] [ yaio G27 ] ชีวิตในห้วงเวลา

ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 18 : หิวข้าว 2 [ Tsunayoshi ] [ สั้น ]

  อะไรกันๆๆๆ !!!!! แทนที่ผมจะได้นอนอย่างสบายได้ กลับโดน คุณทวดตัวป่วยอย่าง จ๊อตโต้ มาก่อกวนอีกแล้ว!!

แถมยังให้ผมทำกับข้าวให้อีก!! เอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ย~!!!!!!

ผมทำไม่เป็นซักอย่าง แม้ไข่ดาวลูกเดียวผมยังทำไหม้!! อย่างนี้จะไปทำอะไรให้ได้เล่า~!!

" สึน๊า~ ฉันหิวแล้ว~! "

อ้อนเข้าไป!! อ้อนมากซะจนน่าจับเข้าโรงแรมจริงๆ! จ๊อตโต้เนี่ย~! 

เดียว! นี่ผมชอบจ๊อตโต้หรอ? บ้าน่า!!! นั่นรุ่นที่ 1 ของเราเชียวนร้า >////<!!

เลิกๆๆ มาสนใจทำอาหารดีกว่า....

เอ่อ......มันเปิดแก๊สตรงไหนครับท่านผู้ชม?...

ผมใช้กดนู่นกด นี่ไปมา ข้อหา หาที่เปิดแก๊สไม่เจอ...!!!

ผมคิดว่ามันน่าจะสงบสุขแล้วที่ไม่ได้เจอกับพวกกะเทย แต่้ตองมาเจอกับจ๊อตโต้แสนน่ารำคาญ+น่ารัก แทน!!!!!

อ้อนผมไปซะทุกเรื่อง!! แอบจูบผมไปตลอด!!

ตะกี้ยังแอบอุ้มผมอยู่เลย!!!!!!

ผมบ่นในใจ ก่อนที่หน้าจะเริ่มแดงขึ้นมา " เอ้าๆ หน้าแดงแล้ว~ ไม่สบายหรอ? "

น่านตาดีเป็นที่ 1 จริงๆ!!

" ไม่ครับ..! ผมสบายดี "

" หรือว่าหลงสเน่ห์ฉันจน เพ้อไปไหนแล้วล่ะ? "

" ถ้าพูดแบบนี้อีกที ผมจะตัดขาดกับจ๊อตโต้จริงๆด้วย "

ผมบอกจ๊อตโต้ เขาเริ่มเงียบตอนนี้มีแต่วามเงียบ ผมหยิบมีดขึ้่นมา เพื่อจะหั่นผักที่เตรียมไว้เพื่อทำกับข้าว

// ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ //

เสียงมีดกำลังหั่นผักอย่างเีรียบง่ายและไม่ชำนาญ กำลังหั่นผักแบบกะตุก กะตัก

ผมทำไม่เป็นนี่หน่าาาาาาาาาาาาา!!!!!!!

// ฉัวะ!! //

" อ๊ะ!! " สิ้นเสียงความคิดที่เพ้อนานไปหน่อย มีดก็ฟันฉัวะมาที่นิ้วเรียวๆของผม

" โอ๊ย~! " ผมร้องด้วยความเจ็บ ก่อนที่จะ เอานิ้วที่โดนฟันมาอม เพื่อใช้น้ำลายสมานแผล

" ป ะเป็นอะไรไหมสึนะ! " ปู่จีวิ่งมาดูด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะคว้ามือของผมไป แล้วอมนิ้วที่โดนมีดฟันมาเมื่อกี้

" ทะ ทำอะไรครับเนี่ย~!!!!! " ผมโวยวายด้วยความอาย เมื่อกี้ผมเพิ่งอมไปนร้า T_T!!!

ปู่จียิ้ม ก่นอที่จะบอกว่า " ช่วยสมานแผลไง! หลานรัก!~ "

เอิ่ม....... มันก็ใช่นะครับ!!!!!

ผมดึงมืออกมาก่อนที่จะหยิบมีดเพื่อทำอาหารต่อ " ไม่ต้องแลว้ล่ะ สึนะ! "

จ๊อตโต้เข้ามาห้ามปรามผมที่กำลังจะหั่นผักต่อ " ทำไมละครับ? ก็จ๊อตโ้บอกว่าให้ผมทำนี่? "

ผมถามเขา เขาิยิ้มก่อนที่จะมาสวมกอดจากทางด้านหลัง มือของเขาจับมือของผม 

" ทำอาร๊าย ของคุณเนี่ย!! " ผมถามด้วยอาการอาย " เดียวฉันช่วยสอนสึนะทำอาหารเอง! "

สิ้นเสียง ร่างกายบางๆของผมก็ถูกเขา บงการเสียแล้ว

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จ๊อตโต้เป็นมาเฟียที่โด่งดังมาก แต่กลับทำอาหารได้เก่งสุดๆ จนผมตะลึง




เก่งกว่าฉันเสียอีก!!!!


แบบนี้เขาเรียกว่าเทพ!!

" สึนะตรงนี้นะ ต้องหั่นให้ได้ขนาดเท่ากัน ไม่อย่างนั้น บลาๆๆๆ "

จ๊อตโต้เริ่มสวด.... @_@!!

"~ เอ้าๆ อย่ามึนนะ "

เขาบอกผม ผมเริ่มสะดุ้ง ผมมึนจริงๆนั่นแหละ " ส่วนนี่นะก็ใส่ลงไป " จ๊อตโต้พูดพลางเอาเนื้อใส่ลงไปในกระทะ

" ว๊ากกกกกกก!!!!! "

ผมตะโกนขึ้นมาเพราะกลัวน้ำมันกระเด็น....! " เอ้าๆๆ อย่าดิ้นสิ!!!!!! เหว๊อ!!!!~ "

ผมเริ่มดิ้น ทำให้ปู่จีพลลาดและล้มไปทั้ง คู่ " แค่น้ำมัน จะไปกลัวทำไม? ฉันอยู่ด้วยซะอย่าง "

จ๊อตโต้เริ่มบ่น " ก็ผมกลัวนี่~! " ผมบอกไป หน้าค่อยๆแดง 

" สึนะนายอยากเป็นเมะรึไง " " จะบ้าหรอ!!!!! "

( เอาละมาซูมภาพระยะไกลกัน )

สภาพตอนนี้ ผมกำลังคร่อมจ๊อตโต้ หน้าห่างกัน นิดเดียว ผมรับรู้ถึงลมหายใจของจ๊อตโต้

// จุ๊บบ //

" อ๊ากกกก! ทำอะไรครับเนี่ย~! " ผมโวยวายเมื่อ เขาแอบจุ๊บผมอีกแล้ว~! นี่มันนักฉวยโอกาสจริงๆ

" ข้อหาที่สึนะ มาคร่อมฉันยังไงล่ะ "

ดูข้อหาพี่คุณ ผมอยากตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!

" มันใช่ข้อหาไหมนั่น? แล้วตกลงเราจะทำอะไรกินกันดีเนี่ย? "

ผมบอกก่อนที่จะลุกขึ้น " เอางี้~! "


ปู่จีพูดขึ้นมา 


" ไอ้นี่นะหรอครับ? " ผมบอก ก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมา....ลูกกลมๆ ใหญ่ๆ สีเขียวๆ

ใช่แล้ว~! แตงโม......

" อืม! กินแตงโมลองท้องไปก่อนแล้วกัน!! "

" อ่าครับ "


สุดท้ายวันนี้ทั้งวัน ผมก็ได้กินแค่ แตงโม~! T[ ]T!!!!!


----------------------------------

IKTSUMU :

ตอนนี้สั้นไปหน่อยขอโทษเป็นแอย่างสูงค่ะ!!! / โค้ง