ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 11 : บทพิสูจณ์
// ตุบบบ..... //
" อูยยยยย ยยย ย "
เสียงหวานร้องเสียงหลง เมื่อตนกับปู่จี ได้ล้มลงมาเพราะ คู่พ่อลูกนักเลง คู่หนึ่ง
ตอนนี้ทั้ง 2 อยู่ในสภาพดูไม่ได้...
" มะ ไม่เป็นไรนะ สึ.... "
ตอนนี้ทั้งผมและปู่จีสะดุ้งทั้งคู่ ตอนนี้ผมนอนคร่อมปู่จี ปากน้อยๆอมชมพูของผมก็ไปวางอยู่บนแก้มของเขา
" อ๊ากกกกกก~กก!! ขอโทษคร๊าบบบบ >///////< "
ผมลกขึ้นมา ด้วยความรวดเร็ว ตอนนี้ทั้งผมและปู่จีหน้าแดงแปร๋ดทั้งคู่
" มะ ไม่เป็นไร "
ตอนนี้สถานการ วี๊ดวิ้ว มากๆ ผมได้แต่นั่งนิ่งเพราะขอที่โดนเตะจนล้มมันแพลงซะจนเดินไปไหนไม่ได้
" เจ็บขาหรอ? เดียวฉันพาไปน้องพยาบาลนะ "
ปู่จีช่วยผมออกจากที่นั้น ด้วยการพาผมไปห้องพยาบาล ส่วนพ่อลูกคู่นั้นก็โดนประนามนะสิ
ปู่จีอุ้มผมขึ้นมาแล้วก็พาผมไปห้องพยาบาลอย่างนุ่มนวล
" หืม~ แหม ดูทำหน้าซะสิ? ไม่พอใจอะไรอีกละ? เมื่อเช้าก็ได้คุยกันแล้วนิครับ "
เสียงของใครบางคนดังขึ้นมาจากซอกตึก
" อย่ามาทำสนิทสนม ฉันยังไม่ได้บอกว่าเป็นพวกเดียวกับแก... " เสียงอีกคนพูดขึ้นมา
" แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย? หรือว่าเพราะเจ้านั่น? "
" ใช่ " เสียงของใครบางคนพูโอย่างเย็นชา " ฉันเกลียดขี้หน้าหมอนั้น.....มาก...... "
[ Giotto Talk ]
ห้องพยาบาล
" โอยยยยยยยยยยยยย ยยยยย " เีสียงของสึนะดังไปลั่นห้องพยาบาล
เพราะความเจ็บจากแผล และ ความแสบจากแอลกอฮอร์ที่ผมพึ่งทาลงไปเมื่อกี้ " อดทนหน่อยสิ "
ผมพูดปลอบใจเดชิโม่ ผมค่อยๆบรรจงพันผ้าพันแผลฝห้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้เดชิโม่เจ็บไปมากกว่านี้.....
" ฮืออ ก็มันเจ็บนะครับ..... T_T "
สึนะร้ิองโอดครวญ มันทำให้ผมไม่กล้าทำแผลต่อไป 27 วินาที แต่เพื่อไม่ให้เชื้อเข้าไปในแผลก็ต้องฝืนทำล่ะนะ
" โอ้ยๆๆๆๆ เจ็บนะครับ! " สึนะร้องพร้อมดิ้นพลั่กๆ ดูน่ารักและน่าสงสารกันไปคนละแบบ
" ช่วยไม่ได้นะ สึนะถ้าไม่ทำเชื้อโรคอาจเข้าไปในแผลได้นี่.. " ผมพูด " งั้นก็เบาๆหน่อยสิครับ...น๊า~า "
สึนะบอกผมด้วยเสียงหวาน ตอนนี้ผมอยากอุ้มสึนะเข้าโรงแรมมากมาย คนบ้าอะไรทำตัวได้น่ารักขนาดนี้....
" จะ..พยายาม " ผมตอบได้แค่นี้ โอ๊ย อยากต่อยตัวเอง!!
พอผทพันแพลอะเก็บกล่องยาเรียบร้อย ก็อุ้มสึนะไปที่ห้องพัก และหลบหลีกเส้นทางที่มีชะนีคอยก่อกวนผม
จะได้ไม่ทำให้สึนะเคลียด.....
// แอ๊ดดดดดดดดด //
ผมเปิดประตูเข้ามาให้ห้อง แล้วก็พาสึนะไปวางบนเตียง ผมมองหน้าของสึนะ แก้มที่ปกติจะขาว ซีด
ตอนนี้กลับกลายเป็นแก้มสีชมพูออกแดงๆไปเสียแล้ว มันทำให้ฉากตอนที่สึนะหอมแก้มผมเมื่อกี้ไหลพรวดๆเข้ามาให้หัว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ( พรีโม่สติแตก )
" ปะ เป็นอะไรไหมครับ " สึนะพูดพร้อมเอามือน้อยๆมาวางบนหน้าผากของผม " ตัวก็ไม่ร้อนน = = "
" แหะ แหะ..... " ผมยิ้มแห้้งๆตอบ
" ปู่จีนอนพักก่อนก็ได้นะครับ " " ไม่ได้นะ! คนที่ต้องพักคือเดชิโม่นะ! "
ยังไม่สิ้นเสียงของสึนะ ผมก็ตะโกนโพล่งขึ้นมาอย่่างใจร้อน ขาก็แพลงเป็นแผลไปทั่วตัว! ยังจะมีน่ามาให้ผมนอนพักอีก!?
" ขะ ขอโทษครับ "
สึนะนั่งหน้าเศร้า เหมือนรู้สึกผิด " มะ ไม่เป็นไร สึนะเป็นแผลไปทั่วตัวต้องนอนพักนะ "
ผมบอกให้สึนะ นอนพัก สึนะพยักหน้าก่อนที่จะเอนตัวนอนลงกับเตียง
" แต่ผมไม่อยากพักคนเดียวนี่.... " สึนะพูโพร้อมเอามือน้อยๆมาดึงชายเสื้อของผม
" เอ๊ะ? " ผมทำหน้างง " ปู่จีอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ " สึนะพูดพร้อมทำหน้าแดง ผมก็ได้แต่อึ้ง....
ก่อนที่จะยิ้ม แล้วคว้ามือสึนะมา " อื้อ~! สึนะขอร้องซะอย่างจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ "
ผมพูดพลาง จูบบนหน้าผากของสึนะเบาๆ " อ๊า!!! ปู่จี~!! ทำอะไรครับเนี่ย!!! "
สึนะโวยวายมาด้วยความอาย " ก็เอาคืน..... ที่สึนะมาหอมแก้มฉันไง ^_^ " ผมพูดกวนๆเห็นได้ชัดว่าแก้มสีชมพูกลายเป็นสีแดง
แปร๋ดไปแล้ว น่ารักจริงๆเลย
" เอ้า~! นอนพักๆ นอนพักได้แล้วสึนะ! " ผมว่าแล้วเอามือไปลูบหัวสึนะเบาๆ ก่อนที่จะค่อยเลื่อนมากุมมือของเขา
ผมจุมพิตไปที่มือของเขา
" นะ นอนแล้วก็ได้ครับ !! ///// " สึนะพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อหลบไม่ให้ผมเห็นหน้าที่แดงไปยิ่งกว่าเดิมของสึนะ
ผมยิ้มและค่อยๆฟุบหลับไปอย่างเงียบๆ ตอนนี้ในห้องมีแต่ความเงียบ
และเงียบมาก
// แอ๊ดดดดดดดดดด //
" ชักจะกำเริบไปใหญ่แล้วนะ......... "
-----------------------------------------------
IKTSUMU :
อ่าาาาาาา ใครโผล่มาเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย~ยยยยยยยยย
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เหมือนเดิมนะค่ะ!!!!!!!
" อูยยยยย ยยย ย "
เสียงหวานร้องเสียงหลง เมื่อตนกับปู่จี ได้ล้มลงมาเพราะ คู่พ่อลูกนักเลง คู่หนึ่ง
ตอนนี้ทั้ง 2 อยู่ในสภาพดูไม่ได้...
" มะ ไม่เป็นไรนะ สึ.... "
ตอนนี้ทั้งผมและปู่จีสะดุ้งทั้งคู่ ตอนนี้ผมนอนคร่อมปู่จี ปากน้อยๆอมชมพูของผมก็ไปวางอยู่บนแก้มของเขา
" อ๊ากกกกกก~กก!! ขอโทษคร๊าบบบบ >///////< "
ผมลกขึ้นมา ด้วยความรวดเร็ว ตอนนี้ทั้งผมและปู่จีหน้าแดงแปร๋ดทั้งคู่
" มะ ไม่เป็นไร "
ตอนนี้สถานการ วี๊ดวิ้ว มากๆ ผมได้แต่นั่งนิ่งเพราะขอที่โดนเตะจนล้มมันแพลงซะจนเดินไปไหนไม่ได้
" เจ็บขาหรอ? เดียวฉันพาไปน้องพยาบาลนะ "
ปู่จีช่วยผมออกจากที่นั้น ด้วยการพาผมไปห้องพยาบาล ส่วนพ่อลูกคู่นั้นก็โดนประนามนะสิ
ปู่จีอุ้มผมขึ้นมาแล้วก็พาผมไปห้องพยาบาลอย่างนุ่มนวล
" หืม~ แหม ดูทำหน้าซะสิ? ไม่พอใจอะไรอีกละ? เมื่อเช้าก็ได้คุยกันแล้วนิครับ "
เสียงของใครบางคนดังขึ้นมาจากซอกตึก
" อย่ามาทำสนิทสนม ฉันยังไม่ได้บอกว่าเป็นพวกเดียวกับแก... " เสียงอีกคนพูดขึ้นมา
" แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย? หรือว่าเพราะเจ้านั่น? "
" ใช่ " เสียงของใครบางคนพูโอย่างเย็นชา " ฉันเกลียดขี้หน้าหมอนั้น.....มาก...... "
[ Giotto Talk ]
ห้องพยาบาล
" โอยยยยยยยยยยยยย ยยยยย " เีสียงของสึนะดังไปลั่นห้องพยาบาล
เพราะความเจ็บจากแผล และ ความแสบจากแอลกอฮอร์ที่ผมพึ่งทาลงไปเมื่อกี้ " อดทนหน่อยสิ "
ผมพูดปลอบใจเดชิโม่ ผมค่อยๆบรรจงพันผ้าพันแผลฝห้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้เดชิโม่เจ็บไปมากกว่านี้.....
" ฮืออ ก็มันเจ็บนะครับ..... T_T "
สึนะร้ิองโอดครวญ มันทำให้ผมไม่กล้าทำแผลต่อไป 27 วินาที แต่เพื่อไม่ให้เชื้อเข้าไปในแผลก็ต้องฝืนทำล่ะนะ
" โอ้ยๆๆๆๆ เจ็บนะครับ! " สึนะร้องพร้อมดิ้นพลั่กๆ ดูน่ารักและน่าสงสารกันไปคนละแบบ
" ช่วยไม่ได้นะ สึนะถ้าไม่ทำเชื้อโรคอาจเข้าไปในแผลได้นี่.. " ผมพูด " งั้นก็เบาๆหน่อยสิครับ...น๊า~า "
สึนะบอกผมด้วยเสียงหวาน ตอนนี้ผมอยากอุ้มสึนะเข้าโรงแรมมากมาย คนบ้าอะไรทำตัวได้น่ารักขนาดนี้....
" จะ..พยายาม " ผมตอบได้แค่นี้ โอ๊ย อยากต่อยตัวเอง!!
พอผทพันแพลอะเก็บกล่องยาเรียบร้อย ก็อุ้มสึนะไปที่ห้องพัก และหลบหลีกเส้นทางที่มีชะนีคอยก่อกวนผม
จะได้ไม่ทำให้สึนะเคลียด.....
// แอ๊ดดดดดดดดด //
ผมเปิดประตูเข้ามาให้ห้อง แล้วก็พาสึนะไปวางบนเตียง ผมมองหน้าของสึนะ แก้มที่ปกติจะขาว ซีด
ตอนนี้กลับกลายเป็นแก้มสีชมพูออกแดงๆไปเสียแล้ว มันทำให้ฉากตอนที่สึนะหอมแก้มผมเมื่อกี้ไหลพรวดๆเข้ามาให้หัว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ( พรีโม่สติแตก )
" ปะ เป็นอะไรไหมครับ " สึนะพูดพร้อมเอามือน้อยๆมาวางบนหน้าผากของผม " ตัวก็ไม่ร้อนน = = "
" แหะ แหะ..... " ผมยิ้มแห้้งๆตอบ
" ปู่จีนอนพักก่อนก็ได้นะครับ " " ไม่ได้นะ! คนที่ต้องพักคือเดชิโม่นะ! "
ยังไม่สิ้นเสียงของสึนะ ผมก็ตะโกนโพล่งขึ้นมาอย่่างใจร้อน ขาก็แพลงเป็นแผลไปทั่วตัว! ยังจะมีน่ามาให้ผมนอนพักอีก!?
" ขะ ขอโทษครับ "
สึนะนั่งหน้าเศร้า เหมือนรู้สึกผิด " มะ ไม่เป็นไร สึนะเป็นแผลไปทั่วตัวต้องนอนพักนะ "
ผมบอกให้สึนะ นอนพัก สึนะพยักหน้าก่อนที่จะเอนตัวนอนลงกับเตียง
" แต่ผมไม่อยากพักคนเดียวนี่.... " สึนะพูโพร้อมเอามือน้อยๆมาดึงชายเสื้อของผม
" เอ๊ะ? " ผมทำหน้างง " ปู่จีอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยสิ " สึนะพูดพร้อมทำหน้าแดง ผมก็ได้แต่อึ้ง....
ก่อนที่จะยิ้ม แล้วคว้ามือสึนะมา " อื้อ~! สึนะขอร้องซะอย่างจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ "
ผมพูดพลาง จูบบนหน้าผากของสึนะเบาๆ " อ๊า!!! ปู่จี~!! ทำอะไรครับเนี่ย!!! "
สึนะโวยวายมาด้วยความอาย " ก็เอาคืน..... ที่สึนะมาหอมแก้มฉันไง ^_^ " ผมพูดกวนๆเห็นได้ชัดว่าแก้มสีชมพูกลายเป็นสีแดง
แปร๋ดไปแล้ว น่ารักจริงๆเลย
" เอ้า~! นอนพักๆ นอนพักได้แล้วสึนะ! " ผมว่าแล้วเอามือไปลูบหัวสึนะเบาๆ ก่อนที่จะค่อยเลื่อนมากุมมือของเขา
ผมจุมพิตไปที่มือของเขา
" นะ นอนแล้วก็ได้ครับ !! ///// " สึนะพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อหลบไม่ให้ผมเห็นหน้าที่แดงไปยิ่งกว่าเดิมของสึนะ
ผมยิ้มและค่อยๆฟุบหลับไปอย่างเงียบๆ ตอนนี้ในห้องมีแต่ความเงียบ
และเงียบมาก
// แอ๊ดดดดดดดดดด //
" ชักจะกำเริบไปใหญ่แล้วนะ......... "
-----------------------------------------------
IKTSUMU :
อ่าาาาาาา ใครโผล่มาเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย~ยยยยยยยยย
ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เหมือนเดิมนะค่ะ!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น