ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 9 : กลางคืนในสายหมอก
" ขอบคุณสำหรับอาหารครับ/ค่ะ "
ทุกๆคนกำลังขอบคุณอาหารยามค่ำ ก่อนที่จะแยกย้ายไปนอนกัน
มันจะปกติมากถ้าไม่มี.....
" วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ซาวาดะ~! ห้องฉันเต็มขอไปนอนด้วยสิฮ๊า~!! "
" อร๊ายยย พูดบ้าอะไรของหล่อน~! ห้องหล่อนมันเหลือที่ซุก ก บ า ล อีกเยอะไม่ใช่หรอย่ะ! "
เสียงเหล่า ชะนี คิงคอง กำลังทะเลาะ เพื่อขอมานอนกับผม(ปู่จีมากกว่า)
พวกเขาเริ่มตบตี ด้วยอาวุธร้ายแรง
มันร้ายแรงว่า ทอนฟา และ สามง่าม
หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้!!!!!
หมอนข้าง.....
" อ๊ายยยยย เอาหมอนข้าง พิโรธอินฟีนิตี๊แสลมมี้ไปซร้า~!!! (?) "
" โอ๊ย~! แรง! ไหนแกบอกว่ามีทั้ง พี่ต้น พี่ไฟ พี่ลม พี่มาริโอ้ พี่แจจุง ของแกก็พอแล้วไงย๊าาา!! "
" โอ๊ยยย!! นี่อย่าโยนหมอนมาทางนี้เซะ!! สะกดคำว่า ม-า-ร-ย-า-ท เป็นไหม!!!!! โฮกกกกกกกกกก "
" โอ๊ย~! คุณจีค่า~ เดี้ยนเป็นลมบ้าหมูค่าา ช่วยผายปอดให้หน่อยสิเค๊อะ! "
" อย่ามาแหล!! อีหมูอบข้าวนึ่ง แห๊มๆๆ เผลอไม่ได้! "
เสียงเหล่าหญิงy ชายกึ่ง กำลังเทาะกัน ด้วยภาษาเฉพาะ(?)
" สึนะ " ปู่จีเรียกผม
" ครับ? "
ผมหันไปหาปู่จี " ฉันง่วงแล้วไปนอนกันเถอะ.... " ปู่จีพูดพร้อมดึงแขนเสื้อผมแล้วขยี้ตาไปมาเหมือนเด็กที่ง่วงนอนมากๆ
" ครับ! " แหมปล่อยรังสีMOEซะขนาดนี้ ใครกล้าเถียงว่าจะไม่พาไปนอนละ
พอผมกำลังจะพาปู่จีไปนอน..... // ตุบบบ!! //
" หนอน!!! ซาวาดะ แกคิดจะงาบ~! คุณจีคนเดียวหรอย๊า!!!!!! "
" แบ่งกันมั่งสิ!! ยังเป็นเพื่อนกันไหม!!!!!! "
" กรี๊สสสส!!! ฉันลืมหยิบกล้องมา!! yสด โว๊ยยยยย!! " เหล่าชะนีต่างๆนาๆเริ่มโวยวาย และปล่อยแรงอิจฉาออกมาทันที
// ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด //
" โอ๊ยยย! ใครเนี่ย! แสบแก้วหู!! " ชะนีตัวหนึ่งร้องขึ้นมา เอามือปิดหู ทำหน้าเบี้ยวบูดไปมา
" ยี๊!! อีสำพเวสี ฉันยังไม่อยากเป็นสาระแนเห็นผีนะย่ะ!! ดูหน้าแกสิ!! มาเทียบกับหม่ำหม่ำยังดูหล่อกว่าล้านเท่าอ่ะ! "
" อร๊ายยยยยย!!! "
" เอ้า!! เลิกทะเลาะ!! ไปนอนตามห้องได้แล้ว!! "
อาจารย์ที่เป่านกหวีด พูดขึ้นมาพร้อมไล่(ถีบ) ให้นักเรียน หญิงชาย กึ่งชาย ต่างๆนาๆ ไปนอนตามห้องที่กำหนดไว้
" ไปกันเถอะครับ.. "
ผมลากปู่ไปที่ห้อง ทันที
// กริ๊ก //
ผมเปิดประตูขึ้นมา และเปิดไฟ เข้ามากี่ทีห้องก็ยังดูดีและหรูสุดๆ
เหมือนห้องหอเลยแฮะ.....
// ฉ่าาาาาาาาาาาาาาาา าา //
เสียงอะไรไม่ต้องบอก.... เสียงหน้าผมเอง
เราคิดอะไรไปเนี่ยยยยยยยย~ยยยยยย~ย
นี่เรากับปู่จีนะ !! สายเลือดแท้ๆ สายเลือดเดียว! ไม่่นะ!! อ๊ากกก!! ผมกำลังหลงรักวองโกเล่ พรีโม่หรือเนี่ยยย!!!!
" เป็นอะไรไป สึนะ? หน้าแดงอีกแล้ว? จิ้นอะไรอีกล่ะ? "
จึ๊ก!!! ( จี้ใจดำ )
" ปะ ปล่าวครับ! ฮ่า ฮ่าๆ รีบนอนเถอะ! " ผมยิ้มอายๆ แล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงกันที
" ปิดไฟด้วยนะครับ ราตรีสวัสดิ์ "
ผมสั่งปู่่่จีให้ปิดไฟและเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า....
" อืม.. "
// พรึ่บบ //
ไฟสว่างถูกดับลง รอบข้างเต็มไปด้วยความมืด และความเงียบ แต่ในความเงียบกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
// ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ //
เสียงฝีเท้าของใครบางคน ผมคาดได้ว่าเสียงของปู่จีเพราะเขาเดินไปปิดไฟและต้องเดินมานอน
แต่เสียงมันเริ่มดังใกล้ๆผมมากขึ้น และมากขึ้นไปอีก
// กึก... //
เสียงหยุดลงข้างหน้าของผม.... ผมแอบลืมตาดูเล็กน้อย ถึงมองไม่ค่อยเห็นแต่ก็ดูได้ว่า ปู่จีกำลังยืนอยู่ข้างหน้าผม
เขาค่อยๆยอตัวลง
มือของผมค่อยๆจับผมหน้าของผม " หน้าหวานดีจัง ^_^ "
เขาพูดขึ้นมา ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อไม่ให้หลุดจึงแกล้งหลับต่อไป " หลับเร็วจัง..เขามีแต่เด็กๆนะที่นอนเวลานี้ "
ขอโทษคร๊าบบบ ที่ผมเด็ก!!!!!!
เขายิ้ม ถึงผมจะมองไม่เห็นแต่ก็รู้สึกถึงมืออุ่นๆที่วางอยู่ข้างๆแก้ม มือปู่จีเขาอบอุ่นมาก จนรู้สึกดี
อยากให้เวลาตรงนี้หยุด และไม่ให้เคลื่อนไปไหน อยากให้เขาดูแลเราตลอดไป......
ปู่จีค่อยใช้มือปัดหน้าม้าของผมออก จนเผยหน้าขาวกว้าง
เขายิ้มและค่อยๆบรรจงจูบตรงหน้าผากของผมเบาๆ
" ราตรีสวัสดิ์ นะ เดชิโม่... "
ตอนนี้เหมือนสติของผมหลุดลอยไปไกล.... ผมใจเต้นไม่หยุด
// ตึก ตัก // // ตึก ตัก //
ปู่จีพูดจบก็ยิ้ม แล้วเดินไปนอนที่เตียงของ ตนอย่างเงียบเพื่อไม่ให้ผมตื่น ( ไม่ได้หลับด้วยซ้ำ!! )
ผมได้แต่นอนหน้าแดงแปร๋ด มือผมจับผ้าปูเตียงและกำไว้แน่น
' อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป '
-----------------------------------------
IKTSUMU :
ตอนนี้สั้นหน่อยน่อ~! ที่จริงมันจบตั้งแต่
" ราตรีสวัสดิ์ เดชิโม่ "
แล้ว...!! ยังขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เหมือนเดิมนะค่ะ
ทุกๆคนกำลังขอบคุณอาหารยามค่ำ ก่อนที่จะแยกย้ายไปนอนกัน
มันจะปกติมากถ้าไม่มี.....
" วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ซาวาดะ~! ห้องฉันเต็มขอไปนอนด้วยสิฮ๊า~!! "
" อร๊ายยย พูดบ้าอะไรของหล่อน~! ห้องหล่อนมันเหลือที่ซุก ก บ า ล อีกเยอะไม่ใช่หรอย่ะ! "
เสียงเหล่า ชะนี คิงคอง กำลังทะเลาะ เพื่อขอมานอนกับผม(ปู่จีมากกว่า)
พวกเขาเริ่มตบตี ด้วยอาวุธร้ายแรง
มันร้ายแรงว่า ทอนฟา และ สามง่าม
หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้!!!!!
หมอนข้าง.....
" อ๊ายยยยย เอาหมอนข้าง พิโรธอินฟีนิตี๊แสลมมี้ไปซร้า~!!! (?) "
" โอ๊ย~! แรง! ไหนแกบอกว่ามีทั้ง พี่ต้น พี่ไฟ พี่ลม พี่มาริโอ้ พี่แจจุง ของแกก็พอแล้วไงย๊าาา!! "
" โอ๊ยยย!! นี่อย่าโยนหมอนมาทางนี้เซะ!! สะกดคำว่า ม-า-ร-ย-า-ท เป็นไหม!!!!! โฮกกกกกกกกกก "
" โอ๊ย~! คุณจีค่า~ เดี้ยนเป็นลมบ้าหมูค่าา ช่วยผายปอดให้หน่อยสิเค๊อะ! "
" อย่ามาแหล!! อีหมูอบข้าวนึ่ง แห๊มๆๆ เผลอไม่ได้! "
เสียงเหล่าหญิงy ชายกึ่ง กำลังเทาะกัน ด้วยภาษาเฉพาะ(?)
" สึนะ " ปู่จีเรียกผม
" ครับ? "
ผมหันไปหาปู่จี " ฉันง่วงแล้วไปนอนกันเถอะ.... " ปู่จีพูดพร้อมดึงแขนเสื้อผมแล้วขยี้ตาไปมาเหมือนเด็กที่ง่วงนอนมากๆ
" ครับ! " แหมปล่อยรังสีMOEซะขนาดนี้ ใครกล้าเถียงว่าจะไม่พาไปนอนละ
พอผมกำลังจะพาปู่จีไปนอน..... // ตุบบบ!! //
" หนอน!!! ซาวาดะ แกคิดจะงาบ~! คุณจีคนเดียวหรอย๊า!!!!!! "
" แบ่งกันมั่งสิ!! ยังเป็นเพื่อนกันไหม!!!!!! "
" กรี๊สสสส!!! ฉันลืมหยิบกล้องมา!! yสด โว๊ยยยยย!! " เหล่าชะนีต่างๆนาๆเริ่มโวยวาย และปล่อยแรงอิจฉาออกมาทันที
// ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด //
" โอ๊ยยย! ใครเนี่ย! แสบแก้วหู!! " ชะนีตัวหนึ่งร้องขึ้นมา เอามือปิดหู ทำหน้าเบี้ยวบูดไปมา
" ยี๊!! อีสำพเวสี ฉันยังไม่อยากเป็นสาระแนเห็นผีนะย่ะ!! ดูหน้าแกสิ!! มาเทียบกับหม่ำหม่ำยังดูหล่อกว่าล้านเท่าอ่ะ! "
" อร๊ายยยยยย!!! "
" เอ้า!! เลิกทะเลาะ!! ไปนอนตามห้องได้แล้ว!! "
อาจารย์ที่เป่านกหวีด พูดขึ้นมาพร้อมไล่(ถีบ) ให้นักเรียน หญิงชาย กึ่งชาย ต่างๆนาๆ ไปนอนตามห้องที่กำหนดไว้
" ไปกันเถอะครับ.. "
ผมลากปู่ไปที่ห้อง ทันที
// กริ๊ก //
ผมเปิดประตูขึ้นมา และเปิดไฟ เข้ามากี่ทีห้องก็ยังดูดีและหรูสุดๆ
เหมือนห้องหอเลยแฮะ.....
// ฉ่าาาาาาาาาาาาาาาา าา //
เสียงอะไรไม่ต้องบอก.... เสียงหน้าผมเอง
เราคิดอะไรไปเนี่ยยยยยยยย~ยยยยยย~ย
นี่เรากับปู่จีนะ !! สายเลือดแท้ๆ สายเลือดเดียว! ไม่่นะ!! อ๊ากกก!! ผมกำลังหลงรักวองโกเล่ พรีโม่หรือเนี่ยยย!!!!
" เป็นอะไรไป สึนะ? หน้าแดงอีกแล้ว? จิ้นอะไรอีกล่ะ? "
จึ๊ก!!! ( จี้ใจดำ )
" ปะ ปล่าวครับ! ฮ่า ฮ่าๆ รีบนอนเถอะ! " ผมยิ้มอายๆ แล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงกันที
" ปิดไฟด้วยนะครับ ราตรีสวัสดิ์ "
ผมสั่งปู่่่จีให้ปิดไฟและเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า....
" อืม.. "
// พรึ่บบ //
ไฟสว่างถูกดับลง รอบข้างเต็มไปด้วยความมืด และความเงียบ แต่ในความเงียบกลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
// ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ //
เสียงฝีเท้าของใครบางคน ผมคาดได้ว่าเสียงของปู่จีเพราะเขาเดินไปปิดไฟและต้องเดินมานอน
แต่เสียงมันเริ่มดังใกล้ๆผมมากขึ้น และมากขึ้นไปอีก
// กึก... //
เสียงหยุดลงข้างหน้าของผม.... ผมแอบลืมตาดูเล็กน้อย ถึงมองไม่ค่อยเห็นแต่ก็ดูได้ว่า ปู่จีกำลังยืนอยู่ข้างหน้าผม
เขาค่อยๆยอตัวลง
มือของผมค่อยๆจับผมหน้าของผม " หน้าหวานดีจัง ^_^ "
เขาพูดขึ้นมา ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อไม่ให้หลุดจึงแกล้งหลับต่อไป " หลับเร็วจัง..เขามีแต่เด็กๆนะที่นอนเวลานี้ "
ขอโทษคร๊าบบบ ที่ผมเด็ก!!!!!!
เขายิ้ม ถึงผมจะมองไม่เห็นแต่ก็รู้สึกถึงมืออุ่นๆที่วางอยู่ข้างๆแก้ม มือปู่จีเขาอบอุ่นมาก จนรู้สึกดี
อยากให้เวลาตรงนี้หยุด และไม่ให้เคลื่อนไปไหน อยากให้เขาดูแลเราตลอดไป......
ปู่จีค่อยใช้มือปัดหน้าม้าของผมออก จนเผยหน้าขาวกว้าง
เขายิ้มและค่อยๆบรรจงจูบตรงหน้าผากของผมเบาๆ
" ราตรีสวัสดิ์ นะ เดชิโม่... "
ตอนนี้เหมือนสติของผมหลุดลอยไปไกล.... ผมใจเต้นไม่หยุด
// ตึก ตัก // // ตึก ตัก //
ปู่จีพูดจบก็ยิ้ม แล้วเดินไปนอนที่เตียงของ ตนอย่างเงียบเพื่อไม่ให้ผมตื่น ( ไม่ได้หลับด้วยซ้ำ!! )
ผมได้แต่นอนหน้าแดงแปร๋ด มือผมจับผ้าปูเตียงและกำไว้แน่น
' อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป '
-----------------------------------------
IKTSUMU :
ตอนนี้สั้นหน่อยน่อ~! ที่จริงมันจบตั้งแต่
" ราตรีสวัสดิ์ เดชิโม่ "
แล้ว...!! ยังขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เหมือนเดิมนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น