คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 ; WHY AM I?
CHAPTER 1 ; WHY AM I?
“ไม่เอานะป๊า บอลไม่ทำ!!! บอลไม่อยากทำอ้า!!!!~~”ตอนนี้ผมกำลังงองแงใส่พ่อผู้บังเกิดเกล้าของผมอยู่เพราะป๊าของผมจะให้ผมไปเป็นบรรณารักษ์ที่ป๊าผมเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยนั้นอยู่ ตอนนี้ผมอายุ 22 แล้วนะทำไมป๊าผมต้องให้ไปทำที่มหาวิทยาลัยอะไรนั่นด้วยผมไม่ชอบเลยยยยยToT
“ไม่ได้นะเจ้าบอล แกอยากทำตัวแบบนี้เอง ป๊าบอกแล้วใช่มั้ยว่าทำอะไรให้ดูก่อนหน่ะ หะ” ป๊าผมพูดกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยหนิก็แค่ไม่รู้ว่ากระดาษที่ใช้ในการจดบันทึกการคืน-ยืมหนังสือของมหาวิทยาลัยป๊ามันจะใช้งานอยู่นี่หน่า ผมแค่เอามันพับจรวดกับน้องโยนเล่นลงสระน้ำในบ้านแค่นั้นเองเห็นห้องของป๊ามีกระดาษเยอะแยะขอกระดาษแค่สองสามแผ่นคงไม่เป็นไรมั้งT__T แต่ที่ไหนได้ ฮือออออ T_T
“ป๊า แต่บอลไม่รู้จริงๆนี่ บอลขอโทษษษษToT ให้บอลทำอะไรก็ได้แต่บอลไม่อยากทำงานในห้องสมุดอะ ฮืออออ” ผมพยายามคร่ำครวญให้ป๊าสงสารผม ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าเปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นจริงมีแค่2.45%เท่านั้นT_T
“นี่ แกอย่ามาทำหน้าเหมือนลูกหมาจะร้องไห้เลยนะฉันไม่ใจอ่อนหรอกยังไงแกก็ต้องไปทำเข้าใจมั้ยแกอยากเล่นอะไรไม่รู้เรื่องเอง” ป๊าผมพูดเสร็จพร้อมกับเดินออกไป
“เฮ้อออออออออ ไม่อยากทำเลยอะ” ผมพูดกับตัวเองแล้วเอาแขนก่ายหน้าผากพร้อมกับคิดชะตากรรมของตัวเอง ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงต้องมาเครียดเพราะแค่นั่งเฉยๆในห้องสมุดแล้วแค่จัดหนังสือเนี่ย ที่ผมเครียดเพราะมหาวิทยาลัยของป๊าผมเป็นมหาวิทยาลัยอินเตอร์เอกชนคล้ายๆนานาชาตินิดหน่อยเพราะมีแต่เด็กพวกมีตังค์ บ้านรวย ทำอะไรไม่ค่อยแคร์ใครมาเรียนส่วนใหญ่ก็นิสัยแย่ๆกันทั้งนั้นจากประสบการณ์ที่ผมได้เจอตอนไปหาป๊าที่มหาวิทยาลัยผมก็เข็ดแล้วครับ ผมขอระบายหน่อยY_Y เรื่องมีอยู่ว่า....
มีคนเข้ามาจีบผมครับมันบอกว่าผมเหมือนผู้หญิงแต่พอผมบอกผมเป็นผู้ชายมันก็บอกไม่เป็นไรกูชิวไม่เครียดเรื่องเพศ ผมไม่ชอบให้ใครมาบอกว่าผมเหมือนผู้หญิงเพราะผมเป็นผู้ชาย ผมเลยเหวี่ยงมันไปแล้วรีบวิ่งสุดชีวิต แล้วที่สำคัญพอผมวิ่งหนีพวกมันก็วิ่งกันมาเลยครับ ขอบอกว่าวิ่งกันมาเป็น โขลงแต่ไหงตอนแรกมีห้าคนฟระ!!!ผมหล่ะโคตรกลัวหนีไปเหมือนจะพ้นนะที่ไหนได้แม่งวิ่งเร็วมากล้อมหน้าล้อมหลังผมเฉยเลยพวกมันทำหน้าหื่นใส่ด้วย ไอเราก็กลั๊วกลัวอยากจะร้องไห้แต่ดีที่ป๊าผมมาพอดีเพราะเห็นพวกนักศึกษามารวมกันเป็นกลุ่มเพราะคิดว่ามีเรื่องกัน แต่ที่ไหนได้ลูกตัวเองจะโดนปล้ำแล้วนะฮือออ หลังจากนั้นผมก็ไม่อยากไปมหาวิทยาลัยของป๊าอีกเลย นี่แค่เป็นประสบการณ์หนึ่งเท่านั้นนะครับT_____T
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงผมไม่อยากให้ถึงวันนี้จริงๆเล้ยยยยย โว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!! ผมคร่ำครวญกับตัวเองแล้วลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วลงมากินข้าวกับป๊าของผม
“บอลลูน......นี่แกจะใส่ชุดนี้จริงๆหรอหะ แกคิดว่าแกอายุเท่าไหร่=_=” ป๊าพูดขึ้นมาแล้วทำสีหน้าเอือมๆใส่ผม
“อ้าว..ทำไมอะป๊า มันไม่เหมาะกับสถานที่หรอแต่มันก็น่ารักดีนะเอี๊ยมอะไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยแล้วผมอะแค่อายุ 22 เองไม่ใช่ 32 ซะหน่อย-3-“ ผมพูดบอก ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมอะชุดผมมันน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอตัวนี้น้องชายผม ไอกายมันซื้อให้ผมเลยนะT^T
“ป่าวหรอก ถ้าแกจะใส่ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แกอายุตั้ง22ไม่ใช่12แล้วนะ รับปริญญาแล้วนะเว้ย โฮ่ยแต่งตัวอย่างกับเด็ก=_=” ป๊าผมทำหน้าเหมือนละอายแก่ใจมาก ฮือน่ารักจะตายเนี่ยยยยยย
“คุณคะ ฉันว่าลูกใส่หน่ะน่ารักดีแล้วนะคะ เหมือนเด็กๆเลย><”ส่วนแม่ของผมพูดบอกพร้อมกับทำหน้าดีใจต่างจากพ่อของผม= - =
“อ่ะ ตามใจ รีบๆกินเข้าเดี๋ยวก็ไปกับฉันสายหรอกแกต้องไปเช็คสมุดยืม-คืนที่ห้องสมุดอีก”ป๊าผมเตือนผมอีกครั้งถึงงานบ้าๆนี่T^T
“ครับ ป๊าT^T”
พอทานข้าวกันเสร็จผมกับป๊าก็รีบออกจากบ้านแล้วบึ่งรถไปทันที ผมก็ใช้คำว่าบึ่งเพราะพี่สมชายคนขับรถที่บ้านขับรถอย่างจะรีบไปตายอะ ขับไวมากแต่ป๊าไม่เคยบ่นเพราะป๊าชอบคนขับรถไวไวซิ่งๆบางทียังจะชวนผมไปดูคนเค้าแข่งรถกันเลย=_____=
ไม่นานพวกเราก็มาถึงที่มหาวิทยาลัยของป๊าทันที อ่อลืมบอกมหาวิทยาลัยของป๊าผมคือ “THE KNOWLEDGE INTERNATIONAL UNIVERSITY” ดูเหมือนจะมีอะไรแต่ก็ไม่มีอะไรหรอกครับแค่ชื่อทำธรรมดาๆเพราะป๊ากับหุ้นส่วนของมหาวิทยาลัยไม่รู้จะตังชื่ออะไรก็เลยเอาอันนี้ซะเลย ง่ายดี=_=
ป๊าผมพาเดินมาที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัยทีหลังจากที่เรามาถึงแล้ว ตลอดทางเดินผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างว่ามีคนมองมาที่ผมตลอดT^T ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยจริงๆนะโดยเฉพาะไอพวกผู้ชายที่มองมานี่โคตรน่ากลัวเลยอะ อยากกลับบ้านแล้วT^T
"สวัสดีครับท่านอธิบดี วันนี้พาใครมาด้วยครับเนี่ย" บรรณารักษ์ที่มหาวิยาลัยของป๊าผมกล่าวทักทายอย่างสุภาพพร้อมกับถามป๊าของผม
"อืม หวัดดี ช่วงนี้ฉันขอฝากลูกชายของฉันหน่อยนะมันทำตัวไม่ดีฉันเลยจะให้มันทำงานที่นี่เพราะมันทำเอกสารการยืม-คืนของมหาวิทยาลัยหายไป เจ้าบอลมาแนะนำตัวกับพี่เค้าสิ"พ่อผมกล่าวขึ้นทันทีหลังจากที่พี่บรรณารัก์พูดจบ
"โฮ่ ป๊าอะผมแค่ไม่รู้หนิว่าพ่อใช้T_T เอ่อ...สวัสดีครับผมชื่อ บอลลูนนะครับเรียกผมบอลเฉยๆก็ได้ฮะ" ผมรีบแก้ตัวทันทีหลังจากที่พ่อผมพูดจบ
"อ่อ สวัสดีครับพี่ชื่อ กาว นะ ชื่อนายน่ารักจังเลยนะบอลลูน ฮ่าๆ" ผมมองบรรณารักษ์หน้าสวยที่ตอบกลับผมมาคือพี่กาวเป็นผู้ชายที่สวยมากจริงๆครับตาโต ปากแดงๆอมชมพู แก้มก็อมชมพูนิดๆ ผิวขาว ตัวสูงโปร่ง ผมสีนำ้ตาลทองๆขนาดผมเป็นผู้ชายผมยังชอบเลยนะ สวยมากอะฮืออ
"เอาหล่ะ ถ้ายังไงฉันขอฝสกลูกชายฉันหน่อยละกัน ฉันไปหล่ะ ส่วนแกเจ้าบอลอย่าซนกับพี่เขาหล่ะตอนบ่ายเจอกันที่ห้องทำงานพ่อนะ" พ่อผมพูดขึ้นพร้อใกับเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างรวดเร็ว ทั้งๆที่ผมจะอ้าปากเถียงเรื่องว่าผมซนอยู่แล้วเชียว; - ;
"งั้นน้องบอลครับ มาช่วยพี่จัดหนังสือหน่อยได้มั้ยอะ หนังสือที่ยังไม่ได้จัดเยอะมากเลยมาช่วยพี่หน่อยนะ พี่อีกคนนึงเค้ายังไม่มาT_T" พี่กาวว่าขึ้น ผมเลยเข้าไปช่วยพี่เค้าจัดหนังสือ ผมหยับหนังสือที่พี่กาวแยกเป็นหมวดไว้แล้วหยิบขึ้นมา แล้วถามขึ้น
"พี่กาวจัดยังไงอะ บอลจัดไม่เป็นสอนบอลหน่อยจิ" ผมพูดบอกพร้อมกับทำเสียงอ้อนๆ
"ก็อันนี้พี่แยกหมวดเอาไว้แล้วนะว่าอยู่หมวดไหนยังไงบ้าง ส่วนบอลก็ดูตรงสันหนังสือพอว่าอยู่หมวดไหน เช่น หมวด100 บอลก็หยิบไปใส่โซน100ปรัชญานะ เคมั้ย"
"อ๋ออออ โอเคครับงั้นบอลไปจัดก่อนนะ"
"ครับๆ "
ผมเดินแบกหนังสือประมาณ12เล่มได้โอ๊ยทำไมมันหนักอย่างนี้เนี่ยแล้วอีห้องสมุดก็ใช่ว่าจะเล็กๆนะแบ่งเป็นโซนอีก ฮรึกT^T ผมเดินไปได้สักห้าหกก้าว ผมรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างอีกแล้วครับ คนในห้องสมุดมองผมแล้วซุบซิบๆอีกแล้ว เฮ้อ เอาเถอะอยากมองก็มองไป สงสัยหน้าเหมือนแฟนพวกมันมั้งมองกันจังเลย-_-
และแล้วผมก็มาถึงอีโซน100สักทีนี่พึ่งรู้นะว่าเดินในห้องสมุดมันเหนื่อยอย่างนี้นี่เอง -_____-;;;
ผมทยอยเก็บหนังสือไปเรื่อยๆและก็ยังรู้สึกได้ถึงพลังงานจากคนในโซนนั้นมองผมอยู่คือจะมองอะไรมากมายวะ เริ่มไม่ไหวแล้วนะ ผมเก็บกองแรกเสร็จกำลังจะเดินไปที่ประตูก็มีคนเรียกซะก่อน
"นี่น้องๆ มาหาพี่หน่อย" ไอผู้ชายหน้าตาดีคนนึงมันเรียกผม คือมันจะรู้มั้ยว่าผมเป็นพี่มันเนี่ย แต่ไม่เป็นไรถือซะว่าผมหน้าเด็กละกัน คิคิ
"มีอะไรหรอ??" ผมขึ้นหลังจากที่ผมเดินมาหยุดตรงหน้าไอหน้าหล่อ มันหล่อจริงๆครับผมซอยๆดัดหยิก ตัวสูงโปร่ง ผิวขาวเหลือง ตาชั้นเดียวออกแนวเกาหลีๆ เพื่อนมันสี่ ห้าคนที่นั่งอยู่ก็หน้าตาดีหมดสรุปคือไอกลุ่มนี้หน้าตาดีทุกคน-_- อิจฉาอะT___T
"นี่ ขอเบอร์หน่อยสิ นายน่ารักมากเลยรู้มั้ย คนในห้องสมุดมีแต่คนจะเข้ามาจีบนายนะ" มันบอกผมพร้อมกับฉุดให้ผมนั่งบนตักมัน ผมดิ้นทันทีแต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด มันกระซิบใส่หูผมด้วยอะ ฮือสยิวTwwwwT
"นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!นายจะทำอะไรหน่ะ!!! โว้ยยย!! ปล่อยดิวะ!!!" ผมตะโกนบอกออกมาพร้อมกับดิ้นไปมา
"ถ้าอยากให้ปล่อยก็บอกเบอร์นายยมาสิ" มันกระซิบข้างหูผมแล้วก็เอาหน้ามาซุกไซร้ตรงข้างคอของผม
"เฮ้ย!!ทำไรวะแม่ง!!บอกว่าให้ปล่อยไงเล่า!! แล้วก็เอาหน้านายออกไปจากคอฉันด้วย!!"
"ก็บอกมาก่อนสิ หึ" มันบอกผมพร้อมกับขบติ่งหูผมเบา
"เออ!!เอากระดาษมาดิวะแม่ง!!!แล้วปลาอยฉันได้แล้วด้วย!!!อึดอัดโว้ย!!"ผมบอกมัน แต่ที่จริงผมให้เบอร์ปลอมไปก็ได้หนิมันไม่รู้หรอก หิหิ-..-
"วิสกี้ เอากระดาษมาดิ๊... อะ เอาไปห้ามเขียนมั่วหล่ะ ถ้าเขียนมั่วนายเจอดีแน่" เฮ้ย!!!มันรู้ได้ไงฟระ!! มีญาณทิพย์ไง๊!!
"เออๆ!!ไม่ให้เบอร์ปลอมหรอก ชิ! ล้วจะเเอาเบอร์ฉันไปทำอะไร หะ"ผมพูดพร้อมกับจดเบอร์ผมลงไปในกระดาษมันด้วย
"ฉันคงเอาเบอร์นายโทรไปหาปวีณามั้ง นายนี่เด็กจริงๆไม่รู้รึไงคนเค้าขอเบอร์กันหน่ะจะเอาไปทำอะไร" มันพูดแล้วทำหน้ากวนตีนใส่ผม ผมไม่เด็กแล้วนะ!!
"นี่!! นายฉันเป็นพี่นายนะ 22แล้วโว้ย!! เด็กพ่อง!!"
"เฮ้ย 22จริงอ๋อวะ หน้าโคตรเด็กเลย หึไม่เป็นไรถึงเป็นอายุมากกว่าฉันไม่แคร์ ฉันชื่อ ซิกก้า นะ"
"เออ ชื่อไรก็เรื่องของนายไม่ได้โว้ย"ผมรีบพูดแล้วก็เดินออกไปจากห้องทันที เกือบจะทันทีละถ้ามันไม่ฉุดไว้ก่อน-__-;; ฉุดกูจั๊ง สงสัยฉุดคนเก่งมั้งเนี่ย-__-
"นี่ เตรียมตัววรับโทรศัพท์เดี๋ยวคืนนี้โทรไป.....บอลลูนที่รัก" เฮ้ยรู้ชื่อกูได้ไงวะ!!มีญาณทิพย์อีกหรอเนี่ย!! ผมหันไปมองหน้ามันเพื่อจะหันไปถาม แต่ผลที่ได้คือ
ฟอด.....
.....
.......
..........
...........
.................
"หึหึ....แก้มนายหอมดีนะ" มันหัวเราะในลำคอเบาๆ
"ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!!!"ผมตะโกนใส่หน้ามันแล้วรีบเดินไปหาพี่กาวทันที โอ้ยทำไมหน้ามันร้อนงี้วะ!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
70 per
ความคิดเห็น