คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : You're Love Number1 Chapter 1
"มองหน้าหา'พ่อ'ของลูกหรอครับ"
Just gonna stand there and watch me burn
But that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
But that's alright because I love the way you lie
I love the way you lie
“เฮ้ย พวกมึงจะกลับกันตอนไหนว่ะ”ผมหันไปถามไอ้พีท เพื่อนสนิทกลุ่มเที่ยวกลุ่มแรด[?] ที่กำลังนั่งกระดกเหล้าเขาปากราวกับว่าสิ่งที่มันกระดกตอนนี้เป็นน้ำเปล่าอย่างนั้นล่ะ
“คงอีกสักพักว่ะ มึงจะรีบไปไหนว่ะ”
“กูง่วงแล้วว่ะ” ผมตอบมัน “เอ่อ แล้วไอ้ลาร์ซมันไปไหนแล่วล่ะ?”ผมถามหาเพื่อนสนิทอีกคน เพื่อว่ามันอยากกลับบ้านเหมือนผมจะได้ให้มันเป็นสารถีไปส่งที่บ้าน-.,-
“เต้นแรดอยู่กลางฟลอร์น่ะ” พอไอ้พีทพูดจบผมก็หันไปดูไอ้ลาร์ซที่กำลังเต้นแรด[?]อยู่กลางฟลอร์ พร้อมสาวข้างกายอีกสามคน สามคนนั้นกำลัง กอด จูบ ลูบ ไล้ คล้ำ[?] บนตัวไอ้ลาร์ซอย่างเมามันส์ -..- ส่วนตัวมันเองก็ไม่ใช่ย่อย มันคว้าสาวที่อยู่ด้านซ้ายมาจูบอย่างดูดดื่ม-.,- ดูท่าแล้วตอนนี้มันคงยังไม่อยากกลับบ้านหรอกมั้ง
“ไอ้ลาร์ซแม่งแรดว่ะ”ผทผละจากการดูไอ้ลาร์ซนัวเนียกันสาวแล้วมาคุยกับไอ้พีทต่อ
“เออ”
‘ขออภัยในความไม่สะดวก ขณะนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้มาตรวจดูความเรียบร้อยภายในผับเรา ขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบ’
เสียงลำโพงที่อยู่ตามผนังดังขึ้น แต่คงไม่มีใครอยู่ในความสงบหรอก ทุกคนคงรีบหนีตั้งแต่ได้ยินคำว่าตำรวจแล้วล่ะ คนที่หนีก็คงเป็นพวกที่อายุไม่ถึงทั้งนั้นล่ะมั้ง
แต่ผมไม่กลัวหรอก อายุก็ถึงแล้ว บัตรประชาชนก็เอา..มา
“เฮ้ย!ลืมเอาบัตรประชาชนมา!!” ซวยแล้วกู.. ขอหนีก่อนเถอะตอนนี้
ผลั่ก!
ใครเดินมาชนอีกว่ะเนี้ย คนยิ่งรีบๆอยู่ ขอด่าสักทีเถอะ
“เฮ้ย! เดินทำไมไม่ดูทางเลยว่ะ”
“…” ไม่ตอบอีก- -.. ขอดูหน้าหน่อยเถอะ เดี๋ยวพ่อจะด่าให้ -__-
“พ..พี่ราม-0-..”
ซวยแล้วไงกู!
“ไนซ์ มึงมาทำอะไรที่นี้” บุคคลที่อยู่ตรงหน้าผมถามขึ้นมา แต่มาผับก็ต้องมาหาเหล้ากินดิผมคงไม่ซักผ้าหรอก ถามแปลกๆ-..-
“มา..มางานวันเกิดเพื่อนครับ”
“อ้อ”
“แล้วพี่มาทำไรที่นี่”
“มาหาเหล้ากิน” ตรงจังครับ-..-
“งั้นผมไม่กวนล่ะ บายยย” ผมรีบบอกลาแล้วกวาดสายตาไปทั่วๆผับ ตำรวจกลับไปกันหมดแล้วสินะ:P
“เออ บาย” ใครนั่งอยู่บนบาร์ว่ะนะ
“เฮ้ย!ตำรวจ!!” ตำรวจนั่งอยู่ ตำรวจจจ ผมอยากจะกรี๊ดดT_T
“กูรู้แล้วว่าตำรวจ อุตส่าห์เงียบๆแล้วมึงจะตะโกนหาพ่อมึงหรอว่ะไนซ์!” พี่รามบอก อะไรว่ะ แค่ตะโกนผิดด้วยหรอT_T
“อ้าว ทางนี้มีคนเรียกหาพ่อจริงๆด้วย ไหนเอาบัตรประชาชนมาให้พ่อดูหน่อยสิ” คุณตำรวจที่นั่งอยู่ตรงนั้นลุกขึ้นมาหาเราสองคนอย่างรวดเร็ด พี่แกจะมาเร็วไปไหม ยังไม่ทันเตรียมตัวเลยยย
"เอ่อ.." เอาไงดีว่ะ บัตรประชาชนก็ไม่ได้เอามา คิดสิคิดดดด
"ถ้าไม่ตอบงั้นก็ตามพ่อกลับบ้านนะลูก^O^" T___T
“ซวยชิบ!” พี่ราม ผมขอโทดดดT_T
- โรงพัก -
ตำรวจที่เป็นคนพาเรามาบอกให้เราโทรหาผู้ปกครองให้มารับกลับบ้าน แต่ในระหว่างรอก็อยู่ในตะรางไปพลางๆก่อนT___T
ผมอุตส่าห์อธิบายว่าผมอายุถึงแล้ว แต่เขาก็ไม่เชื่อ รู้สึกว่าพี่รามจะโดนข้อหาเดียวกับผมนี้แหละ ‘ลืมเอาบัตรประชาชนมา’
ผมโทรบอกพี่ให้มาแทนที่จะโทรบอกป๊า เพราะถ้าผมโทรบอกป๊าล่ะก็ ...โอ้โห้ไม่อยากจะคิดภาพเลย-..-
ผมเคยจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยออกไปแข่งรถตอนกลางคืนแล้วถูกจับ ผมเลยโทรหาป๊าให้มารับ พอป๊ามาถึงเท่านั้นละ บ่นยาวเป็นกลอนแถมยังให้ผมนอนคุกไปคืนหนึ่งเต็มๆเลยT_T
“เพราะมึงคนเดียวที่ทำให้กูถูกจับมาด้วย” พี่รามที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ขอโทดพี่ ผมไม่รู้ว่าห้ามตะโกน :P” แม้จะแอบดีใจอยู่ลึกๆว่ายังมีคนรู้จักอยู่ด้วย-..-
“กลับบ้านไปมึงเจอแน่” น่ากลัวจังงง
“นายเมฆา อัครเมธีและนายรามสูร ทักษณภักษณ์ มีคนมารับแล้ว ออกมาได้” เสียงตำรวจที่อยู่หน้าห้องขังพูดขึ้นมา ในที่สุดก็ได้กลับสักที เฮ้!
“พี่ราฟฟฟ” พี่ราฟ พี่ชายฝาแฝดที่แก่กว่าผมแค่สองปี อายุเท่ากับพี่รามนั่นแหละ
“กลับบ้านไปเมื่อไรคุยกันยาวแน่ ไนซ์” กะ กะ กลัวที่ไหน เกรงใจหรอกน่า-..- “แล้วไอ้รามล่ะ”
“อยู่ข้างหลังพี่อ่ะ”ผมพูดพร้อมชี้ไปที่ด้านหลังของพี่ราฟ
“ไอ้ราม มึงจะกลับไปบ้านหรือว่าจะนอนคอนโดกู”พี่ราฟหันไปถามพี่ราม
“นอนกับมึงก่อนก็ได้ มีหวังกลับไปพ่อกูด่าตายเลย”
“พี่ราฟ ไนซ์นอนด้วนคนดิ ><”
“เออๆ” พูดจบพวกเราสามคนก็ไปขึ้นรถของพี่ราฟที่จอดอยู่หน้าโรงพัก พอถึงที่หมายตอนนี้ไม่ใครที่อยากจะลุกไปอาบน้ำแล้วล่ะ รวมถึงผมเองก็ด้วย มาถึงก็เข้านอนกันเลย สงสัยคงง่วงกันจัด-..-
TO BE CON
ความคิดเห็น