The Loneliness

ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4

          ฉัวะ!!

          เสียงดาบที่วาดผ่านเนื้อที่เปี่ยมไปด้วยผิวหนังขรุขระดังขึ้นมา.. ร่างสูงใหญ่ที่ดูสง่าน่าเกรงขามแต่แฝงไปด้วยกลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายค่อยๆล้มลงที่ละนิด แต่ถึงแม้เข่าจะอ่อนหมดเรื่ยวแรง หรือความเจ็บปวดที่พุ่งพวยลามไปทั่วร่างกายนั้นมากเพียงใด ร่างของราชาปิศาจผู้เกรียงไกรก็จะไม่ล้มให้มนุษย์ทั้งสองตรงหน้าเห็น.. มนุษย์ที่ถูกยกย่องด้วยฐานะอันสูงส่งว่า'ผู้กล้า' ..มันเพียงแค่โซซัดโซเซไปมาแต่ก็ยังพยายามยืนหยัดให้มั่นคง

          แววตาคมปลาบของเด็กหนุ่มและเด็กสาวที่กะดูจากรูปร่างแล้วคงไม่เกินยี่สิบปีมองไปที่ร่างระทวยของราชาปิศาจ.. แววตาที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเจ้าของนั้นรู้สึกเช่นไร ทั้งคู่ยืนจดจ้องจนแน่ในแล้วว่าไม่ว่าอย่างไรผู้ที่โดนดาบเล่มนั้นปักอยู่บนอกจะต้องไม่รอดเป็นแน่แท้แล้วจึงค่อยๆถอยร่นออกไปนอกถ้ำขนาดใหญ่ที่ดูลึกลับน่าหวาดหวั่น

          แสงแวววาววาดผ่านมือของทั้งคู่ที่ประสานกัน.. ประกายไฟโอบล้อมรอบทุกด้านชองถ้ำสูง.. จากนั้นเสียงกึกก้องกัมปนาทแห่งการทำลายก็ได้แผดขึ้นมา

          เปรี้ยง!! ปัง!

          ถ้ำขนาดใหญ่ที่เคยตั้งตระง่านนั้นไม่เหลือเค้าเดิมแม้แต่น้อย.. ฝุ่นผงที่เกิดหลังจากที่ก้อนหินเล็กน้อยใหญ่ให้แตะสลายปลิวว่อนไปทั่วฉาบไปทั่วผืนป่า ผู้กล้าทั้งสองเพียงมองมันอย่างเฉยชาชั่วครู่.. ก่อนจะก้าวเท้าเดินออกจากป่าไปเงียบๆ

          เสียงหวีดร้องของสายลมพัดผ่านตามหลังของผู้กล้าทั้งสอง.. ณ ขณะนี้สายลมนั้นได้ประกาศต่อมวลสรรพให้ทราบแล้วว่า ราชาปิศาจผู้เกรียงไกรได้รับการตายอัน'ทรงเกียรติ'จากผู้กล้าเสียแล้ว..