พลิกล็อคใจ ใช่ที่เธอ

ลำดับตอนที่ #25 : บทที่22 : แผลที่ใจ

.

Aon Talk-

                ผมอยากจะร้องเพลงดังๆ ให้คนทั้งโลกรับรู้ว่าวันนี้ผมแฮปปี้ขนาดไหน  ผมมันพวกแสดงความรู้สึกไม่เก่งเท่าไร   แต่อย่างน้อยน้องเชอรีนก็ไม่ได้รังเกียจผมเลยนะ   น้องเชอรีนมักจะมีรอยยิ้มที่สดใสมาให้ผมเสมอเลยๆ 

                สวรรค์ครับถ้าไม่เป็นการรบกวน ผมอยากให้ผู้หญิงที่ผมตามหาอยู่เป็น น้องเชอรีนที่สุดเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น

                “ ติ๊ด ๆๆๆๆ “ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น

                เอาละไง สายอีกแล้วผม ไอบูรณ์แม่งเพื่อนแย่  ไม่ยอมปลุก มันอยู่ไหนวะ

                “ เชี่ย ไมไม่ปลุกกูวะ ไอบูด” ผมหันไปบ่นใส่ไอบูรณ์ที่นั่งกินมาม่าอยู่ที่โต๊ะ

                “ ก็ กูปลุกแล้วมึงตื่นมั้ย ไอเฉื่อย ...กูว่าแทนที่มึงจะบ่นกู มึงเข้าไปอาบน้ำเหอะ” ไอบูรณ์สวนกลับมา

                ไม่นานผมและไอบูรณ์ก็ซิ่งมอไซต์คนละคันไป มหาลัย

..... แต่ขณะที่ผมกำลังขี่มอไซต์กำลังจะถึงหน้ามอ  ก็มีมอเตอร์ไซต์อีกคันขับมาปาดหน้าผมอย่งรวดเร็ว  ทำให้ผมเหยียบเบรกตัวโก่ง

                ‘มันเป็นใคร  มาปาดหน้ากูอย่างนี้  สงสัยมึงไม่เคยตายสินะ’ อ้นคิดในใจ

                “ อย่ามายุ่งกับเชอรีนอีก ” เสียงนุ่มทุ้มและดุดันจากอีกฝ่ายเอ่ย

                “มึงนั่นแหละที่อย่ามายุ่งกับกู” อ้นตอบกลับอย่างแข็งกร้าว

                “ เชอรีนนะของกรู  เข้าใจมั้ยไอเหล็กดัด” อีกฝ่ายเริ่มเสียงแข็งขึ้น

                “ มึงเป็นใคร  มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง  แน่จริงอย่าหลบหน้าอยู่แต่ในหมวกกันน็อคสิ ไอ้สาดดดดด” อ้นเริ่มขึ้นเสียงเช่นกัน

                ทว่าอีกฝ่ายเริ่มจะทนไม่ได้ และย่างสามขุมมาที่อ้นและสวนหมัดด้วยความรวดเร็ว  แต่อ้นเองก็ หลบหมัดนั้นได้อย่างเฉียดฉิว  อ้นพยายามที่จะดึงหมวกกันน็อคออกมา   จึงสวนหมัดใส่บริเวณท้อง  อีกฝ่ายที่ตัวสูงกว่าและรูปร่างใหญ่กว่าใช้ข้อได้เปรียบนั้นสวนหมัดกลับ และโดนที่ปากอ้นเข้าไปจังๆ  อ้นเองก็ไม่ยอมแพ้ที่จะรู้ให้ได้ว่า  ไอหัวมีแต่ใช้กำลังตรงหน้าเป็นใครจึงพยายามจะดึงหมวกออกอย่างเต็มที่

                “ เฮ้ย !! หยุดเลย “ ไอบูรณ์ที่เดินเข้าม.ไปแล้วเห็นอ้นไม่ตามไปจึงเดินออกมาดู และเห็นเหตุการณ์นั้น ในจังหวะนั้นเองทำให้ไอหมวกกันน็อคเสียหลัก  และอ้นเองก็ดึงหมวกออกได้ 

                “ ไอดิว O.O” อ้นเองถึงแม้จะตกใจอยู่บ้างกับการกระทำแบบนี้ แต่ก็ไม่แปลกใจถ้าดิวจะหลงรักเชอรีนเช่นเดียวกับที่เขาเป็น

“เป็นบ้าอะไรของแก  ไอดิว” ผมกระชากคอเสื้อดิวขึ้นมา

“ พี่ไม่มีสิทธิ์มาแย่งเชอรีนไปจากผม” ดิวพูดเสียงแข็ง

                “ ฉันไม่สนใจสิทธิ์บ้าบออะไรทั้งนั้น “  ผมเองก็ไม่สนใจเช่นกัน  ผมอาจจะไม่ใช่คนที่โดดเด่นแต่ผมจะไม่ละความพยายามที่จะได้อยู่ใกล้ๆเชอรีน

                “ พี่มันหน้าหม้อ พี่นะมีแต่ทำให้เชอรีนเสียใจ  โง่ๆ โง่ๆ” ดิวใช้อารมณ์ยียวนกวนประสาทผม ผมพยายามระงับอารมณ์อย่างเต็มที่

                “ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับแก ไอดิว” ผมปล่อยคอเสื้อมันและเดินไป  ผมไม่อยากมีเรื่องกับมันจริงๆ

                “ คิดว่าจะเดินหนีง่ายๆหรอ “ ไอดิวกระชากมือผมกลับไปแล้วซัดหมัดใส่ผมอีกครั้ง

                โว้ยๆๆๆๆ  ไม่ทงไม่ทนมันแล้ว ผมสวนหมัดกลับใส่ดิวและแน่นอน คนร็อคพูดน้อยอย่างผม หมัดหนักนะจะบอกให้ ผมเดินเข้าไปอัดมันซ้ำและใช้ช่วงตัวมี่ทะมัดแทมงมากกว่าหลบหมัดของมัน และในขณะที่ผมกำลังจะสวนหมัดของผมใส่หน้ามันอีกครั้ง.....

                “ หยุดนะ  หยุดเดี๋ยวนี้ “ เสียงตวาดแหลมๆใสๆที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น

                “ เชอรีน / เชอรีน “  ทั้งผมและไอดิวหันไปตะลึง  เชอรีนที่เพิ่งมามหาลัยกับเพื่อนๆ แบมบี้และตั้ม ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

                “ นี่ทำอะไรกันอะ  ดิวทำไมคิ้วแตกอย่างนี้อะ “ เชอรีนเข้าไปดูดิวก่อนอย่างเป็นห่วงเป็นใย  ทำไมผมเห็นภาพตรงหน้าแล้วเจ็บจี๊ดอย่างนี้นะ

                “เชอรีนมากับพี่” อยู่ดีๆร่างกายของผมก็ตรงไปดึงมือเชอรีนออกมา

                “ปล่อยชรีนนะ  ปล่อยชรีนเดี๋ยวนี้” เธอพยายามขัดขืนผมตลอดทางที่ผมลากเธอเดินออกมา

                “ปล่อยชรีน ... ชรีนเจ็บ”  ผมปล่อยมือเธอทันที สงสัยผมคงจับมือเธอแรงเกินไป

                “เชอรีนเป็นอะไรรึเปล่า” ผมรีบถามด้วยความเป็นห่วง

                “ พี่อ้นไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนั้นนกับเพื่อนชรีน” เธอพูดด้วยเสียงอันแข็งกร้าว

                “ พี่....” ผมอ้ำอึ้งถึงกับตอบอะไรไม่ออก

                “ดิวเป็นเพื่อนชรีนนะ  พี่อ้นเป็นศัตรูกับเพื่อนชรีนก็เท่ากับเป็นศัตรูกับชรีนด้วย   พี่เป็นรุ่นพี่นะ  พี่ทำอย่างต่อยหน้ารุ่นน้องที่ต้องทำงานด้วยกันอย่างนี้ได้ยังไง “ เชอรีนพูดจบแล้วก็จะเดินกลับไป

                “ เดี๋ยว...” ผมรีบคว้าข้อมือเธอไว้

                “ถ้าพี่ไม่อยากให้ชรีนเกลียดพี่  ก็ปล่อย !!!” ทั้งน้ำเสียงและแววตาคู่นั้นของเธอ มันเย็นชา อย่างที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน  ผมจึงยอมปล่อยมือเธอแต่โดยดี

                ปล่อยให้เธอเดินจากไป.......

                เจ็บจัง  เจ็บมากๆ  ความรู้สึกเหมือนมีใครเอามีดมากรีดผ่ากลางอกทะลุจนถึงหัวใจเลย  มันเจ็บยิ่งกว่าคนขาดออกซิเจนซะอีก  สายตาเย็นชาและเกลียดชัง มันยิ่งกว่าเหล็กแหลม ที่คอยทิ่มแทงใจ 

                เพราะผม ที่ทำร้ายจิตใจเธอ   เพราะผมที่ทำให้เธอต้องเจ็บ  เพราะผมที่ทำให้รอยยิ้มสดใสนั้นหายไป

เพราะผม เพราะผมคนเดียว

เชอร์รีน   .....   พี่ขอโทษ..........

Chereen  Talk –

                “ ดิวไหวมั้ย  ไม่เจ็บนักหรอกนะ  เดี๋ยวชรีนทายาให้” พวกเราสามคนพากันมาที่ม้านั่งในสวนของมหาลัย  ไอแบมบี้หายหัวไปกับพี่บูรณ์เรียบร้อย

                “ ตั้ม แกไปซื้อน้ำกับพลาสเตอร์มาให้อีกอันได้ปะ” ฉันบอกไอตั้ม  ซึ่งมันก็ยอมไปแต่โดยดี

                ฉันค่อยๆทายาให้ดิวอย่างเบามือ   คิดแล้วก็โกรธไม่หาย ทำไมพี่อ้นต้องรุนแรงขนาดนี้ด้วยละ  คุยกันดีๆไม่ได้หรอ  ใช้กำลังจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมามั้ย

                “ มันเกิดอะไรขึ้นดิว” ฉัยคาดคั้นจากดิวที่เป็นคู่กรณีในครั้งนี้

                “ ไม่มีไรหรอก  เชอรีน” ดิวพยายามเลี่ยงที่จะไม่ตอบ

                “ จะไม่มีอะไรได้ไง เล่นกันเลือดออกอย่างนี้อะ” ฉันพยายามต่อที่จะรู้ความจริง

                ฉันพยายามกล่อมให้ดิวพูดอยู๋นานแต่ดิวก็ไม่ตอบจนตั้มกลับมา

                “ จะไม่พูดใช่มะ  งั้นไม่ต้องเล่านะ”ฉันพูดงอลๆ

                “ถ้าดิวทะเลาะกับใครไม่ว่า ดิวจะผิดหรือถูก ชรีนจะเข้าข้างดิว  แต่ดิวห้ามโกหกชรีน  เพราะชรีนไม่ชอบคนโกหก” ฉันพูดไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพื่อให้ดิวรับรู้ว่าฉันจะไม่ทิ้งเพื่อน

                “..... ทำไมละเชอรีน” ดิวเอ่ยปากเสียงแผ่ว

                “ เพราะเพื่อนต้องไม่ทิ้งเพื่อนไง” ฉันหันไปตอบ

                “ ไปเข้าเรียน” ตั้มที่นั่งฟังมานานพูดขึ้น พร้อมล็อคคอดิวไป

                ^ ^ ดูดิวสิ ร้องโหวกเหวกโวยวาย ไอตั้มก็ไปแกล้งเค้าซะงั้นอะ อิอิ

                                ฉันไม่มั่นใจว่าตอนฉันโกรธ ฉันทำหน้าแบบไหนใส่พี่อ้น แต่ตอนนี้ ฉันเริ่มกังวลแล้วละว่าพี่อ้นจะรู้สึกยังไง   ฉันรักเพื่อนก็จริง แต่ฉันก็ไม่อยากทำร้ายพี่อ้นด้วยความรู้สึกโมโหโดยที่ไม่มีสาเหตุ

                 แล้วฉันจะมองหน้าพี่อ้นยังไง....................................

..................................................................................................................................................................................................................................

ยินดีกับตั้มด้วยนะคะ  เหมาะสมกับตำเเหน่งเเล้วละคะ  ถึงจะเสียใจที่อ้นไม่ได้ก็เถอะ T T

แต่ไม่เป็นไรเราจะไม่ปล่อยมืออ้น  

เราจะสนับสนุนอ้นต่อไปน้า