คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 : สบตา
Cherreen Talk –
ให้ตายเถอะ โรบิ้น เชอรีน อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาสเปน กังนัมสไตล์สามรอบ ทำไปได้ไงเนี่ย เชอรีน
ตอนนี้อยู่ในช่วงพักเบรกคะ พวกพี่ๆ เขาปล่อยนกปล่อยกาอย่างพวกเราให้ไปลั้ลลากันซักพัก ฉันถึงมีเวลาบ่น กระปอด กระแปดอยู่นี่ไง
“ เฮ้ย กล้าเนอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ กังนัมสไตล์ โอ้ โอ้ปป้าๆๆ “ ไอตั้ม ไอหยิกหยอย ไอปากเสีย อยากจับกดน้ำจริงๆเลย
“ โอ้ย ไม่พูดกะแกแล้ว ไปห้องน้ำล้างหน้าดีกว่า ไอแบมอะ “ ฉันทั้งเขิล ทั้งอาย ทั้ง..โอ้ย เกินจะบรรยาย หันไปถามไอตั้ม
“ ไอแบมอะนะ โดนเสน่ห์พี่บูรณ์ตาตี่ดึงดูดไปแล้วมั้ง 5555” ไอตั้มก็ยังจะปากเสียต่อ
ฉันหันไปถลึงตาใส่มัน เอ่อ แต่ฉันก็เห็นมันจ้องใครซะตาหวานหยดย้อยเชียว สงสัยจะพี่บูรณ์
“ อะ อะ ไม่แกล้งละ ไอแบมบี้อะไปล้างหน้าเหมือนกัน ตามไปดิ “ ไอตั้ม ที่แกล้งฉันจนพอใจหันมาตอบ
ฉันก็เดินหน้าเชิดใส่มัน แล้วตรงไปหาห้องน้ำ อืมว่าแต่ห้องน้ำอยู่ไหนเนี่ย ไกลจัง ทำกิจกรรมกลางลานโล่งแจ้งขนาดนี้ ข้างๆก็เป็นถนน รถวิ่งไปวิ่งมา.........
ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย............................................
อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งมาชนชั้น แล้วฉันก็เซล้มไปตรงถนน ในขณะที่มีรถพุ่งมา ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันจะตายตรงนี้หรอเนี่ย ฉันหลับตาปี๋ ไม่สามารถควบคุมการทรงตัวของตัวเองได้
หมับ
แต่แล้วก็มีอ้อมแขนของใครคนนึงคว้าเอวฉันไว้ แล้วดึงฉันขึ้นมา จนฉันรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ รดอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมาสบตาเขา เอ๊ะ.........ทำไมฉันคุ้นๆๆกับสายตาคู่นี้จัง ฉันเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนรึเปล่านะ แต่ไม่นานฉันก็ ผละออกจากอ้อมแขนของผู้ชายคนนั้น
เขา สูง ผิวสีแทน แต่แววตาเขาดูคุ้นเคยและอบอุ่นมาก
“ เป็นอะไร รึเปล่าครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า ? ผมขอโทษจริงๆๆ” เขาถามฉันอย่างเป็นห่วง ซึ่งเผยให้เห็นเหล็กดัดฟัน ยิ่งทำให้เขาน่ารักขึ้นไปอีก
“ ไม่คะ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะ” ฉัน เขิล งง และสับสนไปหมด ใจก็เต้นเร็วซะยิ่งกว่าแร็พซะอีก เลยรีบๆตอบแล้วเดินออกมา
ฉันคุ้นกับสายตาคู่นี้จริงๆนะเขาเป็นใครนะ จะใช่คนที่เคยช่วยชีวิตฉันไว้รึเปล่า.... เขาคือ เจ้าของสร้อยที่ฉันใส่ติดตัวมาตลอดตั้งแต่วันนั้นรึเปล่านะ .................. ฉัน สับสน จริงๆๆๆ
Aon Talk –
‘ เฮ้อ เสร็จซักที !! สบายท้องจริงๆเล้ย ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เฮ่ย นี่กี่โมงแล้ววะ อ้าว ชิบหายยยยยยยยยยยยยยย....... นี่ผมรบกับข้าศึกเป็นครึ่งชั่วโมงเลยหรอเนี่ย ตายๆๆๆๆๆ พี่กวาง พี่แก้ม พี่แคน แม่งต้องเอาผมตายกิจกรรมเริ่มยังวะเนี่ย’
‘ ผมรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ หาทางกลับลานXXXX ‘
ปึก
อ้าว เฮ้ย นี่ผมวิ่งไปชนใครฟระ ซวยชะมัดเลย เธอกำลังจะล้มลงไปที่ถนนแล้วครับ พอดีกับมีรถสวนมา ด้วยสมองอันชาญฉลาด ปานลิงของผม ทำให้ผมรีบคว้าเอวของเธอไว้ และด้วยแรงเหวี่ยง ทำให้หน้าของเธอ ชิดกับผม ระยะไม่ถึงหนึ่งเซน เลยด้วยซ้ำ ผมกำลังหายใจรดหน้าเธออยู่
ให้ตายสิเธอลืมตาขึ้นมาสบตาผม แก้มป่องๆ หน้าขาวใส และแววตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น เธอกำลังมองผมอยู่ ทำไมผมถึงใจเต้นขนาดนี้นะ ดวงตาคู่นั้น ผมคุ้นมากเลยอะ
“เป็นอะไร รึเปล่าครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า ? ผมขอโทษจริงๆๆ” ผมรีบปล่อยเธอ และถามด้วยความเป็นห่วง เพราะผมเริ่มรู้สึกผิดแล้วสิ ที่วิ่งไปชนจนเธอเกือบจะล้มลงไปให้รถชนแล้วอะ
“ ไม่คะ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะ” เธอตอบแล้วรีบเดินจากผมไปเลย
‘ใจผมสั่งให้เรียกเธอไว้ ทำไมปากผมมันถึงไม่ทำงานฟระ ‘
เมื่อ 7 ปีก่อน ผมกำลังขี่จักรยาน กำลังจะรีบไปทำธุระ ผมเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก คนนึง กำลังเล่นอยู่กับเพื่อนเด็กๆของเธอ ข้างๆสระน้ำ แล้วจู่ๆ เธอก็ลื่นตกลงไป เพื่อนๆของเธอทำอะ ไรไม่ถูก ผมเลยรีบตรงเข้าไปช่วย เธอขึ้นมาจากสระน้ำ เธอสำลักน้ำหน้าซีดเลยอะ ผมกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร เลยใช้ให้เด็กที่เล่นด้วยกันไปตาม พ่อแม่เธอมา ส่วนผมก็ปั๊ม หัวใจให้เธอ และผายปอดให้เธอด้วย
ไม่นาน เธอก็รู้สึกตัว แล้วพ่อกับแม่ของเธอก็มาพอดี พวกเขาเลยรีบพาเธอไปโรงพยาบาล โดยไม่ลืมที่จะหันมาขอบคุณผม ยกใหญ่
ผมเองก็รีบไปกลับบ้านเปลี่ยนชุดเปียกๆๆๆ แล้วรีบไปทำธุระต่อ
ไม่กี่วันต่อมา ผมก็เพิ่งรู้ว่า สร้อยที่เป็นมรดกตกทอดรุ่นปู่ย่าตาทวดของผมที่ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง มันหายไป พร้อมกับที่ผมไปช่วยเธอ
เพราะเหตุการณ์มันผ่านมานานแล้ว ผมเลยจำหน้าเธอได้เลือนรางมาก
เธอจะใช่เด็กผู้หญิงคนนั้นรึเปล่านะ ................. จะใช่เด็กน่ารักคนนั้นรึเปล่า จะใช่คนที่ผมตามหามาตลอด7ปี รึเปล่า
ความคิดเห็น