พลิกล็อคใจ ใช่ที่เธอ

ลำดับตอนที่ #20 : บทที่17: เเค่พิสูจน์

Aon  Talk –

                “ เฮ้อ  พี่กวางนะพี่กวาง  ใช้งานมันแต่เด็กปีสอง  อีพวกปีหนึ่งเนี่ย  ชิวจริ๊งๆๆ” ไอบูรณ์หนุ่มหล่อหน้าตี๋เพื่อนของผมบ่น

                “ มึงก็เลิกบ่นเหอะ   กูรำคาณ   แทนที่มึงจะบ่นเนี่ยนะมึงเอาเวลาไปหาวิธีจีบน้องแบมบี้ดีกว่า  มึงชอบไม่ใช่หรอ

น้องเค้ายิ่งคาสโนวี่ตัวแม่ด้วยนิ ได้ข่าว” ผมบอกไอบูรณ์

                ครับ !  ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปตามที่พี่กวางพี่สาวแสนสวยมารยาซะด้วย (อุย ล้อเล่น)  นัดไว้

นั่นไงผมเห็นละศาลาจุดนัดหมาย  ใครฟะ!  นั่งกันอยู่สองคน  ใช่น้องเชอรีนรึเปล่า  แล้วอีกคนผู้ชาย  ไอหน้าหล่อนี่หว่า  ทำไมไอหล่อดิวถึนั่งอยู่ข้างเชอรีนวะ  น้องแบมบี้อะ  ทำไมไม่อยู่กับเชอรีน  แม่ง! ขัดใจ

                “ท่าทาง  มึงจะเจอมารหัวใจแล้ววะ” ไอบูรณ์เริ่มเอ่ยปากแซวผม

                “ ใครบอกมึงว่ากูชอบเชอรีน  ไอบูด” ไอบูดเนี่ยเป็นอีกชื่อนึงเวลาผมเรียกมันตอนมันขัดใจผมอะ

                “ ปากแข็งนะ ไอเฉื่อย  สายตามึงนะชัดเจนเลยนะ  ถ้ามึงไม่เอื่อยเฉื่อยไม่รีบจีบน้องเค้า  มึงแห้วแน่” บูรณ์ยังคงพูดต่อ

‘โถ่เว้ย ! เสือกจี้ถูกจุดอีกไอบูดเอ้ย  ตากูบ้างนะมึง  กูจะเอาให้มึงหงายเงิบเลย สาด’ผมได้เต่คิดอาฆาตแค้นมัน

“หวัดดีน้องเชอรีน  น้องดิว  นี่มากันแค่นี้หรอ  แบมบี้ละ” ไอบูรณ์เริ่มทักทายน้องเขาก่อนทันทีที่เดินถึงศาลา

                “ แหมะ  มาถึงก็ถามถึงแต่แบมบี้เลยน้า    แบมบี้ไปเข้าห้องน้ำนะคะ  เมื่อกี้มันนั่งกินขนมแล้วเปรอะ สงสัยมันกลัวเจอพี่แล้วไม่สวยละมั้ง อิอิ” เชอรีนตอบยิ้มระรื่น

                “ หวัดดีครับพี่” ดิวเอง ก็ทักทายพวกผมกลับเช่นกัน   แต่ผมไม่มีอารมณ์อยากจะยุ่งกะมันเลยฮะ

                “ พี่อ้นเปนไรป่าวคะ  ดูอารมณ์ไม่ดีเลยอะ  พี่กวางให้ทำงานเหนื่อยหรอ” เชอรีนถามผมหน้าตาบ้องแบ้ว

                “ มันกำลังอิจฉาคนอยู่นะ ฮ่าๆๆๆๆ” ไม่ทันที่ผมจะตอบ  ไอบูด แม่งก็ปากดีตอบไปเรียบร้อย

                “อ๋อ  ป่าวๆ หรอกครับ ^ ^ " ผมรีบปฏิเสธ

                 " นั่นไงแบมบี้  มานู่นเเล้ว"  เชอรีนบอก
                 "อ้าวพี่บูรณ์  พี่อ้น  หวัดดีคะ   กินไรกันมายัง" แบมบี้เริ่มโปรยยิ้มหวานให้ผมเเละไอบูด

                 " กินมาเเล้วละครับ  " บูรณ์รีบตอบ

                 "อ่าวเเล้วนี่ยังขาดใครอีกละ"  ผมถาม
  
                 " ไอตั้มนะ  เห็นบอกไปลากตัวน้องดี  อีกสักพักก็ถึง" เชอรีนพูด
                 " เเล้วก็ยัยแอ๊ปเปิ้ลครับ ไม่รุ้  รู้เรืองรึเปล่า" ดิวบอกต่อ
                 " งั้นน้องดิว  โทรตามให้หน่อยได้ป่าวครับ  วันก่อนพี่กวางจับคู่ให้ น่าจะแลกเบอร์กันไว้บ้างนะ " ผมรีบบอกน้องดิว เเละตอกย้ำว่า แกต้องคู่กับน้องแอ๊ปเปิ้ล  อย่ามายุ่งกับเชอรีน

                  " เอ่อ ....  ก็ได้ ครับ"  ถึงดดิวจะทำหน้าไม่พอใจเเต่ก็ลุกออกไปโทรตามน้องแอ๊ปเปิ้ลให้
 

                  ในที่สุดมันก็เดินออกไปซักที ไอมารผจญ  ไอหน้าหล่อ  ไอหุ่นดี  นี่ผมด่าหรือชมมันเนี่ย  เอาเถอะที่เเน่ๆ  ผมเบื่อมัน  เซงมัน
ว่าเเต่นี่น่าจะเป็นโอกาสเหมาะเเล้วนะที่ผมจะถามในสิ่งที่ผมอยากรู้

                   " เอ่อ  ขอโทษนะครับ พี่อยากถามอะไรหน่อย" ผมหันไปทางน้องเชอรีนเเละเเบมบี้
                   " อ๋อ  คะ ถามสิ  ถ้าตอบได้จะตอบนะ" แบมบี้ยิ้มตอบ
                   " คือ  มีใครว่ายน้ำไม่เป็นมั่งมั้ยเอ่ย" ผมเริ่มยิงคำถามที่จะพิสูจน์ความคิดของผม

                   " แบมบี้คะ  แบมบี้ว่ายน้ำไม่ค่อยจะเป็นเท่าไร" แบมบี้ตอบทันที
                   " ชรีน ว่ายได้คะ " เชอรีนของผมตอบ  
              


                  เฮ้ยอ่าวหรอ !  ถ้าเชอรีนว่ายน้ำเป็น งั้นก็เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ยที่เธอจะจมน้ำนะ
                  ไม่หรอกๆๆๆ  ลองถามอีกคำถามเลยละกัน

                  " น้องๆๆ เเล้วบ้านใครอยู่เเถว WWERR หมู่บ้าน TTYY บ้างปะ?" ผมถามคำถามที่สอง
                  " ไอเเบมคะพี่อ้น" เชอรีนของผมตอบตาใส


                    ทำไมผมถึงไม่อยากได้ยินคำตอบแบบนี้เลยฟระ  ทำไมผมถึงคุ้นว่าผู้หญิงที่ผมช่วยไว้เป็นเชอรีนละ
                   " มีไรรึเปล่าคะพี่อ้น" แบมบี้ถาม


                    " อ๋อ  เปล่าครับคือพี่ เเค่อยากเก็บข้อมูลนะ เพราะเดี๋ยวเราอาจต้องไปถ่ายทำกันนอกสถานที่หนะ" ผมรีบหาข้ออ้าง


                    "มาเเล้วครับ  อ่าวน้องดี ไหว้พวกพี่ๆเขาดิ เป็นเด็กภาษาไรเนี่ยมือไม้เเข็ง" น้องตั้มที่เพิ่งมาถึง  พาน้องผู้หญิงอีกคนที่น่าจะเรียนเเค่ ม.ปลาย มาด้วย พร้อมเเนะนำให้ทุกคนรู็จัก

                    ไม่นานดิวก็ตามมาสมทบ พร้อมกับ  แอ๊ปเปิ้ล
                    " ไปนานเลยนะดิว   เป็นไงมั่งเเอ๊ปเปิ้ล " เชอรีนทักทายอย่างสดใสเช่นเคย

                    ซักพักใหญ่ๆ พี่กวางก็มาถึงที่นัดหมาย

                   " เอาละ งานที่ต้องทำ
                             ดิว  แอ๊ปเปิ้ล  พวกเธอสองคน ขึ้นไปที่ตึก hj ตอนนี้เลย เพราะพี่นัดครูสอนเเอคติ้งมาให้พวกเธอเเล้ว เเละพวกเธออาจจะต้องเเยกซ้อมกับคนอื่นนะ 
                             ตั้ม  กับน้องดี คนเก่งของพี่ ไปตึก gk นะคะ ที่นั่นเป็นห้องซ้อมชั่วคราวนะ เดี๋ยว พี่จัดห้องเหมาะเมื่อไรค่อยมาทำเมโลดี้ด้วยกันที่ห้องของพวกเราเองละกัน
                              แบมบี้    บูรณ์  เดี๋ยวพวกเธอสองคนมากับพี่ เราจะมาคุยเรื่องบทกัน

                            เชอรีน  เพราะว่าเราเต้นเก่งอยู่เเล้ว คงช้เวาลาไม่นานในการซ้อม  อีกอย่างพี่ขอให้ครูตุ๊กตา ครีเอตท่าให้เเล้ว เพราะงั้นอีกสองวันค่อยไปหาครูตุ๊กตาที่ตึก mn ยังไงวันนี้ก็ไปช่วยอ้นมันก่อนละกัน
                             อ้น  แกไปจัดการชมรมมั่วสุมของพวกแกซะให้เสร็จ  สั่งมาหลายวันเเล้วนะยะ" พี่กวางที่มาถึง  ก็ไม่รอให้เวลาผ่านไปอย่างชักช้า  รีบสั่งๆแล้วออกไปทันที  โดยที่ไม่ลืมลาก  ไอบูรณ์ กับเเบมบี้ ไปวางบทกันด้วย
                             ตั้มกับน้องดีก็จูงมือกันไปตึก gk อย่างว่าง่าย  ดูจะมี ไอหล่อดิว กับน้องแอ๊ปเปิ้ลเนี่ยเเหละที่มีปัญหา  ทะเลาะกันไปตลอดทาง

 
                           คงเหลือผม กับเชอรีนสินะ
                           " ไปกันเถอะ เชอรีน " ผมหันไปยิ้มให้เธอ  
                           " เอ่อ คะ  " เธอตอบเขิลๆ  








 

              ทำไมนะ  คำถามที่ผมถามไป  กลับเป็นเเบมบี้  คือคำตอบละ   ทำไม   เเล้วความรู้สึกคุ้นเ คยอย่างนี้    อบอุ่นอย่างนี้เวลาอยู่ใกล้เชอรีน  มันเป็นเพราะอะไรนะ

             ยังไงซะผมก็ต้องหาให้เจอ  ผมต้องหาผู้หญิงคนนั้นให้เจอ