พลิกล็อคใจ ใช่ที่เธอ

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 13 : ขัดขวาง

Cherreen  Talk –

                ‘อาบน้ำเสร็จแล้ว  สบายตัวชะมัดเลย .....อืมเริ่มจะหิวแล้วละ   ชวนไอแบมไปกินที่โรงอาหารดีกว่า’ แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะใส่สร้อยของคนสำคัญที่ฉันถอดไปตอนเล่นเกมส์หรอกนะ

                “แบม เว้ย  หิวๆๆๆไปกินข้าวกัน “  ฉันชวนไอแบมไปกินข้าว

                “ เออ   ไปๆๆๆๆ     ไม่โทรชวนไอตั้มด้วยอะ”  แบมบี้ถาม

                “ โอเคร   เดี๋ยวโทรชวน”  ฉันกดโทรศัพท์หาตั้ม

              




                ตู๊ด

                ตู๊ด

                ตู๊ด

               




                “ เหวยๆๆ ฮัลโหล  ว่าไงไอชรีน” เสียงตั้มลอดออกมาตามสายโทรศัพท์

                “ ฉันจะชวนแกไปกินข้าว  ไปป่าว” ฉันเข้าเรื่องทันที

                “ พวกแกไปเหอะ  เดี๋ยวกูไปหาน้องดีก่อน  เรื่องงานวันนี้อะ” ไอตั้มตอบ

                “แกจะรีบอะไรขนาดนั้นวะ” ฉันสงสัย

                “ เอ่อ..  แบบ  ...อืม  พี่กวางเขาเร่งไง” ทำไมมันต้องตอบตะกุกตะกักขนาดนั้นด้วยวะ

                “ ฮั่นแหนะ  แกคิดถึงอยากเจอน้องดีเร็วๆก็บอกมาเหอะ  ลีลาวะ  ไปเหอะไป  ไม่กวนก็ได้  ชวนน้องเขามาให้ได้นะแก  บับบาย” ฉันย้ำมันให้ชวนน้องเขามาให้ได้ ก็น้องดีอะ ถ้าได้มาร้องนำ  งานเราคะเเนนทะลุหอไอเฟลเเน่  เสียงน้องเขาทรงพลังซะขนาดนั้น  

                น้องดีเนี่ย  เป็นน้องข้างบ้านไอตั้มเองอะ  ตอนเด็กๆเราก็เล่นกันบ่อยๆ

                “ไปได้ละไอแบม    ไอตั้มมันไม่ไป” ฉันบอกแบมบี้และลากแขนเธอไปกินข้าวทันที   ก็ฉันหิวจะตายอยู่แล้วนินา

                “แกยังไม่   เลิกตามหาเจ้าของสร้อยเส้นนั้นอีกหรอวะ  ร้อยชาติแล้วนะแก”  ไอแบมบี้ถามขึ้นระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกันอยู่

                “ก็ฉันแค่อยากขอบคุณเขาที่ช่วยฉัน  และคืนสร้อยเส้นนี้ให้คนนั้น  ก็เท่านั้นเอง” ฉันตอบส่วนนึงที่ฉันคิด  แต่จริงๆแล้ว  ฉันก็อธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูกเหมือนกัน  ฉันอยากเจอเขามาก  มากกว่าที่จะพูดคำว่าขอบคุณ....

                “เฮ้อ  ขอโทษจริงๆวะ  ฉันก็น่าจะถามชื่อเขาก่อน  แล้วความจำปลาทองอย่างฉันก็เสือกจำหน้าไม่ได้ด้วย แบบคนแม่งรีบจัด   รนรานห่วงแกจะจมน้ำตาย  ไม่ได้มองอะไรเล้ย”แบมบี้พูดอย่างสำนึกผิด

                “ฮ่าๆ  ช่างมันเถอะแต่เพราะจมน้ำตอนที่ไปเที่ยวเล่นบ้านแกครั้งนั้นแหละ!!  ฉันเลยต้องไปเรียนว่ายน้ำเป็นเดือนเลยอะให้ตายๆ”  ใช่เพราะฉันจมน้ำ  พี่ฌานพี่ชายสุดหล่อของฉันเลยพาฉันไปว่ยน้ำกับพี่แกทุกวัน  ฮ่าๆๆๆๆๆ

                “รีบๆ  กินข้าวเหอะๆ  ฉันติดเรียลลิตี้โชว์อยู่  เดี๋ยวดูไม่ทัน” ไอแบมรีบพูด เพราะเห็นฉันกินช้ากว่ามัน

                >..<        ยัยกินจุเอ้ย   ทำไมไม่อ้วนฟระเนี่ย

 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

                ‘ ข้อสันนิษฐานของผมต้องใช่แน่ๆ  ผมจะไม่มีทางให้เขาหากันเจอ  ไม่มีวัน’  ผู้ชายคนนึงที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังของสองสาวได้ยินคำพูดของทั้งคู่ชัดเจนทุกถ้อยคำ................