[Jrock gather fic] สยบหัวใจนายคาสโนว่า story2 in Versailles

ลำดับตอนที่ #8 : go to paradise K.T.F. >>>100%

[ Hizaki dasu ]
                       "ตื่นเต้นอะ วันนี้จะได้ไปแข่งแล้วอ่า"
                       เทรุคุยกับยูกิด้วยเสียงอันดังอยู่ข้างนอก ทุกคนวุ่นวายกันใหญ่ ฉันเดินไปมาเข้าๆออกๆบ้านดนตรีเพราะต้องขนเสื้อผ้าขึ้นไปบนรถทัวร์ ว่าแต่ทำไมรถหรูจังฟระ อีตาคามิโจหรือใครไปติดต่อทัวร์มาล่ะเนี่ย...
                        
                       "ก็บอกแล้วนิว่าไม่ว่าง! ทำไมต้องโกรธด้วยวะ ถามหน่อยดิ๊ ถามหน๊อย!!!!!!"
                       เสียงของจิยุดังขึ้นเหมือนตวาดใครสักคน ทกคนที่กำลังวุ่นวายรีบหันไปมองทันที ภาพที่เห็นคือทาเคะรุยืนเท้าสะเอวต่อกรกับผู้เป็นแฟนอยู่...
                       
                       "อย่ามาทำหน้าทำตาหยิ่งใส่พี่นะ!" ทาเคะรุไม่ฟัง แถมยังยื่นหน้ายื่นตาใส่จิยุซึ่งอายุมากกว่า1ปีอย่างไม่กลัวเกรง ทะเลาะไรกันเนี่ย???
                       มัตตันกับยูจิเดินมาพอดี ในมือยูจิมีไม้ซายโลโฟนคู่หนึ่งอยู่ เมื่อมัตตันเห็นเด็กในสังกัดทะเลาะกับจิยุเพื่อนซี้ เลยรีบผลักยูจิที่เดินคู่กันออก แล้ววิ่งเข้าไปยืนข้างทาเคะรุ ก่อนจะช่วยทาเคะรุจังกรี๊ดใส่หน้าจิยุ ด้วยความโกรธ จิยุกระชากไม้ซายโลโฟนจกมือยูจิ และใช้มัยทิ่มแทงลงไปในคอเสื้อของทาเคะอย่างแรงโดยไมใครคาดคิด...
                       ก่อนจะจากไปอย่างหัวเสีย...
                       ทุกคนที่เห็นตกใจมากถึงมากที่สุด ทาเคะรุบ่นงุบงิบ ก่อนที่จะดึงไม้ฯออกแล้วส่งคืนให้ยูจิ ที่กำลังจะเลือดกำเดาไหล....
                       
                       "ฮิซากิจ๋า นี่ไมค์"
                       คามิโจส่งไมค์ให้ฉันก่อนที่จะขึ้นไปบนรถที่กำลังจะแล่นออก แล้วก็ตั้งตนเป็นพิธีกรคู่กับฉัน
                       
                       "สวัสดีค่ะ ดิชั้น...เอลิซซาเบธ ^O^"
                       
                       "สวัสดีครับ ผม....เอ่อ....ดอมินิก" ผลคือทุกคนในรถหัวเราะกันยกใหญ่ แล้วมิยาบิกับโชก็ตะโกนคำว่า 'ดอมินิก' ดังลั่น... 

                       "เอิ้กซ์ๆๆๆๆๆ ถามจริง ตอนตั้งชื่อใครคิดให้เนี่ยลูกพี่"
                       โชพูดเรียกเสียงฮาอีกครั้ง

                       "คือยังงี้น้อง มันเป็นนามนักบุญที่ชาวคริสต์ทุกคนต้องมีไว้นำหน้า พี่นับถือคริสต์ไง นิกายโรมันคาทอลิก ของพี่ก็ดอมินิก ของเจ๊เค้าเอลิซซาเบธ ของยูกิก็ยอแซฟ ของเทรุก็มารีอา ส่วนของจัสมินไม่แน่ใจ เพราะนับถือนิกายโปรแตสแตนด์"

                       "ว่าไงจัสมิน"

                       "จ๋า...ว่าอะไรนะป๋า~~~"
                       ทุกคนในรถโห่จัสมินทันที... เพราะมัวแต่แต่งหน้าเลยไม่ได้ฟังที่ตาคามิโจพูดเลยสักคำ 
                       
                       "โอ้ยยยย มินเอ้ยยย ไปๆๆๆ ไปเลยน้อง กลับลอนดอนไปเลยไป๊!!!"
                       คามิโจไล่จัสมินใหญ่ 5555+ ลูกครึ่งอังกฤษก็งี้

                       "โอ้ยยยย ไม่หรอกคามิโจ จัสมินเค้าจะอยู่เฝ้านิยะ"
                       ฉันแซวบ้าง เกิดเสียงโห่ปนฮาขึ้นอีกครั้ง ก็จัสมินแอบชอบนิยะอยู่หนิ
                       
                       "ป๋า!!! ป๋าอย่าแซวพี่เค้าเดะ พี่เค้าเขิลล์" โยมิที่กำลังทาลิปมันช่วยจัสมิน


                       55555555+ แบบนี้โดนคามิโจแซวแน่


                       "อะไรอะโยมิ ฮั่นแน่ๆๆ ชอบมาทำตัวเตี้ยใส่พี่ ไปหาไอ้บอดรุกะเลยไป๊"
                       เสียงโห่อีกแล้ว
                       
                       "รุกะว่าไงจ๊ะ!!!!" ฉันถามรุกะที่นั่งหลังสุด

                       "สบายดีไหม ท่าทางเครียด" คามิโจถามบ้าง

                       "สุดๆเลยลูกพี่ เครียดมาก ข้างขวาก็เรย์ตะ ซ้ายก็นิยะ แมร่ง!!! เหมือนนั่งหน้าหลุมศพในป่าช้าเล้ยยยยยย" ฮาอีกแล้ว

                       "เอ้าๆๆๆ พอๆๆ มาคุยเรื่องซีเรียสกันบ้าง" คามิโจหลับตาแล้วตีหน้าขรึม แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวปล่อยขำออกมาดังก๊ากซึ่งเป็นเหมือนชนวนจุดไฟให้ชาวบ้านขำไปด้วย...

                       "เอ้า คราวนี้เอาจริงแล้ว พี่จะพูดเรื่องการแต่งตัวของนักเรียนหญิง มัตตันออกมานี่" มัตตันเดินออกมา

                       "มัตตันยังสาวยังแส้ มีผมหงอกแล้วหรอ"

                       "ป๋าบ้า!!! ไม่มี"
                       
                       "พอเลยย เจอแล้ว จุดน่ารำคาญที่1 แป้ง... หน้ากับคอคนละสีซึ่งเป็นอะไรที่ชอบทา โดยเฉพาะแบบเป็นตลับ ซึ่งทาได้ตลอดเวย์"

                       "จุด2ขอบตา กรีดอายเลนเนอร์กันจนกันเหมือนแอล เดธโน้ตผสมหลินฮุ่ย เหมือนคนอดนอนเลยว่ะน้องมัต"

                       "จุด3 คอนแทคส์เลนส์ ชอบใส่กับชิปไหเลย แมร่งเอ้ยยยย ผู้ชายเลยใส่ตามแล้วนะเฟร้ยยย ในฐานะที่เป็นผู้นำพี่ยอมไม่ได้ เมื่อเช้าไอ้โชแมร่งก็ใส่ ใส่คนเดียวมุงอย่างกับเกิดอุบัติเหตุรถชนตาย"

                       "จุด4 ทาอุทัยทิพย์ โอ้ยยยน้องเอ้ยย แดงยังกับกินลาบเลือด นี่ขนาดพูดแล้วก็ยังมีคนทา.............เทรุจ๋า.........."

                       "จ๋าๆๆๆ" เทรุรีบเงยหน้าขึ้นมามอง ตาบ้านี่จะแซวอะไรน้องชั้นอีกเนี่ย

                       "จะทาให้สวยไปไหน? ยูกิก็อยู่ข้างๆแล้ว"

                       "หิ้ว!!!! รักกันฟ้าถล่มเลยเว้ย~~~" โห่จนฉันเขิลล์แทนเลย
                       คามิโจไล่ระดับมาจนถึงกระโปรง

                       "เนี้ยยยย เนี่ยยยๆๆๆๆ ชอบสั้นกันดีนัก เดี๋ยวพับ เดี๋ยวไปตัด จะเอาไงฮะบอกมา!!!!!!" คามิโจตะโกนดังจนเทรุสะดุ้ง

                       "อุ้ย! ป๋า....เสียงดัง!" 
                       
                       "อะไรจ๊ะ -.,- ตกใจหรอ มามะ ป๋าปลอบขวัญให้ O.,O"
                       คามิโจยื่นหน้าเข้าไปทำท่าจะจูบเทรุ ซึ่งตอนนี้ยูกิมองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

                       "อ๊ะๆๆๆ ล้อเล่น ยูกิหึง!!!" โห่อีกแล้ว เขิลล์แทนจริงๆนะเนี่ย-/////-
                       
                       "เอ้าๆๆๆ ถึงแล้ว มีไรจะถามไหม"

                       "มีๆๆๆๆ" ซางะจังถาม

                       "เค้าอยากเห็นหน้าพ่อแม่ไอ้โชอ่ะฮิตเลอร์~~ ลูกแมร่งโคดกวนทีนเลย"
                       5555+ นี่ถ้าฉันตอบ ฉันจะไล่ไปถามไอ้เสือ เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับโช แถมตอนนี้ยังคบกับซางะด้วย

                       "แม่มันเห็นได้ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ส่วนพ่อแนะนำให้หาซีดีมาดู"

                       "เรื่องไรอะ???"

                       "มีสองเรื่อง เดี่ยว8กับจอมตลกมิสเตอร์บีน"
++++++++++++++++++
จบแล้วจ้าตอนนี้ 
ช่วยเม้นให้กำลังใจหน่อย

ถ้าเรื่องยาวมากกว่า10ตอนจะเป็นไรไหมเนี่ยยยย