ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Jrock gather fic] สยบหัวใจนายคาสโนว่า story2 in Versailles

    ลำดับตอนที่ #5 : Fighting...

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 191
      1
      11 ส.ค. 53

    [[[ Yuki dasu ]]]
                             
                            เวลาเที่ยงตรง
                            ผมนั่งกับพรรคพวกในโรงอาหารตามเคย ในมือผมมีกระดาษแผ่นนึง กระดาษแผ่นนี้...เอ่อ...ตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบอก...ความในใจให้เทรุ 
                            แต่มันจะส่งออกไปไม่ได้เด็ดขาด! ถ้าผมยังไม่บอกเลิกกับเรียวเฮซะก่อน!
                            
                            "เป็นไรลูกพี่ ท่าทางอิดโรย"
                           
                            "โดนฮิซากิจังปารองเท้าน่ะสิ อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี Y^Y"
                            
                            "ไม่เป็นไรหร๊อกก เดี๋ยวมื้อเที่ยงนี้ผมเลี้ยง^_^"
                            เจ้ารุกะพูดอย่างร่าเริงแล้วควักเงินในกระเป๋าออกมาเป็นปึก???
                           
                            "เฮ้ย! ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะฟระ รุกะ" มิยาบอเสนอหน้า

                            "มีเจ็เลี้ยงเว้ย! เด็กนานาชาติเกาหลี ชื่อฮี...ฮี...ฮีชอลอะไรสักอย่าง"
                            
                            "เจ๋งนี่หว่า ได้ใจเด็กเค.ที.เอฟ. ซะด้วย แต่เจ็แกอยู่ม.6ไมใช่หรอ"
                            ลูกพี่ผมพูดนะ ผมเปล่า(รีบปฏิเสธ) ถามหน่อยมีอะไรที่พี่แกไม่รู้บ้าง

                            "เรานั่งรถไปเซ็งท่านกันเต๊อะ~~ ปีนกำแพงกันไป" จิยุเสนอ 

                            "555+ ดีๆ ส้า...ธุ... ขอให้พี่ฮิซากิจับได้ด้วยเทิดด" ไอ้โชปากเสียอีกแล้ว
                            "แกนี่มันกวนteen ได้ทุกที่ทุกเวลาทุกสถานการณ์จริงๆเลยโช..."
                            
                            พวกผมค่อยๆเดินกันไปที่หลังสุสานที่ไม่ค่อยมีใครอยู่ เพื่อนั่งรถเมล์ไปต่อกันที่เซ็นทรัล โดยแยกกันเป็น5กลุ่ม เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต และเพื่อช่วยพยุงพี่เสือข้ามไปด้วย (เป๋)
                            .........................................................................
    [[[ Kamijo dasu ]]]
                            
                            ผมนั่งรถเมล์มาลงที่เซ้นนทรัล (ออกสำเนียงอังกฤษนิดนึง) กันด้วยความปิติยินดี แต่ยังไงก็ต้องระวังพวกเสื้อแดง (สารวัตรนักเรียน ที่มีผ้าแดงคาดไว้ที่แขนเป็นสัญลักษณ์ มีหน้าที่คอยตรวจที่ห้าง) ไว้ก่อนแหละ
                            พวกผมมาต่อกันที่ร้านสิบสามเหรียญโดยไม่ต้องคิด ก่อนที่จะนั่งโต๊ะแล้วสั่งอาหารกันอย่างไม่เกรงใจคนจ่าย 
                            
                            "เวลาเรียนเเบบนี้พวกสาวๆก็หนีเรียนมาห้างแบบพวกเราหรอเนี่ย"
                            
                            "ยูกิ แกใช้เวลาช่วงนี้โทรไปบอกเลิกเรียวเฮของแกสิ"
                            มีเสียงเรียกร้องอีกมากมายดังมา ผมเลยสะกิดยูกิให้บอกเลิกซะเลย
                            มันกดโทรศัพท์อย่างรวดเร็วแล้วรีบเปิดลำโพง ซักพักก็มีสัญญานดังขึ้นว่ารับสายแล้ว...
                            
                            Bonjour ยูกิ~~ ไม่คิดเลยว่าจะโทรมาเวลานี้ อยู่ไหนเนี่ย)))
                            
                            เอ่อ มีเรื่องจะบอกเธออย่างนึงน่ะ เธอจะรับฟังฉันได้ไหม (เสียงเศร้า)))
                            
                            จ้า! บอกเลย เรารับฟังได้เสมอ)))
                            
                            พวกเราน่ะ...เลิกกันเถอะนะ...)))
                            
                            ยูกิ...))) ปลายสายน้ำเสียงแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด ยูกิทำหน้าตาเหมือนอยากจะร้องไห้ใส่พวกผม จนแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหว...
                            
                            ฉันอยากจะอยู่คนเดียวซักพัก ฉันเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง
    สักพัก)))    ยูกิบีบน้ำตาได้น่าหมั่นไส้มาก ทั้งๆที่สายตาเศร้า แต่ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มอย่างเลือดเย็น...    
                            
                            ตะตะตะตาม ตามใจนายเถอะ แค่นี้นะ))) 
                            ยูกิกับพวกผมหัวเราะกันคิกคัก อย่างอารมณ์ดี นี่แกไม่รู้สึกผิดอะไรเลยใช่ไหม?

     

                            ........................................................................

                            หลังจากที่พวกผมกินข้าวกันเสร็จแล้ว เราตั้งใจว่าจะกับแต่ไอ้อ้อยชวนไปดูพริตตี้ที่โชรูมเค้ามาจัดแสดง ก็เลยไปซะ
                            ก็น้องชวนทั้งทีอะไม่ไปได้ง๊ายย 55+ -.,-
                            
                       ผ่านไป 10. น. ..........
                            ผมรู้สึกได้ทันทีว่าพวกเสื้อแดงมองผมอยู่ เลยรีบสะกิดน้องๆให้รู้ตัวกันก่อนที่จะสายเกินไป....ว่าแต่พริตตี้นี้ก็เซะซี่ดันะ -///-

                           

                            "คามิโจ นายกรุณากลับโรงเรียนกับพวกเราด้วย นายถูกจับแล้ว"

                            นั่นไง โดนเข้าจนได้... ผมสะบัดมือมันออกก่อนที่จะร้องสุดเสียง...

                           

                            "หนีเรววว โดนพวกเสื้อแดงจับได้แล้ววว >O<"
                               
      .............................................................
                            

                            555+ ไม่ว่าจะหนียังไง พวกเราก็โดนจับจนได้ ที่จริงก็เกือบรอดหรอกนะ...
                            ถ้าไอ้เสือบ้าไม่บอกที่ซ่อนให้เสื้อแดงรู้!!!!!!!!!!
                            
                            "พวกนายเซ็นชื่อยอมรับ ตรงนี้ด้วย"
                            เสื้อแดงยื่นปากกาให้ผม... 
                            แต่รุกะยื่นแบงค์500ให้มันแทน...
                            
                            "อ๊ะ! นี่มัน..." เจ้าพวกเสื้อแดงมองเงินนั้นไม่วางตา

                            "เอาไปเถอะนะ ขอเพียงปล่อยพวกเราเท่านั้น ทุกอย่างก็จะเป็นของนาย O3O" รุกะแสยะยิ้ม แล้วยื่นให้เสื้อแดงคนละใบ
                            ก่อนที่พวกผมจะคุยกันบนรถเมล์อย่างสบายใจ...
                            
                            "เสือ แกจะบอกทำไมวะว่าพวกฉันหลบอยู่ที่ไหนบ้าง -3-"
                            เมื่อผมประท้วง เสียงโวยวายของคนอื่นก็เริ่มดังตาม
                            
                            "โธ่! ก็ดูพวกแกดิวะ วิ่งหนีกันไม่รอเลย ฉันโดนจับอยู่คนเดียวอะ แบบนี้มันยุติธรรมซะที่ไหน" ไอ้เสือชี้แจง... 
                            แล้วก็บอกว่าใครไปซ่อนที่ไหนบ้าง....
                            ผมกับยูกิไปซ่อนในห้องน้ำญ. เพราะมันมีแต่ผู้ชายคงไม่หน้าด้านเข้ามาแบบผมหรอกน่า มิยาบิไปยืนรวมกับพวกหุ่นโชว์เสื้อผ้า ไอ้โชลงไปซ่อนในโอ่งที่มีน้ำที่ตั้งอยู่แถวนั้น ไอ้ไก่กับอ้อยวิ่งไปซ่อนใกล้ถังขยะ นิยะรุกะไปหาหนังสือพิมพ์บังหน้า ส่วนไอ้จิทยูทก็ไปหลบใต้ท้องรถที่จัดแสดงอยู่...
                            
                             พึ่งรู้นะเนี่ยว่านอกจากพวกผมหล่อแล้วยังสิ้นคิดอีก...
                             ..........................................................................
    [[[ Yuki dasu ]]] 
                             เวลาเรียนพิเศษในช่วงเย็น
                             ผมนั่งเขียนจดหมายหาเทรุอยู่ ส่วนลูกพี่แกได้รับโปรเจ็กส์ใหม่จากอาจารย์ไอจิ เรื่องการแข่งขันแห่งโรงเรียนนานาชาติเกาหลี ที่พวกเราต้องไปแข่งด้วยรวกับโรงเรียนอื่นๆอีกหลายโรงเรียนที่ไปเข้าร่วม...
                             
                             "น้องครับเงียบนะ พี่จะพูดแล้ว เงียบครับเงียบ เงียบ เงียบ เงียบ เงียบสิโว้ยยยยยย ไอ้พวกนี้หนิ พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้อารมณ์ขึ้น!!!"
                             อิอิ อารมณ์ขึ้น ผมนึกขำลูกพี่แกอยู่ในใจ...

                             "รายการที่แข่งมีดังนี้ 1.เต้นโคฟเวอร์ 2.แข่งฟุตบอล 3.แข่งวาดภาพ 4.เเข่งประกวดวงโยฯ / ดุริยางค์"
                             
                             "เรื่องเต้นโคฟเวอร์น่ะ พี่ให้หัวหน้าเครื่องคลาริเนตเป็นคนจัดการแล้วกันนะ -o-"
                             555+ ฮาจังเยย หัวหน้าคลาริเนตก็ไม่ใช่ใครอื่น พี่ฮิซากิเรานี่เอง 555+ ทำเป็นตีหน้าขรึม เดี๋ยวคอยดู พี่แกต้องเลือเพลงที่เซ็กซี่ๆให้เต้นแน่ >O<
                             
                             และแล้วพี่แกก็ยิ้มแล้วชี้ไปที่ประตู...
                             
                             "อะไรอะ^_^ เธอคนนั้นน่ะ มาสายๆกระโดดตบ20ทีเลย ^O^"
                             
                             "อะไรๆ นายคนนั้นน่ะ ^_^ โดนอาจารย์สันติเรียก แน่จริงไปเอาเรื่องครูเค้าสิ^O^"
                             ทุกคนอึ้งมากในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำไมพี่ฮิซากที่แสนดี ดีดี๊ดี ถึงไปเล่นมุกโต้ตอบกันลูกพี่คามิโจที่แสนจะ...ชั่ว =_=
                             
                             "จัดการเรื่องเต้นโคฟเวอร์ด้วยนะเธอ ฉันรับไม่ไหวห่ะ ^3^"
                             โห่หิ้ววว ลูกพี่ทำท่าเหมือนตุ๊ดหยอกกับพี่ฮิซากิด้วยความเอ็นดู 5555555+ ไม่อยากจะบอกเลยว่าโคดเหมือน 555+ ขนาดพี่ฮิซากิ 
                             
                             หลังจากนั้นพี่แกก็ให้ออกมาฝึกเดินแถว...
                             "ดูนะน้อง เท้าเป็นแบบนี้ แบบนี้... ดูนะ"
                             ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาปั้นจดหมายรักต่อไป ยากเหมือนกันนะเนี่ย ไม่เคยทำให้ผู้ญ.คนไหนเลย เพราะปกติได้แต่...เข้าด้ายเข้าเข็ม (18+) -//////-
                             สักพักฮิตเลอร์เค้าก็โวยวายอีกจนได้....
                             
                             "โธ่เอ้ย! ยูกิดูแม่นดิ บอกให้มองteen แม่นเฉือกมองหน้าตู..."
                             ฮาอีก ฮาเร็ม 

                             "เฮ้ย! นี่เอ็งหาว่าหน้าลูกพี่เค้าเหมือนteenหรอ..."
                             ไอ้โชตะโกนขึ้นมา สร้างเสียงฮาได้อีก
                             ..................................................................
    ตอนเย็นเมื่อกลับบ้าน...
                                ผมเอาจดหมายไปให้เทรุอ่านแล้ว...
                                เธอยิ้มๆแล้วก็เดินหนีไปเลย ทำให้ผมถูกพวกพี่ฮิซากิล้อกันพักหนึ่ง 55+ ผมน่ะสนิทกับเจ้เค้าอยู่แล้วไง ก็เลยจะดูคุยกันง่ายหน่อย สาเหตุที่ทำให้คุยหยอกกับลูกพี่ของผมได้เพราะเธออารมณ์ดี...
                                พอผมเดินมาหาพรรคพวก ทุกคน่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาแล้วก็ล้อเลียนกันใหญ่เลย... 
                                เย็นนี้พวกผมกะไปนั่งแซวสาวที่ร้านกาแฟเจ็หลิน ก็เลยไปกันกลุ่มใหญ่โตต มโหฬาร...
                                ผมเขินมากเลยตอนที่ไอ้โชมันแซว... มันร้องเพลงชิมิแซวผม แล้วพวกลูกพี่ก็ล้อกันใหญ่ 
                                ผมยิ้มแล้วก็เหม่อลอยไปเรื่อยเฉื่อย จนในที่สุดก็ไปเหยียบแมวที่อยู่ใกล้แถวนั้นเข้าให้ มันตกใจปีนขึ้นไปบนกำแพงแถวนั้นทันที...
                                
                                "เฮ้ยๆ แมวอะ แมว แมว..แม๊วววววววววว TOT"
                                ลูกพี่วิ่งพล่านราวกับหนูติดจั่น
                                รุกะนึกสนุก บังเกิดความคิดสร้างสรรค์...ให้น้องจับตัวลูกพี่ไว้ เเล้วเอาแมววางบนไอ้นั่น (ก็ไอ้นั่นแหละ มันมีอยู่จุดเดียว) (18+)
                               
                                "เฮ้ยยยย T__T อย่าๆๆ ไม่เอ๊า สาดดด ตูกลัว อย่าพิเรนดิเว้ย รุกะอย่านะ อย่า อย่า Y^Y"        
                                พวกเราฮากันไปได้สักพักก็ปล่อยแกเป็นอิสระ
                                พี่แกลงไปเอามือกุมหัวใจราวกับพึ่งผ่านวิกฤตชีวิตมาหมาดๆ
                                
                                "ไร้สาระว่ะ เล่นเป็นเด็กๆ"
                                เสียงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้น
                                เจ้าของเสียงเป็นผู้ชายร่างไม่สูงมาก หน้าตาเกาหลี ผมจำได้ว่าชื่อ ลีทึก อยู่นานาชาติเกาหลี ที่สำคัญ...เป็นหนึ่งในคนที่มาจีบพี่ฮิซากิด้วยนะ

                                "แล้วทำไมล่ะฟระ ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้ตุ๊ด ไอ้เอดส์..."
                                55555+ ลูกพี่โต้กลับไปอย่างรุนแรง
                                บัดนั้นทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งแกงค์มันแกงค์ผม ก็มายืนหน้ากระดานเปิดสงครามกันอย่างไม่เกรงใจ...
                                
                                "เดี๋ยวแม่เมิงเจอแม่ตูแน่สาด ไอ้จิยุ"

                                "แล้วไงล่ะไอ้เยซอง ไอ้หน้าปลาจวด บ้านขายลาบเลือด"
                                
                                "ไอ้ฟาย ขับมอฯไซค์ไปส่งแก๊ส ไอ้คิปอม"
                                
                                "คิบอมเฟ้ย ไอ้ยูจิ ไอ้ตี๋ขายน้ำตาลปี๊ป"
                                และอีกมากมายเกินพรรณา
                                .......................................................
    ในคืนนี้ เวลา 19.00 น. (นี่ดึกแล้วหรอเฮียยุ้ย)
                                
                                ผมต่อสายไปยังมือถือทายาทสาวตระกูลออริซ เพราะเพิ่งจะรู้ว่าในมือถือไอ้ลูกพี่ก็มีเบอร์ของเทรุจัง แล้วก็ไม่บอกกันเลยนะ เป็นพี่ที่ประเสริฐเหลือเกิน
                                มีสัญญานคนกดรับ ปลายสายเงียบฉี่... หรือพี่ฮิซากิจะรับนะ แต่เจ้แกคุยกับลูกพี่อยู่ไม่ใช่หรอไง...
                                คงคุยกับมันจริงๆแหละ ดูหน้าพี่แกสิ ยิ้มบานเป็นจานดาวเทียม.... (เสียหมดเลยเค็มโจ้)
                                
                                ฮัลโหลครับ นี่ใช่เทรุรึเปล่าครับ)))
                                
                                ค่ะ เทรุพูดสายเอง ยูกิใช่ใหม่เนี่ย)))
                                
                                เทรุจริงๆด้วย ผมจำเสียงได้!!! 
    +++++++++++++++++++
    เม้น + โหวตด้วย 
    ถ้าเม้นขอให้ฮิซากิมาหาคุณที่บ้าน
    แต่ถ้าไม่ละก็...
    จะให้คิระสหายเราเขียนชื่อคุณลงเดธโน้ต....
    (ผมคือแอล)
                                                                                                                                                 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×