คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Go to cinema with me,Yes or no???
[[[ Chiyu said ]]]
ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว ที่ได้เจอกับทาเคะรุจัง มีความสุขชะมัดเลย.... นี่ถ้าผมไม่มีชินเปย์นะ...
เด็กอะไรก็ไม่รู้ เสียงดีมากกกก เต้นบีบอยได้ บีทบอกซ์ได้ด้วย เก่งจัง
แต่ตอนนี้ผมคิดว่าคนรอบข้างของผมแปลกๆ มัตตันมันเริ่มที่จะสนิทกับทาเคะรุแล้วอะ เร็วจนน่าตกใจ ถึงจะเป็นสตาฟ แต่ก็ไม่เห็นต้องห่วงหาอาทรกันขนาดนี้เลยนี่ ขนาดมาซ้อมกับผม ไอ้มัตยังตามมาด้วยเลย...
ตรงข้ามกับเจ้ายูจิตอนนี้...
“จิท...ฉันเศร้าจังเลยว่ะ”
นั่นไงว่าแล้วเชียว
“โรคหอบก็กำเริบ แล้วดูกำลังใจฉันสิ ไปอยู่กับเด็กที่ไหนก็ไม่รู้”
“...”
“เมื่อวานนี้ฉันโทรไปหามัต แต่ไม่ยอมรับสายเลย โทรไปตั้งหลายครั้ง พอรับก็ดุฉัน หาว่าโทรมากวนทำไมตั้ง120มิสคอล”
“...”
“ฉันผิดนักหรอไงวะ แค่อยากให้สนใจกันบ้าง เมื่อก่อนไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้เลยนะ”
พูดจบประโยดแล้ว มันก็เอามือกุมหัว ราวกับจะระเบิดยังไงยังงั้นแหละ
“ฉันว่าแกใจเย็นๆ ก่อนดีกว่ามั้ง เดี๋ยวเป็นไรไปจะยุ่ง”
ไอ้ยูทยิ่งเป็นพวกคิดมากอยู่ด้วย ไอ้มัตก็เหลือเกิ๊น คอยดูนะไอ้เพื่อน รู้ว่าฉันชอบทาเคะรุจังก็ยิ่งเข้าไปยุ่ง รู้บ้างไหมว่าไอ้ยูทมันคิดมาก
“ในฐานะที่เราคบกันมานาน ฉันขออะไรแกอย่างนึงได้ไหมจิท”
ยูทยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาใกล้ๆผม เฮ้ย!!!อย่าบอกนะว่าแก...
“นายชอบทาเคะรุจังใช่ไหมจิท แต่ฉันนะ...”
ไอ้ยูทททท แก...
“อยากให้นายเข้าไปจีบเธอ แล้วแยก2คนนั้นออกจากกันให้จงได้ ตกลงไหม”
มันวิงวอนราวกับกำลังอธิษฐานขอพรพระ โธ่เอ้ย! ตกใจแทบแย่เลย ไอ้บ้าเอ้ย
“ก็ได้นะ แต่ฉันจะได้อะไรจากงานนี้ล่ะ นอกจากได้ช่วยแกน่ะ”
“ก็หัวใจของยัยเด็กนั่นไงล่ะ”
มันพูดติดตลกด้วยสีหน้าเศร้าหมอง แล้วลุกเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
มันขอลากลับบ้านกับลูกพี่หญิงฮิซากิซะงั้นอะ สงสัยเพราะถ้าขอกับลูกพี่เค็ม คงจะไม่ยอมแน่ กลัวนะสิว่ามันจะไปโดนรถชนอะไรแบบนั้น
ตอนนี้ผมคงต้องทำตามสัญญาซะแล้ว...
“ทาเคะรุจัง”
ผมตะโกนเรียกเธอที่ยืนอยู่กลางสนาม แล้วรีบวิ่งไปหา เธอก็รีบวิ่งมาเหมือนกัน รู้สึกเหมือนฉากเลิฟซีน(ที่ผมคิดไปเองคนเดียว)ในหนังเลย
แต่ก็เกิดเหตุการ์ณไม่คาดฝันขึ้น เมื่อผมมัวแต่เหม่อวิ่งทำให้ไม่รู้จักมองข้างๆ เลยวิ่งชนหัวโขกกับทาเคะรุจังเข้าให้-_- น่าอายมาก แต่นับว่าคุ้ม เมื่อเธอล้มลงมาทับผมอย่างจัง ใบหน้าของเราห่างกันแค่ 1 เซนติเมตรเท่านั้น ความฝันอยู่ใกล้แค่เอื้อม^O^
“ร...เรียก ฉันทำม...ไม หรอค่ะ”
ผมนึกถึงคำสั่งสอนของลูกพี่ได้ ว่าสถานการ์ณแบบนี้ให้จ้องตากลับไป แล้วยิ้มหวานซะ...
แต่ก็มีมือคู่หนึ่งยื่นมาดึงตัวทาเคะรุขึ้น
อีกแล้วโว้ย!!! แกอีกแล้วไอ้มัต แกมันเป็น...มารหัวใจ...
“เป็นอะไรรึเปล่าทาเคะรุจัง”
“แปปนึงนะค่ะ มีเรื่องจะคุยกับพี่จิยุ”
ทาเคะรุปฏิเสธอย่างนิ่มนวล 555 สมใจแล้วว ไอ้มัตอ้าปากค้างเลยทีเดียวเชียว เฮอะๆ ดูเหมือนทาเคะรุจะอยากอยู่ใกล้กับฉันมากกว่าแกว่ะ
ทาเคะรุจังกระโดดมาอยู่หน้าผม แล้วก็แอ๊บ
“วันเสาร์นี้เราไปดูหนังกันเอาไหม”
ไปค่ะไปค่ะ อยากได้ยินคำนี้เหลือเกิ๊น
“มีใครไปบ้างล่ะ แฟนพี่จะไม่หึงหรอ”
เอาและไง ใครมันปากดีไปบอกล่ะว่พี่มีแฟนแล้ว ไอ้มัตชั่ว เอ้ย ชัวร์
“ใครบอกล่ะว่าพี่มีแฟน”
“พี่มัตตันไงล่า ^____^”
นั่นไงว่าแล้วววว
“พี่มีแฟนแล้วไงล่ะ ไม่ได้พาไปด้วยซะหน่อย ไม่อยากไปกับพี่ก็บอกมาตรงๆเลยดีกว่า”
ถึงแม้วิธีการพูดแบบนี้จะดูโหดร้ายไปหน่อย แต่รับรองได้ผลชะงัก(และนักต่อนัก บอกแล้วว่าลูกพี่สอนมาดี(ก็คุณหัวหน้าชมรมนั่นแหละ))
“ไปสิค่ะรุ่นพี่ อย่าโกรธกันน้า”
“พี่เคยให้เบอร์ไปแล้วนะ เดี๋ยวโทรมาติดต่อด้วยนะ คุยกันเรื่องหนัง”
“How longๆๆ อีกนานไหม เดี๋ยวรุ่นพี่มิยะก็ทรงพิโรธซะหรอก”
“ไปก่อนนะรุ่นพี่ บาย”
ทาเคะรุจังยิ้มให้ผมก่อนจะโดนไอ้มัตลากไป ชิ! เอาเรื่องซ้อมมาอ้าง ที่แท้ก็อิฉาล่ะสิท่า โธ่ไอ้ๆๆๆๆๆๆ ไอ้อ้วน ไอ้บวม ไอ้บั้นท้ายใหญ่ (แรงส์มาก)
........................................................................
ตอนกลับบ้าน
“เรากลับด้วยกันนะ ทาเคะรุจัง”
ผมรีบเสนอหน้าเข้าไปทันที ทาเคะรุจังอึ้งเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มตาหยีแล้วพยักหน้า
“กลับด้วยกันนะทาเคะรุจัง”
ไอ้อ้วนอีกแล้ว บร๊ะเจ้าเอ้ย
“ไว้วันหลังได้ไหมอะรุ่นพี่ขา วันนี้พี่จิยุชวนไปก่อนแล้ว”
เธอโค้งให้มัตอย่างสุภาพ ไอ้มัตหน้าถอดสี มองผมเหมือนกับจะพูดว่า ‘ทำอะไรของแก๊ ไอ้เพื่อนบ้า’ แต่เสียใจ ใครดีใครได้นะเพื่อนมัต ฉันยอมแกมามากแล้ว กับไอ้ยูท ฉันก็ทำให้แก2คนเจอกัน ขอฉันบ้าง
ผมเดินออกมากับเธอได้สักพักแล้ว ผมเองก็อยากถามเธอเหมือนกันว่าแอบชอบใครไหม และยิ่งกว่านั้นอยากถามว่าคิดยังไงกับผม...หรือผมจะคิดเพ้อไปเองว่าเธอมีใจให้ จนในที่สุดผมก็แหกส์ปากถามจนได้
“แอบชอบใครรึเปล่าอะ”
“อืม...ค่ะ”
"ว่าแต่ว่าจะไปดูหนังกันที่ไหนอะ"
"ที่เมเจอร์รัชโยธิน อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลย บอกมาเลยว่าชอบใคร"
ผมพูดพลางกอดหลังเธอ
"ไม่ใช่พี่มัตตันแล้วกัน"
"เร็วๆเลยบอกมา"
"เร็วๆ เลยปล่อยเค้า เดี๋ยวเสาร์นี้ไม่ไปด้วยซะเลย"
ผมเอ๋อสุดขีดเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไร เธอหัวเราะคิกคักก่อนที่จะวิ่งหนีนำไปข้างหน้า
.........................................................................
บริเวณใกล้รถสปอร์ตสีดำข้างๆ จิยุและทาเคะรุ
หลังรถคันนั้น
"ถ่ายให้ชัดๆนะคานน ระวังอย่าให้โดนจับได้"
"เอาน่าที่รัก ใจเย็นหน่อย งานออกมาดีแน่ๆ"
ชายที่ถูกเรียกว่าคานน กดกล้องมนมือต่อไป โดยคนรักของเขาที่ชื่อโบว ก็คอยจดรายละเอียดต่างๆลงในสมุดบันทึกอย่างเข้มข้น
......................................................................
ไม่ขอพูดไรมาก ขอแค่คุณเม้น คานนและโบวจะไปหาคุณที่บ้าน=v=
ความคิดเห็น