คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Shinpei VS Takeru
[[[ Shinpei said ]]]
"ยัยชินเปย์ ตกลงจะเลือกคอนแทคส์สีไรเนี่ย บอกมาเร็วๆได้ไหม ชักช้าอุ้ยอ้ายอยู่ได้ -_^"
"สีน้ำตาลแล้วกัน เอาแบบแม็กนั่ม วิ้งๆวิ้งๆ"
มานาบุ จดออเดอร์คอนแทคส์เลนส์ หลังจากสมาชิกในกลุ่มของฉันสั่งครบ แล้วหลังจากนั้น ราเมะ ก็คาบข่าวบางอย่างมาบอกทันที
"นี่ๆๆ ทุกคน นิตยสารเล่มใหม่ที่อัน คาเฟ่ตีพิมพ์วางแผงแล้วนะo_o"
"จริงรึยะ งั้นพวกเราแกงค์คนสวยรีบไปซื้อที่หน้าห้องสมุดกันเถอะ"
มานาบุรีบพูด เพราะอยากให้มีข่าวตัวเองใจจะขาด
"เดี๋ยวๆ ขอเติมแป้งก่อนสิ"
ฉันร้องบอกและหยิบกระป๋องแป้งขึ้นเทใส่มือ ก่อนที่จะหยิบกระจกและทาลิปสติกสีกุหลาบ ชิ! ไม่งั้นก็ซีดหมดสิหน้าชั้น
"เอ้อ ลืมไปเลย นี่ถ้าหล่อนไม่เตือนนะ หน้าซีดแน่เลยอร้า~~>__<"
มานาบุกับรามะรีบขวนขวายทาแป้งแต่งเติมกันยกใหญ่
.............................................................................
หน้าห้องสมุด
นักเรียนหลายๆคนกำลังมุงดูชั้นวางหนังสือนิตยสารจนแทบจะถล่ม ซึ่งเป็นเรื่องประจำที่จะเห็นได้ในทุกๆ2สัปดาห์
และแล้วราเมะก็แทรกแซงเข้าไปกลางฝูงชนนั้นจนได้...
"หลบหน่อยสิน้อง ยังจะมามองหน้าอีก!!!
"
"คิดว่าแน่นักหรอไงฮะ ยัยเด็กนี่หนิ~!!"
"ถ้าคิดว่าตัวเองแน่น่ะ ยังมีคนที่แน่กว่าแกเยอะเลยนะ~~~"
ราเมะ มานาบุ และฉัน ใส่เด็กม.1ที่มายืนขวางทางแบบไม่ยั้ง ชิ!เป็นแค่เด็กใหม่ มาทำสะเออะหาเรื่อง ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! (158 ซม.ไง คิกๆ)
"เฮ้ยชินเปย์ ดูหน้าปกสิ~~~~!!!"
"ไหนๆๆๆๆ"
มานาบุชี้ที่หน้าปก ตรงส่วนล่างของหนังสือ... จิยุ x ทาเคะรุ!!!!
"ท่าทางจะได้ออกกำลังแขนซะแล้วแหละ เปย์ 
"
ฉันแทบจะพ่นไฟใส่หน้าของทุกคนที่ขวางทางได้หมด หนอยย ยัยเด็กใหม่ที่ชื่อทาเคะรุอะไรนั่น เดี๋ยวได้เจอดีแน่ ยัยเด็กบ้า แกยังรู้จักฉันน้อยไป
และก็ค่อยๆเริ่มปฏิบัติการ...สายลับจับบ้านเล็ก...
.......................................................................
[[[ Takeru said ]]]
"อุ้ย!! จริงดิ ได้จับมือด้วยหรอ"
"เป็นไงบ้างอะ มือพี่แกนุ่มน่าจับไหม?"
บลาๆๆๆๆ
รู้สึกว่าตั้งแต่ที่บอกเพื่อนๆในกลุ่มไปว่าไปเดทกับรุ่นพี่จิยุมาเนี่ย จะมีคำถามให้ตอบเยอะแยะมากมายเลยทีเดียวนะเนี่ย
"ก็แค่จับมืออะ มือก็...เอ่อ....อุ่น น่าจับ(o///_///o)"
"กรี๊ดดดดด >///< "
"น่าอิจฉาจังเลยอ่า ทำไมชั้นไม่มีแบบนี้มั้งล่ะเนี่ยY_Y"
"บ้าหรอโยมิ คำพูดนี้ฉันควรจะเป็นคนพูดซะมากกว่า เธอน่ะเอาตารุกะ อึนๆมึนๆ ไปเลย =+="
"หยีๆๆๆๆ เค้ากลัวนะปอน ทั้งเกลียดทั้งกลัว ไม่เอาอะ เข็ด!!!"
แล้วพวกเราก็หัวเราะกันเสียงดังลั่น ฉันเหลือบไปมองนาฬิกา อีกครึ่งชั่วโมงก็จะหมดพักเที่ยงแล้ว ดีนะที่กินข้าวกันตั้งแต่พักเช้า...
มีผู้หญิงกลุ่มนึงมองมาทางฉัน รู้สึกว่ามันจะหลายรอบแล้วนะเนี่ย--
"นักเรียนญ.คนที่ใส่หูฟังบนหัว คนนั้นใครอ่า~~"
ฉันถามปอน แต่ปอนดันมาทำน่าเอ๋อใส่ซะนี่
"คนที่ใส่บิ๊กอายใช่ป่ะ"
โยมิพูดสวนขึ้นมา
"ชื่อชินเปย์ แฟนรุ่นพี่สุดที่รักเธอไง ยัยตัวขาวตาโตนั่นชื่อ มานาบุ ศัตรูตัวฉกาจฉันเองแหละ -[]-"
นี่น่ะหรอแฟนรุ่นพี่จิยุอะ น่ารักชมัด ไม่กล้าเทียบกับตัวเองเลยนะเนี่ย ฉันดูด้อยกว่าเธอทุกอย่างเลยนะเนี่ย ชาตินี้คงได้แต่มองนั่นแหละนะ...
ฉันคิดในใจแล้วหันมาฟังเพลงในไอโฟนต่อ
แล้วก็มีคนมาสะกิดหลัง....
"น้องๆ น้องชื่อทาเคะรุใช่ป่ะ"
อะเอ๋! นี่มันรุ่นพี่คนเมื่อกี้หนิ
"ค...ค...ใช่ค่ะ ใช่ ใช่ ใช่แล้ว _^_"
สะกิดทำไมอะ
"น้องเป็นไรกับจิยุแฟนเพือนพี่รึเปล่า 
"
ผู้หญิงอีกคนที่ไม่ได้ถูกแนะนำตัวพูดตะคอกใส่ฉัน
"เป็นพี่น้องกันน่ะสิ ถามมาด๊ายยย -_--"
โยมิพูดใส่หน้ารุ่นพี่คนนั้น
"ยุ่งไรด้วยล่ะยัยเตี้ย ใครถามหล่อนมิทราบ อย่ามาแสลนตอบ!!!"
คนที่ชื่อมานาบุด่าโยมิชุดใหญ่
หลังจากคิวนั้นยัยชินเปย์บ้าบอคอแตกอะไรเนี่ยก็หันมาด่าฉัน!!!!
"พี่น้องหรอ พี่น้องบ้านไหนของแกฮะ!!!! แหมมมม ไปเที่ยวด้วยกันสองต่อสอง แบบนี้ยังจะมีหน้ามาบอกว่าพี่น้องอีกหรอไง!!! ไม่มีปัญญาหาแฟนรึไง ถึงได้มาแย่งแฟนคนอื่นฮะเนี่ย 11รด จริงเลยนะเด็กใหม่ปีนี้!!!"
เสร็จแล้วก็เขวี้ยงหนังสือเล่มนึงใส่หน้าฉัน!!! ฉันก้มไปดูตามสัญชาตญาน อ๋อออ เก็ทแล้ววว แต่ฉันไม่ยอมให้ใครมาด่าเสียๆหายๆแบบนี้หรอกนะ!!!
"อะไรล่ะ แล้วจะมาด่าฉันได้ยังไง คุยกันดีๆใช้สมองคุยกันก็ได้ ทำไม่ต้องมาแหกส์ปากแบบนี้ด้วยล่ะยะ!!! สมองน่ะมีไหม หรือใช้หัวแม่เท้าคิดด"
ยัยเหยิน (ตายแล้วชินเปย์ชั้น) ถลึงตามองฉันอย่างโกรธแค้น โกรธหรอ? เออ โกรธเข้าไปสิ...โกรธเลยยยยยย
เกิดมายังไม่เคยมีใครด่าชั้นแบบนี้เล้ย แม่ฉันยังไม่เคยด่าอะ เเล้วนังบ้านี่เป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาด่าช้านนนน >_<
"ด่าฉันว่าโง่หรอ นัง$$$$%w#$^$*^(&$%(*))_+*^&$%"
และเหมือนชนวนจะถูกจุดขึ้น ทันทีที่ฟางเส้นสุดท้ายขาดดดด
ยัยนี่กระชากหัวฉันแล้วจัดการเหวี่ยงเข้ากำแพงที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วมานาบุอะไรนั่นก็จัดการตบเข้าที่แก้มซ้ายฉันอย่างแรง!!!~
"หนอยย ยัยแม่ม่าย กล้าตบเพื่อนฉันหรอ!!!!!!!!!!"
โยมิกระโดดกระชากผมของยัยมานาบุจนหงายหลังตามแรงดึง แล้วตบเข้าให้ ซ้าย ขวา
ยัยปอนก็พยายามเข้ามาช่วยแต่ยัยปริศนา(ราเมะไง) ก็เข้ามาขวางไว้ แล้วผลักปอนออกไป นี่ถ้ายัยกี้ไม่ลาหยุดนะ....ฮึ่มมมมมมม 
ฉันถีบท้องน้องยัยชินเปย์จนล้มคว่ำ แล้วลุกไปตบซ้ำอีกหลายรอบ...
"เก๋านักหรอไง ยัยเหยิน!!! ยัยเตี้ย!!!! บลาๆๆๆๆๆๆ"
ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาตบต่อไป...
ที่จริงบ้านฉันสอนให้คุยกันดีๆ...
ไม่เคยสอนให้ตบตีหรือด่าตามอำเภอใจ...
!!!!แต่วันนี้ขอหน่อยเถ้อะ!!!!
........................................................................
[[[ Chiyu said ]]]
ผมนั่งอยู่กับทุกคนในโรงอาหารอย่างมีความสุข >_< โดยนั่งฮัมเพลงเพลินๆ อยู่กับแบล็คเบอร์รี่
สักพักนึงเริ่มที่จะเบื่อหน่ายชีวี เลยเปิดคลิปในมือถือดูซะเลย....
ผมมีโทรศัพท์ 2 เครื่อง อีกเครื่องเป็นไอโมบายสีขาว....
ไม่ค่อยได้ใช้หรอกนะ ใช้แต่บีบี เชื่อไหมว่าในมือถือมีแต่เพลง...เบอร์สาว...แล้วก็คลิป...
ถามหรอว่าผมมีคลิปอะไร ฮึๆ มีแต่ประเภทxxx ทั้งนั้น ตั้งแต่คลิปคนอื่นยันของตัวเอง เท่ไหมล่า?(มันใช่เรื่องเท่ไหมท่าน?)
สักพักชายหนุ่มร่างสูงผู้เย็นยะเยือกแห่งบ้านดนตรีก็เดินมาที่โต๊ะ...
"มีนักเรียนญ.ตบกันในห้องโถง ตึกม.ต้น"
สมเป็นนิยะ ง่ายๆสั้นๆ แต่ได้ใจความ...
"แล้วไงอะ"
ลูกพี่ พี่รุกะ กับยูทพูดขึ้นพร้อมกัน
"ก็ไม่แล้วไงหรอก"
"ก็แค่ยัยโยมิอะไรของแกไปตบกับเค้าด้วยก็เท่านั้นเอง"
พวกผมมองหน้ากันไปมา ลูกพี่ใช้สายตาเหมือนอยากจะบอกว่า 'เราควรจะไปหาน้องกนใช่ไหมT^T'
แต่สักพักก็มีเสียงตะโกนมา...
"จะอยู่เฉยหน้าเอ๋อกันอีกนานไหมฮะ!!! รีบไปเร็วเข้าเซ่!!!!"
เหมือนมีแรงกระตุ้น พวกผมก้าวขาออกทันที ว่าแต่พี่รุกะวิ่งนำไปเมื่อไรฟระเนี่ยย เมื่อยังนั่งด้วยกันอยู่เลย ทีเรื่องโยมิล่ะหูผึ่ง
5555+ ไม่น่าจะมีไรเลยนะ ทำไมรู้สึกใจหายแบบแปลกๆล่ะเนี่ยยยย
...................................................................
ห้องโถงใต้อาคาร ม.ต้น
"ง่ะTT^TT"
ผมยืนเอ๋อไม่กล้าเฉียดกายเข้าใกล้ห้องโถง อาจารย์ฝ่ายปกครองกำลังห้ามศึกอยู่...
อย่ามาหาว่าผมปอดน่ะ!!! เป็นคุณจะกล้าเข้าไปไหมล่ะ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟน กับ รุ่นน้องที่ผมแอบชอบตบกันเนี่ยยยยยยยยยยย TOT
"ฮือๆ......"
โอ้ย...ปวดใจ อยากอุดหู ทาเคะรุจังร้องไห้ ผมมองขึ้นไปเห็นแค่มัตตัน(มาตอนไหนฟระ) อีกแล้ว เดินพยุงเธออยู่ อยากจะเข้าไปชกชินเปย์นักนะ อยากให้รู้ว่าที่ผ่านมาชั้นไม่ได้คิดอะรกับเธอเล้ยยยยยยย แค่คบ แค่คบเฉยๆอ่า เข้าใจไหมมมมม
ยูทเองก็เดินมาจับไหล่ผม แล้วก็พูดเบาๆว่า...
"เตรียมเข้าฝ่ายปกครองได้เลยเพื่อน
"
......................................................................
[[[ Chiyu said ]]]
เวลาบ่ายโมงตรง...ผมนั่งขาสั่นปากสั่นอยู่ในห้อง ทั้งๆที่ปกติคาบภาษาไทยจะง่วงนะเนี่ย
ไม่ช้าก็เร็วต้องมีคนมาตามผมไปห้องปกครอง คอยดู!!!
ครืด....
เสียงประตูบานเลื่อนถูกเปิดขึ้น พร้อมไปหน้าของฮิตเลอร์จอมเผด็จการ ลูกพี่ผมเองแหละ!!!
"ขออนุญาตครับ ยามาซากิ จิยุเชิญที่ห้องปกครองครับ"
ผมค่อยๆยกมือแล้วเดินตามแกออกมาจากห้อง จะว่าไปแล้วผมไม่ได้ถูกลูกพี่เรียกชื่อเต็มยศมานานเท่าไรแล้วนะ...
"ถ้าครูเค้าถามไรนะ..."
"ตอบคำเดียวว่าขอโทษ..."
"ส่วนเรื่องชินเปย์ให้ขอโทษเหมือนกัน พนันได้ว่า99.9% เค้าจะบอกเลิกแกไปเอง 555+ >O<"
ลูกพี่น่ะช่วยผมได้เสมอ ป่านนี้คาสทั้ง9ที่เหลือคงไปนั่งอยู่ในห้องปกครองกันหมดแล้ว... พวกเราเป็นงี้ประจำแหละ รับผิดชอบร่วมกัน มีไรโดนกันหมด
"เดี๋ยวพอครูปรานีถามเสร็จ เค้าจะตีแก แล้วเรียกครูสันติมาตีด้วย แล้วก็จะขอตรวจโทรศัพท์ เพราะงั้นถ้าขอตรวจให้เครื่องห่วยๆของแกไปซะ รู้นะว่าคลิปเยอะ"
ก็ตัวเองเป็นต้นฉบับไงล่ะ ชิ! คนที่สอนให้ถ่ายคลิปตัวเอง...แฮคคอมพ์ชาวบ้าน... ตะแหรกับผู้ญ. ... ก็มีแต่ลูกพี่แหละสอน...
เพราะงั้นเวลาแก้ตัวอะไรสำเร็จ พวกผมจะคิดว่า 'ลูกพี่สอนมาดี'
"เอ้อ!ใช่ แล้วก็จะเอาจดหมายเรียนผู้ปกครองด้วย แล้วก็จะเสด็จไปหาพ่อแม่แกที่บ้าน"
แสนรู้ เอ้ย! รู้มากจริงๆ
ยี้.... อีกแค่10ก้าวก็จะถึงห้องปกครองแล้วอ่า ตาย ตาย ตาย ต๊ายยย
"แล้วอย่าเอาจดหมายให้แม่อ่านนะเว้ย แม่เอ็งโคดดุ ให้พ่ออ่านเป็นพอ"
โอ้ววว รู้ยันพ่อยันแม่
"เก่งนะเฮีย รู้ยันแม่"
" 55555+ เก่ง เก่งที่สุดในจักรวาล 555+ 555555+ คามิโจคือ ผู่ที่เก่งกาจที่สุดในปฐพี 5555+"
เหม่งงงงงง .....
555+ ตาผมขำบ้างแล้ว ลูกพี่แกเดินชนเสาที่ขวางหน้าเข้าให้อย่างจัง หัวชนดังเหม่ง! ฮาอะ 5555+
"ทำความผิดยังจะส่งเสียงกันอีก! งับปากแล้วเดินเข้ามาเดี๋ยวนี้!!!"
อาจารย์ปรานีดึงคอเสื้อของลูกพี่เข้าไปในห้อง....
และผมก็ได้พบหน้ากับคาสทั้ง9...
และคาดการณ์ว่า ทุกอย่างจะเป็นไปตามคำทำนาย...
++++++++++++++
หุหุ
เคะเปโหดได้ใจ
ลูกพี่จะรู้ดีไปไหนเนี่ย...
บอกแล้วครับ...ลูกพี่สอนมาดี...
ความคิดเห็น