คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fighting...
[[[ Yuki dasu ]]]
เวลาเที่ยงตรง
ผมนั่งกับพรรคพวกในโรงอาหารตามเคย ในมือผมมีกระดาษแผ่นนึง กระดาษแผ่นนี้...เอ่อ...ตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบอก...ความในใจให้เทรุ
แต่มันจะส่งออกไปไม่ได้เด็ดขาด! ถ้าผมยังไม่บอกเลิกกับเรียวเฮซะก่อน!
"เป็นไรลูกพี่ ท่าทางอิดโรย"
"โดนฮิซากิจังปารองเท้าน่ะสิ อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี Y^Y"
"ไม่เป็นไรหร๊อกก เดี๋ยวมื้อเที่ยงนี้ผมเลี้ยง^_^"
เจ้ารุกะพูดอย่างร่าเริงแล้วควักเงินในกระเป๋าออกมาเป็นปึก???
"เฮ้ย! ไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะฟระ รุกะ" มิยาบอเสนอหน้า
"มีเจ็เลี้ยงเว้ย! เด็กนานาชาติเกาหลี ชื่อฮี...ฮี...ฮีชอลอะไรสักอย่าง"
"เจ๋งนี่หว่า ได้ใจเด็กเค.ที.เอฟ. ซะด้วย แต่เจ็แกอยู่ม.6ไมใช่หรอ"
ลูกพี่ผมพูดนะ ผมเปล่า(รีบปฏิเสธ) ถามหน่อยมีอะไรที่พี่แกไม่รู้บ้าง
"เรานั่งรถไปเซ็งท่านกันเต๊อะ~~ ปีนกำแพงกันไป" จิยุเสนอ
"555+ ดีๆ ส้า...ธุ... ขอให้พี่ฮิซากิจับได้ด้วยเทิดด" ไอ้โชปากเสียอีกแล้ว
"แกนี่มันกวนteen ได้ทุกที่ทุกเวลาทุกสถานการณ์จริงๆเลยโช..."
พวกผมค่อยๆเดินกันไปที่หลังสุสานที่ไม่ค่อยมีใครอยู่ เพื่อนั่งรถเมล์ไปต่อกันที่เซ็นทรัล โดยแยกกันเป็น5กลุ่ม เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต และเพื่อช่วยพยุงพี่เสือข้ามไปด้วย (เป๋)
.........................................................................
[[[ Kamijo dasu ]]]
ผมนั่งรถเมล์มาลงที่เซ้นนทรัล (ออกสำเนียงอังกฤษนิดนึง) กันด้วยความปิติยินดี แต่ยังไงก็ต้องระวังพวกเสื้อแดง (สารวัตรนักเรียน ที่มีผ้าแดงคาดไว้ที่แขนเป็นสัญลักษณ์ มีหน้าที่คอยตรวจที่ห้าง) ไว้ก่อนแหละ
พวกผมมาต่อกันที่ร้านสิบสามเหรียญโดยไม่ต้องคิด ก่อนที่จะนั่งโต๊ะแล้วสั่งอาหารกันอย่างไม่เกรงใจคนจ่าย
"เวลาเรียนเเบบนี้พวกสาวๆก็หนีเรียนมาห้างแบบพวกเราหรอเนี่ย"
"ยูกิ แกใช้เวลาช่วงนี้โทรไปบอกเลิกเรียวเฮของแกสิ"
มีเสียงเรียกร้องอีกมากมายดังมา ผมเลยสะกิดยูกิให้บอกเลิกซะเลย
มันกดโทรศัพท์อย่างรวดเร็วแล้วรีบเปิดลำโพง ซักพักก็มีสัญญานดังขึ้นว่ารับสายแล้ว...
Bonjour ยูกิ~~ ไม่คิดเลยว่าจะโทรมาเวลานี้ อยู่ไหนเนี่ย)))
เอ่อ มีเรื่องจะบอกเธออย่างนึงน่ะ เธอจะรับฟังฉันได้ไหม (เสียงเศร้า)))
จ้า! บอกเลย เรารับฟังได้เสมอ)))
พวกเราน่ะ...เลิกกันเถอะนะ...)))
ยูกิ...))) ปลายสายน้ำเสียงแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด ยูกิทำหน้าตาเหมือนอยากจะร้องไห้ใส่พวกผม จนแทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหว...
ฉันอยากจะอยู่คนเดียวซักพัก ฉันเป็นคนที่ใช้ไม่ได้ ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง
สักพัก))) ยูกิบีบน้ำตาได้น่าหมั่นไส้มาก ทั้งๆที่สายตาเศร้า แต่ริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มอย่างเลือดเย็น...
ตะตะตะตาม ตามใจนายเถอะ แค่นี้นะ)))
ยูกิกับพวกผมหัวเราะกันคิกคัก อย่างอารมณ์ดี นี่แกไม่รู้สึกผิดอะไรเลยใช่ไหม?
........................................................................
หลังจากที่พวกผมกินข้าวกันเสร็จแล้ว เราตั้งใจว่าจะกับแต่ไอ้อ้อยชวนไปดูพริตตี้ที่โชรูมเค้ามาจัดแสดง ก็เลยไปซะ
ก็น้องชวนทั้งทีอะไม่ไปได้ง๊ายย 55+ -.,-
ผ่านไป 10. น. ..........
ผมรู้สึกได้ทันทีว่าพวกเสื้อแดงมองผมอยู่ เลยรีบสะกิดน้องๆให้รู้ตัวกันก่อนที่จะสายเกินไป....ว่าแต่พริตตี้นี้ก็เซะซี่ดันะ -///-
"คามิโจ นายกรุณากลับโรงเรียนกับพวกเราด้วย นายถูกจับแล้ว"
นั่นไง โดนเข้าจนได้... ผมสะบัดมือมันออกก่อนที่จะร้องสุดเสียง...
"หนีเรววว โดนพวกเสื้อแดงจับได้แล้ววว >O<"
.............................................................
555+ ไม่ว่าจะหนียังไง พวกเราก็โดนจับจนได้ ที่จริงก็เกือบรอดหรอกนะ...
ถ้าไอ้เสือบ้าไม่บอกที่ซ่อนให้เสื้อแดงรู้!!!!!!!!!!
"พวกนายเซ็นชื่อยอมรับ ตรงนี้ด้วย"
เสื้อแดงยื่นปากกาให้ผม...
แต่รุกะยื่นแบงค์500ให้มันแทน...
"อ๊ะ! นี่มัน..." เจ้าพวกเสื้อแดงมองเงินนั้นไม่วางตา
"เอาไปเถอะนะ ขอเพียงปล่อยพวกเราเท่านั้น ทุกอย่างก็จะเป็นของนาย O3O" รุกะแสยะยิ้ม แล้วยื่นให้เสื้อแดงคนละใบ
ก่อนที่พวกผมจะคุยกันบนรถเมล์อย่างสบายใจ...
"เสือ แกจะบอกทำไมวะว่าพวกฉันหลบอยู่ที่ไหนบ้าง -3-"
เมื่อผมประท้วง เสียงโวยวายของคนอื่นก็เริ่มดังตาม
"โธ่! ก็ดูพวกแกดิวะ วิ่งหนีกันไม่รอเลย ฉันโดนจับอยู่คนเดียวอะ แบบนี้มันยุติธรรมซะที่ไหน" ไอ้เสือชี้แจง...
แล้วก็บอกว่าใครไปซ่อนที่ไหนบ้าง....
ผมกับยูกิไปซ่อนในห้องน้ำญ. เพราะมันมีแต่ผู้ชายคงไม่หน้าด้านเข้ามาแบบผมหรอกน่า มิยาบิไปยืนรวมกับพวกหุ่นโชว์เสื้อผ้า ไอ้โชลงไปซ่อนในโอ่งที่มีน้ำที่ตั้งอยู่แถวนั้น ไอ้ไก่กับอ้อยวิ่งไปซ่อนใกล้ถังขยะ นิยะรุกะไปหาหนังสือพิมพ์บังหน้า ส่วนไอ้จิทยูทก็ไปหลบใต้ท้องรถที่จัดแสดงอยู่...
พึ่งรู้นะเนี่ยว่านอกจากพวกผมหล่อแล้วยังสิ้นคิดอีก...
..........................................................................
[[[ Yuki dasu ]]]
เวลาเรียนพิเศษในช่วงเย็น
ผมนั่งเขียนจดหมายหาเทรุอยู่ ส่วนลูกพี่แกได้รับโปรเจ็กส์ใหม่จากอาจารย์ไอจิ เรื่องการแข่งขันแห่งโรงเรียนนานาชาติเกาหลี ที่พวกเราต้องไปแข่งด้วยรวกับโรงเรียนอื่นๆอีกหลายโรงเรียนที่ไปเข้าร่วม...
"น้องครับเงียบนะ พี่จะพูดแล้ว เงียบครับเงียบ เงียบ เงียบ เงียบ เงียบสิโว้ยยยยยย ไอ้พวกนี้หนิ
พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้อารมณ์ขึ้น!!!"
อิอิ อารมณ์ขึ้น ผมนึกขำลูกพี่แกอยู่ในใจ...
"รายการที่แข่งมีดังนี้ 1.เต้นโคฟเวอร์ 2.แข่งฟุตบอล 3.แข่งวาดภาพ 4.เเข่งประกวดวงโยฯ / ดุริยางค์"
"เรื่องเต้นโคฟเวอร์น่ะ พี่ให้หัวหน้าเครื่องคลาริเนตเป็นคนจัดการแล้วกันนะ -o-"
555+ ฮาจังเยย หัวหน้าคลาริเนตก็ไม่ใช่ใครอื่น พี่ฮิซากิเรานี่เอง 555+ ทำเป็นตีหน้าขรึม เดี๋ยวคอยดู พี่แกต้องเลือเพลงที่เซ็กซี่ๆให้เต้นแน่ >O<
และแล้วพี่แกก็ยิ้มแล้วชี้ไปที่ประตู...
"อะไรอะ^_^ เธอคนนั้นน่ะ มาสายๆกระโดดตบ20ทีเลย ^O^"
"อะไรๆ นายคนนั้นน่ะ ^_^ โดนอาจารย์สันติเรียก แน่จริงไปเอาเรื่องครูเค้าสิ^O^"
ทุกคนอึ้งมากในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำไมพี่ฮิซากที่แสนดี ดีดี๊ดี ถึงไปเล่นมุกโต้ตอบกันลูกพี่คามิโจที่แสนจะ...ชั่ว =_=
"จัดการเรื่องเต้นโคฟเวอร์ด้วยนะเธอ ฉันรับไม่ไหวห่ะ ^3^"
โห่หิ้ววว ลูกพี่ทำท่าเหมือนตุ๊ดหยอกกับพี่ฮิซากิด้วยความเอ็นดู 5555555+ ไม่อยากจะบอกเลยว่าโคดเหมือน 555+ ขนาดพี่ฮิซากิ
หลังจากนั้นพี่แกก็ให้ออกมาฝึกเดินแถว...
"ดูนะน้อง เท้าเป็นแบบนี้ แบบนี้... ดูนะ"
ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาปั้นจดหมายรักต่อไป ยากเหมือนกันนะเนี่ย ไม่เคยทำให้ผู้ญ.คนไหนเลย เพราะปกติได้แต่...เข้าด้ายเข้าเข็ม (18+) -//////-
สักพักฮิตเลอร์เค้าก็โวยวายอีกจนได้....
"โธ่เอ้ย! ยูกิดูแม่นดิ บอกให้มองteen แม่นเฉือกมองหน้าตู..."
ฮาอีก ฮาเร็ม
"เฮ้ย! นี่เอ็งหาว่าหน้าลูกพี่เค้าเหมือนteenหรอ..."
ไอ้โชตะโกนขึ้นมา สร้างเสียงฮาได้อีก
..................................................................
ตอนเย็นเมื่อกลับบ้าน...
ผมเอาจดหมายไปให้เทรุอ่านแล้ว...
เธอยิ้มๆแล้วก็เดินหนีไปเลย ทำให้ผมถูกพวกพี่ฮิซากิล้อกันพักหนึ่ง 55+ ผมน่ะสนิทกับเจ้เค้าอยู่แล้วไง ก็เลยจะดูคุยกันง่ายหน่อย สาเหตุที่ทำให้คุยหยอกกับลูกพี่ของผมได้เพราะเธออารมณ์ดี...
พอผมเดินมาหาพรรคพวก ทุกคน่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาแล้วก็ล้อเลียนกันใหญ่เลย...
เย็นนี้พวกผมกะไปนั่งแซวสาวที่ร้านกาแฟเจ็หลิน ก็เลยไปกันกลุ่มใหญ่โตต มโหฬาร...
ผมเขินมากเลยตอนที่ไอ้โชมันแซว... มันร้องเพลงชิมิแซวผม แล้วพวกลูกพี่ก็ล้อกันใหญ่
ผมยิ้มแล้วก็เหม่อลอยไปเรื่อยเฉื่อย จนในที่สุดก็ไปเหยียบแมวที่อยู่ใกล้แถวนั้นเข้าให้ มันตกใจปีนขึ้นไปบนกำแพงแถวนั้นทันที...
"เฮ้ยๆ แมวอะ แมว แมว..แม๊วววววววววว TOT"
ลูกพี่วิ่งพล่านราวกับหนูติดจั่น
รุกะนึกสนุก บังเกิดความคิดสร้างสรรค์...ให้น้องจับตัวลูกพี่ไว้ เเล้วเอาแมววางบนไอ้นั่น (ก็ไอ้นั่นแหละ มันมีอยู่จุดเดียว) (18+)
"เฮ้ยยยย T__T อย่าๆๆ ไม่เอ๊า สาดดด ตูกลัว อย่าพิเรนดิเว้ย รุกะอย่านะ อย่า อย่า Y^Y"
พวกเราฮากันไปได้สักพักก็ปล่อยแกเป็นอิสระ
พี่แกลงไปเอามือกุมหัวใจราวกับพึ่งผ่านวิกฤตชีวิตมาหมาดๆ
"ไร้สาระว่ะ เล่นเป็นเด็กๆ"
เสียงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้น
เจ้าของเสียงเป็นผู้ชายร่างไม่สูงมาก หน้าตาเกาหลี ผมจำได้ว่าชื่อ ลีทึก อยู่นานาชาติเกาหลี ที่สำคัญ...เป็นหนึ่งในคนที่มาจีบพี่ฮิซากิด้วยนะ
"แล้วทำไมล่ะฟระ ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้ตุ๊ด ไอ้เอดส์..."
55555+ ลูกพี่โต้กลับไปอย่างรุนแรง
บัดนั้นทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งแกงค์มันแกงค์ผม ก็มายืนหน้ากระดานเปิดสงครามกันอย่างไม่เกรงใจ...
"เดี๋ยวแม่เมิงเจอแม่ตูแน่สาด ไอ้จิยุ"
"แล้วไงล่ะไอ้เยซอง ไอ้หน้าปลาจวด บ้านขายลาบเลือด"
"ไอ้ฟาย ขับมอฯไซค์ไปส่งแก๊ส ไอ้คิปอม"
"คิบอมเฟ้ย ไอ้ยูจิ ไอ้ตี๋ขายน้ำตาลปี๊ป"
และอีกมากมายเกินพรรณา
.......................................................
ในคืนนี้ เวลา 19.00 น. (นี่ดึกแล้วหรอเฮียยุ้ย)
ผมต่อสายไปยังมือถือทายาทสาวตระกูลออริซ เพราะเพิ่งจะรู้ว่าในมือถือไอ้ลูกพี่ก็มีเบอร์ของเทรุจัง แล้วก็ไม่บอกกันเลยนะ เป็นพี่ที่ประเสริฐเหลือเกิน
มีสัญญานคนกดรับ ปลายสายเงียบฉี่... หรือพี่ฮิซากิจะรับนะ แต่เจ้แกคุยกับลูกพี่อยู่ไม่ใช่หรอไง...
คงคุยกับมันจริงๆแหละ ดูหน้าพี่แกสิ ยิ้มบานเป็นจานดาวเทียม.... (เสียหมดเลยเค็มโจ้)
ฮัลโหลครับ นี่ใช่เทรุรึเปล่าครับ)))
ค่ะ เทรุพูดสายเอง ยูกิใช่ใหม่เนี่ย)))
เทรุจริงๆด้วย ผมจำเสียงได้!!!
+++++++++++++++++++
เม้น + โหวตด้วย
ถ้าเม้นขอให้ฮิซากิมาหาคุณที่บ้าน
แต่ถ้าไม่ละก็...
จะให้คิระสหายเราเขียนชื่อคุณลงเดธโน้ต....
(ผมคือแอล)
ความคิดเห็น