[Jrock gather fic] สยบหัวใจนายคาสโนว่า story1 in sug!

ลำดับตอนที่ #3 : to day is silly! T^T [[[ takeru said ]]] อัพแล้ววววววววววววว

                        "ทาเคะรุจัง ตื่นได้แล้วลูก เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ"
                        
                        "วันนี้วันเสาร์"

                        "เสาร์5 หรือไงล่ะ นี้มันวันอังคาร แล้วนี่ก็จะแปดโมงแล้วด้วยบอกให้ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ"
 
                        วันอังคารที่ไหนเนี่ย หม่อมแม่จำผิดแน่เลย 
                        
                        ฉันเอื้อมมือไปหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะที่หัวเตียงมาดู จ๊ากกกก วันอังคารเจงๆด้วย น้องเคะ ซวยแต๊ๆเจ้า T^T
                        ฉันรีบกระโดดเข้าห้องน้ำแล้วจัดแจงอาบๆ แล้วก็แต่งตัวด้วยความเร็วแสง ป่ะโธ้ นี่มันวันอะไรเนี่ย ทั้งๆที่เคยตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้วแท้ๆ แต่วันนี้กลับ...อะอ๋า
                        
                        ~~ baby don't cry !!! vi vi vi ite... ~~
                        ปอนโทรมาแต่เช้าเลย ไม่สิ แต่สายเลยต่างหากล่ะ
                       
                        "โมะชิๆ"
                        
                        ทาเคะรุจังอยู่ไหนเนี่ย จะมาโรงเรียนไหม ฉันเช็คชื่อให้พวกเธอไปแล้วนะ)))
                         
                        "กำลังมาจ้า ฉันตื่นสาย ว่าแต่คำว่าพวกเธอนี่มัน..."

                        อ๋อ! ฉันหมายถึงโยมิด้วยน่ะ เพราะยังไม่เห็นเลยเหมือนกัน อาพาร์ตเม้นท์ของโยะ ก็อยู่ใกล้ๆบ้านเธอด้วยหนิ เจอบ้างไหม)))

                        "ตายจริง ฉันไม่เห็นเลยอะ"
 
                        สงสัยเมื่อคืนจะทำงานดึกไปหน่อยมั้ง ไม่เป็นไร รีบมาแล้วกันนะ อาจารย์จ้องฉันเขม็งแล้ว)))
                        ++ ตู๊ดๆๆๆ ++

                         อะไรอีกเนี่ย o???o ทำงาน งานไรอะ ทำไมต้องดึก แล้วโยะหายไปไหนอะ โอ้ย! น้องเคะงงไปหมดแล้วนะเนี่ย

                         ..............................................................................................................
                         เวลา 8.45 น.
                         โอ้ยถึงซะที สายตั้ง 1 ชม. แน่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆเล้ย เหนื่อยอะ ค่อยๆเดินขึ้นตึกดีก่า 
                         อาคารเรียนโรงเรียนนี้หรูเริ่ดมากมาย ปิดด้วยกระจกมิดชิดทุกที่ ติดแอร์ตลอดตัวอาร เหมือนบิ๊กซี บันไดกับพื้นก็ปูพรมอย่างดี ระเบียงด้านนอกก็มีล็อกเกอร์ใส่ของวางเป็นระเบียบ โออออออ น่านอนจริงๆ
                         ถึงแล้วห้องม.3/5 อาจารย์ไม่อยู่ ทางสะดวก 
                         
                         "ทาเคะรุจัง ไปไหนมาอะ" 
                         
                         "คิดถึงแทบแย่เลย"

                         "แค่ตื่นสายเอง ยังไงฉันก็มาแล้วนะ"
                         ยิ้มสู้อีกแล้วเรา
                         ฉันนั่งประจำทีทันที เพราะปอนส่งสัญญานมือให้รีบนั่ง แต่ผลคือ...
                         โครม!!!
                         "คุณพระคุณเจ้าช่วยลูก"
                         แง.........ฉันลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้น เพราะรีบนั่งมากเกินไป ก้นกบเลยกระแทกเก้าอี้ แล้วเก้าเจ้ากรรมก็ดันหงายหลังลงพื้น แย่ที่สุด ดีนะที่ไม่มีใครหัวเราะเยาะ
                         กี้ยื่นมือมาช่วยฉันขึ้น เพราะนั่งใกล้ที่สุด แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครโวยวายอยู่หน้าห้อง
                         "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้ากาม"
                       
                         "ปากนะเงียบไว้บ้างก็ได้นะ อุตส่าห์จะมาส่ง แต่ดูเธอทำซิ มัวแต่งอแงโอ้เอ้อยู่ได้"

                         "ใครใช้ให้มาล่ะ ไม่ได้ต้องการเลยนะ"
                        
                         "เอาสิ พูดอีก ด่าเข้าไป เดี๋ยวปั้ดจับจูบซะนี่ ^3^"

                         "กรี๊ดดดดด"
                         
                         มีเด็กชายหญิงสองคนเดินเข้ามาในห้อง ฝ่ายชายจับมือฝ่ายหญิงเดินเข้ามา (เรียกว่าลากมาจะดีซะกว่านะ) ส่วนหญิงก็โวยวายซะดังลั่น ซึ่งฝ่ายก็คือเพื่อนใหม่ฉัน ที่มาโรงเรียนช้าเหมือนกัน ...โยมิ...
                         
                         "กลับไปก่อนเถอะนะรุ่นพี่ โยมิมาสายก็หงุดหงิดพอแล้ว"
                         กี้เดินเข้าไปพูดกับรุ่นพี่ตัวสูงๆคนนั้น อย่าบอกนะว่าอีตานี่คือ รุกะที่ว่านั่น ถ้าใช่ละก็นะ...'อยากจะบอกบอกว่าหล่อโคดดด >o<'
                         รุ่นพี่คนนั้นแสยะยิ้มเผยให้เห็นเขี้ยวในริมฝีปาก ซึ่งทำให้ดูหล่อเริ่ดเข้าไปอีก 

                         "งั้นฉันไปก่อนนะจ๊ะ เมียร์จ๋า ^3^"
                         เขาพูดพร้อมยื่นมือมาจับที่ใบหน้าของโยมิ

                         "พึ่งคิดได้หรอไง้ ไปเลย ไปไกลๆ จะไปตายที่ไหนก็ไปซะ!"
                         โยมิเข้าไปผลักอีตานั่น ออกจากประตูห้องเรียน แล้วปิดเสียงดังลั่น ก่อนที่จะหอบแฮกๆ เฮือกใหญ่ ราวกับผ่อนคลายร่างกายที่พึ่งจะเปิดศึกการโต้วาที
                         โยมิเดินกลับมานั่งที่ แล้วปอนก็รีบยิงคำถามที่แสนจะน่างงเข้าใส่

                          "เกิดไรขึ้นโยะ เขาทำอะไรเธอ"

                          "ก็ไอ้บ้านั่นน่ะ ดึงดันจะมาส่งฉันที่ห้องเรียนให้ได้ มีการมารับที่หน้าอาพาร์ตเม้นท์ด้วย พอปิดประตูรถเท่านั้นแหละ พี่แกก็รีบยื่นมือมาแตะต้องตัวฉันทันที นี่ไม่รวมที่ไปก่อกวนในร้านเมื่อคืนด้วยนะเนี่ย"
                          ที่ร้าน ร้านไรอ่า

                          "อีตารุ่นพี่คนนั้นอะ เค้าเป็นใครหรอ แล้วเกิดอะไรขึ้น"

                          โยมิมองหน้าฉันด้วยสายตาเหมือนจะร้องไห้ ฉันทำไรผิดอีกเนี่ย ขอโทดยังทันไหมอะ
                          "คนเนี่ยแหละรุกะ แฟนเก่าชั้น ขี้เหร่ใช่ไหมล่ะ ชิ!"
                          อ้อ! เก็ทแล้ว โอเคะๆ แต่แฟนเธอหล่อนะO_O
                          "เอ่อ แล้วเรื่องงานของเธอน่ะ พอจะบอกฉันได้ไหม" ถ้าไม่ละลาบละล้วงเกินไปอะนะ
                          "ฉัน...เอ่อ...ฉัน..."
                          " ขายตัว "
                          สามสาวพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน บร๊ะเจ้าช่วย! เด็กสาวอายุ15 จะไปขายตัว ช้านไม่อยากจะเชื่ออออออ

                          "พี่ซากิโตะพี่สาวฉันก็ด้วย เพราะฉันน่ะขัดสนเรื่องเงินทอง เลยต้องทำ เเละต้องมานั่งโดนเจ้าบ้ารุกะดูถูกด้วย ชิ!"
                          
                          เป็นงั้นไป แต่พูดถึงเข้มแข็งมากเลยนะ ที่ทำงานแบบนั้นได้ ตัวเล็กแต่ใจเด็ดจริงๆเลย โยมิจัง
                          "ทาเคะรุจัง"
                          
                          "จ๋า"
                          
                          "เดี๋ยวตอนพักน้อยรอบเช้าไปเอาไปสมัครชมรมที่บ้านดนตรีด้วยนะจ้ะ"
                          
                          "จ้า แล้วพวกเธอต้องไปกับฉันด้วยนะ"
                          
                          "โทษทีนะ ฉันไปไม่ได้อะ ฉันต้องไปโทรศัพท์หาพี่"
                          ตาย โยะต้องไปโทรศัพท์ Y^Y
                          
                          "แล้วกี้ล่ะ"
                          
                          "ฉันนัดสาวไว้อะ เดี๋ยวดูก่อน"
                          งานเข้า นัดสาวอะไรวันนี้ฟร่ะ

                          "ปอนจ๋า "
                          
                          "ฉันลืมเอาชุดพละมาอ่า ต้องไปขอยืมจากพี่"
                          จบเลยชีวิต ต้องไปคนเดียว อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ราวกับมันจะมีเรื่องอะไรงั้นแหละ แย่ที่สุดเลยยยยTT__TT
                          +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หวัดดีค่า วันนี้ได้ฤกษ์มาทักทายเพื่อนๆชาวเจร็อค รู้สึกเกร็งมากกับฟิคแรกในชีวิต เพราะคิดว่าน่าจะดองจนมดไต่เลยทีเดียว... ก็เพราะหมู่นี้เด็จพ่อเค้าใช้คอมบ้อยบ่อย งานก็เย้อเยอะ ทำไงดีอ่า... ไร้มามากแล้ว สุดท้ายคืออยากให้ช่วยเม้นๆ กันด้วยนะ เพราะจะได้รู้ว่ามีคนอ่าน แล้วก็เขียนต่อๆไป โหวตด้วยก็ยิ่งดี(มาก) ไปนะคะ มะตะ!~~~