วุ่นรักNEWS

ลำดับตอนที่ #5 : ความลับ

"ฮ้าว "
คุซาโนะตื่นมาก่อนใครเพื่อน ลุกนั่งบิดขี้เกียจ  แล้วขยี้ตาให้มองชัดขึ้น
" โอ้ ไม่น่าเชื่อ คุ ตื่นเช้าเป็นกะเขาด้วย"
ยามะพีก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน แล้วก็พบคุซาโนะ ตื่นขึ้นมาคนเดียว จึงแซว
"มหัศจรรย์ ไหมล่ะ ขนาดตัวเองยังไม่เชื่อเลย"
คุซาโนะก็งงกับตัวเองเหมือนกัน
" ฮึ ว่าแต่ ทุกคนตื่นกันรึยังเนี่ย"
ยามะพีถามแล้วมองไปรอบๆ
"ทุกคนยังไม่ตื่นเลย ง้านขอนอนต่อน้า"
คุซาโนะได้ทีก็ล้มตัวนอน หันก้นให้ยามะพี แล้วตดดัง ปู้ด!
"อื้อ หือ เหม็นชิบเป้ง มันกินอะไรมาวะ"
ยามะพีบีบจมูกเพราะทนความเหม็นไม่ไหว
"อ้วก"
 และแล้วตดของคุซาโนะก็ได้ผล เพราะมันทำให้ทุกคนตื่นขึ้นมา อ้วกกันแต่เช้า
"หึหึ นี่แหละท่าไม้ตายของคุจัง"
คุซาโนะยิ้มอย่างภาคภูมิใจ  ( น่าภูมิใจที่สุด)
 
  แล้วทุกคนก็อาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อย จึงมานั่งล้อมวง ก๊ง เหล้า เอ้ย คุยกัน
"นี่คุ ทำไมนายตดได้เหม็นขนาดนี้วะ"
โคยาม่าถามแล้วนึกถึงกลิ่นของมัน
"หอม ขนาดนั้นเลยเหรอ เอาอีกไหม"
แล้วคุซาโนะก็โด่งก้นไปทางหน้าโคยาม่า
"โอ้ย เหม็นโว้ย แกหยุดเลยนะ"
โคยาม่าถีบคุซาโนะซะติดกำแพง
"เคจัง ใจร้าย"
คุซาโนะว่าเมื่อจูบกับกำแพงเข้าไปซะเต็มรัก
"555 สมน้ำหน้า"
คาโต้หัวเราะใส่
"หยุดเลยนะชิเงะ รู้มั้ยว่าเค้าอายนะ"
คุซาโนะงอนใส่
"55 คุหน้านายเป็นสามเหลี่ยมด้านด้านด้าน ยังจะอายอีกเหรอ"
อุจจี้ได้ทีก็แซว
"ไอ้อุนจิ"
คุซาโนะเลือดขึ้นหน้าจึงด่าอุจจี้เต็มที่ แต่แค่นี้อุนจิ เอ้ย อุจจี้ ทนได้
"อ้าว คุหน้าแดงหรือว่า รักเค้าซะแล้ว ไม่นะเค้าไม่ชอบไม่ป่าเดียวกัน"
อุจจี้ทำท่าเอียงอาย
 แต่คำพูดนี้ทำให้โคยาม่าถึงกับสะดุ้งเฮือก แล้วก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ที่ทำให้ตัวเองนอนไม่หลับ
"เฮ้ ชิเงะมานี่หน่อย"
โคยาม่ากวักมือเรียกคาโต้
"มีอะไร"
คาโต้เดินมาแต่โดยดี
"ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง"
แล้วโคยาม่าก็เล่าเรื่องเมื่อคืนทั้งหมดให้คาโต้ฟัง
"หา จะบ้าเหรอ นายไม่ตาฝาดใช่ไหม"
คาโต้รู้สึกจะตกใจกับเรื่องที่โคยาม่าเล่าให้ฟัง
"ไม่ได้บ้า และไม่ได้ตาฝาดด้วย ฉันเห็นจริงๆ"
โคยาม่าบอกแล้วแอบชำเลืองไปทางมาสึดะกับยูยะ
"งั้นลองไปถามเจ้าตัวตรงๆเลยดีกว่า"
คาโต้เสนอความคิดเห็น
"อืม  OK"
 แล้วโคยาม่าก็ลาก มาสึดะกับยูยะ ไปที่ห้องอาบน้ำรวม
"นี่เคจังคุยข้างนอกก็ได้ไม่เห็นต้องมาคุยในนี้เลย"
มาสึดะว่าแล้วมองไปรอบๆ
"เอาน่า ฉันมีเรื่องจะถามนาย 2 คนหน่อย"
โคยาม่าทำหน้าจริงจัง
"ว่ามาสิ แต่ไม่ต้องจริงจังก็ได้"
มาสึดะบอกแล้วรู้สึกกลัวๆ
"ฉันจริงจัง นี่มันเรื่องของพวกนายนะ"
โคยาม่าขึ้นเสียง
"เบาๆหน่อยเคจัง"
คาโต้บอกให้สงบสติอาราม เอ้ย อารมณ์
"เอาล่ะ คือ เหตุการณ์เมื่อคืนฉันเห็นหมดแล้ว"
โคยาม่าบอกความจริง
"หา เอ่อ...นะ...นายเห็นหมดแล้วเหรอ"
มาสึดะพูดติดๆขัดๆ
"ใช่ "
โคยาม่าพยักหน้า
"นายด้วยรึเปล่าชิเงะ"
มาสึดะหันไปถามคาโต้
"เปล่า ฉันไม่เห็นแต่เคจังเล่าให้ฟัง"
คาโต้บอกปฏิเสธ
"ฉันจึงจะถามนายว่า นายกับยูตคุงเป็นอะไรกัน"
โคยาม่าถามด้วยเสียงหนักแน่น
"คือ..คือว่า..พวกเราแค่ดูใจกันไปก่อน"
มาสึดะบอกตามความจริง
"แค่ดูใจกันไปก่อนเหรอ  แล้วทำไมถึงจูบกันด้วยล่ะ"
โคยาม่าถาม
"ก็ฉันรักยูตคุงนี่"
มาสึดะบอกไปตามความรู้สึกที่มีต่อยูยะ
"แต่นายก็น่าจะคบกันไปเลย"
คาโต้พูดบ้าง
" เรา2คนยังไม่แน่ใจ และไม่อยากให้ใครรู้ด้วยตอนนี้ก็แค่เพื่อนกันเท่านั้น"
ยูตคุงพูดบ้างหลังจากที่เงียบไปนาน
"อ๋อ ให้แน่ใจก่อนงั้นสิแล้วค่อยคบกัน"
คาโต้พูดเหมือนเข้าใจ
"ใช่ แต่เรื่องนี้ขอให้เป็นความลับนะ"
มาสึดะยกมือไหว้ขอร้อง
"แต่ฉันว่าน่าจะไปบอก เพื่อนในวงนะ มีอะไรจะได้ช่วยกัน
โคยาม่าบอกแนวทางที่ดี
"ใช่ฉันก็ว่างั้น"
คาโต้เสริม
"ก็ได้ ขอแค่เรื่องนี้ไม่รั่วไหลออกไปก็พอ"
ยูยะบอกทำหน้าเศร้าใจ  แล้วทั้ง 4 ก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทุกคนฟัง
"อะจ๊าก จริงเหรอเนี่ย"
อุจจี้อุทานออกมา เพราะไม่อยากเชื่อว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย
"เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ต้องเป็นความลับ ห้ามไปบอกใครเด็ดขาดไม่ว่าญาติพี่น้อง เพื่อนข้างนอก หรือใครก็ตาม ถ้าข่าวนี้รั่วไหลแล้วจับได้ว่าเป็นใคร คนๆนั้นได้ตายดีแน่"
โคยาม่าออกคำสั่ง ทำให้ทุกคนกลัวไปหมด
"ได้สิ พวกเราจะเก็บเป็นความลับ "
ยามะพีสัญญา จึงทำให้ยูยะร้องไห้เพราะความซึ้ง
"ยูตคุงไม่ต้องร้องไห้นะ พวกเพื่อนๆ ต้องช่วยเราแน่"
มาสึดะปลอบใจยูยะให้เลิกเศร้า
   เมื่อยามะพีมองมาที่ 2 คนนี้ก็รู้สึกสงสาร  ที่ความรักของทัง 2 มันเป็นแบบนี้  พระเจ้าทำไมช่างกลั่นแกล้วพวกเขา 2 คนด้วย  ยามะพีคิดในใจและรู้สึกเศร้าใจแทน