ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความจริงที่ไม่อยากเชื่อ
~ณ ค่าย Johnny~
"เอาล่ะ ชิเงะจังเล่ามาซะดีๆ"
หลังจากถ่ายทำเสร็จ คุซาโนะก็ขยั้นขยอคาโต้ ให้เล่าความจริงให้ฟัง แต่คาโต้ก็ปิดปากเงียบมาตลอดทาง วันนี้ คุซาโนะจึงต้องงัดปากคาโต้ให้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ได้
"ก็ได้ ตั้งใจฟังให้ดีล่ะ"
คาโต้พูดเสียงหนักแน่น แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้คุซาโนะ ทุกคนที่นั่งกันก็ โน้มตัวเข้ามาเหมือนกัน
"เรื่องมีอยู่ว่า...จำไม่ได้แล้ว"
คาโต้พูด หลังจากนั้นก็โดนทุกคนรุมกระตืบ
"โอ้ย พอแล้วพอแล้ว เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง"
คาโต้ที่โดนรุมกระตืบกลับขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ใหม่อีกครั้ง แล้วจัดเครื่องแต่งกายให้มันดูดียิ่งขึ้น (สะบักสะบอม ขนาดนี้แล้วยังจะดูดีอีกเหรอ)
"คราวนี้ถ้านายไม่เล่าให้ดี นายโดนหนักแน่"
คุซาโนะขู่ใส่ แล้วยามะพีก็เตรียมสากเหล็ก ยูยะเตรียมโซ่ตรวน
มาสึดะเตรียม ไม้ถูพื้น เรียวเตรียมกระบองที่ยืมมาจากยาม อุจจี้เตรียมตะหลิว โคยาม่า เตรียมกะทะ ทั้งหมดเตรียมตัวทำศึกกับคาโต้
ในใจคาโต้
+ถ้ากูไม่เล่าให้ดีๆกูตายแน่คราวนี้+
"คนนั้นที่ชื่อ ทาดะนะ มันชื่อเต็มๆว่า อาชิกะ ทาดาฮาชิ ตอนมันอยู่มัธยมต้น มันก็ได้ตั้งแก๊งอันธพานขึ้นมา แล้วแก๊งของมันก็แข็งแกร่งมากจนไม่มีใครกล้าหือ แล้วตอนที่เจอมันครั้งแรก ฉันกำลังมีเรื่องกับเด็กแถวบ้านแล้วเจ้าทาดะมันก็เห็นฉัน มันเลยเข้ามาช่วยแล้วมันก็ชวนฉันเข้าแก๊ง ฉันเลยตกลง และสาบานกันว่าจะเป็นพี่น้องกัน ทาดะเป็นหัวหน้าแก๊ง แต่เจ้าโอกิ มันเห็นว่าฉันกับทาดะเป็นพี่น้องกัน มันเลยเคารพฉันมั่ง "
คาโต้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ทุกคนจึงเข้าใจ(ยาวมากก)
"ดีนะที่นายไม่กลับไปไม่งั้น นายอดเป็นนักร้องแน่"
คุซาโนะเตือนด้วยความหวังดี
"55 ฉันไม่กลับไปหรอก ฉันมีเพื่อนอย่างพวกนายแล้วนี้"
คาโต้พูดอย่างมีความสุข
"ชิเงะจัง"
ยามะพีเรียกคาโต้แล้วทำตาแป๋ว
"อะไรเหรอพีจัง แล้วอะไรนะ ทำซะน่าขยะแขยง"
คาโต้มองหน้ายามะพีที่กำลังทำตาแป๋ว
"ชิเงะจัง ฉันรักชิเงะจังที่สุดเลยมาๆ จุ๊บๆๆๆ"
ยามะพีโผเข้ากอดคาโต้ แล้วหอมแก้มคาโต้ตรงนั้นทีตรงนี้ที
"แว้ก พีจังปล่อยก่อนปล่อยก่อน"
คาโต้แกะมือยามะพีที่โอบเอวตัวเองไว้
"ฉันซึ้งนี่น่า ไม่นึกเลยว่าชิเงะจังจะรักพวกเราขนาดนี้"
ยามะพีปาดน้ำตาตัวเอง
"ช่ายๆ พวกเราก็รักชิเงะจังเหมือนกัน มามา มาให้พวกเราหอมแก้มซะดีๆ"
โคยาม่าพูดแล้วกระโดดขึ้นคร่อมคาโต้แล้วหอมแก้มไปหนึ่งที แล้วตามมาด้วยยูยะ คุซาโนะ เรียว อุจจี้ มาสึดะ แต่ยูยะ...
"จ๊วบ"
ยูยะเข้าจูบปากคาโต้เข้าอย่างจัง เอื๊อก
"ยูตคุง..."
ตอนนี้สภาพของคาโต้คือไร้วิญญาณ
"แง้ๆ ยูตคุงไปจูบชิเงะจังได้ไง ยูตคุงต้องจูบสึดะจังเท่านั้นนะ แง้ๆ"
สึดะกระทืบเท้าร้องไห้งอแงอย่างกับเด็กกับการที่ยูยะไปจูบคาโต้
"ไม่ต้องร้องนะสึดะจัง เดี๋ยวยูตคุงจะจูบสึดะจังเหมือนกัน จุ๊บ"
และแล้วตามคำขอร้องของมาสึดะยูยะก็เข้าจูบปากมาสึดะทันที มาสึดะก็ยิ้มออกมา
"เดี๋ยวยูตคุงจะจูบทุกคนเลย"
แล้วยูยะก็เข้ากระโดดกอดคอยามะพีเพื่อที่จะจูบ
"เฮ้ย ยูตคุงหยุด ฉันไม่ชอบไม่ป่าเดียวกัน แล้วก็ไม่อยากโดนสึดะจังรุมกระทืบ"
ยามะพีขอร้องยูยะอย่างแรง
"อ๊ะๆ ไม่ก็ได้ สึดะจังเราไปกินเนื้อย่างกันดีกว่า ไปกันเร้ว"
ยูยะลากมาสึดะไปร้านเนื้อย่างที่อยู่ตรงปากซอย ซึ่งยูยะเป็นลูกค้าประจำที่นั่น
"เฮ้อ เกือบโดนยูตคุงจูบซะแล้วถ้าพีจังไม่พูดก่อน เราได้เสีย first kissแน่"
คุซาโนะ ส่ายหัวกับนิสัยที่ชอบจูบคนอื่นไปทั่วของยูยะ
"นี่คุ ตอนนี้ชิเงะจังอยู่ในสภาพร่างไร้วิญญาณแล้ว"
โคยาม่าสะกิดคุซาโนะ ให้หันมาดูคาโต้ ตอนนี้คาโต้กำลังเพ้อฝัน เอาแต่ร้องว่า
"อ๊า จูบแรก...จูบแรก จูบแรกของฉัน ...จูบแรก"
"เอาล่ะ ชิเงะจังเล่ามาซะดีๆ"
หลังจากถ่ายทำเสร็จ คุซาโนะก็ขยั้นขยอคาโต้ ให้เล่าความจริงให้ฟัง แต่คาโต้ก็ปิดปากเงียบมาตลอดทาง วันนี้ คุซาโนะจึงต้องงัดปากคาโต้ให้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ได้
"ก็ได้ ตั้งใจฟังให้ดีล่ะ"
คาโต้พูดเสียงหนักแน่น แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้คุซาโนะ ทุกคนที่นั่งกันก็ โน้มตัวเข้ามาเหมือนกัน
"เรื่องมีอยู่ว่า...จำไม่ได้แล้ว"
คาโต้พูด หลังจากนั้นก็โดนทุกคนรุมกระตืบ
"โอ้ย พอแล้วพอแล้ว เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง"
คาโต้ที่โดนรุมกระตืบกลับขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ใหม่อีกครั้ง แล้วจัดเครื่องแต่งกายให้มันดูดียิ่งขึ้น (สะบักสะบอม ขนาดนี้แล้วยังจะดูดีอีกเหรอ)
"คราวนี้ถ้านายไม่เล่าให้ดี นายโดนหนักแน่"
คุซาโนะขู่ใส่ แล้วยามะพีก็เตรียมสากเหล็ก ยูยะเตรียมโซ่ตรวน
มาสึดะเตรียม ไม้ถูพื้น เรียวเตรียมกระบองที่ยืมมาจากยาม อุจจี้เตรียมตะหลิว โคยาม่า เตรียมกะทะ ทั้งหมดเตรียมตัวทำศึกกับคาโต้
ในใจคาโต้
+ถ้ากูไม่เล่าให้ดีๆกูตายแน่คราวนี้+
"คนนั้นที่ชื่อ ทาดะนะ มันชื่อเต็มๆว่า อาชิกะ ทาดาฮาชิ ตอนมันอยู่มัธยมต้น มันก็ได้ตั้งแก๊งอันธพานขึ้นมา แล้วแก๊งของมันก็แข็งแกร่งมากจนไม่มีใครกล้าหือ แล้วตอนที่เจอมันครั้งแรก ฉันกำลังมีเรื่องกับเด็กแถวบ้านแล้วเจ้าทาดะมันก็เห็นฉัน มันเลยเข้ามาช่วยแล้วมันก็ชวนฉันเข้าแก๊ง ฉันเลยตกลง และสาบานกันว่าจะเป็นพี่น้องกัน ทาดะเป็นหัวหน้าแก๊ง แต่เจ้าโอกิ มันเห็นว่าฉันกับทาดะเป็นพี่น้องกัน มันเลยเคารพฉันมั่ง "
คาโต้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ทุกคนจึงเข้าใจ(ยาวมากก)
"ดีนะที่นายไม่กลับไปไม่งั้น นายอดเป็นนักร้องแน่"
คุซาโนะเตือนด้วยความหวังดี
"55 ฉันไม่กลับไปหรอก ฉันมีเพื่อนอย่างพวกนายแล้วนี้"
คาโต้พูดอย่างมีความสุข
"ชิเงะจัง"
ยามะพีเรียกคาโต้แล้วทำตาแป๋ว
"อะไรเหรอพีจัง แล้วอะไรนะ ทำซะน่าขยะแขยง"
คาโต้มองหน้ายามะพีที่กำลังทำตาแป๋ว
"ชิเงะจัง ฉันรักชิเงะจังที่สุดเลยมาๆ จุ๊บๆๆๆ"
ยามะพีโผเข้ากอดคาโต้ แล้วหอมแก้มคาโต้ตรงนั้นทีตรงนี้ที
"แว้ก พีจังปล่อยก่อนปล่อยก่อน"
คาโต้แกะมือยามะพีที่โอบเอวตัวเองไว้
"ฉันซึ้งนี่น่า ไม่นึกเลยว่าชิเงะจังจะรักพวกเราขนาดนี้"
ยามะพีปาดน้ำตาตัวเอง
"ช่ายๆ พวกเราก็รักชิเงะจังเหมือนกัน มามา มาให้พวกเราหอมแก้มซะดีๆ"
โคยาม่าพูดแล้วกระโดดขึ้นคร่อมคาโต้แล้วหอมแก้มไปหนึ่งที แล้วตามมาด้วยยูยะ คุซาโนะ เรียว อุจจี้ มาสึดะ แต่ยูยะ...
"จ๊วบ"
ยูยะเข้าจูบปากคาโต้เข้าอย่างจัง เอื๊อก
"ยูตคุง..."
ตอนนี้สภาพของคาโต้คือไร้วิญญาณ
"แง้ๆ ยูตคุงไปจูบชิเงะจังได้ไง ยูตคุงต้องจูบสึดะจังเท่านั้นนะ แง้ๆ"
สึดะกระทืบเท้าร้องไห้งอแงอย่างกับเด็กกับการที่ยูยะไปจูบคาโต้
"ไม่ต้องร้องนะสึดะจัง เดี๋ยวยูตคุงจะจูบสึดะจังเหมือนกัน จุ๊บ"
และแล้วตามคำขอร้องของมาสึดะยูยะก็เข้าจูบปากมาสึดะทันที มาสึดะก็ยิ้มออกมา
"เดี๋ยวยูตคุงจะจูบทุกคนเลย"
แล้วยูยะก็เข้ากระโดดกอดคอยามะพีเพื่อที่จะจูบ
"เฮ้ย ยูตคุงหยุด ฉันไม่ชอบไม่ป่าเดียวกัน แล้วก็ไม่อยากโดนสึดะจังรุมกระทืบ"
ยามะพีขอร้องยูยะอย่างแรง
"อ๊ะๆ ไม่ก็ได้ สึดะจังเราไปกินเนื้อย่างกันดีกว่า ไปกันเร้ว"
ยูยะลากมาสึดะไปร้านเนื้อย่างที่อยู่ตรงปากซอย ซึ่งยูยะเป็นลูกค้าประจำที่นั่น
"เฮ้อ เกือบโดนยูตคุงจูบซะแล้วถ้าพีจังไม่พูดก่อน เราได้เสีย first kissแน่"
คุซาโนะ ส่ายหัวกับนิสัยที่ชอบจูบคนอื่นไปทั่วของยูยะ
"นี่คุ ตอนนี้ชิเงะจังอยู่ในสภาพร่างไร้วิญญาณแล้ว"
โคยาม่าสะกิดคุซาโนะ ให้หันมาดูคาโต้ ตอนนี้คาโต้กำลังเพ้อฝัน เอาแต่ร้องว่า
"อ๊า จูบแรก...จูบแรก จูบแรกของฉัน ...จูบแรก"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น