+-----สาวกิ๊งหน้าใส----ตามหาหัวใจ----นายหน้าหล่อ-----+

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกก็โดนซะแล้วอะ (แบบซะงั้นเรย)

หวัดดีค่ะ เราชื่อ โยโกะ คิริโนะ สูง 160 น้ำหนัก 43 หน้าตาสวย น่ารักเพอร์เฟ็ค (หลงตัวเองไปซะแร้วนางเอกเรา - -‘’)

พอเมษานี้เราจาย้ายไปเรียนที่ไฮสคูลของโตเกียวกับMy Lovely เฟรน (ออกสำเนียงลาวหน่อยนะเจ้าค่ะ หุ หุ) เรยมานั่งส่งท้ายคุยกันที่ร้านไอติมซะหน่อย

“เฮ้ย!! โยโกะ มิสึกิ ฮารุนะ มิยาโกะ เมษานี้พวกเราจาย้ายไปโตเกียวกานแร้วน้า โตเกียวน่ะมีคนเยอะจาตาย แล้วพวกเธอเล็งผู้ชายแบบไหนไว้ล่ะ”ซาสึกิพูด เปิดประเด็นได้ดีมาก ^^

“ของชั้นต้องหล่อ รวย เริ่ด เพอร์เฟ็คย่ะ”ยัยมิสึกิพูดขึ้นพร้อมเชิ่ดหน้า ทำเหมือนสเป็คของตัวเองนั้นเริ่ดที่สุดอย่างนั้นแหละ อึ๊ย!!~.~a

“ชั้นว่าต้องเพิ่มความบริสุทธิ์ด้วยนะยะ”ยัยฮารุนะเสริม บริสุทธิ์ในที่นี้หมายถึงยังไม่เคยมี....กับผู้หญิงนะ =.=

“แหม!!! เมืองใหญ่ๆอย่างโตเกียวนี้จะหาผู้ชายบริสุทธิ์เจอไหมเนี่ยหล่อน”ฮ้า!!!!จาบ้ารึไงยัยมิยาโกะ งั้นถ้าพวกเราเข้าโตเกียวไปมีหวังโดนพรากความบริสุทธิ์กานหมดสิหล่อน O.o

“เฮ้ย!!!! งั้นชั้นขอเสนออีกข้อนึง…- ^w^ -”ว๊าย!!! แย่แร้ว ถ้ายัยซาสึกิ ทำสีหน้าแบบนี้แปลว่ามันต้องพูดอะไรเกี่ยวกับ.....แน่นอน(แต่ก็อยากฟังอะ ไม่stopมันดีกว่า)

“ต้องมีอารมณ์โหดเหี้ยมรุนแรงในการ.............กัน”

“นี่!!!!! พอซักทีได้ไหม ยัยพวกบ้า นี่พวกเธอคุยเรื่องอารายกานเนี่ย”ชั้นตะโกนออกมาสุดเสียง พร้อมยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

แป่ว คนในร้านหันมามองชั้นกานหมดเรย เพิ่งรู้ตัวอะ

“เฮ้ย!! โยโกะ นั่งลงสิฟระ อายเค้า”ยัยซาสึกิเตือนชั้น และพอชั้นนั่งลง เพื่อนๆคนอื่นก็หันมาจ้องชั้นเขม็ง ~.~a คนสวยแย่แว้ว ToT

“เออะ......ขอโทษนะ มะได้ตั้งใจจริงๆอะ”ชั้นพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกและอ้อนวอนสุดๆ

“เฮ้ย!!!! แกขอโทษใครจ๊ะ ที่พวกเราจ้องแกเขม็งเพราะแกยางไม่ได้บอกสเป็คแกเรยว่าชอบผู้ชายแบบไหน”อ่อ ไอเราก็ตกใจหมด

“อืม ไม่รุอะ บอกไม่ถูก เพราะมานเพอร์เฟ็คเกินจะบันยาย หุ หุ หุ”

“โห!!  เอางี้เรยหรอยะยัยโยโกะ”อยู่แว้ว

...........................................ในที่สุดก็ถึงวันที่พวกเราต้องไปโตเกียว.............................................

“เอ้าเร็วพวกเรา รถตู้มารับแร้ว”ยัยซาสึกิรีบเรียกพวกเราขึ้นรถตู้ที่พ่อมันเช่าไว้

“แหม จารีบไปเปิดโรงเรียนหรือยะ ยัยซาสึกิ”ยัยมิยาโกะพูดขึ้น แต่มานก็จริงอะ จารีบไปทามมัยกานยังง่วงอยู่เรย

“เอาเถอะน่า ชั้นมีแผนย่ะ”ชั้นรีบตาสว่างขึ้นทันที แร้วพอมองสายตา (อันชาญฉลาดเล็กน้อย) ของยัยนี่ก็รู้ทันทีว่ามันจาพาไป shop ก่อน ก็ดีเหมือนกานแฮะ ไปก็ไป

............................................เพียง 15 นาทีรถก็วิ่งถึงโตเกียวพร้อมส่งพวกเราลง........................................

“ขอบคุณคร่า!!!!!! ที่มาส่ง”ทั้งชั้นแระเพื่อนๆยืนอึ้งทันทีว่ายัยซาสึกิมีมารยาทอันดีงามกะเค้าด้วยหรอ O.o พวกเรามองยัยนี่กานใหญ่

“แหม เข้าเมืองทั้งทีถ้าไม่แสดงความมีมารยาทเด๋วหาผู้ชายมาเกาะมิได้หรอก หุ หุ”แร้วยัยซาสึกิก็หัวเราะเปี่ยมด้วยพลังอันชั่วร้ายออกมา =.=

“เฮ้!!! แร้วเมื่อไหร่จาไป shop ซ้าทีล่ะ ทนฟังแกพูดจนเมื่อยแระ”ยัยมิสึกิรีบเตือนความจำยัยซาสึกิทันที ว่าแต่ช้านก็เมื่อยเหมือนกานน้าเนี่ย

“เออ ไปก็ไปจ้า  อย่างแรกก็ต้องไปถนนคนเดินอามางิก่อนแร้วกัน หนุ่มๆเพียบ”โห นี่ยัยซาสึกิมานเน้นแต่เรื่องนี้รึเนี่ย เหวอ ยัย4คนนี้ทำน้ำลายสอทันที

“นี่พวกเธอ มัวแต่ยืนน้ำลายสออยู่นั่นแหละ รีบๆไปเซ่”ชั้นเร่งยัยพวกนี้ แร้วชั้นก็เดินนำพวกเพื่อนไปก่อน ว่าแต่ไอ้ถนนคนเดินที่ว่าเนี่ยมันอยู่ไหนหว่า

“เฮ้ย!!! ไปไหนเล่ายัยบ๊อง ก็ตรงนี้แหละถนนคนเดิน”อ้าว แร้วก็ไม่บอกช้านน ให้ชั้นเซ่อซ่าอยู่ตั้งนานแหนะ โอ๊ย ไม่ค่อยใส่ใจคนสวยเรยน้า(...บ้าอ่ะเปล่า...)

“แร้วมัยคนแน่นเอี๊ยดอย่างนี้ล่ะ”ชั้นถามขึ้น

“ก็มานเมืองหลวงนี่หว่า จาให้มีคนเดินกาจิ๊ดริดอย่างบ้านเราได้ไงยะ”อ่อ เข้าใจแร้วย่ะ

ต่อจากนั้นพวกเราก็เดิน shop อย่างเพลิดเพลินท่ามกลางคนแน่นเอี๊ยด ว่าแต่ มัยมีแต่ของแพงๆทั้งนั้นเรยอะ

“อ้าวๆ!!! หลบไปหลบไป”เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

หวา!!! ผู้คนในถนนอามางิต่างหลบทางเหมือนกำลังต้อนรับเจ้าชายให้เดินผ่านจนช้านเซล้มไป

“อ๊าย!!!!!!! ใครบังอาจมาทำให้ชั้นล้มเนี่ย”ชั้นตะโกนขึ้นพอให้ใครซักคนที่ได้ยินมาช่วยชั้น โอ๊ย!! เจ็บจังเรยอะ

แล้วหลังจากนั้นเพื่อนของชั้นก็รีบมาดูชั้นใหญ่

“เฮ้ย!! โยโกะ เป็นไงบ้าง”ยัยซาสึกิถามขึ้น

“ก็เจ็บน่ะสิยะ มาเฟียน่าไหนมันบังอาจมาเดินผ่านแถวนี้ ชั้นจะไปต่อยหน้ามัน”แล้วชั้นก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เฮ๊ย!! อย่าโยโกะ มาเฟียเกียวโตเก่งมากๆเรยนะโว๊ย”จาเก่งแค่ไหนกานเชียว และอีกอย่าง ชั้นได้ Top พละนะจ๊ะ (มั่นใจสุดๆ)

“ไม่ ชั้นจะไปต่อยหน้ามันให้รู้แร้วรุรอดเลย อย่าห้ามนะ”เวลาชั้นโกรธนี่ใครก็เอาชั้นไม่อยู่แล้ว นายตายแน่ไอ้มาเฟีย

เพื่อนๆรีบรั้งตัวชั้นไว้(ก็อะนะ ตามภาษาเพื่อนรัก)แต่ชั้นไม่ฟังใครแล้ว บังอาจทำให้คนสวยเจ็บ นายตายแน่!!!

แล้วชั้นก็แหวกผู้คนเข้าไปขวางหน้ามันจนได้ แต่

อ๊าย!! เค้าไม่ใช่มาเฟียหรอก แต่เป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับชั้นหน้าตาหล่อมากกก จมูกนิดๆน่ารัก สายตาคมกริบ ผมสีน้ำตาลอ่อน เท่ห์ที่สุดเลยอะ ใส่เสื้อสีดำดูลึกลับ แถมเปิดกระดุม 3 เม็ดบนสุดด้วยอะ พร้อมลูกน้องอีก 4 คน(มันก็คือนักเรียนรุ่นเดียวกันนั่นแหละ)ที่หน้าตาดีไม่แพ้กัน แต่ว่าเค้าทำให้เราเจ็บนี่นา ยกโทษให้ไม่ได้

“นี่นาย บังอาจยังไงมาแหวกฝูงผู้คนในถนนอามางิอย่างนี้ จนชั้นโดนชนล้มไปเรยเนี่ย รุไหมว่าเจ็บนะ”แล้วเค้าก็ทำหน้าซังกะตาย แต่ก็ยังก้มดูที่เข่าของชั้น หรือว่าเค้าเป็นห่วงเราด้วย อุ๊ย!! น่าร้ากกกจัง เอ๊ะ!! คิดอะไรเนี่ยเรา ก็หมอนี่เป็นคนทำให้เราเจ็บตัวไม่ใช่หรือ อย่าใจอ่อนเด็ดขาดนะ

“แล้วไงอะ ชั้นเดินผ่านทุกวันนี่นา”โห นี่นายยังไม่ยอมรับอีกหรอ หืม ตอนแรกคิดว่าเป็นคนมีน้ำใจ แล้วสำนึกแระ ที่แท้นายก็ยังไม่รุสึกรุสงอะไร

“นี่นายยังไม่สำนึกอีกหรอ อย่างนี้ต้องโดนบ้างแล้วหละ”ชั้นพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่ระเบิดสุดขั้วแร้ว

แล้วเจ้ามือขวาของชั้นก็โจมตีนายนั่นอัติโนมัติทันที แต่เหตุการณ์ณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

หมับ!! อ๊ะ นายนั่นมันจับมือชั้นไว้ได้

จุ๊บ!!!!!!

อ๊าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!อีตาบ้า นายนั่นมันกระชากตัวชั้นเข้ามาจูบ(อย่างดูดดื่มด้วย) แต่ว่าริมฝีปากเค้าที่สัมผัสกับริมฝีปากชั้นช่างอ่อนนุ่มและชั้นสัมผัสได้ถึงอารมณ์รุณแรงที่เค้ามี แร้วเค้าก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างงดงาม ชั้นเรยยืนเอ๋อ เป๋อ เร๋อ อยู่ตรงนั้นทันทีทันใด  คนเค้ามองมาที่เรา 2 คนกันใหญ่เรยอะ -O.O-

แล้วนายนั่นพร้อมพวกอีก 4 คนก็เดินอ้อมชั้นไป

หลังจากนั้นเพื่อนของชั้นก็รีบเข้ามาหาชั้นทันทีทันใด

“เฮ้ย!! โยโกะ ช็อกไปเรยหรือวะ”ยัยซาสึกิพูดขึ้น

“อ๊าย!!!! อีตาบ้า โรคจิตเอ๊ย!!!”แล้วชั้นก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธสุดๆ (แร้วทำไมความรุสึกช้าจังล่ะเนี่ย)

“โห โยโกะ โชคดีจะตาย มีผู้ชายเพอร์เฟ็คขนาดนั้นมาจูบด้วย”

“หืม มาลองโดนเองมั้ยล่ะยะ ยัยมิสึกิ”แร้วชั้นก็เดินตุ้บป่องออกจากถนนอามางิทันทีทันใด

“เฮ้!!! เดี๋ยวสิ ยังซื้อของได้นิดเดียวเอง”ยังมีกาจิดกาจัยซื้อของอีกหรือยะ

“ไม่ซงไม่ซื้อมานแร้ว”ชั้นหันหลังกลับไปตอบแร้วยัยพวกนั้นก็รีบตามชั้นมาทันทีทันใด

และถ้าเจอนายโรคจิตคนนั้นอีกก็ นายรีบเตรียมตัวพบกะยมบาลได้เรย เชอะ!!

ขอฝากไว้อีกผลงานนึงนะคะ เรื่องนี้เพิ่งจาแต่งแนวนี้เป็นครั้งแรก มีข้อติ(น้อยๆ) ชม(เยอะๆ)ก็โพสมากานนะคะ