เธอคนนี้บ้า! คุณคนนั้นซ่า! <<รักนี้แสบถึงใจ>>

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 011

นี่เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว เปลือกตาของผมก็หนักจนลืมไม่ขึ้น แต่ประสาทหูของผมยังคงได้ยินอยู่....ผมได้ยินเสียงเคาะประตู สงสัยจะเป็นผีมาเคาะแหงๆ แล้วตามด้วยเสียงที่คาดว่าจะเป็นเสียงของพี่ริกกี้ลุกขึ้นจากเตียง ต่อด้วยเสียงของประตูเปิดออกพักนึงและตบท้ายที่เสียงของประตูปิด (OoO) พี่ริกกี้ถูกผีลักพาตัว

(=_=) สงสัยยัยทรายจะมาลากพี่ริกกี้ไปอ่ะ ตอนดึกซะด้วย ไปทำอะไรกันหว่า หุหุหุ แล้วผมก็คิดมากจนหลับไป ก็แหม น้องสาวทั้งคนจริงมั้ย ให้มันตายซะได้ก็ดี

พอมาตอนเช้า แดดจากหน้าต่างมันส่องมาที่หน้าผมอย่างจัง ทำไงได้ล่ะ ผมก็ต้องลุกซิ............ผมมองไปรอบๆห้องแบบที่ว่าหน้ามืดตามัว และดูเหมือนพี่ริกกี้จะยังไม่ตื่น แต่คนที่นอนอยู่ข้างพี่เค้า (OoO) ถ้าผมจำไม่ผิด มันคือยัยทราย !!! (OoO) โอ๊ะ!!! ไม่ใช่ ไม่ใช่ ดูให้ดีแล้วมัน นิกกี้ต่างหาก ผมเอาคนสวยไปเทียบกับยัยน่าเกลียดได้ไงเนี่ย (=_=) ว่าแต่.........................................มาได้ไงหว่า ??? (?-?)

พี่ริกกี้นอนให้นิกกี้ซบไหล่ ผมยาวสีน้ำตาลของเธอลงมาปรกใบหน้าจนเกือบหมด ส่วนพี่ริกกี้ก็นอนหลับตาอย่างสบาย ซึ่งผมก็ไม่ค่อยจะแน่ใจซะแล้วว่าพี่เค้าตื่นอยู่รึเปล่า เพราะผมเห็นพี่เค้าเริ่มขยับตัว นิกกี้ก็เหมือนกัน เธอเริ่มขยับแขนนิดนึงก่อนก่อนจะลุก พรึบ! ขึ้นมาเหมือนผีซอมบี้ในการ์ตูนตอนเช้าวันเสาร์ (>O<) อ๊ากกกกกก!!! ผมกลัวแล้ว! ทำไมเธอแสดงหนังเก่งจังอ่ะนิกกี้ เหมือนผีมากๆเลย  (TOT) ผมก็ลงมาปรกหน้าเหมือนเดอะริงค์ภาคฮาฟ สงสัยเป็นภาคใหม่ (T-T) เดอะริงค์ภาคลูกครึ่งไทย-อังกฤษแน่เลย น่ากลัวอ่ะ แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นก็ยังน่ารัก (>.<) อิอิอิ นิกกี้นั่งอยู่นิ่งๆแล้วหันไปมองหน้าพี่ริกกี้ที่ลืมตาโพลงอยู่อย่างสโลลี่เหมื่อนผี

“(      =) (    =_) (  =_=) ( =_=) (=_=)..............................”

“อ้าว ตื่นแล้วหรอนิก นอนต่อก็ได้น๊ะ พึ่งจะ6โมง”

“นอนไม่หลับแล้วอ่ะริก..........(=o=) เออ......................ต้า..............น้องสาวนายกรนจนกระจกแทบแตกแน่ะ”

อ้อ (=_=) นี่เองเป็นสาเหตุทำให้นิกกี้ย้ายห้องนอนมาตอนกลางดึก

“(^o^) 555+ ถ้านอนไม่กรนก็ไม่ใช่ยัยทรายซิ”

“ก็จริงของนาย (=o=)”

ทำไมนิกกี้พูดตรงดีจัง (=_=) แทงใจดำจนแสบจี๊ดขึ้นสมองเลย

“เดี๋ยวไปกินข้าวกันน๊ะ (^o^)”

พี่ริกกี้พูดอีกครั้งก่อนนิกกี้จะพยักหน้าแล้วเดินออกไปจากห้อง (o_o) เหมือนนิกกี้ลอยออกไปเลยอ่ะ สงสัยจะตาฝาด ยังไม่ตายนี่เนอะ เอ๊ะ! หรือตายแล้วหว่า ไม่จริง!!! เดอะริงภาคใหม่เป็นภาคของคนเป็นๆเลยอ่ะ ยังไม่ตายด้วย เอ๊ะ! หรือตายแล้ว

“เป็นอะไรวะต้า (=_=) ละเมอหรอ”

“ป่าวครับ..........วันนี้ผมแค่เห็นนิกกี้ดูซึมๆ เค้าเป็นอะไรรึเปล่าครับ”

“อ้อ นิกกี้มันเป็นโรคหัวใจน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อาการเป็นแบบนี้แหละ”

“(OoO) โรคหัวใจ !!!”

“อืมใช่โรคหัวใจ..........เค้าเป็นคนที่น่าสงสารน๊ะ”

“เป็นโรคหัวใจแล้วจะหายมั้ยครับ (OoO) !!!”

“น่าจะหายน๊ะ น่าจะหาย.............ก็นิกกี้เป็น....................โรคหัวใจ.....................ขาดคนดูแลนี่นา (^o^)”

“(=_=) ...................”

บ้าชะมัดเลย! เล่นเอาตกใจหมด นึกว่าสุดสวยจะอายุไม่ยืนซะแล้ว ว่าแต่มุกห่วยจริงๆ (=_=)

และหลังจากนั้นพี่ริกกี้ก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ก่อนจะมานั่งรอผมอยู่ที่โซฟา เพื่อจะได้ออกไปกินอาหารเช้าพร้อมๆกัน

................................................................................

ให้ตายเถอะ ยัยทรายดูดนี่เมื่อไหร่จะตื่นได้ซักทีน๊ะ (=_=) แถมกรนสนั่นลั่นห้องอีกตังหาก ฉันละเครียด...ฉันไปจัดเตรียมเสื้อผ้าก่อนจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่ดูหรูหรา และออกมาภายใน20นาที เฮ้อ นี่ก็สายมากแล้ว ทำไมยัยทรายยังไม่ตื่นหว่า หรือว่าตายแล้ว ดีจัง ถ้ายัยนี่ตาย แผ่นดินคงจะสูงขึ้นจนกลายเป็นยอดดอยอิทนนเลยล่ะ นี่ฉันใจดีจัง อุส่าห์ลดลงมาให้จากยอดเขาเอเวอร์เลสแล้วน๊ะเนี่ย (=_=) เอ๊ะ! ไม่ซิ กรนออกดังปานนี้ จะตายได้ไงเนอะ หรือรองเท้าติดคอหว่า ยัยนี่ยิ่งชอบทานอะไรแปลกๆซะด้วย.....................หรือมันไปกินหมามา ถึงกรนดังขนาดนี้.......(=_=) ฉันรู้สึกว่าฉันจะนั่งรอมานานแล้วน๊ะ ถ้ายังไม่ตื่น งั้นฉันไปดีกว่า คนยิ่งโมโหหิวอยู่ แล้วฉันก็เดินออกจากห้องไปแล้วตรงไปเคาะที่ประตูห้องของพี่ริกกี้กับต้า

“ครับผม ซักครู่ครับ”

และไม่นานประตูก็เปิดออกโดยพี่ริกกี้

“เสร็จแล้วหรอ แล้วทรายล่ะ (^-^)”

“ยังไม่ตื่นเลยค่ะ นิกก็นั่งรอนานแล้วเหมือนกัน (^-^)”

“งั้นไปกันเถอะ (^o^) ต้า...........เราไปกันเลยดีกว่า ไม่ต้องรอแล้วมั้ง”

“ผมก็ว่างั้นครับ เพราะกว่ายัยนี่จะตื่นก็คงอาหารกลางวันพอดี (^o^)”

และพวกเรา3คนก็ได้ลงมาที่ประชาสัมพันธ์ด้านล่างก่อนจะเข้าไปทานอาหารในห้องอาหารของโรงแรมที่จัดบริการให้ฟรีในตอนเช้า

“เดี๋ยวพี่ไปตักให้น๊ะ นั่งอยู่เนี่ยแหละ (^-^)”

พี่ริกกี้พูดกับฉันแล้วเดินไปตักอาหารกับต้า และไม่นานก็กลับมาพร้อมกับซุบและขนมปังทั้ง2มือ พี่ริกกี้จัดแจงให้ฉันซะเรียบร้อยจนฉันเองก็เริ่มคิดซะแล้วว่าทำไมพี่ริกกี้ถึงได้ดูแลฉันดีขนาดนี้ ทั้งๆที่ฉันเองก็เป็นแค่น้อง นี่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะคิดแบบนี้น๊ะแค่ใจมันคิดไปเองก็เท่านั้น

“ขอบคุณค่ะ (^-^)”

ชั่งมันเถอะ ยังไงซะ พี่ริกกี้ก็เป็นพี่ชายที่ฉันภูมิใจเสนอ (>o<)

และเมื่อเวลาผ่านไป นาน..............น้าน.............นาน พวกเราก็ทานจนเสร็จ และในแทบจะทันทีที่เรากำลังจะลุกออกไป ยัยทรายดูดก็มา (>o<) ไม่เอาน๊ะ! ไม่จริ๊ง ไม่จริง! อย่าพึ่งฆ่าฉัน ฉันแค่นั่งข้างๆพี่ริกกี้แล้วก็แค่นั่งตรงข้ามกับต้า อย่ามองฉันแบบ (>o<) หมา...........................................................หวงก้าง

<<ยัยบ้านิกกี้ คิดให้คำพูดมันติดๆกันหน่อยไม่ได้หรอ ทำไมต้องมี จุดๆๆขั้นไว้ด้วยวะ ยัยทรายมันมาด่าฉันถึงในฝันเลยน๊ะเนี่ย ฉันก็กลัวมันมาฆ่าฉันเหมือนกันน๊ะ>>

อ้าว (=o=) ก็เธอแต่งเองไม่ใช่หรอยะ ยัยหยดน้ำก๊อก ฉันแค่คิดไปตามบทที่เธอเขียน ผิดด้วยรึ

คอยดูน๊ะยัยนางเอกโรคจิต ตอนจบฉันจะแต่งให้แกกลั้นหายใจฆ่าตัวตาย ไม่ก็ให้แกทุบหัวตัวเองตาย

เข้าเรื่องซิฟะยัยคนแต่งบ้า คนกำลังมีอารมณ์เล่น ออกนอกบทจนคนอ่านเค้ารำคาญแล้วเนี่ย

“ทำไมลงกันมาไม่รอทรายเลยอ่ะ (>o<)”

“ก็เธอไม่ตื่นนี่ พวกเรารอเธอตั้งเกือบ3ชั่วโมง แถมปลุกไม่ตื่นอีกต่างหาก”

โอ้โห ต้า โม้น่าดูเลย ใส่ไข่ลงไปในโจ๊กกี่ฟองเนี่ย (=_=)

“งั้นฉันขอไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนน๊ะ (=_=)”

“อืม ให้ต้าไปเป็นเพื่อนซิ (^-^)”

“ไม่เป็นไรหรอก (=_=)”

“ฮืม........(~_~)”

“เออ......ก็ได้........................เราไปกันเถอะต้า”

ยัยทรายน่ากลัวซะยิ่งกว่าอีกัวน่าซะอีกน๊ะเนี่ย (=_=) ทำไงดี ฉันกลัวมันจะงับหัวฉันจัง (>o<).........แต่คนที่น่าจะกลัวยิ่งกว่าฉัน คือพี่ริกกี้ ก็แหมดูยัยทรายมันแทบจะกลืนพี่ริกกี้ไปทั้งตัวแล้วเนี่ยซิ.............อร่อยน่าดู (=_=) แพลบๆๆ น่ากินจัง

ต้ากับฉันเดินออกไปที่ชายหาดกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เราหาที่นั่งดูวิวกันเฉยๆ

“ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยครับ (^-^)”

ไอ้บ้าหน้าตาหื่นกามที่ไหนไม่รู้2คน มันมาขอฉันถ่ายรูป จะเอาไปทำอะไรหว่า แต่ฉันไม่ได้ตอบมันน๊ะ ต้าที่ยืนอยู่ใกล้ๆตอบให้ฉันแทน

“ไม่ได้ครับ (~_~)”

แล้ว2คนนั้นก็เดินจากไปแบบง่ายๆเพราะต้ากำลังยืนแยกเขี้ยวใส่พวกมันอยู่ น่ากลัวจัง (>.<) แต่ก็ยังเท่ เหมือนเดิม ถึงจะน้อยกว่าพี่ริกกี้นิดส์นึงก็เถอะ

“ต้า............(=_=).........................”

“อะ................อะไรหรอ (^-^)”

“นั่งซิ (=_=)”

ต้านั่งลงแทบจะทันที แล้วเราก็.......................เหม่อ...........มอง...........xxx (คิดเอาเองจ้า อย่าคิดลึกน๊ะ) อยู่นาน2นาน แล้วโทรศัพท์ของฉันก็สั่นขึ้น ทำให้ฉันหมดอารมณ์ที่จะเหม่อต่อไป.............(=_=) บ้าจริง

“ฮัลโหล (=o=)”

<<พี่นิกกี้! พี่นิกกี้!>>

“มีอะไร ไอ้ปอน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่พี่แก (=_=)”

<<อ้า! จะใช่ หรือไม่ใช่ก็ชั่งเถอะครับ แต่มีเพื่อนของพี่เข้ามาถล่มในบ้านอ่ะ>>

“เพื่อนหรอ............(?-?) ฉันมีเพื่อนด้วยหรอ พึ่งรู้น๊ะเนี่ย”

<<เค้าว่า เค้าเป็นเพื่อนพี่ ชื่อ ดาวครับ! ตอนนี้ขึ้นไปเล่นในห้องพี่แล้วอ่า!>>

“(OoO)....................”

(กึก................)

โทรศัพท์ในมือฉันล่วงลงไปอยู่ที่พื้นทราย (OoO)....................ไม่จริง ยัยดาวมาหรอ ตายแน่! ห้องฉันตายแน่! ตาย ตาย ตาย!

>>>………………..To Be Continue………………..<<<