เธอคนนี้บ้า! คุณคนนั้นซ่า! <<รักนี้แสบถึงใจ>>

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 010

“พี่ริกกี้..........นิกกี้ (^o^) ทรายคนสวยมาแล้ว........ขึ้นรถเร็ว”

ยัยทรายตะโกนออกมาจากรถ แต่คนที่ขับรถมานี่ซิ.................รู้สึกว่าจะเป็น................ต้า!!!................ไหงมาขับรถให้ยัยทรายดูดได้ละเนี่ย

“เฮ้ย! นิกกี้ พี่ริกกี้ (OoO)”

“อ้าว ไอ้ต้า มาได้ไงวะ (OoO)”

“รู้จักกันอยู่แล้วหรอเนี่ย ดีจัง (^o^)”

ทรายพูดขึ้นมาอีกครั้งแล้วลงมาจากรถพร้อมกับเรียกต้าลงมาด้วย

“คือว่าทรายกับต้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกันน่ะนิกกี้ โลกกลมจังเนอะ.........................เอาเป็นว่าเธอนั่งหน้ากับต้าแล้วกันน๊ะ เดี๋ยวฉันจะนั่งกับพี่ริกกี้เอง (^o^)”

“อืม”

ขืนไม่ให้นั่งฉันก็ตายอะดิ (=_=)

พูดจบ ต้ากับพี่ริกกี้ก็ขนกระเป๋าขึ้นรถแล้วออกเดินทางทันที............ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมพี่ริกกี้ถึงหลับตั้งแต่ขึ้นรถ พี่เค้าจะหลบยัยทรายอะจิ แกล้งหลับชัดๆอ่ะ และไม่นานเกินรอ ยัยทรายก็หลับลงได้

“อยู่บ้านเดียวกับทรายหรอ (-_-)”

ฉันหันไปกระซิบกระซาบกับต้าที่กำลังขับรถอยู่

“อ้อ ป่าวหรอก ฉันอยู่คนเดียว แต่ยัยนี่โทรมาสั่งให้ฉันไปด้วย ไม่บอกฉันเลยว่าจะมีใครไปบ้าง สั่งลูกเดียวเลย”

“(o_o) ถ้ามันเป็นญาติฉัน ต้องบ้าตายแน่ๆ”

“555+ ชินแล้วน่ะ ว่าแต่ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของยัยนี่............หึๆๆ ยัยทรายคลั่งเธอเหมือนคลั่งดาราเลยน๊ะ สวยอย่างนู้น เก่งอย่างนี้................เค้าชอบเธอน่าดูเลยล่ะ”

“ยัยทรายดูดเนี่ยน๊ะ.................ฉันไม่เคยได้ยินเลย............ยัยนี่ชอบว่าฉันจะตาย...............ว่าฉันแปลกบ้างล่ะ เป็นเด็กเก็บกดบ้างล่ะ เหมือนคนโรคจิตบ้างล่ะ (=_=)”

“ขนานนั้นเชียว...............หึ แต่ถ้าคนที่เค้าคลั่งแบบคลั่งดาราคือนิกกี้ ฉันก็รับได้ละน๊ะ (^o^)”

“ทำไมล่ะ (~_~)”

“อ้าว นี่ไม่รู้ตัวเลยหรอ.............ว่าเธอน่ะ ยิ่งซะกว่าดาราอีกน๊ะ”

ทำไมกันน๊ะ........ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆ............ร้อนไปทั้งหน้าเลยล่ะ (>.<)

“หึๆๆ อายหรอ หน้าแดงหมดแล้ว (^o^)”

อ้อ....(=_=) นึกว่าอะไร.........ที่แท้ฉันอายนี่เอง มิน่า หน้าฉันถึงร้อนๆ...........(=_=) อะไรกัน ไหงฉันไปอายต้าได้ล่ะเนี่ย ฉันจำได้ว่าไม่ได้อายหน้าแดงมาตั้งแต่ป.4แล้วน๊ะเนี่ย

หลังจากนั้นต้าก็เงียบไป ฉันก็ทำอะไรไม่ถูกเลยหยิบหนังสือการ์ตูนที่ยึดจากไอ้ปอนมานั่งอ่านเล่น........อยากรู้จังว่ามันสนุกตรงไหน (=_=) ยิงกันทั้งเรื่องแถมเลือดกระฉูด แทบจะมีเลือดกระเด็นออกมาจากหนังสืออยู่แล้วเนี่ย.........(>o<) อย่าน๊ะ ฉันกลัวเลือด (=_=) หลังจากนั้นฉันก็หลับ และ...............หลับ.........................จนกระทั่งต้าปลุกฉัน

“ถึงแล้ว (^-^) เฮ้อ..........เมื่อยชะมัดเลย”

“เหนื่อยหรอ (=_=)”

“ไม่หรอก........เดี๋ยวเราไปแอบหาอะไรกินกันดีกว่า ยัยทรายคงจะพาพี่ริกกี้ไปควงตลอดแล้วทิ้งเรา2คน (^o^)”

“ก็ได้........แต่ตอนนี้เรามาปลุกให้2คนนั้นลงจากรถกันดีกว่า”

ฉันมองไปที่นั่งด้านหลังขณะที่ต้ายื่นมือไปจับตัวยัยทรายแล้วเขย่าเล็กน้อย

“ตื่นได้แล้วยัยบ้า (~o~)”

ส่วนฉันก็ลงจากรถไปเปิดประตูด้านที่พี่ริกกี้นั่งแล้วจิ้มไปที่หน้าพี่เค้า

“พี่.............(=_=) เพ่.........ตื่นดิ”

นี่แหละวิธีลับเฉพาะเวลาปลุกพี่ริกกี้ แค่จิ้มไปที่หน้าของเค้า พี่แกก็จะรีบตื่นทันที ด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวหน้าที่แสนหล่อเหลาจะเสียโฉม (=_=) ด้านต้าก็กำลังเขย่าตัวยัยทรายอย่างเมามันเพราะยัยทรายไม่ยอมตื่นแถมยังเอามือไม้มาปัดต้า จนกระทั่งต้าหมดความอดทนแล้วเอามือไปบีบจมูกมัน จนมันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะหายใจไม่ออก (=_=) บ้าจริง! เป็นวิธีปลุกที่โหดร้ายเหลือเกิน

จากนั้นเรา4คนก็เดินเข้าไปในโรงแรม5ดาวแล้วเราก็ไปเช็คห้องที่จองไว้กับพนักงาน

“ห้อง158กับห้อง159 2คืน ค่ะ พักผ่อนให้สบายน๊ะคะ (^-^)”

ฉันเข้าห้องไปแล้ววางของ ไม่นานก็ล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้ ส่วนยัยทรายก็วางของแล้วเริ่มพูดขึ้น

“นิกกี้ (^o^) ฉันยืมตัวพี่เธอหน่อยน๊ะ”

“อืม (=_=)”

เกิดไม่ให้ฉันก็โดนฆ่าตายหมกใต้เตียงอ่ะดิ (>o<) น่ากลัว!!! ฉันยังไม่อยากเป็นผีใต้เตียงอ่ะ

แล้วยัยทรายดูดก็ออกไปทันที.......ฉันเลยนั่งอยู่เฉยๆแบบไม่มีอะไรทำ แล้วโทรศัพท์ของฉันก็สั่นขึ้นจนทำให้ฉันตกใจ

“ค่ะ (=_=)”

<<ฮัลโหลฉันเอง........ต้า>>

“อ้อ........มีอะไรหรอ แล้วเอาเบอร์ฉันมาจากไหนเนี่ย (=_=)”

<<เอามาจากยัยทรายน่ะ........เราออกไปหาอะไรกินกันหน่อยมั้ย ยัยทรายกับพี่ริกกี้ออกไปกันแล้ว>>

“หืม.........ได้ซิ”

<<ฉันรออยู่หน้าห้องน๊ะ>>

“อืม”

ฉันรีบลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าเงินบนโต๊ะแล้วหยิบกุญแจห้องพร้อมกับออกจากห้องไปทันที ต้ากำลังยืนพิงกำแพงอยู่ข้างประตูห้องฉัน

“ปะ (^-^)”

แล้วฉันกับต้าก็เดินออกไปที่ชายทะเลแล้วเดินเลาะไปเรื่อยๆเพื่อจะหาร้านอาหารกิน.........ก็นี่มันเย็นแล้วอ่ะ ฉันยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยซักกะติ๊ด

..............................................................................

ผมว่า นิกกี้ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่คนอื่นคิด.............เธอก็แค่เป็นคนนิ่งๆเงียบๆเท่านั้น และอีกอย่างที่ผมชอบในตัวเธอคือ ความตรงไปตรงมาของเธอนั่นแหละ ผมว่าเธอออกจะพูดอ้อมค้อมไม่เก่งแต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าให้ผมมานั่งเดาใจเธอ ผมคงไม่มีวันเดาถูกแน่ๆ

“กินอาหารทะเลกันดีกว่าเนอะ มาทะเลทั้งที (^o^)”

“ก็ดีเหมือนกัน...................ร้านนี้ได้มั้ยล่ะ ใกล้ดีด้วย (=_=)”

นิกกี้ชี้ไปที่ร้านอาหารที่ค่อนข้างจะเงียบและดูหรูร้านหนึ่งที่ดูสะอาด แต่รู้สึกจะไม่มีแขกเลย.............มันจะอร่อยมั้ยเนี่ย (=_=) ทำไงได้ล่ะ ผมก็เดินเข้าไปเลยซิ บัญชาจากสวรรค์ทั้งที (>.<)

ผมเดินเข้าไปในร้านแล้วไปนั่งที่โต๊ะมุมห้องแล้วพวกพนักงานในร้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับเมนู.........ผมกับนิกกี้เปิดเมนู และพระเจ้าช่วย (OoO) สุดยอดแห่งความแพง........ผมรู้ทันทีเลยว่าทำไมถึงไม่มีคนเข้า

“พี่คะ ขอน้ำมะพร้าวปั่นกับข้าวผัดกุ้ง อย่าปรุงรสจัดน๊ะคะ จืดๆหน่อย จืดๆเลยน๊ะคะ มาจากต่างประเทศน่ะค่ะ.....................จะทานอะไรหรอต้า”

“เออ.........ข้าวผัดปูกับน้ำเปล่าครับ (=_=)”

พนักงานพวกนั้นพยักหน้าแล้วหายกันเข้าไปหลังร้านหรู

“เออ นิกกี้..........ฉันว่าเงินพวกเราไม่พอน๊ะ เดี๋ยวฉันขอไปกดATMแปบนึง”

“(^-^) 555+ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจ่ายเอง”

(OoO) นิกกี้หัวเราะ!!!

“พอดีว่าฉันทานอาหารรสจัดกับอาหารที่สกปรกไม่ได้น่ะ (^-^)”

“หืม (~_~) ทำไมล่ะ เป็นอะไรหรอ”

“แต่ก่อนอยู่ที่อังกฤษน่ะ มาตอนนี้เลยทานอะไรไม่ค่อยได้ อาหารมันผิดกัน”

“ถึงว่าล่ะ คาบภาษาอังกฤษละคล่องเชียว (^-^)”

“แต่คาบภาษาไทยฉันหลับน๊ะ”

แล้วอาหารก็มาเสริฟพร้อมกับน้ำ

“ชิมให้หน่อยซิต้า มันจืดรึเปล่า”

ผมใช้ช้อนของผมตักข้าวผัดกุ้งของเธอมาชิมนิดนึง แต่มันจืดมากเลยล่ะ จะกินได้มั้ยเนี่ย (=_=)

“จืดมากเลยนิกกี้ ปรุงหน่อยมั้ย”

นิกกี้เริ่มหยิบช้อนขึ้นมาตักทานบ้างเมื่อได้ยินคำตอบ

“ค่อยยังชั่วหน่อย อร่อยจัง”

นิกกี้พูด.....(=_=) เธอทานเข้าไปได้ไงเนี่ย มันจืดจนแทบจะไม่มีรสเลย แล้วของผมมันจะเป็นยังไงหว่า ผมตักมันเข้าปากและผมก็พบว่า มันก็อร่อยจริงๆนั่นแหละ..........เพราะมันไม่จืดเหมือนของนิกกี้อ่ะ สมราคาล่ะน๊ะ

“(=_=) .......................”

“นิกกี้ (^-^) เธอรู้จักกับยัยทรายได้ยังไงน่ะ”

“อืม..........วันแรกที่ฉันเข้าเรียน ยัยนี่เป็นคนที่พูดกับฉันรู้เรื่องน่ะ.............ตอนนั้นฉันพูดไทยไม่ได้เลย ไม่มีใครกล้าพูดกับฉันหรอก”

“อ้าวหรอ............ยัยทรายพูดภาษาอังกฤษเป็นด้วยหรอ ฉันเห็นแต่มันพูดลาว”

“...........................”

“.................................................”

เธอเป็นคนที่แปลกจริงๆนิกกี้......................เหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา.....................หน้ากากที่เธอใส่มันดูเพอร์เฟ็คไปซะทุกอย่าง แต่เบื้องหลังหน้ากากนั้นมันกลับดูน่าสงสารจนบอกไม่ถูก

>>>………………..To Be Continue………………..<<<