เธอคนนี้บ้า! คุณคนนั้นซ่า! <<รักนี้แสบถึงใจ>>

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 001

คอนแรกอาจยังไม่สนุกค่ะ แต่ไปเรื่อยๆรับรองว่าสนุก

ฉันชื่อนิกกี้ อายุ15ปี (^-^).........เป็นนางเอกในเรื่องนี้ ฝากตัวด้วยน๊ะคะเพื่อนๆ

ปีนี้ฉันได้ย้ายมาอยู่โรงเรียนAเพราะเหตุผลบางประการที่ยังเป็นความลับอยู่ โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนดังอันดับ1ของประเทศที่มีแต่นักเรียนอยากเข้ากัน แต่การจะเข้าที่นี่นั้น ต้องมีผลการเรียน80%ขึ้นไป อีกทั้งยังต้องได้รับการทดสอบหลายขั้นตอน และจากการคำนวณ ก็จะมีเพียงแค่เด็ก 3%จากทั้งหมดที่สมัครสอบเท่านั้นที่เข้าได้ แล้วฉันก็ดันสอบผ่านแบบเฉียดฉิวมาได้ ฉันจะได้เข้าเรียนม.4ที่นี่ และตอนนี้ก็ใกล้เปิดเทอมแล้วล่ะ ดีใจจัง

เพื่อนของฉันที่โรงเรียนเก่าของฉัน พอเค้ารู้เรื่องนี้เข้าก็ขยันโทรมาหาฉันทุกวันเพื่อจะย้ำให้ฉันรู้ว่า ฉันเป็นคนแปลก (>.<) ไม่จริงอ่ะ มันต้องโกหกแน่ๆ เพราะฉันว่าฉันน่ะ ธรรมดาแล้วก็เรียบง่ายจะตาย

“พี่นิกกี้!!! (TOT)”

น้องชายที่ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นน้องของฉันที่ชื่อ ปอน มันวิ่งเข้ามาในห้องฉันด้วยความเร็วสูงแบบที่ขาสั้นๆของมันพอจะทำได้ มันเป็นเด็กผู้ชายอายุ12ปีที่ตัวเตี้ยกว่าฉัน2คืบ หน้าของมันกำลังนองไปด้วยน้ำตามากมาย

“ใครสั่งให้เข้ามาห๊า (=_=)”

“ฮือออออ (TOT) พี่นิกกี้เอาการ์ตูนที่ผมซื้อใหม่ไปไว้ไหนอ่ะ!”

ไอ้เวรนี่มันถามฉัน

“อ้อ การ์ตูน 3 เล่มที่วางอยู่บนโต๊ะห้องนั่งเล่นใช่ป่ะ”

“อือๆๆ ใช่ (TOT) พี่เอาไปแอบไว้ไหนอ่ะ”

“เสียใจด้วยว่ะปอน เอาไปเผาเล่นหมดแล้ว (=_=)”

“ไม่เจง!!!!!!!!!!!!! (>O<) ทำไมพี่ทำอย่างเงี้ย! เมื่อ2วันก่อนก็เอาขนมบูดมาให้ผมกิน เมื่ออาทิตย์ก่อนก็เอาหุ่นของเล่นของผมไปซ่อน แล้วก็แกล้งผลักตกบันได แล้วก็ไปลื้อห้องผมจนเละ ฮืออออออออ แล้วก็เอาลูกแม๊กไปใส่ไว้ในรองเท้านักเรียน ละแล้วก็เอากาวตราช้างมาทาไว้ที่เก้าอี้ในห้องผม ฮือออออออออ ละแล้วก็”

“พอเลยพอ ฉันล้อเล่น หนังสือของแกน่ะ ฉันเอาไปอ่านอยู่ในห้องใต้บันได (=o=) เออใช่ แล้วฉันก็แค่ เอาขนมบูดมาให้แกกิน ผลักแกตกบันได แล้วฉันก็แค่เอาลูกแม๊กไปใส่ในลองเท้าของแก ส่วนไอ้หุ่นบ้านั่นแล้วก็ไปลื้อห้องแกกับเก้าอี้แปะกาวนั่น........................ฉันไม่ได้ทำว่ะ แกทำตัวเองด้วยหรอวะ (=o=)”

“ฮืออออออออออ (TOT) พี่บ้า!”

“อ้าว??? ฉันได้ยินว่าฉันมีน้องชาย แต่ฉันไม่ยักกะรู้ว่าแกเป็นน้อง (?_?)”

ไอ้ปอนมันรีบวิ่งออกไปจากห้องแบบรวดเร็วราวกับหมาโดนเตะ ว่าแต่ฉันไม่ได้เอาไอ้หุ่นบ้านั่นไปซ่อนแล้วก็ไปลือห้องกับเอากาวแปะเก้าอี้จริงๆน๊ะ สงสัยพี่ริกกี้เป็นคนทำแน่ๆ อิอิอิ...........ริกกี้เป็นพี่ชายสุดหล่อที่ฉันภาคภูมิใจที่สูดดดดดดดดดดด อายุของพี่ริกคือ17ปี อยู่ชั้น ม.5...........(>.<) พี่เค้าตัวสูง รูปหล่อ เรียนเก่ง เพอร์เฟ็คสุดๆเลย โฮะๆๆ

ว่าแต่........................ท้องชักร้องแล้วซิ ลงไปหาอะไรจิก เอ๊ย! ลงไปหาอะไรกินดีกว่า โฮะๆๆ (^o^)

ฉันเดินลงบันไดมาชั้นล่างแล้วตรงเข้าห้องครัว และ (>o<) ฉันก็เจอพี่ริกกี้...........กรี๊ดดดดดดดด พี่เค้า มีใบหน้าขาวดวงตาคมคล้ายๆของฉัน ผมสีน้ำตาลเหมือนกับของฉันเพียงแต่ของฉันมันยาวลงมาเยอะและถักเปียหลวมๆไว้ทั้ง2ข้าง ที่เป็นแบบนี้เพราะเราเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษน่ะค่ะ จะว่าไปแล้วเรา2คนมีส่วนคล้ายกันหลายอย่างแต่พอมาเทียบกันแล้วก็ไม่ค่อยเหมือนหรอก

“อ้าวนิกหิวหรอ (^-^)”

“ค่ะ (^o^)”

“อ๊ะ! ผมก็หิวผมก็หิว (>o<)”

อ้าว ไอ้เตี้ยปอนก็อยู่ด้วยหรอเนี่ย.....แล้วพี่ริกกี้ก้พูดออกมาอีกครั้ง

“หุบปาก (=_=) ฉันถามนิกกี้น้องสาวสุดที่รักของฉัน สัตว์เลี้ยงอย่างแกอย่ามายุ่ง”

“ฮือออออ พี่ริกกี้ใจร้าย! พี่นิกกี้ใจร้าย! ผมจะไปฟ้องม่าม้ากับป่าป๊า (TOT)”

ไอ้ปอนวิ่งหางจุกตูดออกไปจากห้องอีกครั้ง (=_=) แล้วพี่ริก ก็ตะโกนไล่หลังไป

“ฟ้องไปเลยไอ้ปอน! แต่แกคงลืมไปว่าแม่กับพ่อไปฮันนีมูนกันที่ซิดนี่ กลับอาทิตย์หน้า (^o^)”

นี่แหละพี่ที่น่ารักของฉัน (>o<) รักที่สุดเยย แต่ไอ้ปอนน่ะ มันไม่ใช่น้องแท้ๆของเรา2คน เพราะว่าพ่อของเรา2คนไปแต่งงานใหม่กับแม่ของไอ้ปอน

“เออใช่นิก......พี่ไปเจอการ์ตูนมันในห้องใต้บันไดแหละ สะใจชะมัด เผาเล่นไม่เหลือหลักฐานเลย (>o<)”

“ว้าย! (>o<) จริงหรอคะ ที่จริงนิกเป็นคนเอาไปซ่อนไว้ที่นั่นเองแหละ ดีจังที่เผาก่อนมันไปเจอ (^o^)”

พอเสร็จ พี่ริกกี้ก็ทำข้าวผัดที่สุดแสนจะอร่อยมาให้ฉันกิน (>o<) อร่อยที่สู้ดดด ทำอะไรก็ดีไปหมด............ฉันนี่โชคดีจริงๆที่มีพี่ที่น่ารักอย่างงี้

“พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอีกแล้ว (T^T)”

พี่ริกกี้เริ่มร้องขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจ

“อ้าว ทำไมละคะ พี่ไม่อยากไปหรอ”

“น่าเบื่อจะตาย........ไม่เห็นมีผู้หญิงที่น่ารักเหมือนนิกเลย (>.< )( >.<)(>.< )( >.<) แถมยัยผู้หญิงพวกนั้นยังมายืนกรี๊ดกร๊าดใส่หน้าพี่หยั่งกะชะนีในสวนสัตว์”

“แหมๆๆ พรุ่งนี้พี่ก็เอากล้วยไปด้วยซิคะ”

“จริงด้วย (+o+) พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นมาเตรียมตอนเช้าซะแล้ว”

“ให้นิกช่วยมั้ยคะ (>o<) เดี๋ยวนิกเตรียมให้ แล้วนิกก็จะเตรียมอาหารเช้ากับข้าวกล่องสำหรับกลางวันให้พี่ด้วย”

“จริงหรอ ดีจัง (^o^) จะได้กินอาหารฝีมือน้องสาวอีกแล้ว งั้นตอนกลางวันพี่ไปหาแล้วกินข้าวด้วยกันน๊ะ (^o^) แล้วพี่ก็จะพานิกไปเข้าชมรมยิงธนูด้วย...................เธอชอบเข้าชมรมอย่างนี้นี่นา แล้วที่สำคัญ ชมรมอื่นก็ออกแนวติงต๊องด้วย อย่างชมรมภาษาอังกฤษเพื่อชีวิต ชมรมเชียรีดเดอร์ ชมรมหมากกระดาน ชมรมนักสืบ............ติงต๊องทั้งนั้น”

“ชมรมโรงเรียนนี้แปลกจัง...............มันน่าจะมีแบบ ชมรมวิทยาศาสตร์ ฟิสิก เคมี ชีวะ ชมรมเลขเตรียมเอน ชมรมยิงปืน อะไรแบบนี้น๊ะเนี่ย”

“เอาเป็นว่าลงชมรมธนูน๊ะ................รีบไปนอนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวตื่นสายน๊ะ

(^o^) เห็นแล้วใช่มั้ยล่ะ ว่าฉันนิสัยไม่แปลกเลยซักนิด ฉันน่ะปกติธรรมดาที่สุดแล้ว โฮะๆๆ (^o^)

>>>………………..To Be Continue………………..<<<