คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ฉันไม่อยากบังคับเธอ
27.ันไม่อยาบัับเธอ
“ฮะ เฮอร์ไมโอนี่” เรโราื่อภรรยาสาวเบา ๆ ้วยวามรู้สึหลาหลายเ็มื้นในอ นัยน์าสีฟ้าใสมอามร่าบาที่เินผละาเาไปอย่ามีวามหมาย
ปาบาเียบยยิ้มึ้นอย่าพอใ ่อนะเินผิวปา เอามือล้วระเป๋าาเเินามภรรยาสาวไปอย่าอารม์ี
ลาเือนุลามอาาศเริ่มเย็นลเรียม้อรับฤูหนาว เ็หนุ่มื่นึ้นมาในเ้าวันหยุพร้อมับร่าายที่ืนสภาพอย่าสมบูร์แบบเมื่อรบำหน ะเหลือแ่เรือนผมยาวสลวยสีบลอน์เท่านั้น เ็หนุ่มยับัวึ้นเอนหลัพิับหัวเียพร้อมับมอร่าบาที่ำลันอนัวหลบวามหนาวในอนเ้าอยู่ เรือนผมยาวสลวยสีน้ำาลแผ่สยายทั่วหมอน มือหนาเอื้อมไปัารับปอยผมที่ปรหน้าออ พร้อมับสำรวรอบหน้าหวาน เหมือนเามีอเล่นใหม่ มือหนาไล้ามรอบหน้าอย่าหลใหล
เารู้สึอบุัวเอที่ยอมรับับ้อเสนออัมเบิลอร์ในอนนั้น และอบุเฮอร์ไมโอนี่ยอมรับ้อล ที่ทำให้เามีโอาสสัมผัสับรัแรที่ไม่มีทาเป็นไปไ้ เายอมรับอย่าริใว่าเา็เป็นหนึ่ในผู้ายทั่วฮอวอส์ที่ปิ๊เธออนปีสี่ และรู้สึอิาวิเอร์ รัมมาที่ไ้เธอไปวในานบอลรั้นั้น
ใบหน้ามโน้มัวลไปมอบุมพิอรุสวัสิ์
“เรโ อย่าเพิ่วนไ้ไหม” ร่าบาพลิัวอย่าัใพลาใ้มือันร่าหนาอเรโอออย่าไม่ริันั
“ยัยแมวี้เา” ว่าแล้วเรโุมพิที่หน้าผาให้ร่าบาอีรั้่อนะผละออ
“วันนี้เธอมีนัไหม” เรโถามึ้นะที่ำลัอ่านหนัสือพิมพ์ ที่ห้อนั่เล่นหอประธานนัเรียน บนโ๊ะมีนมปัรอบและน้ำาหอมรุ่นวาอยู่
“มี” เฮอร์ไมโอนี่อบอย่าไม่ใส่ในั พร้อมับลอบมอุายสุเนี้ยบที่แ่ัวเป็นระเบียบสะอาสะอ้านเหมือนทุวัน เธอทรุัวลนั่้า ๆ เรโ่อนะยาน้ำารินใส่ถ้วยาอีใบ
“ับใร” เรโวาเสียเ้มใส่ พร้อมับเ้าประิัวสาวเ้า
“ับนายไ วันนี้เราะอยู่้วยันทั้วัน” ร่าบาียิ้มให้อย่าเอาใ พร้อมับุมพิที่ริมฝีปาีเบา ๆ
“นายเินันเหรอ เรโ” เฮอร์ไมโอนี่ลูบแ้มเาเบา ๆ อย่าหยอล้อเมื่อเห็นว่าแ้มอเาับสีเลือ
“ยัยบ้า” เรโผละห่าาภรรยาสาว พร้อมับหยิบหนัสือพิมพ์บับเิมึ้นมาอ่าน
ุนายมัลฟอยยยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นมุมน่ารั ๆ อุาย ่อนะเอนัวไปพิไหล่ว้าอสามี พร้อมับโอบเ้ารอบเอวหนา
“อุส่าห์ว่า ให้เวลานายทั้วัน นายะเอาแ่อ่านหนัสือพิมพ์ี่เ่าไม่ไ้นะ” เธอล่าวเสียอออ้อนอย่าเรียร้อวามสนใ
“วันนี้เธอะเป็นนาแมวยั่วสวาทหรือยัไ หืม” เรโวาหนัสือพิมพ์ลอีรั้ พร้อมับผลัร่าบาให้นอนราบับโฟาัวยาว
“แล้วันยั่วนายสำเร็ไหม” ร่าบาโน้มอนผมบลอน์มาูบ แม้เรโะใและแปลใไปบ้า แ่็ยอมรับูบอภรรยาสาว มือหนาลูบเรือนผมนุ่มอย่าเอาใ ่อนะลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าปลุอารม์ิบในัวทั้เาและเธอให้ลุึ้น
มือหนาเลื่อนไปรูิปุเรส้านหลั อบโยวามอุ่นาเนื้อผ้าออไปนหม ออิ่มในบราเียร์สีมพูอ่อนลายลูไม้ถูเผยให้เห็น ปาีโน้มลไปุมพิเบา ๆ ่อนะเลื่อนริมฝีปาไปที่ลำอระห พร้อมับบเม้มรอยีราไว้
เาบเม้มหลาย ๆ รั้ ในหลาย ๆ ุ
วามเสียว่านแผ่ไปทั่วสรรพา์ายบา เรียวนิ้วิลที่ไหล่หนาอย่าปลปล่อยอารม์ ่อนะเลื่อนมือไปสัมผัสเรือนผมสีบลอน์
มือบาอี้าที่ว่าอยู่็ปลระุมเสื้อเิ้อเาออทีละเม็้วยอาารสั่น
เ็หนุ่มรับรู้ถึอาารสั่นลัวอภรรยาสาว็หยุทุารระทำแล้วว้าหมับที่มือบา ่อนะุมพิที่ฝ่ามืออเธอแร ๆ หนึ่รั้่อนะถามึ้น
“เธอ....พร้อมแล้วหรือไ”
"......"
"ไว้ให้เราสนิทันว่านี้" ร่าสูเอ่ยอย่าใเย็น
"ะ แ่....."
"ันไม่อยาบัับเธอ" เรโัารเสื้อผ้าออีฝ่ายให้เรียบร้อยเหมือนเิม ่อนะเินออาหอประธานนัเรียนทิ้สาวเ้าไว้ับวามรู้สึสับสนอเธอเอ
อโทษที่หายไปนาน ยอมรับว่าหมแพั่นับอะไรหลาย ๆ อย่า
อบุที่ยัิามัน่ะ
ความคิดเห็น