คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : 22. เลือด!
22. เลือ!
เรโเินออมาาห้อทำานอแฮร์รี่อย่าสบายอารม์ เสียผิวปาัเบา ๆ
มือบาสอ้าล้วเ้าที่ระเป๋าาเ
เาเินเ้าไปในห้อโถามหาสี่นัวแทนารแ่ัน
ร่าบาวาสายามอไปทั่วห้อโถ แล้ว็เอเ้าับินนี่ วีสลีย์ วีเิลน้อยอพอเอร์ที่นัุ่ยับเพื่อนอหล่อนอยู่ึเินเ้าไปหา
“วีสลีย์”
“มีอะไรมัลฟอย”
ินนี่หันมามออีฝ่ายที่ยืนอยู่้านหลั
“หลัอาหารเที่ย
เอันที่ห้อทำานอพอเอร์ หมอนั่นเียนโน้ลาให้แล้ว” เรโบออย่าใเย็น
“แหม
ๆ ินนี่ หวานริ๊ ู่เธอเนี่ย” เพื่อน ๆ
อเธอเอ่ยปาแวนหน้าอวีเิลน้อยแเหมือนผมัวเอ
“ฝาบอลอบัท่อม
และเลิฟู๊้วย” เรโบอ
“พวเา้อไปเหมือนันับันหรือ”
ินนี่หันมาถาม
“ใ่
อย่าลืมบอล่ะ” เาเอ่ย่อนหันัวไปหวัะเินไปโ๊ะสลิธีริน
“เรโ”
เสียแหลมบาหูอเพื่อนร่วมบ้านัมาแ่ไล เธอวิ่มา่อนะอแนเาไว้
“มาพอี
พอเอร์ามเธอให้ไปหาที่ห้อทำานหลัอาหารเที่ย” เรโบอ
“เรื่อนั้น่ามัน
อันเ็ว่า” สาวผมำว่า
“อะไร แพนี่”
เ็หนุ่มมวิ้วให้เป็นเิถาม
“ันมีเรื่อะบอ”
แพนี่ทำเสียหวานออ้อน ทำเอาินนี่และเพื่อน ๆ ริฟฟินอร์เบ้ปาหมั่นไส้
“นี่
พาร์ินสัน นที่เธออแนอยู่นั่นน่ะ สามีเพื่อนันนะยะ” ลาเวนเอร์เอ่ยึ้น
พร้อมับิาใส่แพนี่ เรโที่ไ้ยินเพื่อนอภรรยาสาว็ลอบยิ้มเล้น้อย
“เป็นสามีไ้
็เลิไ้ย่ะ ไปูเพื่อนเธอ่อนเถอะ ไปอ่อยเ็เิร์มสแ์ลูพี่ลูน้ออรัมอยู่ห้อสมุนู่น
สวีเียวล่ะ” แพนี่หันไปเถียับลาเวนเอร์
“ใรนะ”
เรโหันมาถาม
“อเล็านเอร์
รัม ลูพี่ลูน้ออวิเอร์ รัม แฟนเ่ายัยเลือสีโลนเรนเอร์ไ”
แพนี่อธิบาย
“อย่าว่าเธออย่านั้น
แพนี่ เธอเป็นมัลฟอย” เรโเอ่ยเสียเย็น วัาู่มไปมอสาวผมำอย่าไม่อบใ
“ะ
ันอโทษ เรโ” ฟัเหมือนเสียหัวเราะอบใอเพื่อน ๆ ริฟฟินอร์ะัว่าำอโทษอแพนี่
“เธอว่าใรนะ
รัมใ่ไหม” เรโเอ่ยึ้นเสียเรียบ่อนะปลแนปลาหมึอแพนี่ออและยืนออรอที่โ๊ะริฟฟินอร์
เรโ้อร่าบาอภรรยาในนามับไอ้เ็เิร์มสแร์นนั้นที่ำลัเินระหนุระหนิ้วยันมาแ่ไล
มือบาบีบเ้าหาันนเส้นเลือปูึ้นที่มือ นัยน์าู่ม้ออย่าไม่ละสายา
นระทั่ร่าบาับไอ้เบื๊อนั่นเินมาถึ
“เรโ....”
สาวผมลอนมวิ้วแปลใ ที่เห็นเาที่โ๊ะริฟฟินอร์
“ันไม่ทำารบ้านืนเียว
เธอหานใหม่แทนันแล้วเหรอ” เรโเอ่ยเสียเรียบ
พลาวัสายาไม่พอใไปที่อเล็านเอร์
----------------------------่อรนี้้าาา------------------------------------------
“ฮะ!?” นอาเฮอร์ไมโอนี่ที่เหวอแล้ว
สาว ๆ โ๊ะริฟฟินอร์รวมถึแพนี่็ะลึเ่นัน
และลาเวนเอร์็ไ้สิเป่าปาแวเป็นนแร
ึสิเพื่อนลับมาให้สนใวามสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมาอประธานนัเรียน
“ไอ้บ้า
าอ่อนันนายยัไม่เยเห็น หน้าอันนาย็ไม่เยับ อย่ามาพูบ้า ๆ อย่านี้นะ”
เฮอร์ไมโอนี่ปรี๊แ หลุลุประธานนัเรียนหิที่เพรียบพร้อม
“็ไม่รู้สินะ
ไม่เยับแ่รู้ไส์หน้าอ ัพี สามสิบห
ไม่เยเห็นแ่รู้ว่าเธอมีรอยสัรูปอุหลาบที่้นา้าย” เรโเอ่ยออมาหน้า้าน
ๆ เฮอร์ไมโอนี่ไ้แ่หน้าวับสีเลือ เธออหน้าอัวเอไว้
พร้อมับึระโปรให้ยาวลไปอี
“อู้วววว
เรื่อนี้้อมียาย” ลาเวนเอร์เอ่ยับสอแฝพาิล่อนะพาันหัวเราะิั
“ุเป็นใรรับ
ุไม่ให้เียริุเฮอร์ไมโอนี่เลย” อเล็านเอร์มี่ยืนเียบฟัในอนแรนั้น
เินมาบััวเฮอร์ไมโอนี่ไว้อย่าสุภาพบุรุษทำ เารู้สึไม่อบใเ็หนุ่ม(หรือเ็สาว?)ผมทอนนี้เลย
“เป็นผัวอเฮอร์ไมโอนี่รับ”
เรโเอ่ย้วยสีหน้าเรียบนิ่ ทำเอาทุนที่ฟัอยู่ถึับอึ้ไปาม ๆ ัน
“......”
“......”
ส่วนนถูยัเยียวามเป็นสามีให้ไ้แ่หน้าแ่ำ เธอหันหน้าเสมอไปทาอื่น
“เรื่อนี้ไม่ธรรมา
เรโหึเฮอร์ไมโอนี่ัวร์” ลาเวนเอร์เอ่ยึ้นพร้อมับสายาวิบวับ
“แล้วุเหอะ
เป็นใร มายุ่ับเมียาวบ้านเา”
เรโเินเ้าไปใล้พร้อมับส่สายาเียบมไปให้
“ผมเป็นเพื่อนอเธอ
ถึุะเป็นสามีอเฮอร์ไมโอนี่ริ ุ็ไม่วรพูแบบนั้นออมานะรับ”
อเล็านเอร์เอ่ยอย่าใเย็น
“อย่า
– ยุ่ – ับ – เมีย – ัน” เรโเ้าไปใล้พร้อมับพูให้ไ้ยินันแ่สอน
อเล็านเอร์สบาับเรโ เา็พบวามแน่วแน่ เาึเอ่ยึ้น
“..........”
อเล็านเอร์้อาับนผมบลอน์อยู่นาน่อนะถอยออมาหนึ่่อน
เาหันไปพูับเฮอร์ไมโอนี่เป็นเิอโทษที่เสียมารยาทับสามีอเธอ
และอโทษที่ไม่สามารถทานมื้อเที่ย้วยไ้่อนะเินออไปาห้อโถ
“เรโ
นายทำแบบนี้ไ้ยัไ เสียมารยาทมาเลย
ในานะประธานนัเรียนนายูแลแบ้านแเมือไ้แย่มา แล้วนายพูอะไร็ไม่รู้
หาวามริไม่ไ้สัอย่า” เฮอร์ไมโอนี่หันมาว่าเรโ
“็ถ้าเธอไม่ยุ่ับหมอนั่น
ัน็ไม่ห..........” เรโะั่อนะปรับสีหน้า ใบหน้าเรียบนิ่ที่ประับ้วยแววาอ่านยาสีีทำให้ประธานสาวรู้สึแปล
ๆ
“นายะหมายวามว่าทั้หมนี่เป็นเพราะันั้นหรือ”
เ็สาวเอาหนัสือมาวาบนโ๊ะอาหาร
เธอสบาับินนี่เป็นเิว่าฝาูแลหนัสืออเธอ
“่ามันเถอะ
หลัมื้อเที่ยไปพบพอเอร์ที่ห้อทำาน้วยล่ะ วีสลีย์น้อย อย่าลืมบอเพื่อน ๆ
อเธอล่ะ” เรโล่าว่อนะทำท่าเินออไป
มือบาปาเหื่อัวเอเล็น้อย่อนะุมท้อ้าน้ายไว้
“นี่เรโ
มัลฟอยอย่ามาเินหนีันแบบนี้นะ นายทำเรื่อไว้ะมาเินนี้ไม่ไ้”
เ็สาวว้าแนเรโไม่ให้เินหนีไปไหน ้วยแรอเฮอร์ไมโอนี่และเรที่ยัไม่ทันั้ัว
ทำเอานผมบลอน์หันลับมาพร้อมับโผอภรรยาในนามทันที
“เฮอร์ไมโอนี่
อนนี้ันไม่พร้อมะทะเลาะ้วย พาไปห้อพยา...บาลที” ว่าแล้วเา็ทรุลทันที
และยัีที่เฮอร์ไมโอนี่อไว้ทัน
“เรโ
เรโ นี่ไม่ลนะ นี่!
นายัวร้อนมาเลย
เรโ เรโ” เฮอร์ไมอนี่ใเธอพยายามะปลุให้เรโไม่หลับ
“เธอ้อพาเาไปห้อพยาบาล” ินนี่ ลาเวนเอร์และสอแฝพาิลเินมาหา ่อนะพาันพยุประธานนัเรียนายไปห้อพยาบาล
------------------
่อรนี้้า------------------
“เาเป็นอะไรมาไหมะ
มาาม” เฮอร์ไมโอนี่ถามอาารย์พยาบาลเป็นรอบเท่าไรแล้ว็ไม่รู้
“ันบอไว้่อนนะ มิสิสมัลฟอย ันยัไม่เยเห็นอาารนี้” มาามพรอมฟรีย์เอ่ยไปะัหาหยูยา
“เาะไม่เป็นอะไรมาใ่ไหมะ”
เ็สาวถามึ้น น้ำเสียสั่นไหว มือบาบีบมือเ้าหาันอย่าระับอารม์ห่วหา
เธอยอมรับว่าเป็นห่วนผมบลอน์
“ันไม่แน่ใ”
มาามเอ่ยเสียแผ่ว ทำเอาเฮอร์ไมโอนี่ใเสีย
ินนี่ที่อยู่ใล้สุึึเพื่อนสาวเ้ามาอพลาพูปลอบวั “เาไม่เป็นไร
เาะหาย”
“
ใ่ ๆ เาไม่เป็นไรหรอนะ” ลาเวนเอร์เอ่ยึ้น้วย
“ป๊อปปี้”
น้ำเสียูเร่รีบัึ้นทำให้นัเรียนสาวหันไปมอ ็พบรออาารย์ให่เินเ้ามา
“อาารย์ะ
เาะไม่เป็นอะไรมาใ่ไหมะ” เฮอร์ไมโอนี่โผเ้าไปหาอาารย์ประำบ้านอเธอ
“เา...ะไม่เป็นไร”
มิเนอร์วาเอ่ยึ้น
เธอบบ่าเป็นเิปลอบใเ็สาว่อนะเ้ามาหาอาารย์พยาบาล้านใน
“มิเนอร์วา
มิสเอร์มัลฟอยเามีอาารเหมือนผู้หิอน...เอ่อ
ันไม่แน่ใว่าเป็นเพราะาถาอุหรือเปล่า” มาามอธิบาย
ระที่ำลัเ็ัวให้เรโ
“เาเป็นยัไ”
ศาสราารย์วิาแปลร่าเอ่ยถาม สีหน้าอเธอูร้อนใ
“เามีเลือออบริเว่อลอ
เอ่อ ันหมายถึที่ถูเปลี่ยนให้เป็น่อลอ เาัวเย็นและร้อนเป็น่ว
เหื่อออเยอะมา และมีอาารปวหน่ว ๆ บริเวท้อน้อย.....”
“โอ้...”
มัอนนาัลวามือทาทบอใ่อนะปรับสีหน้าเป็นปิ
“บอันทีว่าเป็นเพราะผล้าเียอาถาเปลี่ยนเพศ”
มาามเ้าอห้อพยาบาลเอ่ยถาม
“เรว่าะใ่
ป๊อปปี้ แ่ไม่้อห่ว เาะหายีเมื่อรบหนึ่เือน” มิเนอร์วาบออย่าใเย็น
“ั้นเราวรบอมิสิสมัลฟอยรับรู้
เธอะไู้แลเา”
“เธอ.....บอว่าันเป็นอะไรนะ”
เรโื่นึ้นมา็พบเฮอร์ไมโอนี่ำลัเ็ัวให้เาในห้อพยาบาล เายันัวึ้นนั่้วยวามลำบา
อาารปวท้อ้าน้าย็ยัมีอยู่ แถมยัปวหลั และอนนี้็รู้สึเหมือนว่ามีอะไรแปล ๆ ที่หว่าาัวเอ
“เรโมันเป็นผล้าเียอ.....”
ทันที่เธอะไ้พูบ เา็แทรึ้นทันที
“ันเป็นอะไร”
เรโเสีย่ำอย่าหุหิ
เาเอ็ไม่เ้าใเหมือนันว่าทำไม้อหุิับท่าทีอ้ำอึ้อภรรยาสาว
“เรโ.....”
“..........”
“นายมีรอบเือน”
-------------------------------------------------
รบ100 แล้ว้าา
อ่านแล้วเป็นไ เม้นบอไ้เ้ออ ^^
รัรี <3
ความคิดเห็น