คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“โอย..น่าเบื่อจังแฮะ”เสียงของเด็กหนุ่มอายุ15คนหนึ่งที่เมื่อครู่นี้เพิ่งจะนำสิ่งที่ครอบหัวของตนออกไปวางไว้ที่โต๊ะข้างๆเตียงนอน
“มันก็โชคดีอยู่ล่ะนะ ที่เกิดมาในช่วงที่มันทันสมัยขนาดมีเทคโนโลยีเกี่ยวกับคลื่นสมองแบบนี้ได้น่ะ..แต่มันก็เบื่อๆแฮะนอนอยู่บ้านแทบทั้งวันเลย...ไปเดินเล่นดีกว่า”ว่าแล้วชายหนุ่มก็บิดขี้เกียจแล้วลุกจากเตียงนอน
---------------ณ ปัจจุบันเป็นสมัยที่เทคโนโลยีก้าวหน้าพัฒนาไปอย่างมาก ถึงขนาดที่ว่าวันๆนึงนอกจากกินข้าวอาบน้ำหรือไปเรียนแล้วก็ไม่จำเป็นต้องลุกออกจากเตียงเลยก็ได้ เพราะสามารถใช้สิ่งที่มีรูปร่างคล้ายหมวกกันน็อคที่เรียกว่า”เบรนคอนเนคเตอร์”ซึ่งสามารถเชื่อมต่อกับคลื่นสมองแล้วส่งผ่านไปยังเครื่องหลักที่เป็นคอมพิวเตอร์ที่มีระบบที่สุดยอดที่สุดในโลกแล้วปรากฏเป็น”ตัวตน”ของเราออกมาในเมืองจำลองได้ แทบเรียกได้ว่าเป็นอีกโลกหนึ่งเลยก็ได้ ซึ่งรูปร่างหน้าตาก็จะสามารถปรับได้ แต่ก็เกินจริงได้ไม่มากนัก ขนาดที่ว่าคนหน้าตาไม่ดีจะเป็นดาราได้นั้นมันไม่มีทาง นอกจากจะพึ่งมีดหมอ ซึ่งในสถานที่ที่เสมือนอีกโลกหนึ่งนั้นก็มีหลายๆสิ่งที่เหมือนกับโลกแห่งความเป็นจริง สามารถที่จะใช้ในการสื่อสารได้หากอยู่ห่างกันไกลๆ...แต่บางทีอยู่ข้างบ้านกันก็ไม่เดินไปหาแต่คุยกันในนี้แทน สามารถใช้ในด้านการค้าขายสินค้าต่างๆนาๆ การหาคู่แม้ไม่รู้ว่าจะเป็นหน้าตาจริงๆของเขาหรือไม่ และก็สามารถที่จะเล่นเกมออนไลน์ที่เราสามารถ”ใช้ตัวของเราเองในการเล่นได้”--------------
ชายหนุ่มผมดำใส่แว่นหนาหน้าตาค่อนข้างดีเดินล้วงกระเป๋า ไปตามเส้นทางที่จะไปที่ย่านการค้าของเมือง แต่ก็ไม่ได้ที่จะต้องการซื้อของแต่อย่างใด
/ตุ้บ/ หญิงสาวผมสีเขียววิ่งมากระแทกที่ด้านซ้ายของเขาทำให้ทั้งสองนั้นล้มลงไป ของที่หญิงคนนั้นหิ้วมานั้นกระจายเต็มพื้น
“ขะ..ขอโทษนะคะ”หญิงสาวพงกหัวขอโทษแล้วก็รีบเก็บของที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น
“อ่า..ไม่เป็นไรครับ เอ๊ะหยกนี่นา”เมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาชายหนุ่มก็รู้สึกถึงความเคยชินกับใบหน้านั้น
“อ่าว ภพเองเหรอ ก็คิดว่าฉันไปซุ่มซ่ามชนใครน่ากลัวๆเข้าก็ไม่รู้นะเนี่ย แต่ก็ขอโทษนะจ๊ะ”หยกยิ้มให้พร้อมกล่าวคำขอโทษ
“อะไรกันไม่ต้องมายิ้มเลย มาชนคนอื่นแล้วยังมาว่าน่ากลัวอีกยัยบ้าเอ๊ย...ช่างเถอะ ฉันช่วยเก็บแล้วกัน”ภพดึงแก้มขวาของหยก เธอหัวเราะแหะๆแล้วก็ไปเก็บของต่อ
“น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”ภพพูดเบาๆแล้วยิ้มที่มุมปาก
“เมื่อกี้ภพพูดอะไรรึเปล่าน่ะ”หยกเงยหน้าขึ้นมาถาม
“ป่าวนี่”ภพเมินหน้าไปทางอื่นแล้วพบกับเกมกล่องหนึ่ง ที่ภาพหน้ากล่องนั้นดูแล้วค่อนข้างน่าเล่น
“หยก นั่นเกมอะไรน่ะ”ภพชี้ไปที่เกมกล่องนั้น
“อ๋อ นั่นเป็นเกมที่เล่นกับเครื่องเบรนคอนเนคเตอร์น่ะ ชื่อเกมว่า”Started Online”เห็นเค้าว่าเกมเพิ่งจะเปิดใหม่น่ะฉันก็ยังไม่ได้เล่นเหมือนกัน เพิ่งจะซื้อมาเนี่ย ภพอยากเล่นไหมล่ะมันเป็นแบบอินสตอลลงตัวเครื่องน่ะ ถ้าอยากเล่นเดี๋ยวเย็นๆจะเอาไปให้”
“น่าสนแฮะ...งั้นรบกวนหน่อยนะหยก”
“ได้จ่ะ...เดี๋ยวจะเอาไปให้นะ เอ๊ะว่าแต่เบรนคอนเนคเตอร์แบบพกพาของคนปกติมันก็มีให้ปรับแก้ไขเรื่องการมองเห็นของตาได้นี่ทำไมเธอยังใส่แว่นอยู่ล่ะ อยากเป็นหนุ่มแว่นเหรอยะ”หยกคลานเอาหน้ามาจ้องใกล้ๆเขาอย่างรวดเร็ว ทำเอาภพต้องผงะถอยหลังออกไป
“ฉะ..ฉันไม่ค่อยชอบน่ะ อยากจะใช้ของที่มันไม่ได้สะดวกสบายเกินไปนักก็แค่นั้นแหละ...”ภพก้นหน้าลงเล็กน้อยไม่ให้เห็นหน้าที่เริ่มเปลี่ยนสีกลายเป็นสีแดงของเขา
“ช่างนายเถอะ งั้นชั้นไปละบาย”เธอลุกขึ้นเอามืออีกข้างที่ไม่ได้หิ้วอะไรโบกมือลาแล้วหันหลังเดินจากไป
“เอาล่ะ งั้นกลับไปทำการบ้านที่ดองไว้ให้เสร็จก่อนดีกว่า จะได้เล่นเกมยาวๆเลย”ว่าแล้วเขาก็เดินไปกลับบ้านไปสะสางการบ้านที่ดองไว้ให้เสร็จ
ตอนเย็น
“ภพ..ชั้นเอาแผ่นเกมมาให้แล้ว”หยกยืนอยู่หน้าบ้าน
“อ๊ะ ขอบคุณมากนะ เข้ามานั่งเล่นในบ้านก่อนมั้ย”ภพหยิบกล่องแผ่นเกมมาจากหยก
“ไม่เป็นไรจ่ะ กะจะทำงานให้เสร็จน่ะ”
“อ่าๆไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะติดต่อไปก็แล้วกันนะ แล้วค่อยเล่นเกมด้วยกัน”
“ไม่แน่ใจนะว่าพรุ่งนี้จะได้เล่นหรือเปล่าถ้าไม่ได้เล่นก็เล่นไปก่อนได้เลยนะ ไปล่ะ”
ภพขึ้นบ้านมาแล้วใส่แผ่นติดตั้งลงเครื่อง
หลอดติดตั้งสีเขียวนั้นค่อยๆขยับไปเรื่อยๆและก็มีหน้าต่างขึ้นมาว่าเสร็จสิ้น
มีไอคอนที่ชื่อว่า”Started Online”โผล่ขึ้นมาในหน้าจอ
“เอาล่ะ ลุยกันเลย”เขาคลิกเริ่มเกม
ความคิดเห็น