คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 11
เสียรี้อนในสนามทำให้ผมเอานิ้วี้ทั้สอ้าแหย่เ้าไปในรูหูแล้วอุไว้ อนนี้ผมำลันั่รอูารแ่ันอเมริันฟุบอลที่ผมไม่ไ้ล-_- ฮึ่ยผมอยาเล่นมาเลยอ่ะ วันนี้นเยอะเป็นพิเศษเพราะโรเรียนผมับโรเรียนู่แ่ัน้อยะที่ไหน ผมสอส่อสายาไปทั่วสนามมอหาผู้หิสวยๆนมู้มๆสเปผม อ่าาาานนั้นน่ารัั
โป๊! ั๊
"อะไรอพี่เนี่ย" ผมยมือึ้นมาลูบหัวแล้วทำหน้ามุ่ย พี่านยอลลไปื้อน้ำับนมมาให้ผมแ่มาถึ็เหัวผมเย
"ัวแ่นี้หัมอผู้หิ"
"อะไรผมโแล้วเหอะ"
"ั้นมอบ้า"
" ย่าห์! :( " ผมำมือัวเอแล้วทุบลไปที่หลัอัปันัปึ้ เาหันมามอ่อนะล็ออผมไว้แล้วับแ้มผมยืออ
"โ้ยไม่เล่น!"
"ยอมมั้ย"
"ไม่!"
"ูบนะ"
"ล!!!!"
ไม่พูเปล่ายัยื่นหน้าเ้ามาใล้ผมมาว่าเิมผมเลยยมือึ้นมาันหน้าเาออ ฮื่อไม่อายนเลยรึไ
"หลับา"
"ไม่เอา!"
ผมอาละวาทันทีที่เห็นหนัยาร้อมือพี่เาอีแล้วมันเป็นเส้นเิมที่พี่เาใ้มัุแอปเปิ้ลให้ผมบ่อยๆ
"มานี่"
"เ้ามาผมัพี่แน่!"
"แบฮยอน"
"ฮื่อไม่เอา"
พี่เาทำหน้านิุ่ผมแล้วเบือนหน้าหนีไปอีทา ฮื่อไม่เอาอ่ะผมไม่ล้าื้อแล้ว
"..."
"พี่านยอล"
"..."
"ไม่โรธ :("
"ฮื่อ" เพราะพี่เาไม่สนใผมเลยเอนหัวลไปบับไหล่หนา
"อะไร"
"มัุให้หน่อย" ผม้อนาึ้นไปสบาับพี่านยอล ไม่นานพี่เา็เลื่อนหน้าเ้ามาใล้.. ฟึ่บ
เสื้อลุมัวให่ถูวาลบนหัวผมพร้อมับริมฝีปาที่ประบลมาแล้วผละออไป
ฮื่อพี่เาูบผม
"พะ..พี่"
ผมันอว้าอพี่านยอลออนเสื้อลุมที่ถูบัาูบเมื่อี๊หล่นลมาอบนั
"หวาน" ปาร์านยอล!!!!!!
ารแ่ันเริ่มแล้วผมื่นเ้นมาๆเหมือนเป็นนลไปเล่นเออย่าไอย่าั้น รรมารเป่านหวีให้สัาเป็นารเริ่มารแ่ัน
ทีมวิิือทีมอผมและทีมแฮริือฝั่ร้าม วิิไ้ลูไปรอและนั่นทำให้ผมเฮลั่นนโนพี่านยอลล็ออไว้
"พี่ปล่อย!"
"นั่ีๆเี๋ยว"
"ไม่หรอน่า!"
ผมพยายามแะมือปลาหมึอัปันออแ่มันไม่ออนี่สิ พี่เาไม่เยเียร์ีฬารึไ :/
"แบฮยอน" ุอีแล้ว
ผมเบะปาแล้วยอมนั่ลามเิมแล้วยือูนมันะหลุออมาแล้ว
"เห้ย! พีู่ิๆๆๆๆมันี้โ" ฝ่ายแฮริพุ่เ้ามาแย่บอลาทีมผมแล้วใ้เ่าระทุ้เ้าหน้าท้อเ็มๆ ไอ
เหี้ย!!!!!!!!!!!
"ทำี้ไ้ไอ่ะ!" ไม่นานนัีฬาทีมผม็ถูหามออไปาสนาม ลายเป็นว่าอนนี้ทีมอผมผู้เล่นไม่รบ อ่าแย่แน่ๆ
ริ๊!
"ฮัลโหล"
(แบฮยอนมาลแทนหน่อย)
"โอเผมะรีบไป" โ้อินโทรมาเพราะเาหาผมไม่เอ
ผมเรียมลุแ่โนันันับไว้่อน
"ไปไหน"
"ไปลแทนไพี่ไม่เห็นหรอว่านไม่รบ"
"ะลไปให้เ็บัวรึไ"
"ผมไม่เป็นอะไรหรอหน่า"
ผมสะบั้อมือออแ่ัปันไม่ยอมปล่อย โ้อินอเวลานอแล้วผม้อลไปให้ทัน
"พี่ปล่อยผม"
"นั่ล"
"ผมะล"
"แบฮยอน" พอน้ำเสียนั่นเอ่ยออมาอีรอบมันทำให้ผมลัวแ่ผมไม่สนหรอนะยัไผม็ะล ผมสะบัมือัปันออและราวนี้มันหลุภายในรอบเียว ไม่รอ้าผมรีบวิ่าแสน์นูไปที่พั้าสนาม พอโ้อินเห็นผม็ลาพาไปเปลี่ยนเสื้อออมาอีที็ทันเวลาพัพอี
"เ็มที่นะ"
"รับ" ผมพยัหน้าอบแล้วหยิบหมวันระแทึ้นมาใส่
สำรวร่าายัวเอ่อนะเินเ้าสนาม
ปิ๊!
เสียสัาบอเริ่มารแ่ันและผมเป็นนที่ไ้รอลู ผมมันเอาแนบไว้้าัวพร้อมวิ่รไปที่โล์แ่ผู้เล่นฝั่ร้ามับัวผมแล้วล็อไว้
ห่าเอ้ยี้โัๆ!!!
มันระาบอลหลุไปในรอบเียวแล้วเหวี่ยัวผมออนล้ม ผมลุึ้นแล้วทำสัามือบอว่าฟาวล์แ่รรมารส่ายหน้าปิเสธ เหอะโหน้า้านๆ
ผมเ็บวามหุหิไว้แล้วเริ่มเล่น่อ
ทีมผมแย่ลูมาไ้แล้วและลูำลัลอยมาทาผม
"แบฮยอนหลบ!"
ปั้ หลัานั้นสิผม็ับวูบ...
Captainpart.
เพราะวามื้ออแบฮยอนแท้ๆเลย้อมาเ็บัวแบบนี้ เาเอาแ่มอลูที่ำลัพุ่มาทาเาโยไม่ไ้สัเนัีฬานอื่นที่พุ่เ้ามาเหมือนันและแบฮยอนโนระแทนล้ม ิูนะัวอแบฮยอนเทียบับนอื่นเาลายเป็นนัวเล็ที่สุในลุ่ม
"อินเรียรรมารมาุย" ผมลมาาแสน์ให้เร็วที่สุ และเป็นัหวะเียวันที่แบฮยอนถูหามาสนามแล้วย้ายไปที่ห้อพยาบาล
ผมไม่เอาพวนั้นไว้แน่
ผมพาัวเอเินามเ้ามาแล้วยืนรอหมอรวอยู่สัพั หมอบอว่าเาไม่ไ้เป็นอะไรมาแ่ารที่ล้มไปแรทำให้ร่าาย้ำหลายุ ผมพยัหน้ารับ่อนะเินไปหานที่หลับปุ๋ยผ่อนลมหายใเ้าออสม่ำเสมอ
"อวเ่"
"..."
"ื้อ"
ผมเอามือเลี่ยผมหน้าม้าแบฮยอนที่มันยาวนทิ่มาเาออ เหื่อไหล่เ็มัวแ่แปลทำไมัวยัหอมแหะ
ผมลุึ้นแล้วเินไปหาผ้าแถวๆนั้นไปุบน้ำ ผมบิผ้าให้แห้หมาๆแล้วเอาไปเ็ามัวอแบฮยอน ผิวเานุ่มเหมือนเ็
"อื้อ" ผมละสายาไปมอหน้านที่ำลัรู้สึัวแทน
"เป็นไ"
"..."
"อบื้อ"
ผมเอานิ้วยาวๆไปิ้มแ้มอแบฮยอนนมันบุ๋มลไปแล้วเ้าัว็ทำหน้าอแึ้นมาทันที
"อะไร"
"โอ๋หน่อย..."
"..."
แล้หมาแถวนี้สัหน่อยีมั้ย
"ะไม่โอ๋หรอ.."
"ไม่ล่ะ" พูบผม็ลุึ้นแล้วเินไปทิ้ัวนั่ลที่เ้าอี้อีฝั่
"ฮึพี่ฮึ" นไ้ แบฮยอนหันมามอผมแล้วร้อไห้ออมา
"ร้อทำไม"
"ฮือ"
ทันทีที่ผมลุเินไปหานที่ร้อไห้อแอยู่แบฮยอน็ลุึ้นนั่แล้วึผมเ้าไปอแล้วุหน้าลับหน้าท้อผม
"ไม่เป็นไรแล้วอยู่นี่"
"ฮึ"
"ลัวหรอ"
"อื้อ.." ผมหลุยิ้มให้ับเสียอู้อี้อแบฮยอน เาอผมแล้วร้อไห้อยู่สัพันผมรู้สึถึวามร้อนาัวแบฮยอน ผมับเ็ี้แออมาาอ้อมอ แบฮยอน้อนาึ้นมามอผม
ผมใ้นิ้วโป้เลี่ยราบน้ำานั้นออไปแล้วโน้มหน้าลไป
"ฮื่อ" เ็นั่นร้อหิออมาอนหน้าผาอเราประบันนไม่มีที่ว่า
"ัวร้อน"
"ปวหัว.."
"ลุไหวมั้ย"
แบฮยอนส่ายหัวให้ผมแทนำพูแล้วาแนออมาเหมือนเ็ๆ ผมโน้มัวลไปอรอบเอวเาแล้วอุ้มึ้นมา สาบานเลยว่าผมะให้แบฮยอนออาารเป็นนัีฬา
"พี่านยอลพี่านยอล"
"รับ"
"ฮื่ออออออ"
เสียุ้ิ้ัึ้นอยู่้าหูทำให้ผมยิ้มออมา ผมอุ้มแบฮยอนออไปาห้อแ่ยัไม่ทันไ้ไปไหนไลอิน็เินมาัะ่อน
"ไปไหนวะ"
"หมาอแ"
"มั่ว!"
"แล้วมึเอาไ"
"เ้รรมารนนั้น"
"พี่ะบ้าหรอ!"
"เอาริ"
"อือ"
"พี่านยอล!"
"เียบหน่า" ผมุยับอินอีสัพัแล้วรีบเินไปที่รถเพราะแบฮยอนเริ่มอแแล้ว ถามว่าทำไมผมถึเอารรมารออไ้หรอ
พ่อให่ะอย่า :)
ผมหัวเสียมาลอทาอนับรถลับอนโ แบฮยอนอแไม่หยุอาะเพราะเหมือนะเป็นไ้้วยเลยอแเ้าไปให่ เี๋ยวบ่นนู้นบ่นนี่แถมะปีนมานั่ัผมอี-_-
"แบฮยอน!"
"ฮึฮือ..พี่านยอลฮึ พีุ่ผม"
ให้ายสิผมโยนเาออนอรถอนนี้เลยไ้ไหม
"ไม่ไุ้"
"ฮะ..ฮึพี่ว่าผม ผมไม่รัพี่แล้ว"
"อย่าร้อไห้"
"ฮึ"
"อโทษโอเมั้ย"
"ฮือออออ" ยิ่พูแบฮยอนยิ่ปล่อยโฮออมาว่าเ่าอี ผมัสินใเลี้ยวรถอรแถวๆร้านายยา่อนถึอนโ
"รอนี่"
"ไปไหน"
"ื้อยา อย่าน"
ไม่รอให้แบฮยอนอบผม็รีบเปิประูออมาทันทีแล้วเินรไปที่ร้านายยา เายัไม่มีไ้มาแ่ันไว้่อน็ี พอออมาาร้านผม็เหลือบเห็นุปเปอร์มาเ็ที่อยู่้าๆ
ไม่้อิให้นานผม็เินเ้าไปเลือนมมาเ็มะร้าเาว่าแบฮยอนะหยุอแไปหลายั่วโม
✖
"อุ้ม"
ทันทีที่รถอลหน้าอนโแบฮยอน็ลับมาอแอีแล้ว
"เินเอ"
" :( "
"โอเ" แบฮยอนยิ้มร่าออมาทันทีที่เห็นผมแพ้หน้าาบู้ๆบี้ๆที่ทำหน้าอแใส่ ผมอุ้มเาออมาารถแล้วเินไปเปิประูหลัหยิบอที่ื้อมาแบึ้นอนโไป ระหว่าทานมอเ็มไปหมแ่แบฮยอนอายที่ไหนเอาแู่อมยิ้ม๊วบๆอยู่้าหู
"พี่อันนี้อร่อย อยาินอี"
"ไม่"
"ฮื่อออออออออออ" ผมเลิสนใแบฮยอนที่ิ้นไปิ้นมาแล้วรหัสสี่ัว่อนะย้ายร่าัวเอเ้าไปในห้อ ใ้เท้าันบานประูให้ับลแล้วเินไปทิ้ลูลิลบนโฟา
"ไปอาบน้ำ"
แบฮยอนยอมลไปแ่โยีแล้วพุ่เ้าหาถุนมที่ผมเพิ่วาลับโ๊ะเมื่อี๊สๆร้อนๆ
"แบฮยอน"
"เลือหนม่อน"
"นับหนึ่"
"ใร้าย"
บ่นึมำแล้วยอมละัวเอออานมเินหายเ้าไปในห้อนอนผม ผมเินามแบฮยอนเ้าไปแล้วหยิบผ้านหนูปาใส่เานไ้เสียแว้ๆลับมา
"พูมาไปอาบน้ำ"
ผมพูพลาหยิบุที่ไปหามาเมื่อี๊ิว่าแบฮยอนน่าะใส่ไ้ยื่นให้เา
"ไม่รัแล้ว!!!" น่าแล้ริๆ
ผมเินมาทิ้ัวนอนลบนเียรอนอาบน้ำแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่น ไ้ยินเสียุ้ิ้ร้อเพลอยู่นเียวในห้อน้ำเลย้อยิ้มออมา
"แบฮยอนอย่าอาบนาน"
"ล้าลาลาลั้ลลั้ลลาาาาา" -__________-
"อให้ผีหลอ"
"ปาร์านยอล!!!"
ให้ายเถอะนามีประูั้นยัเสียันานี้ นอนยิ้มับัวเอไปไ้สัพั็้อละสายาาโทรศัพท์ไปมอนที่เพิ่เินออมาาห้อน้ำ
เสื้อสีาวแนยาวย้วยๆัวโร่ๆับาเสามส่วนที่โผล่พ้นออมานอเสื้อนิเียวถูสวมทับอยู่บนัวเล็ๆอแบฮยอน มันทำให้ผมหายใไม่ทั่วท้อแล้วเลือที่ะเบนหน้าหนีแทน แ่ลิ่นหอมๆอรีมอาบน้ำ็ลอยมาแะมูผม
"พี่านยอล"
"..."
"พี่" แบฮยอนเินมาใล้ผมั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้
รู้ัวอีที็อนที่มือเล็ๆับลบนแนผมแล้วเย่าเบาๆ
"อะไร"
ผมแสร้ทำเป็นเล่นโทรศัพท์เพื่อไม่ให้สายาวอแวไปมอผิวาวๆอแบฮยอน
"พี่ไม่สนใผม"
"..."
"ุยับใรนัหนา"
ฟึ่บ โทรศัพท์ถูระาออไปโยฝีมือนอแแล้วแบฮยอน็เินเอาโทรศัพท์ไปไว้ในห้อน้ำ ให้ายเถอะเ็ี้หึ
"ปาร์านยอล"
"..."
"ผมร้อไห้นะ" บำพูนั้นผม็หันหน้าไปหาแบฮยอนทันทีลัว่าเาะร้อึ้นมาอี
"หิวรึเปล่า"
"โรธ"
"อะไร" ผมเือบะหลุำให้ับท่าทาอแอแบฮยอน เา้มหน้าแล้วใ้สายาุๆมอผม หูแมูแไปหม
"พี่ไม่สนใผม"
"สนใแล้วนี่ไ"
"พี่ไม่เห็นึผมไปอแล้วูบเลย"
แบฮยอนเป็นเ็แบบนี้ั้แ่เมื่อไหร่
"พูอะไร"
ผมึแนแบฮยอนให้มาใล้ๆแล้วัารเหัวเาไปหนึ่ที
"ย่าห์!"
"อะไร"
"โรธนะ" ผมยัไหล่ึ้นเหมือนไม่สนใำพูนั้นแล้ว็โนำปั้นเล็ๆทุบลมาลาอ
"ปาร์านยอล"
"หือ"
"ะเอาูบ" ผมเลิิ้วึ้นทันที นี่แบฮยอนไม่สบายนสมอเพี้ยนรึเปล่า
"ไม่"
"ฮื่ออออออ" ร้อุ้ิ้ไม่พอยัโถมัวึ้นมานั่บนัผมนเือบหายหลัล้มลไปนอน้วยัน
"ลุ"
ัะทนไม่ไหวแล้ว
"ไม่"
"แบฮยอน"
โนีแน่ๆ
"ไม่ อ๊ะ.." ผมพลิัวแบฮยอนให้นานราบไปับเีย แบฮยอนไม่ไ้ัืนสันิแถมนอนเยๆทำาปรือใส่ผมอี
"โนแน่" พูบผม็ไล้มูลไปับแ้มนิ่ม สูมลิ่นหอมเ็ๆอแบฮยอนนพอใแล้วผละออไปบเม้มิ่หูแบฮยอนแทน
"อ๊ะ..อาพี่านยอล"
เสียหวานที่ัอยู่้าหูทำผมไม่มีสิมาว่าเิม ผมผละออมามอนที่เยหน้าหอบหายใหลับาพริ้ม นี่มันยั่วมาๆ
"พี่อื้อ..ูบ.." ผมทำามำเรียร้ออแบฮยอนโยารประบปาลไปบนลีบปาเล็แล้วูบย้ำๆ่อนะผละออและนั่นสร้าวามไม่พอใให้แบฮยอนัเน
"อ้อนอะไร"
"ฮื่อไม่เอาูบอี"
"ไม่"
"นะ.."
แบฮยอนไม่รอให้ผมอบแ่รั้ท้ายทอยผมเ้าไปแทนนริมฝีปาเราสอนแะันอีรั้ ผมูลึริมฝีปาอแบฮยอนนเาร้ออื้ออึ ไล้ลิ้นไปทั่วปาเล็แล้วบเบาๆไม่นานแบฮยอน็เผยอปาให้ผมอย่ารู้านผมเลยไม่รอ้าที่ะสอลิ้นเ้าไปในโพรปานุ่ม
"อ้ะ..อื้ม.."
ลิ้นอเราสอนพันันนัวเนียแบบไม่มีใรยอมใร มือเรียวสวยิลมาบนอผมเพื่อระบายวามเสียว เสียหอบหายใับเสียูบบวับวามไม่มีสิทำให้ผมสอมือเ้าไปในเสื้ออแบฮยอนแล้วลูบไล้เบาๆแ่อุหภูมิที่สูผิปิทำให้ผมำใผละริมฝีปาออมา
"ัวร้อน"
"อื้อพี่"
"ไมู่บแล้ว"
ผมพูัแบฮยอนที่นอนเผยอปาแล้วปรือาึ้นมามอ ผมไม่อยาพราผู้เยาว์อนนี้หรอนะ
"ฮื่อพี่านยอลูบ"
ผมเลิสนใแบฮยอนที่อแะูบอีแล้ว แล้วลุึ้น่อนะเินออาห้อแล้วเินรไปที่โ๊ะระหน้าทีวีที่มีถุนมับยาวา ผมเลือยาลไ้มาให้เา่อนะเินไปหยิบน้ำในู้เย็นแล้วลับเ้าไปในห้อนอน
"มาินยา"
"ไม่ิน"
"อย่าื้อ"
"ไม่ิน"
"แบฮยอน"
ผมวาแ้วลับโ๊ะเสียัแล้วยแนึ้นมาออ แบฮยอนสะุ้นิหน่อยแู่็รู้ว่าลัวแ่วามอยาเอานะอเามันมีมาว่า
"ผมไม่ิน"
"แยันนอน"
"ไม่!!"
"ื้อทำไม"
"พี่ไม่ามใผม"
"แล้วทำไม้อามใ"
อาะเพราะพูไม่ิเลยทำให้นที่นั่อแอยู่บนเียะัไป
"..."
"..." ถ้าไม่สัเีๆผม็ไม่เห็นน้ำาที่ไหลออมาามแ้มย้วยๆ แบฮยอนเม้มปาแน่นลั้นเสียสะอื้น
ผมุน้อเินไปหรอ
"ฮึ"
"ไม่ร้อ" แบฮยอนรีบยหลัมือึ้นมาเ็น้ำาออทันที
"บอมาว่าอแอะไร"
ผมเินไปนั่ล้าๆแบฮยอนแล้วับหน้าแบฮยอนให้เยึ้น ป่วยแล้วร้อไห้่ายริๆ
"พี่ะ..ุผมฮึฮือ"
"ใรื้อ่อน"
"ฮึ..ไม่ื้อ..ไม่ื้อแล้วนะ"
"ไม่ื้อ็หยุร้อ"
ผมเลี่ยน้ำาที่อยู่บนอบาแบฮยอนออเบาๆแล้วูบลไปบนเปลือาที่บวม้ำาารร้อไห้แล้วผละออ
"หยุแล้วฮึ"
"นเ่ ินยาันนะ"
"อื้อินยา" ราวนี้แบฮยอนอ่อนลอย่าเห็นไ้ั ผมละไปหยิบยาับน้ำมาให้แบฮยอนเายอมรับไปโยีแ่็นั่มอเม็ยาอยู่แบบนั้นแ่ไม่ยอมินัที
"ไม่มหรอ"
"ไม่อบิน.."
"ใรบอะไม่ื้อแล้ว"
บำพูผมแบฮยอน็รอยาเ้าปาแล้วหลับาปี๋ ลัวผมุอีสิท่า
"แอ่ะ" เาแลบลิ้นออมาแล้วทำหน้าเหยเ ผมรับแ้วน้ำที่ถูยื่นมาาแบฮยอนแล้ววาลที่เิม
"่วรึยั"
"ไม่่ว.."
"นอนไ้แล้ว" มูอแบฮยอนึ้นสีแเพราะเพิ่ร้อไห้มาทำให้ผมอไม่ไ้ที่ะเอื้อมมือไปบีบมูนิ่มๆปล้วส่ายไปมา
"นอน้วยันนะ"
"รับนอน้วยัน"
พอไ้ำอบที่พอใแบฮยอน็ยิ้มโว์เี้ยวเล็ๆออมา นั่นเป็นอีอย่านึที่มันเสริมวามน่ารัให้แบฮยอน
"ฮื่ออย่าแล้"
"น่ารั"
"พี่านยอลเป็นอใร"
"อใรีล่ะ"
"ฮื่ออแบฮยอนไ"
ถ้าป่วยแล้วเื่อแบบนี้ผมะแ่ให้แบฮยอนป่วยทุวัน
"อือฮึนอนไ้แล้วเ็ี"
"ยัไม่่วเลย"
"าปรือนานี้บอไม่่ว"
"แหะ"
พอโนับไ้็แลบลิ้นออมาเหมือนหมาแล้วล้มัวลนอนแ่ไม่ลืมที่ะึผมลไปนอน้วย ผมระเถิบัวให้สูว่าแบฮยอนแล้วึนี้แมาุับอัวเอ
"พี่านยอล"
"หือ"
"เปล่า.."
"โห"
"ล่อมหน่อย" ผมพยัหน้าแล้วส่มือไปลูบผมแบฮยอนเล่น ผมไม่เยิว่าะหลแบฮยอนไ้นานี้อนแร็แ่ิว่าถูใแ่วามรู้สึที่มีแบฮยอนมันเพิ่มึ้นทุวัน
"หนาว"
"ออยู่"
"หนาวหนาวหนาวหนาวหนาว"
"พูมา"
"หนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาวหนาว!!"
"อยาโน่าหมอนโมั้ย"
"พี่ไม่ล้าทำแฟนัวเอหรอ :p " แบฮยอนเยหน้าึ้นมาาอผมแล้วแลบลิ้นใส่ปริ้นาใส่
"ลอมั้ย?"
"ไม่!"
"บอให้นอน"
"นอนไม่หลับแล้ว"
"อยาทำอะไร"
"ินหนม"
"ไม่ให้ิน อ้วน"
ผมพูพลาเลื่อนมือลไปบีบที่พุแบฮยอนนเ็อ้วนร้อเสียหล
"ย่าห์!!!"
"เล่านิทานให้ฟั"
"อื้อ"
แบฮยอนยิ้มรับแล้วลับไปุหน้าลับอผมเหมือนเิม
ผมสาผมแบฮยอนเล่นแล้วเริ่มเล่านิทาน
"าลรั้หนึ่นานมาแล้วมีหมาัวนึื่อหมาให่ ทุวันมันใ้ีวิามปิแ่พออยู่มาวันนึมันไปเอหมาัวนึเ้าและหมาัวนั้นทำให้ีวิอมันเปลี่ยนไป หมาัวนั้นทำให้มันไ้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่า รู้ัารูแลใรสัน าริถึ ารเป็ห่ว รวมถึารไ้ลอรัใรแบบริๆัๆ"
"..."
"อบุนะแบฮยอน"
└(￣▽￣*)
ลับมาแ้ว ไม่รู้ะบ่นอะไรไปละ555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ไปสรีมันบ้าน้าแท็เราเียบเหาว่าป่า้า #ficcaptainpark
ความคิดเห็น