คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
อนเ้ามืเวลาเิม
หนาฬิาสามสิบนาที
ับแบฮยอนมือโรสมัรเล่น
สอเท้าเล็เหยียบลไปบนระถา้นไม้ที่มันะแแหล่ไม่แแหล่ ปลายเท้าเย่ึ้นเพื่อหวัให้สายามอเห็นอะไร็ไ้ที่ไม่ใ่ำแพสูลิบรหน้า
ฮึ้บ! สำเร็! ้น้ำม่ำอัวเอนั่ทับลไปบนอบำแพแล้วห่อปาพ่นลมหายใออมาอย่าโล่อแบฮยอนเือบายแบบนี้ทุวัน แ่็ลืมเรื่อเือบายไปทุรอบเมื่อเห็นสิ่รหน้า
บ้านอานยอลล่ะ!
ใ่แบบที่ทุนินั่นแหละ
แบฮยอนแอบอบานยอล เ็ัวสูหูาว่าที่ลูำรวอย่าสารวัรปาร์ุนับุน้ายูรัมเ้าอแบรน์น้ำหอม! านยอลย้ายมาอยู่้าบ้านแบฮยอนเมื่ออนแบฮยอนอายุไ้สี่วบเศษ
วันนั้นเลยวันนั้นนั่นแหละที่แบฮยอนลหลุมรัานยอลเ้า
แ่สี่วบเนี่ยนะ!
ไม่อยาะโม้ว่าานยอล็มีใให้แบฮยอนเหมือนัน มีใะผีน่ะสิ เมื่อ่อนน่ะใ่แ่เี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว านยอลเป็นประธานนัเรียน แถมุมา(เิมอไ่ให้ล้านัว)
ุ้บ!
"โฮ่!"
"รอแร! เียบนะ" เปล่านั่นไม่ใ่อิน
ื่อหมา่าหา แบฮยอนั้ให้มันเอล่ะ
"านยอลยัื่นสายเหมือนเิมใ่มั้ย?"
"หิ"
"เป็นประธานนัเรียนที่นิสัยไม่ีเลยเนอะ"
"แล้วแอบปีนเ้าบ้านนอื่นเานี่เรียนิสัยี?"
แย่แล้ว!!!!!
"านยอล!"
"เบาหน่อย นี่เ้าอยู่"
ริมฝีปาเล็เม้มเ้าหาันสนิทเพราะสายาับเสียทุ้มที่ส่มาหาแบฮยอน
"ปีนมาอีแล้ว?"
แบฮยอนพยัหน้ารัวๆแทนำพู
"อยาเ้าุ?"
"ฮื่อไม่เอาานยอล ไหว้ล่ะอย่าฟ้อุอาเลย" แบฮยอนพนมมือึ้นไหว้นรหน้าอย่าวิวอน นี่ว่าานยอลุแล้วแ่ที่ไหนไ้ ุอาุนุว่าเห็นๆ!
"วันหลัอย่าปีนมาอี"
"..."
"เ้าในะเี้ย?"
แบฮยอนยืนนิ่ไม่หือไม่อือับ้อลอานยอล
ไม่ไ้สิถ้าไม่ปีนมา็ะไม่ไ้เอหน้าานยอล
แถมอมะลิที่แบฮยอนอุส่าห์ั้ใปลูั้ใรน้ำเอับมือ็ะเป็นหมัน
แบฮยอนอบอมะลิ
ุแม่เยพาไปเที่ยวที่ไทยอนเ็ๆแล้วบัเอิว่าแบฮยอนไปสะุล้มหน้าทิ่มรหน้า้นมะลิพอี
แน่นอนว่าแบฮยอนร้อไห้แ่ลิ่นหอมๆอมะลิทำให้แบฮยอนหยุร้อไ้น่าประหลาใ
่อนลับเาหลีุแม่เลยื้อ้นมะลิลับมา้วย
แบฮยอนั้วามสำัให้ับมะลิเอนเียว มันเป็นอไม้แทนใ เอาไว้ให้ับนที่แบฮยอนอบ ึ่็ไม่ใ่ใรที่ไหน
"ว่าไ"
"ไม่เอา้วยหรอ"
"ว่าไนะ"
"มะ..หมายถึโอเ็ไ้"
"ี ออไปไ้แล้ว" ไม่พูเปล่านีุ้อบทำหน้านิ่วิ้วมวลอเวลา็ว้าแนเาออแรเพียนิหน่อยแบฮยอน็ัวปลิวไปามแรึนั่นแล้ว หลายรั้ที่นัวเล็พยายามะยื้อัวเอไว้แ่มอย่าาะไปสู้ับยัษ์อย่านรหน้าไ้ยัไ บ่นในใไ้สัพัานยอล็ลาเามานถึหน้าบ้านแล้ว แบฮยอนรวบแรเฮือสุท้ายเพื่อหยุอีนไว้่อนะไ้โนโยนออไปริๆ
"เี๋ยว"
"?"
"ให้" อมะลิที่ถูห่อ้วยระาษสีน้ำาลถูยื่นไปรหน้าานยอลเหมือนทุๆวัน ็แหล่ะแบฮยอนถูับไ้แทบทุวัน ถามว่าทำไม้อปีนลมาหรอ ริๆแบฮยอนอยาเอามาให้แบบที่านยอลไม่รู้มาว่า แ่็นะเรื่อมัน็เป็นแบบนี้หล่ะ
"เ็บไว้เถอะ"
"เอามาให้านยอล"
"ื้อ"
"เ้าอเ้าไปเล่น้วยไม่ไ้หรอ"
นิ้วเล็ๆอัวเอี้ึ้นไปบนห้ออานยอลล้าๆลัว
แบฮยอนอบฟัานยอลเล่นี้าร์ และเผลอหลับทุรั้ที่านยอลเล่นมัน
"ไม่"
ใร้ายโร!
"นะานยอล"
"ไม่มีทาแบฮยอน ลับไปไ้แล้ว"
"อื้อลับ็ไ้" แบฮยอนใแป้วทันที
เมื่อเห็นสีหน้าับน้ำเสียทีู่เหมือนรำาเา็มทน มือเรียวสวยยั่ออไม้ใส่มือานยอลลวๆ แล้วรีบเินอออาบ้านทันที
แ่็ไม่ไ้แย่ไปะทุอย่าหรอนะ
"เี๋ยว"
"..."
"ึ้นไปแล้วห้ามนล่ะ"
สวัสีนะ._.
เอันอีแล้ว เรานเิมเพิ่มเิมือแฟนานยอล
เนื้อเรื่อมันูมุ้มิ้ใ่มั้ยแ่อยาให้รอิาม มันเป็นเหมือนอีที่ะนำไปสู่เรื่อราวในอนา
และบอทำไม๊
นั่นแหละ อย่าเพิ่อันเฟบนะเราะไม่ทำให้ทุนผิหวั (หรอ)
ฝาโหวฝาแร์้วยน้า อาะอัพบ่อยเพราะปั่นนำไปสามสี่อนแล้ว
นั่นแหละฝาฟิเรื่อนี้ไว้ในวใ
สุท้ายและท้ายสุ
รันะ
ความคิดเห็น